ยัยเปียกสุดแสบVSนายประธานสุดโหด

ฉันรู้สึดเหมือนมีคนมาเขย่าตัวฉัน ฉันจึงลืมตาขึ้นมาก็แทบช๊อคค 
ก็อิตาบ้าชุนน่ะสิ เอาหน้ามาสะใกล้เลย ตกใจหมด เฮ้ออออ (>0<!)
''นี่ยัยเฉิ่มถึงสนามแล้วนะ จะนอนอีกนานไหม'' (= =!)กำลังฝันหวานๆเลยนายนี่มันมารขัดความสุขฉันจริงๆเลยนะย๊ะ อุ๊ แต่ (0.,0*) ทำไมเขาแต่งตัวเท่ๆอะ
''จะอึนอีกนานไหมยัยเฉิ่มลงมาจากรถสิฉันจะพาเธอไปพนันกับไอ้พวกอริลงมาไวๆอย่าให้ขึ้น(- -*)'' สั่งจริงสั่งจังสั่งอยู่นั้นฉันไม่ใช่แม่ค้่าขายอาหารตามสั่งนะย๊ะจะได้สั่งอะไรมาแล้วต้องทำตามสั่งเนีย เชอะ
''นายจะเอาฉันไปเดิมพันจริงๆเหรอ'' ฮืออออ นายนี่มันมีหัวใจกับเขาบ้างไหมนะทำไมถึงเอาสาวน้อยน่ารักคนนี้มาเดิมพัน(กล้านะย๊ะหล่อน= ='')
''เออ ดิไม่เอามาเดิมพันแล้วจะให้เอามาทำอะไรละแต่เธอต้องเชื่อใจฉันสิว่าฉันต้องชนะ'' มันต้องอย่างนั้นอยู่แล้วละย๊ะถ้าแกแพ้ฉันจะ ถลกหนังหัวแกออกมา เลยคอยดู หึหึ 
''ฉันเชื่อใจนายได้ใช่ไหม นายอย่าแพ้นะ ฉันยังไม่อยากเสียจิ้นให้คนที่ไม่ได้รัก (T_T!)'' ฉันขอเขาพร้อมกับทำท่าจะร้อง แงะน้ำตาจ๋าอย่าไหลออกมาตอนนี้นะยังไงเขาต้องไม่แพ้สิ
''อืมมม ตามมานี่''เขาพูดเสร็จก็ลากฉันให้ไปทางกลุ่มผู้ชายกลุ่มนึงแน่ก็มีผู้หญิงอยู่นะแต่ไม่เยอะ
''เห้ยยยยไอ้โจ มึงคิดดีแล้วนะมาท้าแข่งกูเนีย แพ้ไปกี่ครั้งก็ไม่เคยจำนะมึงดักดานจริงๆ''หืมมมม(0..0)คนนี้เหรอที่จะแข่งกับชุนโอ๊ววววพระเจ้า  งั้นนายชุนแพ้ๆไปเถอะคนนี้แหละเนื้อคู่ฉัน กร๊ากกกก
ผู้ชายที่ชื่อโจเรือนผมสีแดงตาคมดูโหดๆแต่ก็หล่อหน้าขาวๆตัวสูงไหล่กว้างน่าไปซบ(^0^!) (ผีสัตว์สงวนมีนอสิงนางเอกสะละ) จะว่าฉันแรดก็บอกมาเหอะผู้เขียน
''เหอะๆ ดูมั้นใจมากนะมึง ครั้งนี้กูไม่แพ้แน่ แล้วไหนของเดิมพันของมึง'' ง่ามันบอกว่ามันไม่มีทางแพ้ฮือออ
''นี่ไง ถ้าฉันแพ้เอายัยนี่ไปได้เลย''เฮือกกก มันจุกกกไงไม่รู้ที่นายนี่พูดแบบนั้น ยอมรับชะตากรรม(T_T!)
