รักนี้มีไซน์รัก

'มันคงยังช็อคซีนีม่าอยู่มั้งไอบุ้ง” “ฉันก็ว่านั้นแหละแก่” “เอาล่ะวันนี้ฉันจะไปดูร้านหน่อยเพื่อมีลูกค้าสั่งออเดอร์” “เอ๋อไปเถอะไอ้บุ้งเดี่ยวฉันนั่งคิดแบบเสื้อผ้าไปพลางๆ” ทางด้านมัณฑนากรสาวกำลังเครียดกับข่าวที่ออกมาอยู่ “เพราะไอ้นายคุณชายคนเดียวเลยแล้วทำไงดีถ้าพ่อรู้ล่ะก็เป็นเรื่องแน่ๆเลยไอ้เจน” ทางด้านหม่อมราชวงศ์หนุ่มก็นัดสามทหารพรานหนุ่มมาที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง เป็นร้านเดียวกับที่สามสาวมานั่ง เจนจิราก็เดินมาที่โต๊ะมาหาเพื่อนสาวโดยสีหน้าอ่อนเพลีย” “มาได้แล้วเหรอค่ะเพื่อนรัก” “หน่อยแน่ไอ้หลินแซวอยู่ได้ช่วยก็ไม่ช่วยแล้วน่ะแก่” “มาแล้วเหรอไอ้คุณชายเป็นไงแก่จะแก้ข่าวหรือเปล่า” “ไม่แก้ปล่อยให้เป็นแบบนั้นและดีแล้วนี้แก่” “เอาก็ไป” “พอก่อนเถอะพวกแก่หันไปดูโต๊ะข้างๆซิจำสองสาวนั้นได้เปล่า” “จำได้ซิ” “อีกคนก็ยัยตัวแสบไงส่วนอีกคนก็คนที่เป็นข่าวกับไอ้คุณชาย” สามหนุ่มไม่รอช้าเข้าไปทักสองสาว “ฮะฉฮมฮะแฮ่มบังเอิญจริงๆเลยนะคับที่ได้เจอพวกคุณสองคนที่นี้” “เออเหรอฉันว่าน่ะสงสัยฉันคงจะดวงกุดมากกว่าที่เจอคนอย่างนาย” “พวกนายมาก็ดีแล้วมาเคลียร์กันก่อนเลย” “เคลียร์อะไรคับ” “ไอ้เจนมีอะไรก็คุยกับนายคนนี้ไปเลยนะเดี่ยวฉันกลับไปที่ร้านก่อน” “เดี่ยวซิคุณว่าแต่คุณชื่ออะไร” “นายจะเรียกฉันว่าหมู หมา กา  ไก่ก็เชิญ” “ได้ไงคับคุณอะนิมิกา” “นายรู้จักชื่อฉันได้ไง” “ผมรู้ได้ไงไม่สำคัญผมว่าคุณมากับผมดีกว่ามา” พูดจบชายหนุ่มก็ลากตัวหญิงสาวออกมา “คุณมีอะไรก็พูดมาคะ” “ผมจะไม่แก้ข่าวอะไรทั้งนั้น” “นี่คุณแต่ฉันไม่ยอม” “ไม่ยอมมันก็เรื่องของคุณซิผมไม่สน” “นี่อย่าคิดน่ะว่าคุณเป้นหม่อมราชวงศ์ผุ้ยิ่งใหญ่แล้วฉันจะกลัวคุณ”

        คุณแซนต์          +  หนูหลินหลิน

        คุณชายชาติ                +  หนูเจน

       คุณปุณ                  + หนูบุ้ง