[WereWolf Boy!] หลงรักนายเข้าแล้วคุณชายหมาป่า
เขียนโดย 
Mintty
วันที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.57 น.
แก้ไขเมื่อ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2556 17.19 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) บทที่ 1 : การพบกันครั้งแรก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ~กรี๊งงงงงงงงงง!!~
ฉันลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงียเต็มทน ก็ไม่ให้งัวเงียได้ไงล่ะ ก็เมื่อคืนกว่าจะนอนได้ก็ปาเข้าไปตั้งเกือบเช้าน่ะ ง่วงนอนชิบเป๋งเรย T^T เฮ้ย!! แม่ยังไม่มาปลุกเพราะฉะนั้น......................นอนต่อ -0-
~1 นาทีผ่านไป~
"คาร่า!! ลูกยังไม่ตื่นอีกหรอห้ะ!" โอ้ยยยย หนูอยากบอกแม่ว่าหนูยังไม่ทันได้นอนตื่นที่สองเลยค่ะแม่ = ="
"โอ้ยยยย แม่คะ หนูขออีกครึ่งชั่วโมงน่า~"
"ไม่ได้!! ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะ"
"น่านะๆๆๆแม่ แม่สุดสวย แม่สวยที่สุดเลย แม่นี่นางฟ้าชัดๆ"
"อุ้ย! " แม่หน้าแดงเลยค่ะท่าน มีหวังได้นอนต่อ
"โอเคลูก นอนต่อได้ค่ะ.......เฮ้ย!! อย่ามาเล่นมุขนี้นะลุกไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้!!"
ในเมื่อหมดหนทางฉันเลยต้องจำใจลุกไปอาบน้ำอย่างช้าๆ...ช้าๆ...ช้าๆ
'พลั่ก!!!'
"โอ้ยยยย แม่ถีบหนูทำไมเนี่ย เจ็บนะ!!!"
"ก็เดินเร็วๆสิ นี่สายแล้วนะ" บ่นๆๆๆๆ -0-
...ณ โรงเรียน...
ในที่สุดก็มา - -* เอ้อ! ฉันลืมบอกฉันอยู่โรงเรียนประเทืองทิพย์วิทยา อยู่ชั้น ม.5 ค่ะ มีเพื่อนสนิทชื่อ ลาเต้ และ คาปูชิโน่ [บางทีฉันก็แอบคิดนะว่าไอ้เพื่อนซี้สองตัวนี้มันหลุดมาจาก Café ไหนรึป่าว]
"เฮ้!! คาร่า ทางนี้ๆ" เสียงคาปูชิโน่
ฉันเดินไปหาต้นเสียงแล้วก็เจอยัยเพื่อนซี้สองคนนั่งเล่นกับลูกแมวอยู่ ฉันเลยเข้าไปร่วมวงด้วย พอดีว่าฉันเป็นนางเอกจิตใจงาม รักสัตว์มาก [จริงๆน่ะ]
"ทำไมขอบตาคล้ำอย่างนี้เนี่ย ห้ะ?!? ไปทำอะไรมา" ยัยลาเต้ถาม พลางเอามือมาเกิยคางฉันให้เงยขึ้น
"เมื่อคืนนอนดึกน่ะ ไม่มีอะไรหรอก " ฉันพูดพลางส่งยิ่มให้เพื่อน
"ตื่นเต้นหรอยะ มันแน่อยู่แล้ว ก็เราน่ะได้เป็นพี่ ม.5 แล้วนิ แล้ววันนี้ก็เปิดเทอมวันแรกด้วย คงตื่นเต้นเป็นธรรมดาแหละ" ยัยคาปูชิโน่ส่งเสริม
~ออดดดดดดดดดดด~
"ออด ดังแล้ว เข้าเรียนกันเถอะ" ฉันพูดพลางดันหลังเพื่อนซี้ทั้งสอง แต่หางตาก็ดันไปเห็นสายตาสีแดงคู่หนึ่งตรงพุ่มไม้ มันเหมือนเวทมนตร์ที่สะกดตัวฉันให้ชะงัก
"เป็นอะไรหรอ คาร่า???" ลาเต้ถาม
"......." ฉันก้มหน้าลง
"คาร่า เป็นอะไรหรือป่าว" คาปูชิโน่พูดแล้วหันมาประคองฉัน
"ฉันไม่เป็นไรจ้ะ เวียนหัวนิดหน่อย แต่หายแล้วล่ะ" ฉันตอบแล้วเงยหน้าขึ้น
"ไม่เป็นไรแน่หรอ...ให้พวกฉันพาไปห้องพยาบาลมั้ย" คาปูชิโน ถามพร้อมๆกับลาเต้ที่เข้ามาช่วยพยุงฉัน
"ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ พวกเราไปเรียนกันเถอะ"พอพูดจบฉันก็เดินขึ้นบันไดไป แต่ก็ยังอดคิดไม่ได้ว่า ดวงตาคู่นั้นที่ฉันเห็นมันคืออะไรกันแน่
ดวงตาสีแดงที่มองเห็นได้ชัดในมุมมืดและเวทมนตร์ที่สะกดตัวฉันให้หยุดชะงัก
สิ่งที่ฉันเจอ.......มันคืออะไรกันนะ
►To Be Continued◄
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
