fic reborn หลุดมิติพบเจอ

 เช้าวันรุ่งขึ้น
สวัสดีครับผมซาวาดะ สึนะโยชิจะเป็นผู้บรรยายตอนนี้เองครับ เมื่อคืนนี้โชคดีที่อาริสะจัง คุณมารีอา และคุณคาโอริช่วยกันปลอบยูกินะจังไว้ได้แต่รีบอร์น คุณฮิบาริ เบียคุรัน และมุคุโร่ก็ถูกยูกินะจังจับมัดด้วยเชือกชนิดพิเศษและเอาปากกาที่ลบออกยากเขียนคำว่าเนื้อโง่ไปเรียบร้อยแล้วครับ ยังไม่พอก่อนกลับคุณเธอยังหัวเราะเยาะใส่พลางล้อเลียนคำที่ตัวเองเขียนลงไปท่ามกลางเสียงก่นด่าสาบแช่งของทั้ง 4 คนที่ถูกจับมัดแถมไม่ยอมคลายให้ด้วย น่ากลัวมากเลยครับ T-T แต่ยูกินะจังก็ไม่ได้สนใจอะไรแถมยังทำเมินแล้วกลับไปกับพวกวาเรียซะงั้นอ่ะ สุดท้ายดีที่อาริสะจังรู้วิธีแก้ ทั้ง 4 คนก็เลยหลุดมาจากเชือกนั่นได้ แต่พอหลุดมาได้แล้วทั้ง 4 คนก็พร้อมใจกันจะไปสู้กับยูกินะจังอีกแต่ถูกคุณมิเนะและคุณคาโอริห้ามไว้ทันพร้อมกับบอกว่า ‘พรุ่งนี้ค่อยไปสู้ก็ได้ ยูกินะไม่หนีไปไหนหรอก’ ทั้ง 4 คนก็เลยยอมแล้วกลับบ้านไปพักผ่อนครับ เรื่องก็มีเท่านี้ล่ะครับ เฮ้อ วุ่นวายซะจริง และพอวันนี้ซึ่งเป็นวันหยุดอันแสนวิเศษวันสุดท้ายของผมก็ต้องพังทลายลงเนื่องจากถูกเจ้ารีบอร์นเอาระเบิดมาปาใส่ผมเพื่อปลุกให้ผมตื่นตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่แล้วลากผมไปยังที่ที่เหล่าวาเรียอยู่ครับ เฮ้อ ช่างอนาถดีแท้ชีวิตของผมเนี่ย TOT เวลาผ่านไป 30 นาทีในที่สุดผมกับรีบอร์นก็มาถึง เมื่อมาถึงก็เจอกับเบียคุรัน คุณฮิบาริ มุคุโร่ และคุณดีโน่ยืนอยู่หน้าโรงแรมอยู่ก่อนแล้ว พร้อมใจกันจังเลยนะครับทุกคน“อ้าวสวัสดี สึนะโยชิคุง มากับเค้าด้วยเหรอ?”เบียคุรันพูด เฮ้อ ที่จริงผมก็ไม่ได้อยากมาหรอกครับ“อรุณสวัสดิ์สึนะ มาแต่เช้าเลยนะ”ว่าแต่ผม คุณดีโน่มาเช้ากว่าผมอีก“คุฟุฟุฟุอรุณสวัสดิ์ครับวองโกเล่”มุคุโร่พูด “....”ส่วนคุณฮิบาริก็เงียบตามเคย“อรุณสวัสดิ์ครับ”ผมตอบกลับ นี่สรุปว่าทุกคนพร้อมใจกันมาสู้กับยูกินะจังโดยเฉพาะเลยสินะและแล้วพวกผมก็มาถึงห้องที่พวกวาเรียอยู่จนได้ครับ เฮ้อ ขออย่าให้เละมากเลย ค่าชดใช้มันเยอะ(?)End“ ชิชิชิมีธุระอะไรเหรอถึงได้มาแต่เช้า?”เบลเฟกอลที่ออกมาเปิดประตูถามขึ้น “คุฟุฟุฟุก็น่าจะรู้อยู่แล้วนะครับ คุณยูกินะอยู่ไหนครับ?”มุคุโร่พูดพลางเดินเข้าไปข้างใน ทำให้คนอื่นๆเข้าตามไปทันที“ชิชิชิยูกิออกไปตั้งแต่เช้ามืดแล้ว ไม่รู้ว่าไปไหน”คำพูดของเบลเฟกอลสร้างความผิดหวังให้กับคนที่มาเป็นอย่างมาก แล้วจะตามตัวได้ที่ไหนล่ะเนี่ย“คุฟุฟุฟุงั้นผมกลับดีกว่า”มุคุโร่พูด จากนั้นก็หายไป“หึ!”