Raining Blood. ฝนเลือด

        ตะขาบยักษ์ตาเดียว บุกเข้าทำลายของทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าของมัน รวมถึงรถเก๊งที่ โต้ ขับมาด้วย พวกมันรวมกลุ่มกันมากกว่าห้าสิบตัว โดยไม่มีสาเหตุ ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์เเบบนี้ โต้ ที่กำลังกินขนมอยู่หน้าร้านขายของฝาก บังเอิญไปเห็นตะขาบยักษ์ตัวหนึ่งวิ่งเข้ามาในปั้ม โต้ หยิบปืนลูกซองที่เขาวางพิงไว้ขึ้นมา 

         ปัง!!! ปัง!!!

        โต้ ยิงกระหน่ำไปสองนัดจนมันล้มตัวลงนอน ร่างกายของมันเเตกเละเทะ เลือดสีเขียวของ มันกระจายเต็มพื้นไปหมด นานา กับ มิ้ง ที่ได้ยินเสียงปืนก็รีบวิ่งออกจากห้องน้ำเพื่อมาดูว่าเกิดอะไร

         "มีไรหรอ โต้" มิ้ง ถาม

         "มีตะขาบยักษ์เข้ามาน่ะสิ"

         "ไหนล่ะ"

         "นอนเละอยู่นั้นเเล้ว"

         โต้ พูดอย่างภาคภูมิ เขาหันไปมองที่ทางเข้าปั้มอีกครั้ง ก็พบกับตะขาบยักษ์อีกหลายตัววิ่งเข้ามา เขาหันไปมอง นานา กับ มิ้ง เเละ มีเซีย ที่กำลังเดินตามออกมา

         "ไปหลบในร้านอาหาร เร็วเข้า!!!" โต้ ตะโกน

         นานา หันหลังกลับไปอุ้ม มีเซีย เเล้วรีบวิ่งตาม มิ้ง ไป

         ปัง!! ปัง!!

         โต้ ยิงอีกสองนัดจนกระสุนหมด เขาล่วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ เพื่อจะหากระสุนเพิ่มเเต่ว่ากระสุนที่เขามีนั้นหมดซะเเล้ว เขารีบทิ้งปืนลงกับพื้นเเล้ววิ่งเข้าไปในร้านอาหาร 

          "โต้ ในนี้" มิ้ง เรียก

          เขารีบวิ่งตามเข้าไป ภายในห้องดูทันทีก็รู้ว่าเป็นห้องครัว ข้าวของเครื่องใช้ในครัวยังอยู่ครบ ตั้งเเต่กระทะยันหม้อหุงข้าว มิ้ง รีบปิดประตูเเล้วล็อคอย่างเเน่นหนา เธอหยิบเก้าอี้ไม้ตัวหนึ่งมายันประตูไว้แล้วรีบหมอบลง

          "เงียบไว้ๆ" โต้ ยกนิ้วชี้มาไว้ที่ปาก

          มีเซีย ที่กำลังจะร้องก็ถูก นานา เอามือขึ้นมาปิดปากไว้

          "อย่าร้องน่ะ" นานา พูด

          "เอาไงดีละ" มิ้ง หันไปถาม โต้

          "ฉันจะวิทยุไปหา ลม" โต้ หยิบวิทยุสีดำที่เเน๊บไว้ที่เอวขึ้นมา

          หลังจากที่ โต้ วิทยุไปหาลม ก็ผ่านมาครึ่งชั่วโมงเเล้ว พวกเขาได้เเต่นั่งรอ ลม มาช่วย

          "ลม จะมาช่วยเราได้ยังไงละ" นานา กระซิบถาม

          "ไม่รู้สิ เเต่ฉันเชื่อว่าเข้าทำได้" โต้ พูดอย่างมั่นใจ

          ตูม!!! ตูม!!! แกร๊กๆๆ

         ประตูห้องครัวที่มีเก้าอี้ยันไว้ ถูกทุบจากข้างนอกจนเริ่มแตกร้าว ทำให้พวกเขาสะดุ้งจนลุกขึ้นยืน โต้ เอื้อมมือไปหยิบกระทะที่เเขวนอยู่มาเตรียมพร้อม

