fic reborn หลุดมิติพบเจอ

“สนุกจังเลย มารีอาต่อไปเล่นอะไรดี”เสียงของฮากาเสะ ยูกินะดังขึ้นอย่างสนุกสนานหลังจากที่ได้เล่นรถไฟเหาะไม่ต่ำกว่า 3 รอบ จนตอนนี้ทุกคนที่มาด้วยยกเว้นพวกสาวๆกับรีบอร์นเริ่มอยากอ้วก(สึนะอ้วกตั้งแต่รอบแรกแล้วแต่ก็ยังถูกลากไปเล่นอีก)

“อืม...ไปเล่นปาโกด้าส์ รีเวนจ์กัน อยากรู้ว่ามันจะน่าหวาดเสียวเหมือนตอนที่เราตกตึก 15 ชั้นรึเปล่า”คำพูดของมารีอาสร้างความตกใจให้กับคนที่ได้เป็นอย่างมาก ตกตึกตั้ง 15 ชั้นแล้วยังรอดมาได้อีก สุดยอดจริงๆ

“เอาสิ น่าสนุกดีนะ เนอะสึนะคุง^-^”อาริสะยิ้มอย่างสนุกสนาน ทำให้สึนะอดคิดไม่ได้ว่าไม่น่าตกลงมาเลย

“อะ...อืม”สึนะเออออห่อหมกตาม แต่ใบหน้านั้นซีดยิ่งกว่ากระดาษ

“เสร็จจากเล่นเจ้านั่นแล้ว ฉันอยากเล่นเฮอริเคนล่ะ^O^”คาโอริพูดต่อ

“เสร็จจากเฮอริเคนก็ต่อด้วยไวกิ้ง^O^”ตามด้วยยูกินะ

“เสร็จจากไวกิ้งแล้วก็บ้านผีสิง^O^”มารีอา

“เสร็จจากบ้านผีสิงแล้วก็จานบินทอร์นาโด^O^”อาริสะ

“วันนี้จะเล่นให้ครบเลย~”เสียงประสานของ 4 สาวดังขึ้นอย่างสนุกสนาน ส่วนพวกผู้ชายโดยเฉพาะสึนะที่พอได้ยินโปรแกรมการเล่นเครื่องเล่นแล้วรู้สึกอยากขึ้นสวรรค์ไปเกิดใหม่มากๆ

“สึนะคุง ยามาโมโตะคุง โกคุเดระคุง เล่นด้วยกันไหม?”อาริสะหันมาถาม ในขณะที่สึนะกำลังจะตอบนั้น

“ก็ต้องเล่นอยู่แล้วล่ะ ของแค่นี้ไม่คณามือหรอกเฟ้ย จริงไหมครับรุ่นที่ 10”โกคุเดระก็ชิงพูดขึ้นมาซะก่อนแถมยังยิ้มอย่างมั่นใจสุดๆทำให้สึนะที่กำลังจะตอบช็อกตาตั้งทันที จะปฏิเสธก็ไม่ได้ด้วยสิ

“555+น่าสนุกดีนะสึนะ^_^”ยามาโมโตะพูดพลางหัวเราะอย่างสดใส

“เอางั้นก็ได้แต่ถ้าไม่ไหวขึ้นมาก็บอกนะ สึนะ”มารีอาพูดพลางมองสึนะอย่างเป็นห่วงแม้จะน้อยนิดก็ตามที

“คิก คิก สึนะโยชิมาเล่นให้สนุกกันเถอะนะ^O^”ยูกินะพลางลากสึนะที่กำลังช็อกตาตั้งไปยังเครื่องเล่นที่ตนเล็งไว้ทันที หลังจากนั้นสึนะก็ได้รับความทุกข์อย่างแสนสาหัสและสัญญาว่าจะไม่มาสวนสนุกกับสาวๆพวกนี้อีกแล้ว