''ยัยนั้นเนียนะ เหอะได้ ส่วนของฉันรถคันนี้กับยัยนี่''ฝั่งนั้นก็เอาผู้หญิงมาพนันนี่พวกมันไม่มีอะไรจะพนันกันแล้วรึไงวะเอาผู้หญิงมาพนันเนียคนนะโว๊ยยย
''งั้นแกไปเตรียมรถให้พร้อมของให้พร้อมแข่งเสร็จฉันจะไปทันทีให้เวลา30นาที''นายชุนบอกกับนายโจเสร็จเขาก็ลากฉันมาหาพวกพี่บอมพวกพี่บอมกับนายฟรานตกใจมากที่เห็นฉันแต่เขาสามคนก็แยกไปคุยกันสามคนไม่นานเขาก็กลับมา
''ยัยเฉิ่มเธอเชื่อใจฉันไหม''(- - )( - -)ฉันส่ายหน้า
''ไม่เชื่องั้นเหรองั้นเธอก็เตรียมตัวเตรียมใจไปเป็นเมียไอ้โจได้เลย'' (-0-*)ถามสักคำยังว่าอยากไปไหมไอ้บ้าชิ
''เธอรออยู่นี่กับไอ้ฟรานแข่งเสร็จแล้วจะมารับอย่าไปไหนตามลำพังอยู่กับไอ้ฟรานเข้าใจไหม''(- -)(_ _)
''ไม่ต้องห่วงชุนอามิเดี๋ยวฉันดูแลให้เองสู้แบบไม่ต้องคิดมากเพื่อน''ฟรานให้กำลังใจนาย(ซาตาล)ประธานนิสัยไม่ได้ชิชะ
''อืมมมฝากด้วย''
''ชุนถ้ามึงแพ้ละวะมึงคิดรึปล่าวว่าจะบอกไอ้ไนท์ยังไงที่คู่หมั้นของมันไปเสร็จคนอืนเนีย''อ๊ากกกกกไม่เอานายต้องชนะ ฉันยังไม่อยากเสียจิ้นนะย๊ะ
''ไม่รู้วะค่อยคิดทีหลังมึงก็รู้กูไม่เคยแพ้(- -*)''
''อย่ามั้นใจมากเพื่อนไอ้โจมันก็ไปฝึกมาเช่นกันนี่ถ้ามันไม่แน่ใจว่ามันเก่งขึ้นแล้วมันไม่มาท้ามึงหรอกมึงอย่าลืมคนอย่างมันไม่ชนะด้วยฝีมือก็จะชนะด้วยแผนโกง'' โหยิ้งได้ยินยิ้งท้อ(T_T)
''เออน่าเชื่อกูดิวะกูจะขยี้มันให้ย่อยยับไปเลย หึหึ''ความชั่วปรากฏ เอิ่ม แต่มันก็ชั่วตั้งแต่เริ่มเรื่องแล้วนี่หว่า
''ฟรานมึงฟังไว้นะถ้าฉันแพ้แกต้องพายัยนั่นหนีไปให้ไกลที่สุดถ้าเห็นแววว่าจะแพ้''มันซุบซิบอะไรกันฟะอยากรู้
''เออได้เดี๋ยวกูจัดให้สู้ๆอย่าห่วงไปเลย'' ได้ยินแค่เนีย แล้วนายชุนก็เดินไปที่รถของเขา เขาขึ้นไปบนรถแล้วปิดประตู พี่บอมเดินไปหาเขา เขาก็เลื่อนกระจกลงมา มันคุยอะไรกันฟะ
''บอมถ้ากูแพ้ช่วยเปิดทางให้ไอ้ฟรานพายัยนั่นหนีด้วยนะเพราะกูดูจากท่าทางไอ้โจแล้วมันต้องเล่นตุกติกอะไรแน่''
''เออได้กูจัดให้แล้วถ้ามันไม่ได้ของที่เราพนันกับมันไว้แล้วมึงไม่กลัวมันตืบมึงไงวะ''
''ไม่กูก็แค่เอายัยนั่นมาแกล้งเล่นไม่ได้กะจะเอาจริงถ้าบทจบคือฉันแพ้ก็ให้ฉันรับผิดชอบเองดีกว่าให้ยัยนั่นมารับ''
