รักไม่มีวันตาย ... กับนายแวมไพร์สุดหล่อ!

(..Maeika's Part..)
 
บรึ้น! บรึ้นนน!!!!!!!
 
               อืมมม... ไม่เอาน่า รำคาญชะมัด !!! ...เสียงรถที่ไหนเนี่ย ? แล้วทำไมมันมืดอย่างนี้ละ ? ใครก็ได้ .. เปิดไฟที ฉันมองไม่เห็น!!! .. 
 
พรึ่บ!!!
 
     'ฮ่า ๆๆๆ .. คุณค่ะ ร้านอาหารอร่อยดีนะค่ะ ..ไว้วันหลังพวกเราพามาอิะกับโรกิมาดีกว่าเนอะ ?!' ... เอ๊ะ ?! คุณพ่อคุณแม่กับ ..คุณน้ากับคุณป้านี่หน่า .. แล้วทำไมฉันอยู่นี่ละเนี่ย ? ..หรือว่านี่จะเป็นตอน ..ที่ไปกินเลี้ยง !!! ไม่นะ อย่าขับรถนะค่ะ !! 
     'ก็ดีนะค่ะ ... เดี้ยววันหลังพวกเรา 2 ครอบครัวนะสนุกกว่านี้อีก'
     'วันไหนกันดีครับ ?'
     'วันพรุ่งนี้ไหมค่ะ ? .. ฉันว่าง..แล้วคุณนายซาเดโกะละคะ ? ว่างวันไหน ?'
     'พรุ่งนี้ฉันว่างค่ะ .. เราจะเซอร์ไพร์เจ้าหนูน้อยทั้ง 2 กัน ^^' จอดค่ะ! จอดดดดด!!
 
พรึ่บ!!
 
     'เฮ้ยย!!! / กรี๊ดดดดดด!!' กรี๊ดดดดดดด!!! .. อะ .. อ้าว ทำไมฉันนั่งเฉย ๆ ละไม่มีการกระทบกระเทือนเลย !! .. แล้วเมื่อกี้อะ ...อะไรตัดหน้ารถอะ ? ไวมาก มองไม่เห็นเลยว่าเป็นคนหรือสัตว์ ..
 
โครม !!!!!!!! พรึ่บ !!
 
               อะ .. อ้าว ? เอ๊ะ ? งงงวย ..รถคว่ำ ภาพมืดไปชั่วขณะแล้วก็กลับมาสว่าง ..แล้วฉันก็มายืนดูสภาพรถคว่ำเนี่ยนะ ? ..กรี๊ดดดดดด คุณพ่อคุณแม่ค่ะ !! ฉันได้สติก็รีบไปคว้าร่างกายของแม่ .. เฮ้ยย!! ทำไมจับไม่ได้ละ ... บ้าน่าา!! ไม่นะ พ่อค่ะแม่ค่ะ !! คุณน้า!! คุณป้าา!! ฟื้นสิค่ะ
 
กร๊อกก ....
 