ตามด้วยฮิบาริที่พอได้ยินก็เดินออกไปทันที ทำให้ดีโน่ต้องรีบวิ่งตามออกไปแต่เนื่องจากไม่มีลูกน้องจึงหกล้มหน้าคะมำไปตลอดทาง“งั้นฉันก็กลับบ้างดีกว่า”ต่อด้วยเบียคุรัน ทุกคนสลายตัวไวปานวอกทำให้ตอนนี้เหลือแค่สึนะและรีบอร์น“ชิชิชิแล้วนายไม่ไปเหรอ”เบลเฟกอลถามพลางส่งรอยยิ้มสยองๆไปให้“งั้นฉันกลับบ้านดีกว่า ไปก่อนนะ”สึนะพูดพลางยิ้มแห้งๆ ในขณะที่สึนะกำลังจะออกจากห้อง ประตูก็ถูกเปิดโดยฝีมือของใครบางคน“อ้าว สึนะคุง มาทำอะไรเหรอจ๊ะ”อาริสะที่เข้ามาใหม่ถามขึ้น “นั่นดิ นายมาทำอะไร”ตามด้วยมารีอา“สวัสดีสึนะ ได้เจอกันแต่เช้าเลยนะ^_^”ต่อด้วยคาโอริ“หือ...อรุณสวัสดิ์ สึนะ มาทำอะไรที่นี่เหรอ?”ยามาโมโตะ“รุ่นที่ 10 มาทำอะไรครับ”โกคุเดระ“หือ...อรุณสวัสดิ์ สึนะโยชิ”และปิดท้ายด้วยยูกินะ สรุปมากันเกือบหมดเลยขาดแค่คุณพี่เรียวเฮ กับพวกแรมโบ้และพวกเคียวโกะแค่นั้นเอง“ทะ...ทุกคน...ทะ...ทำไม...ถึงมาที่นี่?”สึนะถามไปติดอ่างไป“พอดีว่ายูกินะจังชวนฉันกับมาริจังและคาโอะจังไปเที่ยวน่ะ แล้วยามาโมโตะคุงขอไปด้วย จากนั้นระหว่างทางก็เจอกับโกคุเดระคุง พอจะไปถึงสวนสนุกยูกินะจังก็บอกว่าลืมของก็เลยกลับมาเอานี่แหละจ๊ะ”อาริสะเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นฉากๆตามลำดับ“แล้วระหว่างทางที่มาที่นี่ไม่เจอใครบ้างเลยเหรอ?”สึนะถามพลางมองอย่างสงสัย“เจอดีโน่น่ะ เห็นบอกว่าตามหาฮิบาริอยู่แล้วก็รีบวิ่งไปแต่ก็หกล้มหน้าคะมำอ่ะนะ”มารีอาพูดพลางหัวเราะน้อยๆกับท่าทางของดีโน่ที่ตนเจอ“แล้วสึนะคุงกับรีบอร์นคุงจะไปเที่ยวสวนสนุกกับพวกเรามั้ยจ๊ะ”อาริสะถามพลางส่งยิ้มน่ารักให้“เอาสิ”รีบอร์นที่เงียบมานานตอบ“555+งั้นไปกันเถอะ สึนะ เจ้าหนู”ยามาโมโตะพูดพลางเดินไปกอดคอสึนะแล้วเดินออกจากห้องไป“เฮ้ย เจ้าบ้าเบสบอลอย่าบังอาจมาตีซี้กับรุ่นที่ 10 นะเฟ้ย”โกคุเดระโวยวายแล้วรีบตามออกไปทันที ส่วนคาโอริ อาริสะ และมารีอาที่เห็นก็มองหน้ากันนิดหน่อยแล้วเดินตามออกไป ทำให้ในห้องเหลือแค่เบลเฟกอลและยูกินะ ยูกินะเหลือบมองเบลเฟกอลนิดหน่อยแล้วลอบถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายใจ“ฉันจะกลับมาเย็นหน่อยนะ ฝากบอกทุกคนด้วยว่าไม่ต้องเป็นห่วง”“ชิชิชิจะบอกให้ก็แล้วกัน”พอเบลเฟกอลพูดจบ ยูกินะก็เดินตามคนอื่นๆออกไปข้างนอกทันที