พี่บอมเดินกลับมายืนข้างฉันกับพี่ฟราน ฉันดูเขาอยู่ในรถไม่นานก็มีสาวสวยเซ็กซี่คนนึงเดินถือผ้าในมือสองข้างกางแกนออกยืนอยู่ตรงกลางหน้ารถสองคันนั้น แล้วทุกคนก็เริ่มนับ ทรี ทู วัน GO ผ้าล่วงลงจากมือของสาวคนนั้นรถสองคันก็ออกตัวแข่งกัน รถสองคันแข่งกันอย่างเอาจริงเอาจังฉันจ้องรถของชุน กำลังลุ้นว่าเขาจะเป็นผู้ชนะไหม แต่พอจะถึงเส้นชัยอยู่ดีๆรถของชุนก็ยางแตกทำให้รถเขาเสียหลักไปชนเขาข้างๆ แล้วอยู่ดีๆพี่ฟรานกับพี่บอมก็มาลากแขนฉันขึ้นรถฉันนั่งรถกับพี่ฟรานส่วนรถพี่บอมตามหลังมานี่มันอะไรกันฉันคิดในใจ แล้วอยู่ๆก็มีเสียงปืนดังขึ้น 
ปังง ปังง ฉันหันไปมองหลังรถก็เจอรถคันสีกำสองคันขับตามมาแล้วมีคนโผล่ออกมาจากหน้าต่างรถเพื่อที่จะมายิงพวกฉัน
''พี่ฟรานคะนี่มันเกิดอะไรขึ้นคะเนีย''ฉันไม่เข้าใจทำไมพวกพี่เข้าไปลงไปช่วยชุนนายนั่นรถชนนะ
''พวกนั้นมันเล่นตุกติก ไอ้ชุนเป็นเหยื่อของมัน เหอะฉันไม่ปล่อยพวกมันไว้แน่''
''แล้วทำไมพี่ไม่ไปช่วยนายนั่นละเขาอาจจะไม่เป็นอะไรมากก็ได้''ฉันอยากรู้ว่าเขาเป็นยังไง
''ขนาดนั้นรอดมาก็โคตรเทพอะรถระเบิทสะขนาดนั้นและอีกอย่างไอ้ชุนมันบอกไว้แค่ว่าถ้าพวกนั้นเล่นตุกติดให้ฉันพาเธอหนีให้ไกลที่สุดดูมันห่วงเธอมากเลยนะอามิ''
''ทำไมอะ ทำไมเขาถึงทำแบบนั้นละ ไม่ห่วงชีวิตตัวเองบ้ารึไง''ฉันพูดอยู่คนเดียวหลังรถไม่รู้หรอกนะว่าพี่ฟรานได้ยินไหมแต่ตอนนี้พี่เขาคงจะสังเกตเห็นน้ำใสๆที่ไหลออกมาจากตาฉันแล้วสินะ
''อย่าร้องไห้เลยนะอามิไม่ต้องกลัวพี่กับไอ้บอมจะปกป้องเธอเอง''ฉันไม่ได้กลัวแม้แต่น้อยฉันแค่อยากรู้ว่าทำไมนายนั่นต้องเสียสละขนาดนั้นทั้งๆที่เขาก็ไม่เคยสนอยู่แล้วว่าฉันจะเป็นยังไงแต่ทำไมคราวนี้ถึงต้องเสียสละขนาดนั้นหรือเพราะแค่เขาเป็นคนมาฉันมาเดิมพันงั้นเหรอ   ฉันนั่งร้องไห้ไป ในหัวใจและในสมองของฉันมันก็ก่อตั้งคำถามมามากมาย
 
ปังง ปังง
''เห้ยยยอะไรวะยังไม่เลิกยิงอีกเหรอวะมันอะไรนักหนาสวะจริงๆ''พี่ฟรานคงเริ่มโมโหแล้ว
ฉันหันไปดูรถพี่บอมก็ยังเห็นว่าพี่เข้าขับรถคอยบล๊อกทางให้ไม่ให้พวกนั้นตามรถคันนี้ทันพี่บอมกลัวพี่เขาโดนยิงจัง อยู่ดีๆโทรศัพท์พี่ฟรานก็มีคนโทรเข้ามา
''เออว่าไงวะ ....''