               ฉันได้ยินเสียงอะไรสักอย่างอยู่ข้างหน้า ..ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองก็พบผู้ชาย .... คุ้นมาก .. แต่ฉันก็จำไม่ได้ ..เพราะฉันมองไม่เห็นหน้าผู้ชายคนที่ยืนอยู่ .. เห็นแต่ก็ตาสีแดง ..ผิวซีด น่ากลัวเหลือเกิน .. เลือดเต็มไปทั่วร่างกาย เขาเป็นใคร ? ทำไมถึงสภาพแบบนี้ ?
               โอ๊ะ ?! .. เขาค่อย ๆ อุ้มร่างคุณพ่อกับคุณแม่และคุณน้ากับคุณป้าออกจากรถ ..แล้วโยนเข้าไปในซอย !!!!!!!! โยนเหรอ ?! แล้วเขาก็วิ่งเข้าในซอยที่เขาโยนครอบครัวของฉันกับครอบครัวของโรกิ .. ฉันรีบวิ่งตามไป .. ในซอยมันมืด ..หนาว วังเวง
     'พี่ค่ะ !! ไม่ได้นะ !!!!!! ห้ามดื่มเลือดเด็ดขาด' เสียงผู้หญิงตะโกนจากต้นซอย ..ฉันหันหลังกลับไปก็พบกับเด็กผู้หญิงหน้าหวาน .. สีดวงตาสีฟ้าคราม สวยจัง เหมือนเจ้าหญิงเลย
     'อย่าเข้ามาใกล้พี่ !!' หืม? เป็นพี่น้องกันเหรอเนี่ย??
     'น้องรู้ว่าพี่โมโห ....แต่คนพวกนี้ไม่ได้ทำอะไรนะค่ะ !!'
     'พี่แค่หิว !!'
     'พี่อย่าไร้สาระน่า !! ..พี่ก็กินทาสพี่ก็ได้นี่' ทาส ? คนพวกนี้เป็นใครกัน ไม่สิ ..เป็นตัวอะไร ?
     'มันไม่อร่อย !!! พี่ต้องทนตามหาเลือดหวาน ๆ มากี่ปีแล้ว ..ไม่มีสักรสชาติที่จะทำให้พี่หลงใหล ..และหอมหวาน ..' !!! แวมไพร์ !!! ...คอร์นทาย ? ใช่แน่ ๆ แสดงว่าผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นน้องสาวของเขาแน่ ๆ เลย .. เพราะเขา ! พ่อแม่ของฉันต้องตาย!!!!
     'ใจเย็นนะพี่ .. พี่ดื่มเลือดฉันก็ได้'
     'เธอไม่รู้กฎเหรอ ? .. ราชวงศ์ต้องดื่มเลือดคนที่เป็นทาสเท่านั้น!'
     'แหกกฎนิดหน่อยเอง ..'
     'นิดหน่อยของเธอสิ ...' คนเป็นพี่จ้องเขม็ง
     'แล้วที่พี่มาทำคนอื่นเดือดร้อนเนี่ย ... พี่ไม่คิดเลยเหรอว่าพี่จะพลั้งมือฆ่าคนที่เลือดหวานไปบ้างอะ!' .. เฮงซวย
     '.............' คนเป็นพี่เงียบเหมือนกำลังใช้ความคิด ควบคุมสติ 'เฮ้อออ..โอเค พี่ใจเย็นละ .. เธอเนี่ยเหมือนแม่เลยนะ .. ปลอบใจเก่ง'
     'หึ!' คนน้องยิ้ม
     'กลับกันค่ะ .. / อืม' .. แล้วหลังจากนั้นพวกเขาก็กลับออกไปจากซอย ... ฉันได้แต่นั่งดูสถานการณ์ .. นั่งร้องไห้น้ำตาคลอ .. ถ้าย้อนกลับได้ ..ฉันก็อยากจะย้อนตอนที่พวกท่านยังไม่ไปกินเลี้ยง ... บ้าเอ้ย!!! .. คอร์นทายกับน้องสาวของนายต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำไว้ !!!!!!!!!!!
 
ฟุ่บ!!!
 