           "มิ้ง ฝากดูเเลมีเซียด้วย" นานา พูด เธอหยิบมีดที่ซ่อนไว้ตรงไหนไม่รู้ออกมา

           "ลม มาไม่ทันเเน่" โต้ พูด

           ปังๆๆๆๆๆๆๆๆ

           เขาพูดจบก็มีเสียงปืนดังมาจากข้างนอก โต้ รีบยกเก้าอี้ที่ยันประตูออก เเล้วรีบวิ่งออกมาดู รถบรรทุกของทหารคันหนึ่ง มีทหารนอนอยู่บนหลังคาพร้อมกับปืนกล

           "เห้ย ไอ้น้องลม เปิดทางให้เเล้ว ไปช่วยเพื่อนมาเร็ว" ทหารที่นอนอยู่บนหลังคา คือ กอง ทหารที่ ลม ขอให้ช่วยนั่นเอง 

           ลม กระโดดลงจากรถพร้อมกับปืนสั้นเงาเเวววาว พวกตะขาบยักษ์ทำท่าจะพุ่งเข้ามาหาเขา ยกปืนยิงเข้าที่หัวของมัน จนล้มลงกับพื้น

           "ขอสิบนาที" 

           "ให้เเค่ห้า" เต้ ที่กำลังขับรถอยู่พูด

           โต้ ที่เห็นว่าคนที่เขารอคอยมาช่วยเเล้ว เขารีบวิ่งเข้าไปในห้องครัวอีกครั้ง 

           "ลมมาเเล้ว ไปเร็ว!!" โต้ ตะโกน

           นานา มิ้ง เเละ มีเซีย รีบวิ่งตามออกมา ส่วน ลม ก็รีบวิ่งเข้ามาหา

           "ฉันคิดถึงนายจังเลยฟร่ะ" โต้ พูด

           "ช้าไปหน่อย มั่วเเต่เถียงกับคนขับรถบรรทุก"

           ลม ยิงตะขาบยักษ์ที่จะเข้ามาโจมตีใส่เขา จนพวกมันนอนลงไปดิ้นกับพื้น ลมวิ่งนำไปที่รถมิ้งรีบอุ้มมีเซียเเล้ววิ่งตามลมไป

           "ถึงว่าล่ะ มาช่วยแฟนกับลูกนี้เอง" กอง ที่นอนอยู่บนหลังคา หัวเราะ

           "ไปเร็วๆ" โต้ เร่ง นานา ที่กำลังมีปัญหากับตะขาบที่นอนดิ้นอยู่บนพื้น

           นานาวิ่งตามมิ้ง ไปขึ้นรถ โต้ที่วิ่งมาทีหลังสุดถูกตะขาบตัวหนึ่งเอาหางฟาด จนลอยไปนอนลงกับพื้น กองที่นอนอยู่บนหลังคารถ เห็นอย่างนั้นก็รีบหันปืนยิงกราดใส่รอบตัวโต้ ทันที

           "ไอ้น้องลม เพื่อนแกเเย่เเล้ว" กอง ตะโกน

           ลม รีบวิ่งมาพยุง โต้ ขึ้นยืน

           "นายมีพี่ชายตอนไหนเนี้ย" 

           "สามสิบนาทีที่เเล้ว" 

           โต้มองหน้า เขาถูกพยุงมาที่รถ มิ้งเอื้อมมือมาจับโต้ขึ้นรถไป

          รอบตัวรถตอนนี้ เต็มไปด้วยตะขาบยักษ์ที่มีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ กองลุกขึ้นยืนแล้วยิงกราดไปทั่ว ทิศทางเพื่อกันไม่ให้มันเข้ามาใกล้