''มึงแน่ใจแล้วนะว่าจะทำงั้นน่ัะ''
''เอองั้นหารีบเร่งเครื่องแล้วหาที่ดีๆสลับกันเลย''
''เออจัดไป..''พี่ฟรานวางโทรศัพท์ไปแล้วคนที่โทรมาน่าจะเป็นพี่บอมพวกพี่เขาจะทำอะไรและแล้วความคิดฉันก็ต้องชะงักเมื่อพี่ฟรานเร่งเครื่องให้เร็วขึ้น ตายๆๆๆหนีตายจากลูกปืนฉันจะมาตายเพราะรถคว่ำไหมเนีย ฉันหันไปมองรถพี่บอมก็เห็นแต่คันของพี่บอมโดยไม่มีไอ้พวกนั้นตามมาแล้ว พี่ฟรานจอดรถแล้วลงมาลากฉันให้ลงไปขึ้นรถพี่บอมส่วนพี่มารถของพี่ฟรานเอาง่ายๆว่าเขาสลับรถกัน นี่พี่บอมจะเสียสละหลอกพวกนั้นไปสินะ (T_T)ทำไมฉันช่วยอะไรใครไม่ได้เลย อุ๊จริงสิฉันยิงปืนเป็นโฮ๊ะๆๆๆคิดได้ช้าไปเซ็ง
''ปลอดภัยแล้วนะอามิ''พี่ฟรานบอกฉันเพราะตอนนี้เราสองคนแยกทางกับพี่บอมแล้วและพี่ฟรานก็พาฉันมาที่ (?_?!)ที่ไหนหว่า
''ที่นี่คือที่ไหนคะเนีย ''ฉันเอยถามเพราะสงสัย
''อ่อ โกดัง ร้างของบ้านพี่เองคะเราน่าจะหลบอยู่ที่นี่ได้เพราะพวกมันคงไม่คิดละมั้งว่าเราจะมาอยู่ที่นี่''อ่อ เอิ่ม แต่ ร้าง (0.0)จะมีคนตายป่าวหว่า
''พี่ฟรานคะช่วยโทรหานายชุนให้หน่อยได้ไหมคะอามิอยากรู้ว่าเขาเป็นยังไงบ้าง''ฉันอยากรู้จริงๆนี่
''พี่ว่าอย่าพึ่งดีกว่านะคะเพื่อว่าไอ้พวกนั้นมันจับตัวชุนไว้แล้วขู่ให้เราไปหาน่ะรอจนกว่าชุนจะติดต่อมาเองหรือได้ข่าวอะไรดีกว่า'' แต่ฉันอยากรู้ว่าเขารอดไหมนี่น่า
''คนที่อามิจังควรโทรหาคือไอ้ไนท์มากกว่านะคะโทรให้มันมาที่นี่เราจะได้ช่วยกันคิดว่าจะไปสู้กับพวกนั้นยังไง''จริงสิลืมพี่ฉันไปได้ยังไง
''งั้นเดี๋ยวพี่มา อามิไม่กลัวใช่ไหมคะพี่ขอเดินออกไปหน้าซอยนี้แปปน่ะชื้อของมาให้อามิและก็ยาทากันยุงดูท่าแล้วยุงเยอะ''
''ไม่เป็นไรคะอามิอยู่ได้ พี่ทำธุระเถอะคะ''กลัวจะตายแต่ไม่อยากเป็นพาละ นินา
''คะงั้นเดี๋ยวพี่มานะมีอะไรโทรตามได้เลยรอแปปนะ''พูดจบพี่เขาก็เดินจากไปดีนะที่นี่ยังมีไฟ
 
กึกกก เพล้งงง หืมมมม เสียอะไรน่ะ พี่ฟรานรึปล่าวนะ
ฉันเดินไปยังที่ ที่เกิดเสียง อุ๊หรือว่า (- - )( - -)ไม่หรอกมั้ง
กึกกก หืมมมม ฉันหันไปตามเสียงนั้น โอ๊วววว พ่อจ๋าแม่จ๋าลูกไม่อยากเห็นผีนะคะ
เฮือกกกก มีคนเอามือมาจับที่ไหล่ฉัน ตอนนี้ฉันสั่นไปทั้งตัวเลย ฉันค่อยๆหันไปที่มือนั้น
อยากรู้ว่าเป็นมือของใคร ใครคือเจ้าของมือนี้ อะจ๊ากกกกกกกก เฮ้อออออ
