ฝ่าเมืองนรกซอมบี้

ในตอนนี้ฉันก็ได้มานั่งเรียนที่โรงเรียนอันแสนน่าเบื่อนี้ ตอนนี้ฉันเรียนวิชาภาษาอังกฤษเป็นวิชาที่เข้ายากสุด
 
ไม่ว่าจะทำย่างไรจะอธิบายอย่างไงฉันก็ไม่เข้าใจอยู่ดี เฮ้อ...
 
"ครูก็ขอจบการสอนเพียงเท่านี้อย่างลืมทำการบ้านล่ะ"
 
เสียงคุณครูภาษาอังกฤษพูดขึ้น
 
"กริ๊ดดดดดด!!!"
 
จู่ๆก็มีเสียงกริ๊ดดังลั้นขึ้นคุณครูและนักเรียนทุกคนต่างตกใจกันร่วมถึงฉันด้วยก็ตกใจไม่แพ้กัน ครูภาษา
 
อังกฤษเขาเดินออกจากห้องเรียนเพื่อจะไปหาเสียงกริ๊ดนั้นว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทุกคนในห้องก็เดินออกไปดู
 
เช่นกันเพราะความอย่างรู้อยาหเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น
 
"เสียงดังกันจัง ฉันสอนอยู่นะ!!!"
 
คุณครูภาษาอังกฤษตะโกนดังลั้นกำลังต่อว่าเด็กผู้หญิงคนนึ่งกำลังนั่งอยู่ตรงหน้าระเบียง ดูเหมือนเธอคนนั้น
 
จะไม่สบายน่ะเพราะว่าเธอดูตัวซีดๆผมยุ่งและตัวเกร่งไปหมด คุณครูเขาจึงเขาไปถามว่าเธอเป็นอะไรหรือ
 
ป่าวเด็กผู้หญิงคนนั้นไม่ตอบอะไร
 
"แฮ่!!!"
 
"อ๊ายยยยยยยยยยยย!!"
 
จู่ๆเด็กผู้หญิงคนนั้นก็ลุกขึ้นมาจับแขนคุณครูเข้ามากัดจนเลือดท้วมนองเต็มไปหมด นักเรียนทุกคนตกใจ
 
กันมากวิ่งกันใม่คิดชีวิต ฉันวิ่งไปในห้องแล้วปิดประตูล๊อกเอาไว้เพื่อไม่ให้เด็กผู้หญิงคนนั้นเขามาแต่ทุก
 
คนในห้องกับไม่ฟังวิ่งไม่คิดชีวิตพังประตูวิ่งออกกันไปหมดเหลือแต่ฉันกับเพื่อนอีกสองคนเอาไว้เพื่อน
 
ของฉันที่อยู่เขาชื่อว่า'โฟโต้'กับ'นาซี'เพื่อนสนิทของฉันเองฉันรีบวิ่งไปปิดประตูห้องแล้วล็อกประตูไว้เพื่อ
 
ไม่ให้ผู้หญิงคนนั้นเขามากินฉันอีกคน 
 
"มันเกิดอะไรขึ้นหะ!!"
 
เสียงของนาซีดังขึ้น
 
"มันมาถึงนี้แล้วหรอ"
 
เสียงของเพื่อนสนิทของฉันอีกคนพูดขึ้นโฟโต้นั้นเอง
 
"อะไรมาถึงนี้"
 
ฉันถามโฟโต้
 
"เมื่อวานมีข่าวทางทีวีนะ เขาบอกว่ามีเชื้อไวรัสร้ายกำลังระบาด เชื้อไวรัสตัวนี้มันยังไม่สามารถระบุอะไร
 
ได้เลย มีคนติดเชื้อเป็นจำนวนมาก"
 
โฟโต้พูด เชื้อไวรัสอะไรทีวีช่องไหนฉันไม่เห็นจะรู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยว่าไอ้ไวรัสนี้มันมาจากไหน
 
"แล้วการติดเชื้อมันติดกันอย่างไง"
 
"ก็ถ้าผู้ที่ติดเชื้อไปกัดหรือข่วนคนทอื่นคนนั้นก็จะตายในที่สุดและคนที่ตายก็จะฟื้นขึ้นมาแพร่เชื้อให้คนอื่น
 
ได้อีก"
 
โฟโต้พูด ถึงกับตายเชียวเรอะ!! มันจะร้ายแรงไปแล้วนะแล้วพวกตำรวจ ทหาร หมอ พวกนี้ไปมุดหัวกันอยู่
 
ที่ไหนหมดเนี่ยบ่อยให้เรื่อนมันใหญ่โตขนาดนี้
 
"อีกอย่าง..ผู้ที่ติดเชื้อจะเป็นคนที่ตายมาแล้วแต่เชื้อไวรัสไปกระตุ้นให้เดินได้อยู่ พวกมันจะตอบสนองต่อ
 
เสียง บางทีความรู้สึกมันอาจจะไม่ตอบสนองแล้วก็ได้"
 
โฟโต้พูด อ่อออ อีนี้รู้ดี  แล้สจะเอาไงต่อดีละ อืม.....อ่อ!! เราควรจะหนีสิใช่ ควรจะหนีสิ นี้แหละจุดจบ
 
ของโลกจุดเริ่มแห่งความน่ากลัว....