Help me please! ช่วยบอกได้มั้ยว่า รัก รัก
เขียนโดย 
Pimnalita
วันที่ 27 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.42 น.
แก้ไขเมื่อ 25 ตุลาคม พ.ศ. 2556 20.26 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) ช่วยฉันทีนะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความมาทำความรู้จักกับ SNPPJ กันก่อนนะคะ
S ย่อมาจาก Sin
ซิ นเพื่อนคนหนึ่งในแก๊งนี้ ซึ่งยังสับสนอยู่ว่าเธอชอบ ชาย หรือ หญิงกันแน่ แต่เธอโหดซะยิ่งกว่าอะไร เอาล่ะแต่เธอก็มีมุมร่าเริงสดใสอยู่เป็นสเน่ห์..
N ย่อมาจาก Nata
นา ตาเพื่อนคนหนึ่งในแก๊งนี้ สายตาอันกลมโตของอันมีเสน่ห์ซะยิ่งกว่าอะไร แค่กระดิกนิ้วผู้ชายก็มาล้อมแล้วหล่ะ(แต่สายตาของเธอก็สามารถทำให้คนแข็ง ทื่่อไปได้เหมือนกัน!!)
P ย่อมาจาก Pim
พิมเพื่อนคนหนึ่งในแก๊งนี้ เธอมีใบหน้าเรียวและสายตาอันเป็นสเน่ห์ ถ้าใครได้ลองจ้องเธอนานๆมีหรือจะปฏิเสธเธอลง
P(2) ย่อมาจาก Por
ปอเพื่อนคนหนึ่งในแก๊งนี้ เธอคนนี้ขาดความเชื่อมั่นในรักแท้ แล้วใครกันล่ะจะมาทำให้เธอมั่นใจ
J ย่อมาจาก Janny
เจน นี่เพื่อนคนหนึ่งในแก๊งนี้ เธอใช้ชีวิตอยู่อย่างที่ใครๆก็ไม่คิดว่าเธอรักใครเป็นมองเธอเก็บเงียบ ตลอด และด้วยนิสัยร่าเริงของเธอด้วย แต่ยังไงๆ คนเรามันก็ต้องมีรักแท้ใช่มั้ยล่ะคะ ^^
ได้รู้จักกันไปแล้วกับ SNPPJ เชื่อว่าทุกคนย่อมมีความรักแต่อยู่ที่ว่าจะได้ครอบครองมันมาแบบไหนเท่านั้นเอง
-----------------------------------------------------------------------------------------------
"เจนนี่ๆๆๆๆๆ เจนนี่่ๆๆๆๆๆ" เสียงที่สนั่นสะท้านโลกาขนาดนี้ไม่ต้องสงสัยว่าเสียงใคร แม่นี่เอง มาปลุกอะไรตอนนี้เนี่ยคนจะหลับจะนอน
"ขออีกห้านาทีนะแม่"
แม่ไม่ตอบแต่ก็ได้ยินเสียงแม่เดินไป....