''นี่พี่บอมจะมาทำไมไม่ให้สุ่มให้เสียงกันบ้างละ''ไอ้พี่บอมบ้านั้นเองคือเจ้าของมือนั้น
''พี่ก็ให้สุ่มให้เสียงแล้วนะ'' เอิ่ม !ไอ้เสียง กึกกก อะไรนั้น น่ะนะโหตูจะขอบใจดีไหมวะเนีย
''พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะบาทเจ็บตรงไหนรึปล่าว''ฉันเดินรอบๆตัวพี่บอมเพื่อมองหาจุดบกพร่อง
''ไม่เป็นอะไรคะ ''
''แล้วพี่ทำยังไงให้พวกนั้นไม่ตามได้คะเนีย''
''พี่เอารถไปจอดไว้ไกลๆนะคะแล้วะี่ก็เดินมานี่ไง เป็นไงทั้งหล่อทั้งฉลาด'' (- -*)เอิ่ม นะ
''แล้วนี่ไอ้ฟรานมันไปไหนไอ้ไนท์บอกให้มันอยู่ใกล้อามิ แล้วนี่มันกล้าทิ้งให้อยู่คนเดียวได้ไงเดี๋ยวกลับมาก่อนจะตบกะโหลดแตกเลย'' เอิ่ม เปลียนอารมณ์ไวดีจริงๆฉันละตามไม่ทัน
''อ่อพี่ฟรานไปร้านขายของตรงหน้าปากทางเนียน่ะคะเดี๋ยวคงมา''
''อ่ออย่างนี้นี่เอง''
''พี่บอมคะ ชุนเป็นยังไงบ้างได้ยินข่าวเรื่องเขาบ้างไหมคะ''ฉันถามเพราะอยากรู้แต่ไม่รู้จะได้คำตามที่ใจต้องการรึปล่าว
''พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันคะแต่พี่ว่าคุนอย่างไอ้ชุนมันตายยากเชื่อพี่สิเดี๋ยวมันต้องมาแน่เอิ่มอามิโทรไปหาไอ้ไนท์รึยังละพี่กลัวว่ามันจะเป็นห่วงน่ะ''พี่บอมก็ไม่รู้เหมือนกันเหรอ
''คือว่า แฮ่ๆๆ โทรศัพท์ไม่มีตัง(>0<!)''ฉันนี่ไม่เอาไหนเลยจริงๆแค่นี้ก็ลืมเติมตังโทรศัพท์
''ฮ่าๆๆไม่เป็นไรเอาของพี่ก็ได้อะ''พี่บอมยื่นโทรศัพท์ของพี่เขาให้ฉัน ฉันจึงรับมาแล้วกดหาเบอร์พี่ไนท์
ตู๊ดดดดดด ตู๊ดดดดดด 
''ว่าไงบอมมีอะไรเหรอ''พี่ฉันรับแล้ว
''พี่ไนท์นี่เค้าเองนะ พี่มาหาเค้าที่โกดังร้างของบ้านพี่ฟรานหน่อยสิ''ฉันบอกพี่ไนท์
''ห๊ะอามิไปทำอะไรที่นั้นแล้วไปได้ไงไปทำไมบอกพี่มาเดี๋ยวนี้นะ''แงะใครจะกล้าคุยฟะตะโกนสะ
''เอาเป็นว่าพี่ไนท์มาหาอามิที่โกดังร้างของบ้านพี่ฟรานนะคะอามิจะรออธิบายทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่นี่''พูดจบฉันก็กดวางสายไปรู้อยู่ว่าเป็นห่วงแต่ไม่เห็นต้องตะโกนเลยนิน่า ชิ
''เป็นไงมั้งคะไอ้ไนท์มันว่าอะไรไหม''พี่บอมถามฉัน
''ก็ตะโกรสะดังเลยละคะแต่อามิบอกให้พี่เขามาที่นี่แล้วอีกสักพักคงถึง''
''ฮ่าๆๆดูมันคงจะห่วงเธอมานะอามิ พี่ไม่เคยเห็นไอ้ไนท์มันห่วงผู้หญิงคนไหนเท่านี้มาก่อนเลยนะเนีย''แหงละก็เราสองคนเป็นพี่น้องกันนิ เหลือกันอยู่สองคนไม่ให้ห่วงกันแล้วจะให้ไปห่วงใคร(- -*)
''เหรอคะ...''