ตกเย็น

“บ๊ายบายทุกคนเจอกันพรุ่งนี้นะ”ฮากาเสะ ยูกินะพูดหลังจากที่ออกมาจากสวนสนุกแล้วจากนั้นก็แยกตัวกลับไปคนเดียวทันที

“บ๊ายบายแล้วเจอกัน”ทุกคนพูดพลางโบกมือให้ จากนั้นก็แยกย้ายกันกลับบ้านทันที

ทางด้านมารีอาที่เดินกลับคนเดียวเหมือนกับยูกินะ ตอนนี้ร่างของมารีอากำลังยืนอยู่หน้าร้านขนมหวานเนื่องจากตนเองชอบของหวานเป็นชีวิตจิตใจไม่ต่างจากยูกินะ แต่คงต้องยกเว้นคาโอริที่ไม่ค่อยชอบของหวานกับอาริสะที่กินหวานมากไม่ได้

“ยินดีต้อนรับค่ะ รับอะไรดีคะ?”พนักงานประจำร้านถามขึ้นทันทีที่มารีอาเดินเข้าไป

“ขอมาร์ชเมลโล 3 ถุงค่ะ^_^”มารีอาพูดพลางหยิบเงินที่ได้มาจากยูกินะที่ไม่รู้ว่าได้มาจากไหนยื่นให้แคชเชียร์

“ทั้งหมด 500 เยนค่ะ รับมาพอดีนะคะ ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ”พนักงานที่แคชเชียร์พูด เมื่อได้ของที่ต้องการมาครบถ้วนสมบูรณ์มารีอาก็ตรงกลับไปยังบ้านของฮิบาริทันที โดยไม่ได้สังเกตเลยว่ามีสายตาสายหนึ่งกำลังจับจ้องการกระทำของตนอยู่

ทางด้านสึนะ โกคุเดระ ยามาโมโตะ รีบอร์น คาโอริ และอาริสะที่กำลังกลับบ้านด้วยกันนั้น จู่ๆรีบอร์นก็สัมผัสได้ถึงจิตสังหารอันแผ่วเบาแต่ก็เพ็งเล็งมาทางพวกตนชัดเจนจึงทำการส่งซิกให้กับยามาโมโตะ โกคุเดระ และสึนะให้รู้ตัวและให้คอยปกป้องคาโอริและอาริสะที่กำลังเดินอยู่ข้างหน้า แต่น่าแปลกที่พวกสึนะไม่ได้ยินเสียงพูดคุยของสองสาวเลยแม้แต่น้อย

‘คาโอะจัง มีคนตามเรามา’อาริสะที่นิ่งเงียบส่งเสียงในจิตใจบอกให้คาโอริรู้

‘อืม ฉันก็รู้สึก แล้วก็พวกสึนะก็น่าจะรู้ตัวแล้วด้วย’คาโอริส่งกระแสจิตตอบกลับ

‘ทำยังไงดีล่ะคาโอะจัง’อาริสะถาม

‘พวกเราอยู่เฉยดีกว่า ปล่อยให้พวกสึนะจัดการไป ว่าแต่เธอพอจะรู้รึเปล่าว่าเป็นพวกไหน’คาโอริถามกลับ

‘ฉันไม่แน่ใจเท่าไหร่ แต่คิดว่าไม่น่าจะเป็นคนของโลกนี้เพราะกลิ่นอายไม่เหมือนเลยจ๊ะ’อาริสะตอบ

‘สรุปว่าพวกเราคอยดูไปก่อนแล้วค่อยไปบอกยูกินะกับมารีอา’

‘ตกลงจ๊ะ’อาริสะตอบกลับ และแล้วทั้งกลุ่มก็กับถึงบ้านด้วยความปลอดภัยแต่ที่ไม่ปลอดภัยคือจิตสังหารอ่อนที่จับทิศทางไม่ได้ว่าอยู่ตรงไหนกำลังเพ็งเล็งมองพวกตนแต่พอถึงบ้านก็หายไป ดูท่าว่าจะเป็นเรื่องแล้วจริงๆ