ติ๊ด
ขอบคุณนะแม่ที่เปิดแอร์ให้ หุ้นอนตากแอร์สบายยยยยจริง
ฟิ้วววว
โอ้..แล้วทำไมแม่ต้องเปิดพัดลมแรงขนาดนี้ด้วย
ฉันกำลังจะดึงผ้าห่มขึ้นมาแต่..แม่ชิงดึงไปก่อนอ่ะT__T
"แม่ กึกกๆ หนาววว"
"งั้นก็ตื่นสิโว้ยยยยย"โอ้ยยแก้วหู
ฉันรีบวิ่งออกจากห้องนอนทันทีไม่งั้นคงแข็งแน่! แม่เล่นอะไรรเนี่ย
ที่แม่ปลุกแต่เช้าก็เพราะวันนี้แม่ต้องหิ้วฉันไปกรุงเทพฯน่ะสิ
ณ คอนโดสวัสดีเพิ่มพูนทวีสุขใจ(-*-)
ห้อง 222
"เจนนี่ เดี๋ยวแม่จะไปงานแต่งเพื่อนนะ แกก็อยู่นี้แล้วกันของกินก็เต็มตู้"
"แอบไปเซ็นทรัลฯได้มั้ย"
"แอบให้มันมิดแล้วกัน"
ปัง
แม่นี่ปิดประตูดังไม่เคยเปลี่ยน
ณ เซ็นทรัลฯ
รู้สึกดีที่ได้มาช๊อปปิ้งบ้างอะไรบ้างถึงแม้..แม่จะให้ตังมาไม่กี่บาทก็เถอะ แม่นะแม่T^T
พลัก
ในขณะที่ฉันเดินอยู่ดีดีก็มีใครไม่รู้มาชนฉัน จนเกือบจะล้มน่ะโชคดีที่วันนี้ใส่ผ้าใบมา
"เฮ้ยเจนนี่"
"เฮ้ยสปาย"
บังเอิญ
บังเอิญญญ
บังเอิญญญญญ
มากกกกกก
(ที่บังเอิญมากก็เพราะแอบปิ๊งๆเพื่อนคนนี้อยู่อ่ะ>///<)
"เจนนี่เจนนี่ ช่วยเราด้วยนะ"สปายทำท่าทางลุกลี้ลุกลน มองซ้ายขวา หน้า หลัง ไปไปมามา เกิดอะไรขึ้นกัน
"ช่วยอะไรอ่ะ"
"ขอไปอยู่บ้านเจนนี่สักพักได้มั้ย"
"ห้ะ?!"
"ตอบมาสิ เร็วๆ"
"ดด..ได้สิ" ก็เพื่อนน่ะ เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนสิ>////<อย่าคิดมาก
ณ ห้อง222
เงียบ เงียบ เงียบ แล้วก็เงียบ
"ทำไมสปายถึงขอมาอยู่บ้านเราอ่ะ"หลังจากที่เงียบสงบเป็นป่าช้ามานานฉันก็ถามคำถามที่อยากรู้(มาก)ขึ้น
"มันเป็นความลับ..บอกไม่ได้หรอก"
"แม้แต่คนที่ช่วยเหลืองั้นหรอ??" แอบน้อยใจนิดTT
"ขอโทษด้วย แล้วก็ขอบคุณด้วย ตอนนี้เราไว้ใจเจนนี่ที่สุดนะแต่มันแค่ยังบอกไม่ได้..จริงๆ"หน้าตาโศกเศร้ามาก
"อืม..ช่างมันเถอะ"ม่ายยเอา ไม่ดราม่า
ติ้ง ต่อง ติ้งต่อง
"สงสัยแม่มาแน่เลยไปซ่อนในห้องเราก่อนเร็วว!"
"หรอ" ห้ะเเค่ 'หรอ'
"....."
ก้อก แก้ก
แม่ไขประตูแล้วววว ถ้าแม่มาเห็นนี่ โลกแตกชัวววววว
แอ้ด
พึ่บ
ก่อนที่แม่จะเข้ามาฉันก็ผลักสปายเข้าไปในห้องพอดี(ฉันนอนคนละห้องกับแม่นะ)
"ทำอะไรอยูเนี่ย รอจนรากจะงอกอยู่แล้วไม่มาเปิดประตูสักที กุญแจใช่จะหาง่ายๆ ดอกก็เล็ก"
แม่มาเป็นชุดเลยเก็บกดมาจากไหน เจ้าบ่าวเพื่อนหหล่อกว่าพ่องั้นหรอ..คงไม่ จะมาเถียงกับตัวเองทำไมเนี่ย
พอแม่บ่นก็ไปนั่งไขว่ห้างดูซีรีย์เรื่องโปรด
ฉันใช้โอกาสนี้เข้าห้องดีกว่า
ฉันเปิดและปิดประตูอย่างช้าๆ
เฮือก
"กรี๊ดดดดด"
""เจนนี่มีีอะไรรึป่าวลูก""
---โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะว่าจะเกิดอะไรขึ้น---
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