''ไอ้บอมมึงบาทเจ็บตรงไหนรึป่าววะมีรูพรุนตรงไหนไหมวะไหนขอกูดูหน่อย''พี่ฟรานมาถึงก็วิ่งเข้าไปหาพี่บอมพร้อมกับสำรวจร่างกายว่ามีอะไรพังไหมฮ่าๆๆ
''กูไม่เป็นอะไร ขอบใจเพื่อนที่เป็นห่วง''
''ปล่าวกูแค่กลัวว่าจะไม่มีคนมาช่วยดูแลอามิน่ะ'' งะ
''เออ งอล เชอะ'' เอิ่ม เขาเป็นเพื่อน หรือคู่เกย์กันหว่า
''พอๆๆเลิกเล่น อามิคงมองว่าเราเป็นคู่เกย์กันไปแล้วมั้ง'' (-0-*)รู้ทันเหมือนมานั่งอยู่ในใจเลยอะ
''อามิโทรบอกไอ้ไนท์แล้วใช่ไหมคะ''พี่ฟรานถามฉัน
''คะโทรแล้วคะ''
''เหอะๆๆไอ้บอมกูกับมึงเตรียมตัวรับกรรมได้เลยวะรู้เลยไอ้ไนท์ซัดแน่''ซัดอะไรหว่าช่วยพูดให้เค้าเข้าใจด้วยคนได้ไหมนิ
''เออ กูก็ว่าอย่างนั้นเห็นอามิบอกว่ามันตะคอกใส่ด้วยมันคงโมโหมากแน่เลยวะ'' (*-*!)
ฉันกับพี่ทั้งสองคนก็นั่งกินน้ำกิน ทายากันยุงเสร็จ ก็มีเสียงเบรครถ 
''อามิอยู่ไหนออกมาคุยกับพี่เดี๋ยวนี้เลยนะ(- -*)''ฉันวิ่งไปหาพี่ไนท์แล้วกอดพี่เขาเอาไว้พี่ไนท์จึงลูบหัวฉันเบาๆ
''พี่อย่าโหดมากสิ เค้ากลัวนะฮืออออ'' งามใส้แล้ว เหมือนอะไรมากดดันมากๆ พอเจอหน้าพี่ชายฉันแทบไม่เหลือความอดทนจึงระบายออกมา
''โอเค คะมีอะไรไหนเล่าให้พี่ฟังสิ น้องสาวพี่เป็นอะไรร้องไห้ทำไม'' พี่ไนท์เช็ตน้ำตาให้ฉันแล้วหันไปมองทางพี่ฟรานกับพี่บอม พี่ไนท์ก็หันกลับมาหาฉันแล้วพาฉันนั่งลง
''นี่มันอะไรกันวะไอ้บอมไอ้ฟรานพวกมึงเอาน้องกูไปทำอะไรมา''พี่ไนท์ตะคอกใส่พี่ฟรานกับพี่บอมฉันจึงรีบวิ่งไปกั้นตรงกลางไม่ให้พี่ชายฉันทำอะไรคนที่ช่วยชีวิตฉัน
''พี่ไนท์ฟังอามินะคะ คือว่าพวกพี่เขาทั้งสองไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยแต่พวกพี่เขาต่างหากละคะที่เป็นคนช่วยอามิให้พ้นจากลูกผืนของพวกไอ้โจโรงเรียนอะริอะคะ''ฉันเล่าให้พี่ชายฟังพี่ชายฉันก็เส้นเลือดปูดเลยฮืออออไม่ชอบเลยขอบอกเวลาพี่ฉันโมโหเนีย
''แล้วอามิไปทำอะไรให้พวกนั้นทำไมทันต้องตามยิงขนาดนั้น'' แง่วเอาไงดีละ
''คือว่าอามิได้ยินมาว่าที่เขาตรงนั้นมีการแข่งรถอามิเลยขอให้ชุนพาไปน่ะคะเห็นเขาบอกว่าเขาจะแข่งอามิไม่เคยเห็นเลยอยากไปดู'' โกหกพี่นี่มันบาปไหมแต่ก็นะถ้าพี่ไนท์รู้ว่านายชุนพาฉันไปเป็นของเดิมพันนายชุนไม่ได้ตายดีแน่
