ยัยเปียกสุดแสบVSนายประธานสุดโหด

หลังจากฟังพี่ชายสั่งฉันจึงขึ้นห้องมาเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัว กิกิ จะเอาให้(สยอง)สวยไปเลยนานๆที่ได้ไปเทียวผับ กิกิ  ผ่านไป30นาทีฉันจึงออกมาในชุดเดรสเกาะอกสั้นสีดำมองไปมองมาใครหว่าสวยๆ(>///<)ฉันแต่งตัวแต่งหน้าเสร็จแล้วก็ต้องมานั่งรอยัยฮารุกับพี่ไนท์ที่ห้องรับแขก(0.,0!) ไม่นานนักยัยฮารุก็เดินนำหน้าพี่ไนท์มายัยฮารุใส่เดรสสายเดี่ยวสีฟ้าจะบอกว่าสีชุดคุณเธอชั่งตัดกับสีผมจริงแต่ก็สวยน่ารักในแบบของเขาอะนะส่วนพี่ไนท์แต่งสบายๆก็เท่บาทใจ

''โหน้องสาวใครวะสวยจังวันนี้(^^*)'' พี่ชายฉันทัก เอิ่ม !! แล้ววันอืนไม่สวยเหรอ คะ

''ฮารุก็สวยนี่เราสองสาวจะแต่งไปล่าเหยื่อที่ไหนคะเนีย ฮ่าๆๆ'' นั้นดิ แค่ไปผับแต่งหยังกับจะไปเดินแคทวอล์ค ฮ่าๆๆ คิดแล้วฮ่าตัวเอง

''ก็นานๆทีเนอะฮารุเราก็อยากจะสวยบ้างอะไรบ้าง ฮ่าๆ(^0^!)'' นานๆทีแต่งให้ชะนีในผับอิจฉาเล่น

''ยัยอามิแกไปเอาชุดมาจากร้านไหนย๊ะมันจะสวยเกินหน้าเกินตาฉันไปแล้วนะย๊ะหล่อน(- -*)'' เหอะๆ

''สองสาวไปกันได้รึยังครับ'' ฉันกับยัยฮารุพยักหน้า (- -!)(. .)

''รีบไปรีบกลับพรุ้งนี้มีส่งรายงานตอนเช้า(= =!)'' 

ฉันกับฮารุและพี่ไนท์ขับรถออกมาคนละคันเพราะเราสามคนอาจกลับไม่ตรงเวลากันเพื่อยากต่ออะไรทำนองนั้นฉันกับยัยฮารุขับรถตามหลังพี่ไนท์มาสักพักก็มาจอดอยู่ที่หน้าผับแห่งหนึ่งชื่อผับSK PUBดูจากรอบนอกก็หรูพอสมควรเจ้าของคงจะรวยน่าดู พี่ฉันเรียกให้เข้าไปด้านในเพราะด้านนอกคนยืนคุยกันเยอะพอสมควรฉันเดินตามหลังพี่ไนท์มายังห้องVIPของชั้นสอง พี่ไนท์เปิดประตูเข้าไปก็มีเพื่อนพี่เขานั้นก็คือ ฟราน ชุน บอม และก็มีผู้หญิงในอ้อมแค่คนละคนฉันเดินมานั่งข้างๆพี่ไนท์ส่วยยัยฮารุนั่งข้างฉัน เอิ่ม (?_?!) รู้สึกเหมือนมีคนจ้อง ฉันหันไปตามสายตานั้นก็แทบช๊อคคคก็ไอ้คนที่มองมันมองแบบโกรธแค้นฉันไปทำอะไรผิดอีกละเนีย เหอะแน่นอนละคะคนที่มองเป็นใครไปไม่ได้นอกจากนาย(ซาตาล)ประธานชุน ชิมองขนาดนั้นไม่เดิมมาเขมือบหัวฉันเลยย๊ะ อึดอัดชะมัดมองอะไรนักหนา เหอะ มองว่าฉันสวยฉันจะไม่ว่าสักคำนี่มันมองหยังกับว่าฉันเป็นตัวประหลาดยังไงหยังงั้นอะ

''พี่ไนท์เค้าขอออกไปห้องน้ำแปปได้ไหมคะ'' ออกไปสูดอากาศข้างนอกดีกว่า หึ

''ให้พี่ไปด้วยไหมข้างนอกอันตราย'' พี่ฉันถามด้วยความเป็นห่วง

''ไม่เป็นไรคะอามิไปคนเดียวได้ไม่ต้องห่วงนะคะพี่ดื่มกับเพื่อนต่อไปเถอะอย่าเอาความห่วงมาทำลายความสุขของพี่'' พี่ฉันพยักหน้าแล้วบอกตามหลับมาว่าให้รีบกลับเร็วๆนะ ฉันไม่ได้ปวดอะไรหรอกนะแต่แบบว่าโดนสายตาคนจับจ้องมองนานๆมันอึดอัดเลยอยากออกมาสูดอากาศข้างนอกแล้วค่อยกลับไปอึดอัดใหม่อีกครั้ง เฮ้ออออออ 

จึกกก....จึกกก.....ใครมันสกิต ฟะ (= =*)

''นี่เธอ ฉันมีอะไรจะถามหน่อยน่ะ'' เด็กของนายชุนนี่หว่ามีอะไรหว่า

''อะไรเหรอฉันตอบได้ก็จะตอบว่ามาสิ'' 

''คือว่าเธอเป็นอะไรกับพี่ไนท์เหรอ'' เอิ่ม ????

