ขอรักได้มั้ยคะนายซุปตาร์

ตึ้ง ตึ่ง
“ออเรนจ์เปิดประตูหน่อยยย”
แอด~
ห๊ะ??? ผู้หญิง
“ใครคะ”ผู้หญิงหน้าตาสวยๆคนนี้ถามเสียงใส
แต่สายตาฉันก็ดันเลื่อนลงไปเห็นกระดุมเสื้อเชิ้ตสวยๆของเธอที่ไม่ได้ติด(อย่าคิดลึกน้า) ให้ตายเถอะ!!ทำไมแนต้องมาเห็นอะไรแบบนี้ รู้สึกเหมือนเจ็บแปลบๆในใจยังไงไม่รู้
“ใครมาน่ะ”แน่นอนว่านี่เสียงออเรนจ์
“แอลบอกว่าวันนี้นายมีงาน แล้วฉันก็ต้องมาขับรถให้นาย”
“อ้าว นึกว่าแฟน คนขับรถเองหรอ คนขับรถอะไรสวยขนาดนี้”ไม่ต้องชมก็รู้ตัวอยู่ค่ะ=^=ยัยเสียงใสพูด
“เอ่อ ฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลยอ่ะ เธอเข้ามานั่งรอข้....”
“ฉันจะรอที่ล๊อบบี้นะ เร็วๆล่ะ”ฉันไม่รอให้เขาพูดจบก็รีบตัดบทพร้อมเดินหนี ใครจะเข้าไปนั่งมองภาพอุบาทๆให้เสียสายตากัน (แล้วนี่ฉันจะโมโหทำไมเนี่ยยยย)
 
30 นาที ผ่านไป
  หึ!!คงจะล่ำลากันอยู่ล่ะสิ
ฉันนั่งพิงพนักพิงโซฟาและอ่านหนังสือพิมพ์  และฉันก็รู้สึกว่ามีคนมานั่งข้างๆ
//หันไปมอง//
หึ้ยย ให้ตายเถอะเห็นหน้าออเรนจ์แล้วหงุดหงิดชะมัด
“หึงฉันหรอ”
“ฉันจะไปหึงนายเรื่องอะไร อย่ามาหลงตัวเอง!!”
”.....นั่นน่ะ น้องสาวฉัน”
“น้องสาวที่ไม่ติดกระดุมเสื้อ”
“นี่เธออย่าเข้าใจผ..”
“ไปกันเถอะ เดี๋ยวนายจะไปทำงานสาย”ฉันตัดบทเขาอีกแล้วว
 
//บนรถ//
เงียบ~~
เงียบบบบบ
เงียบบบบบบบ
“นี่ฉันมีงานอะไรนะ”
“เปิดตัวน้ำหอมกลิ่นใหม่”
“อ้อ ยี่ห้อที่เธอได้ไปดินเนอร์กับฉันใช่ป้ะ”
“ไม่รู้ๆๆๆ!!!!”
 
ฉันบอกกับออเรนจ์ว่าจะไม่ลงไปด้วย ใครมันจะไปอยากไปด้วยหล่ะ เมื่อกี้ยังโกรธไม่หายเลย
 
ปัง
“นี่นายไม่ต้องรีบขึ้นมา....”
“ออกรถเร็วเข้า”
“เกิดอะไรขึ้น!!”
“ไปเร็ว”
บรื้นนนนนนน
 
---โปรดติดตามตอนต่อไป---