''อืมพี่รู้แค่ว่าไอ้ชุนมันแข่ง แล้วนี่มันอยู่ไหน'' พี่ฉันถามหาชุน
''พี่ฟังอามินะคือว่าพวกไอ้โจอะไรนั้นน่ะมันเล่นตุกติกจนรถของชุนชนเข้ากับเข้าข้างทางทำให้รถระเบิทไฟไหม้ทั้งคันแล้วทีนี้พวกพี่สองคนนี้เห็นท่าไม่ค่อยดีเลยพาอามิหนีกลัวอามิได้รับอันตรายแต่พวกนั้นก็ส่งคนมาตามยิงอีกอยู่ดีพี่สองคนนี้ช่วยชีวิตอามินะ ''ฉันอธิบายให้พี่ชายไม่เข้าไปชกพวกพี่ฟรานแหงละก็พวกพี่เขาอุส่าช่วยฉันฉันก็ต้องตอบแทนบ้างสิ
''โอเคพี่เข้าใจละ แล้วนี่มีข่าวมารึยังว่าไอ้ชุนมันรอดไหม''โหถามได้ตรงประเด่น
''ยังคะยังไม่มีข่าวของชุนมาเลย''ฉันตอบแทนเพราะเห็นพวกพี่ฟรานก้มหน้า
''อืม นี่อามิฮารุกลับไปเฝ้าแม่ที่เกาหลีแล้วนะเห็นบอกว่าแม่ไม่สบายมากน่ะไว้จะมาเทียวเล่นที่นี่บ้างเป็นบางครั้ง''
''คะ...''
''งั้นเดี๋ยวกูโทรบอกให้ลูกน้องกูตามหาข่าวไอ้ชุนให้''พี่ฉันบอกพร้อมกับเดินออกไปโทรศัพท์
''อามิโกหกไปแบบนั้นไม่กลัวพี่จะโกรธเหรอ'' ความตากกระจายแล้วสินะ
''ไม่อะคะเพราะยังไงพี่ไนท์ก็ไม่เคยทำอะไรน้องสาวคนนี้ได้เชื่ออามิสิ''ฉันบอกพี่บอมพร้อมยิ้มให้
''และอีกอย่างพวกพี่ช่วยอามิมาขนาดนี้แล้วอามิก็อยากช่วยบ้าง เชื่ออามินะคะไม่ว่านายชุนจะมีชีวิตอยู่หรือไม่ก็ตามไอ้พวกนั้นต้องได้รับ บทลงโทษให้สาสม'' 
''ทำไมอามิถึงพูดหยังกับว่าอามิจะไปจัดการมันเองงั้นแหละ''งะยังจะสงสัยอีก เี๋ดี๋ยวะทุบคนหล่อสะนี่
''อามิก็คิดไว้แบบนั้น ยังไงอามิก็อยากแก้แค้นคืน '' ฉันว่าถ้าฉันทำแบบนั้นน่าจะพอรอดจากพวกนั้นได้
''พี่สองคนช่วยสอนอามิขับรถได้ไหมคะ เอาแบบแข่งน่ะคะไม่ใช่แค่ขับเล่นไปวันๆ''ฉันถามพวกพี่บอมพวกพี่เขาดูตกใจมาก
''อยากขับรถเก่งไปทำไมคะ อามิคิดจะทำอะไรเอย''พี่ฟรานสงสัยอีกละ วุ้ยยยขี้สงสัยจริงเลย
''หึหึ เหอะนะคะช่วยสอนที อามิจะทำอะไรนั้นเดี๋ยวพวกพี่ก็รู้เอง''พวกพี่เขามองหน้ากัน
''นะคะอามิขอถ้าภายใน1เดือนนี้อามิไม่สามารถชนะพวกพี่ได้อามิก็จะล้มเลิกความตั้งใจนั้นคะ''ฉันเอยพร้อมยิ้ม
''ก็ได้คะแต่จะไปหัดกันที่ไหนละที่นี่ไม่ปรอดภัยหรอกนะ พวกของมันเต็มไปหมด''นั้นสิจะไปที่ไหนดีละ
''บ้านอามิไง ''หืมมมใครเป็นคนพูดนั้นฉันหันไปที่เสียงนั้นก็เจอพี่ไนท์ยืนพิงพนังอยู่มาตอนไหนฟะ
