ฝ่าเมืองนรกซอมบี้

ในตอนนี้ฉันก็ได้มานั่งเรียนที่โรงเรียนอันแสนน่าเบื่อนี้ ตอนนี้ฉันเรียนวิชาภาษาอังกฤษเป็นวิชาที่เข้ายากสุด

ไม่ว่าจะทำย่างไรจะอธิบายอย่างไงฉันก็ไม่เข้าใจอยู่ดี เฮ้อ...

"ครูก็ขอจบการสอนเพียงเท่านี้อย่างลืมทำการบ้านล่ะ"

เสียงคุณครูภาษาอังกฤษพูดขึ้น

"กริ๊ดดดดดด!!!"

จู่ๆก็มีเสียงกริ๊ดดังลั้นขึ้นคุณครูและนักเรียนทุกคนต่างตกใจกันร่วมถึงฉันด้วยก็ตกใจไม่แพ้กัน ครูภาษา

อังกฤษเขาเดินออกจากห้องเรียนเพื่อจะไปหาเสียงกริ๊ดนั้นว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทุกคนในห้องก็เดินออกไปดู

เช่นกันเพราะความอย่างรู้อยาหเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น

"เสียงดังกันจัง ฉันสอนอยู่นะ!!!"

คุณครูภาษาอังกฤษตะโกนดังลั้นกำลังต่อว่าเด็กผู้หญิงคนนึ่งกำลังนั่งอยู่ตรงหน้าระเบียง ดูเหมือนเธอคนนั้น

จะไม่สบายน่ะเพราะว่าเธอดูตัวซีดๆผมยุ่งและตัวเกร่งไปหมด คุณครูเขาจึงเขาไปถามว่าเธอเป็นอะไรหรือ

ป่าวเด็กผู้หญิงคนนั้นไม่ตอบอะไร

"แฮ่!!!"

"อ๊ายยยยยยยยยยยย!!"

จู่ๆเด็กผู้หญิงคนนั้นก็ลุกขึ้นมาจับแขนคุณครูเข้ามากัดจนเลือดท้วมนองเต็มไปหมด นักเรียนทุกคนตกใจ

กันมากวิ่งกันใม่คิดชีวิต ฉันวิ่งไปในห้องแล้วปิดประตูล๊อกเอาไว้เพื่อไม่ให้เด็กผู้หญิงคนนั้นเขามาแต่ทุก

คนในห้องกับไม่ฟังวิ่งไม่คิดชีวิตพังประตูวิ่งออกกันไปหมดเหลือแต่ฉันกับเพื่อนอีกสองคนเอาไว้เพื่อน

ของฉันที่อยู่เขาชื่อว่า'โฟโต้'กับ'นาซี'เพื่อนสนิทของฉันเองฉันรีบวิ่งไปปิดประตูห้องแล้วล็อกประตูไว้เพื่อ

ไม่ให้ผู้หญิงคนนั้นเขามากินฉันอีกคน 

"มันเกิดอะไรขึ้นหะ!!"

เสียงของนาซีดังขึ้น

"มันมาถึงนี้แล้วหรอ"

เสียงของเพื่อนสนิทของฉันอีกคนพูดขึ้นโฟโต้นั้นเอง

"อะไรมาถึงนี้"

ฉันถามโฟโต้

"เมื่อวานมีข่าวทางทีวีนะ เขาบอกว่ามีเชื้อไวรัสร้ายกำลังระบาด เชื้อไวรัสตัวนี้มันยังไม่สามารถระบุอะไร

ได้เลย มีคนติดเชื้อเป็นจำนวนมาก"

โฟโต้พูด เชื้อไวรัสอะไรทีวีช่องไหนฉันไม่เห็นจะรู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยว่าไอ้ไวรัสนี้มันมาจากไหน

"แล้วการติดเชื้อมันติดกันอย่างไง"

"ก็ถ้าผู้ที่ติดเชื้อไปกัดหรือข่วนคนทอื่นคนนั้นก็จะตายในที่สุดและคนที่ตายก็จะฟื้นขึ้นมาแพร่เชื้อให้คนอื่น

ได้อีก"

โฟโต้พูด ถึงกับตายเชียวเรอะ!! มันจะร้ายแรงไปแล้วนะแล้วพวกตำรวจ ทหาร หมอ พวกนี้ไปมุดหัวกันอยู่

ที่ไหนหมดเนี่ยบ่อยให้เรื่อนมันใหญ่โตขนาดนี้

"อีกอย่าง..ผู้ที่ติดเชื้อจะเป็นคนที่ตายมาแล้วแต่เชื้อไวรัสไปกระตุ้นให้เดินได้อยู่ พวกมันจะตอบสนองต่อ

เสียง บางทีความรู้สึกมันอาจจะไม่ตอบสนองแล้วก็ได้"

โฟโต้พูด อ่อออ อีนี้รู้ดี  แล้สจะเอาไงต่อดีละ อืม.....อ่อ!! เราควรจะหนีสิใช่ ควรจะหนีสิ นี้แหละจุดจบ

ของโลกจุดเริ่มแห่งความน่ากลัว....