               แฮ่ก ๆ นี่ฉัน ... ฝันไปเหรอเนี่ย ? .. พวกท่านตายด้วยอุบัติเหตุก็จริง ..แต่คอร์นทายมาตัดหน้ารถพวกเขา !!! บ้าเอ้ย!!! .. เดี้ยวก่อน ..ที่นี่ไหน ? โซฟานุ่ม ๆ .. รอบ ๆ เป็นกำแพงทำด้วยหินปูน ..เหมือนในสมัยโบราณเลย มีป่องไฟ ..แสงไฟสลัว ๆ .. อย่างกับอยู่ในปราสาทแหน่ะ!
     "ฟื้นแล้วเหรอ ?" เสียงผู้หญิง ?
     "เธอเป็นใคร ?"
     "ฉันต้องถามเธอมากกว่า เธอเป็นใคร!!!!"
     "คอร์นทาย ..." ฉันพึมพำเบา ๆ ..เขาแน่ ๆ ต้องเป็นเขาที่พาฉันมาที่นี่ ! นี่น้องสาวของเขาเหรอ ? ... เหมือนมาก .. เหมือนในฝันนั้นเลย
     "พี่ครอสเหรอ ? .. อ้อออออ ..เธอเป็นทาสสินะ หึ! ในที่สุดก็หาเจอ"
     "พาฉันออกไปจากที่นี่ !!!!"
     "อย่ามาตะคอกใส่ฉัน!!!!!!!!!!" โอ้ว เธอดังกว่าแฮะ!
     "มีอะไรกัน ?" คอร์นทาย ? มาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ
     "ถามจากปากเขาสิ .."
     "เอม ..." คอร์นทายจ้องเขม็ง
     "ชิส์ !! ไปดีกว่า ... สนิมจะขึ้น" แรงได้อีก! ..แล้วหล่อนก็เดินออกจากห้องไป
     "ขอโทษที .. ที่เสียมารยาท" .. 
     "......." เชิดแปป!
     "......." เออ ! ดี ! เงียบเหมือนกัน ... เชอะ ฉันคุยด้วยก็ได้
     "พาฉันออกไป!!"
     "ได้ออกแน่ ..แต่ต้องคุยกับฉันก่อน"
     "เรื่องอะไร ?"
     "มันอาจจะฟังดูไร้สาระ ..แต่มันก็เป็นความจริง เธออาจจะไม่เชื่อก็ได้ว่าฉันเป็นแวมไพร์ ..แต่ฉันก้ไม่ขอให้เธอเชื่อ ..ฉันชื่อคอร์นทายมีเชื้อราชวงศ์อาร์กอน หรืออีกชื่อ ครอส ยินดีที่ได้รู้จัก"
     "อืม .. "
     "ดูเหมือนเธอจะไม่กลัวฉันเลยนะ"
     "อืม .."
     "เมื่อกี้นี้น้องสาวของฉัน ชื่อเอมิก้า ... เธอไม่ค่อยถูกกับมนุษย์สักเท่าไหร่ ..เอาละทำความรู้จักกันพอแล้ว ...เข้าเรื่อง"
     "เร็ว ๆ .. ฉันเริ่มกลัวนายแล้วละ" ตามความจริงก็เริ่มกลัวแล้วนะ !
     "หึ ! .. ฉันได้กล่าวสาบานว่าเธอเป็นทาสรับใช้ของฉันแล้ว ..อันที่จริงยังไม่สมบูรณ์ด้วยซ้ำ .."
     "แต่ฉันไม่ได้ยินยอม !!"
     "ถ้าเป็นทาส ..เธอจะต้องกลายเป็นแวมไพร์ .. แล้วก็อยู่กับฉันตลอดไป ... เป็นอาหารให้ฉัน และฉันก็เป็นอาหารให้เธอเช่นกัน ...ต่อจากนั้น เธอต้องไปประกาศในโลกแวมไพร์ว่าเป็นทาสของฉัน .. เป็นอันเสร็จ" .. เขามันจอมเผด็จการ !!! ไม่ฟังฉันเลย !! ให้ตายสิ .. ฉันไม่อยากเป็นแบบนี้ ... อยากป่วยได้ อยากตายได้ อยากให้ชีวิตธรรมดาอย่างคนทั่วไป .. เขากับมาทำลายชีวิตฉัน ..ฉันห่างจากเพื่อน จากครอบครัว จากคนอื่น ๆ เพราะเรื่องงี่เง่าพรรค์นี้ !! ฉันเกลียดเขา
               ฉันเสียใจ ..ขอบตาของฉันร้อนผ่าว .. เขามองหน้าฉันไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ ..เขาไม่เคยนึกใจฉันเลย ..เห็นแก่ตัวที่สุด !
     "ผมขอโทษนะ .. ที่ผม ..ทำให้เธอหลายมาเป็นแบบนี้" เขาเปลี่ยนสรรพนาม ? "ผมจะพากลับบ้านเดี้ยวนี้ ..กับไปคิดนะ ...ว่าอยากเป็นแบบผมรึป่าว ?" เขายิ้มเย็น ..
     "ไม่มีทาง !! ฉันจะไม่ยอมให้นายมาเตะต้องฉันกับโรกิเด็ดขาด !!" ฉันพูดใส่หน้าของเขาแต่เขากลับยิ้มอย่างหน้าตาเฉย ๆ
     "ปะ ! ผมจะพากลับบ้านของเธอ" คอร์นทายรวบเอวของฉันให้ยืนขึ้น ..แล้วมาปิดตาฉันไว้ ..อะไรเนี่ยมาปิดทำไม ?! ไม่ได้มาเล่นซ่อนหานะยะ !! ..อ๊ะ ! ง่วงจัง ไม่นะ ยังไม่ถึงบ้านเลย ง่วงอีกแล้วเหรอ ? ...อืม......
 
 
 
 
( ที่จริงอันนี้เป็น chapter 3 นะค่ะ )
อ๋อยยยย!! คอร์นทาย! คุณชายเอาแต่ใจ! ><
มาอิกะ !!! เสียน้ำตาอีกครั้ง กรี๊ดดดดดด!! *0*
ติดตามเอาใจช่วยมาอิกะจังของเราเน้อ!!
#ติดตาม chapter ต่อไปได้เลย#
##ซารางเฮโยนะเออ ! ชิส์##