''ทำไมถึงต้องบ้านอามิละคะมันอยู่ตั้งเกาหลี'' นั้นสิสงสัย(- -*)
''ก็บ้านอามิมีทั้งลูกน้องของพ่อไหนจะรถอีกมากมายหลายคันอีกอย่างที่สำคัญเขาที่นั้นโค่งเยอะกว่าที่นี่มากถ้าที่นั้นอามิชะนะพวกพี่ก็แสดงว่าที่นี่ก็ไม่มีใครชนะอามิได้แน่นอนพี่คิดว่างั้นนะ''มันก็จิงที่บ้านฉันรถเยอะไหนจะลูกน้องอีกมากมายอยู่ที่นั่นคงจะฝักสบายน่าดู
''ว่าไงคะพี่ฟรานพี่บอมไปตะลุยเกาหลีกับอามิไหมคะ'' แต่มันยังติดอยู่เรื่องนึง
''พี่ไนท์แล้วเรื่องเรียนละคะ'' นี่แหละปัญหา
''เราไปฝึกแค่เดื่อนเดียวช่วงนี้ยังไม่มีกิจกรรมหรือสอบหรอก'' อ่องี้นี่เอง
''ปะไปไหนก็ไปกันยังไงเราก็เชื่อใจอามินะว่าจะช่วยไอ้ชุนได้''ฉันก็หวังว่าคงได้
''ไนท์ได้ข่าวชุนรึป่าววะ''พี่บอมถามพี่ไนท์
''มีไอ้ชุนไม่เป็นอะไรมากตอนนี้เห็นบอกกำลังมันทีนกันอยู่วะ''นายนั่นโดนทีนงั้นเหรอรอฉันนะชุนอีก1เดื่อนฉันจะมาเอานายออกจากนรกนั่น
''ไอ้ไนท์แกช่วยส่งสารไปทีสิวะให้รออีก1เดื่อนพวกเราจะมาเอาตัวพวกเราคืน''พี่ฟรานฉลาดมากที่ส่งสารไปก็เพื่อจะไม่ให้พวกนั้นทำอะไรชุนสินะจนกว่าพวกเราจะกลับมา
''แล้วถ้าอามิทำไม่ได้แล้วเราจะเอายังไงกันต่อละ''หึหึฉันคิดไว้แล้ว
''ก็บุกทะลุ่มมันเลยสิคะถึงเวลานั้นอามิจะพาลูกน้องที่เกาหลีมาบุกเองพวกพี่ไม่ต้องห่วงยังไงเราก็ต้องได้ตัวชุนคืนแต่ตอนนี้รองทำวิธีที่ไม่มีคนคายก่อนเถอะคะ''
''ได้คะงั้นพรุ่งนี้เดินทางไปเกากลีบ้านอามิจังกันเดี๋ยวพวกพี่เป็นครูสอนพิเศษจอมป่วนให้''ฮ่าๆๆๆๆเราสี่คนหัวเราะด้วยกัน
''อามิพี่รู้นะว่าเราได้เชื้อไม่ฟังใครจากพ่อมาเยอะแต่พี่อยากให้น้องฟังพี่อย่างนึงว่าน้องควรจะหัดยิงปืนด้วยก็ดีเพื่อเวลานั้นจะได้ยิงคนที่จะมาทำอะไรอามิได้ไง''เหอะๆๆ
''คือว่าเรื่องยิงปืนไม่ต้องห่วงคะพี่ไนท์''
''อามิจะทำให้พี่ได้ใช่ไหมคะ''
''ป่าวคะอามิจะบอกว่าอามิยิงปืนแม่นอยู่แล้วไม่ต้องหัดแล้วคะ''
''ห๊่าาาาาาไปแอบฝึกมาตอนไหนพี่ไม่เห็นรู้เลย''แน่ละก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันนิ
''ให้ลูกน้องมือขวาของคุณพ่อสอนให้อะคะ''ฉันอธิบาย
''อ่องั้นก็ดีแล้ว''ฉันพยักหน้า
รอฉันก่อนนะชุนไม่นานเกินรอฉันจะต้องช่วยนายให้ได้ทนก่อนนะ ฉันจะกลับมา !!!!