Help me please! ช่วยบอกได้มั้ยว่า รัก รัก

"เปล่าแม่แค่..เอ่อแมลงสาป ลงท่อไปแล้ว"
""ร้องซะ..""
ที่ฉันกรี๊ดก็เพราะสปายนุ่งผ้าเช็ดตัว ตัวเดียวน่ะสิ ข้างบนถึงแม้จะมีซิกแพ็คชวนลูบไล้ก็เถอะ(เอิ่ม)
"กรี๊ดไมอ่ะ" นี่ถามอะไรโง่ๆของเขาเนี่ย(ฉันยังปิดหน้าแต่ก็แอบๆแง้มนิดนึงกลัวคุยไม่รู้เรื่อง)
"ทำไมไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ"
"ก็ออกมาหาเสื้อผ้าอ่ะ...มีชุดให้เราใส่มั้ย"
"เอ่อ..แป้ปนะ"
ฉันเดินไปปิดตาไปกลัวเห็นของดี ฉันเดินไปทางตู้เสื้อผ้า แต่....
"เจนนี่ระวัง!!"
ตึ้ก
"โอ้ยย" ฮือๆไม่น่าเดินปิดตาเลยไปชนตุ้เสื้อผ้าจนได้  
"เป็นอะไรรึป่าว"
"เฮ้ยๆ ถอยไปก่อนไปเปลี่ยนชุดก่อนเลยนะ"
ฉันรีบเดินไปหยิบๆชุดในตู้เสื้อผ้าให้เขาใส่ แต่บอกให้ใส่ในห้องน้ำนะ
ระหว่างนั้นฉันก็เดินไปส่องกระจกเพื่อจะดูว่าช้ำมากรึป่าวว
ช้ำ ช้ำมากกกกกกก ทำไงเสียโฉมรึป่าวเนี่ย
"ไหนขอดุหน่อยซิ"มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
 สปายปัดมือฉันที่จับรอยช้ำออกเบาๆเพื่อจะดูแผล แต่ว่าๆๆๆๆ.....ทำไมมือเขายังไม่ปล่อยมือฉันเลยอ่ะ จะจับค้างไว้ทำไมมม ทำไงดี มือสั่นแล้วอ่ะ
"เอ่อเดี๋ยวเราเอายาหม่องมาทาก็ได้  ไปนอนเถอะ"
ฉันดึงมือออกจากมือเขาแล้วไปหยิบยาหม่องจะมาทา แต่สปายก็ชิงดึงออกไปก่อน
"ฮึ! มือสั่นขนาดนี้จะทาไหวเรอะ ฮ่าๆ" ห๊ะ นี่มือฉันสั่นขนาดนั้นเลยรึไง เขินนนนนนนนนะะะะะเนี่ยยยยย
เขาทายาหม่องให้ฉันอย่างเบามือ คนอะไรขนาดปลายนิ้วยังนุ่มเลย
"ไปนอนได้แล้วไป ขาสั่นขนาดนี้จะเดินไหวมั้ยเนี่ย" ขข..ขาด้วยหรอ ขาฉันสั่นหรอ
ฉันรีบวิ่งไปนอนบนเตียงแล้วก็ซุกหน้าในผ้าห่ม ก็คนมัยอายอ่ะะะะ
 
     ตื่นเช้ามา ฉันรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ ....
"เฮ้ยยย"สปายขึ้นมานอนบนเตียงอันหนานุ่มดุจปุยเมฆของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
"อ่าว ตื่นแล้วหรอ"สปายถามเสียงงัวเงีย
"นี่! ใครให้มานอนบนนี้"
"โห ก็นอนข้างล่างปวดหลังจะตายไปใครจะไปนอนหลับ"
"อยากจะบ้าตาาาย"
"เอ้อเจนนี่ ทำไมขี้หนาวจังนี่ถ้าเราไม่กอดไว้นะ" 'กอด??'
"นี่ใครให้ปายมากอดเราเนี่ยยยยยย"โอ้้ววววววโน่ววว
"ก็บ่นอยุ่นั่นว่าหนาว พอห่มผ้าห่มให้ก็ดึงออกแล้วก้บ่นหนาวแล้วจะให้ทำไงอ่ะ"
ก๊อก ก๊อก 
O_Oตายแล้วแม่มา
ดีนะที่ฉันสติดีเลยรีบดึงสปายไปยัดไว้ในห้องน้ำ(นางเอกโหดไปนะ-*-)
"มาแล้วแม่"
"ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้แหม"
"เ่อ่อออ"
"ไปอาบน้ำเลยนะ เดี๋ยวจะกลับแล้ว"
"กลับเลย??"กลับได้ไงสปายยังอยู่นี่แล้วจะออกจากห้องตอนไหน แม่ก็เล่นติดซีรีย์เหลือเกินอยู่ห้องรับแขกตลอด
"รึจะไม่กลับ แล้วใครจะไปส่ง แล้วใครจะไปรับนั่งรถเป็นรึไง"
"เป็นสิแม่ เอาน่าาเคยนั่งแล้วกันหนูอยากอยู่นี่"เคยครั้งหนึ่ง
"เออๆงั้นแม่ไปละ"
ปัง
รวดเร็วทันใจเจ๊มาก แม่พูดจบก็ออกไปทันที
ฉันเดินเข้ามาในห้องก็เจอสปายนั่งหน้าหล่ออยู่ เท่ห์มากนี่พูดเลยย
"แม่กลับแล้วหรอ"
"อื้ม"
"อยากอยู่กับเราขนาดนั้นเลยหรอ"
"บ้า"
เขาไม่ใช่แค่พูดนะ แต่เดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ
แล้วก้หยุด
ใกล้กันจนบอกไม่ถูกกกกเลยใจเต้นแรงมากกกก
ตึกตักตึกตัก
เขาจะได้ยินมั้ยเนี่ย
"เจนนี่อ่ะ"
"เราทำอะไรผิดหรอ"
"ทำไมต้องมาทำตาหวานใส่เราด้วยอ่ะ"ฉันทำตาหวานตอนไหน หวานตลอดเวลาย่ะ!
"...."
"เกือบห้ามใจไม่ได้เลยรู้ัมั้ย"
ครืด ครืด
อยู่ดีดีโทรศัพท์สปายก็สั่น โทรศัพท์ฉันเพิ่งตั้งแบบมีเสียง
เขาเดินถอยออกจากฉันแล้วไปหยิบโทรศัพท์
"ฮัลโหล"
เขาทำหน้าตกใจอย่างกับใครระเบิดบ้าน
"งั้นฉันจะพาไปที่บ้านใหม่ฉัน"
ตึ้ด
เขากดวางสายแล้วหันมามองหน้าฉัน
"เจนนี่ เราขอโทษ"
 
---จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้วสปายขอโทษเจนนี่เรื่องอะไรติดตามได้ในตอนต่อไป---