           "เอาไงดีวะ" เขาพูด "ไอ้น้องลม แผนว่าไง"

           "ขี่ฝ่าออกไปเลย" 

           เต้ที่ได้ยินอย่างนั้นรีบเหยียบคันเร่งจนมิด เเล้วหักพวงมาลัยจนสุดเพื่อกลับตัวรถ เขาพุ่งชนตะขาบยักษ์ที่ขวางทาง เหยียบพวกมันจนขาดเป็นสองท่อน กองที่ยืนอยู่บนหลังคารถเกือบกลิ้ง ตกเขารีบนอนลงเเล้วเกาะหลังคาไว้ เเต่รถเริ่มวิ่งอืดขึ้นเพราะศพตะขาบยักษ์นอนขวางทางเต็มไปหมด ตะขาบยักษ์หลายตัวรีบไล่ตาม ลมกระหน่ำยิงจนกระสุนหมดไปหลายรอบ 

            "หาอาวุธมาหน่อย กระสุนฉันจะหมดแล้ว" ลม หันไปบอก โต้

           โต้หันไปมองกล่องที่กองอยู่เเล้วรีบเปิดมันออก ภายในกล่องเต็มไปด้วยหญ้าแห้ง ที่มีระเบิดหลายลูกวางอยู่ ที่ทำเเบบนี้ก็เพื่อรองรับไม่ให้ระเบิดไปกระทบกับตัวกล่อง เขารีบหยิบระเบิดลูกหนึ่งเเล้วโยนให้กับลม 

           "ช่วงนี้ทำไม เจอเเต่ระเบิดน่ะ" 

           ลมถอดสลักเเล้วโยนออกจากท้ายรถ ทุกคนรีบก้มลงหมอบกันหมด 

           ตูม!!!!!

           ระเบิดผลักรถบรรทุกไปข้างหน้า เต้รีบเหยียบคันเร่งจนรถพุ่งออกมาจากปั้มอย่างง่ายดาย ซากตะขาบเเตกกระจายลอยขึ้นไปทั่ว เลือดสีเขียวของมันหยดลงมาเป็นน้ำฝน กองที่เกาะอยู่บนหลังคารถต้องเปียกชุ่มไปด้วยเลือดของตะขาบยักษ์

           "วู้วๆๆๆๆๆๆๆ" เขาตะโกนด้วยความสะใจ

           ปั้มที่เคยถูกไฟไหม้จนเกรียมตอนนี้ต้องกลายเป็นซาก เสียงระเบิดดังตามมาอีกรอบควันดำลอยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า พร้อมกับซากตะขาบยักษ์ พวกมันต่างวิ่งหนีกระจัดกระจายกันไปทั่ว ลมที่ก้มหมอบอยู่ในรถเงยหน้ามองออกไป

           "ไปได้สวย" เขาพูด

           "นึกแล้วว่านายต้องมาช่วย" โต้พูดเเล้วยิ้ม

           กองไต่จากหลังคารถลงมานั่งข้างที่นั่งคนขับ เขายิ้มให้กับเต้

           "ไม่ต้องมายิ้ม ตัวแกเหม็นมาก" 

           "ตูยิ้มที่ช่วยพวกมันได้เว้ย" 

           "กลับไปต้องโดนทำโทษเเน่ เราละทิ้งหน้าที่เฝ้าด่านหน้า"

           "ตูว่ามันคุ้ม แล้วเราก็ให้คนขับรถบรรทุกเฝ้าเเทนเเล้วไง"

            เต้นึกย้อนไปตอนรถบรรทุกรับคนมาถึง กองถึงกับกระชากคอเสื้อเเล้วขู่เข็ญให้คนขับรถยอมแล้ว ลมก็อ้างนามสกุลเดียวกันกับนายพลสมิงพ่อของเขาอีกต่างหาก

           "ตูก็ว่ามันเหม็นเหมือนกันว่ะ" กองพูดจบ เต้ก็ถึงกับยิ้ม........