''แล้วเธออยากรู้ไปทำไมเธอเด็กของนายชุนไม่ใช่เหรอแล้วจะอยากรู้เรื่องของไนท์ไปทำไม'' นั้นสิมันข้อง

''อืมมมงั้นเปลียน เธอเป็นอะไรกับชุนฉันเห็นเขามองเธอแปลกๆ'' (0..0*)ยัยนี่มันขี้สงสัยจริงๆ

''ก็เป็นแค่คนรู้จักใจจริงไม่อยากรู้จักเลยสะด้วยซ้ำแต่นายนั้นเป็นเพื่อนไนท์ฉันเลยต้องรู้จักเกทส์ไหม'' 

''ไม่ต้องหวงมากหรอกฉันไม่แย่งของใครหรอกนะแค่คนรู่จักจริงๆหน้านายนั้นฉันยังไม่อยากจะมองเลย''ก็จริงมองมากๆเดี๋ยวจะอดฆาตกรรมนายนั้นไม่ได้ฉันยังไม่อยากเป็นฆาตกร(-,.-)คิดแล้วเกิดอารมณ์อยากจะฆ่าคน

''เหรองั้นก็ดีขอบใจที่ตอบคำถาม'' แล้วเธอก็เดินจากไป ปล่อยให้ฉันงงอยู่ลำพัง อะไรของเขาหว่า เฮ้อออออากาศข้างนอกก็ เอิ่ม ดีนะถ้าไม่มีกลิ่นบุหรี่ อะนะ

''คนสวยมาคนเดียวเหรอจ๊ะ สนไปนั่งกับพวกพี่ไหมเดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง'' มารทำลายความสุขเอยขึ้นฉันเลยหันไปมองคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง เอิ่ม (-0-*)หนังหน้ามันโดนทั้งจักรวารล่วงลงมาทับรึไงฟะ

''ไม่ดีกว่าคะฉันมากับเพื่อนแล้วเพื่อนก็รออยู่ขอโทษด้วยนะคะที่คงไปนั่งดื่มกับคุณไม่ได้(^0^!)'' ถ้าหล่อฉันยังคงพอจะไปแต่นี่ตัวอะไรหว่าหน้าหลุมเยอะชิบ

''ไปเหอะน่าเดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง'' กริ้สสสสมันฉุกกระชากลากฉันแต่ฉันไม่ไปหรอกนะฉันเกาะเหล็กไว้ ฮืออออพี่ไนท์จ๋ามาช่วยน้องทีมนุษย์ต่างดาวจะลักพาตัวน้องไปดาวอังคาร กริ้สสสสส

''ปล่อยยยฉันนะ บอกแล้วไงว่าไม่ไป ปล่อยยย ปล่อยย'' ฉันดิ้นสุดชีวิต แต่ก็ไม่หลุด ฮืออออ

''ปล่อยแขนเธอสะถ้าไม่อยากมีเรื่อง แล้วอย่ามายุ้งกับเธออีก'' หืมมมม มีคนมาจับแขนนายมนุษย์ต่างดาวเอาไว้แล้วก็บอกนายนั้นให้ปล่อย ใครหว่าคือพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยฉัน เฮือกกกก (- -*) นายชุนพระเจ้าทำไมไม่ส่งคนหล่อๆกว่านี้มาอะส่งมาทำไมนายซาตาลนี่จะขอบคุณดีไหมเนีย

''ไม่เป็นอะไรใช่ไหมยัยเฉิ่ม '' (- -)(_ _) 

''แล้วออกมาทำอะไรคนเดียวรู้ไหมข้างนอกมันอันตราย'' รู้ ??? แต่ ก็จะออกมาอะ หุหุ

''ยังอึน อีกทั้งเฉิ่มทั้งอึนจะมีอะไรดีมั้งในตัวเธอเนีย'' อยากกระโดดกัดมันจริงๆ

''ถามแล้วยังจะเงียบอีก ฉันเริ่มจะโมโหแล้วนะ'' เรื่องของนายสิ เหอะ ไม่อยากคุยด้วยยังไม่รู้ตัวอีก

''โอ๊ยยยมันเจ็บนะปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ วันนี้มันว่าบ้าอะไรของฉันเนีย หนีจิ้งเหลนไฟแต่ดันมาเจอตัวตะกวดแบบนายเนีย เหอะ'' โมโหเป็นคนเดียวรึไงยะ เขาจับต้นแขนฉันแล้วบีบ ไม่อยากจะเถียงกับนายนี่มากเวลาโกรธน่ากลัวอ่าฮือออ ไม่อยากโดนฆ่าหมกถังขี้หรอกนะ

''หรือว่าเธออยากได้เหยื่อ ตะกี้ฉันมาขัดจังหวะความสุขของเธอสินะ''

''คนตะกี้ฉันขัดเธอเลยจะยืนต่อให้เหยื่อรายต่อไปมาสินะงั้นฉันเป็นเหยื่อให้เอาไหม ห๊ะ'' อยู่ใกล้แค่นี้จะตะโกนทำขี้เกลืออะไร ฟะ มันไปกินรังต่อรังแตนจากไหนมาวะนิดหน่อยก็โมโห 

''ฉันจะทำอะไรจะอ่อยใครมันก็เรื่องของฉันนายไม่มีสิทธิ์มาสั่งหรือมาห้ามจำไว้ฉันกับนายก็แค่ไม่รู้จักกันถึงแต่ใจจะไม่อยากรู้จักก็เหอะหน้านายฉันยังไม่อยากจะมองเลยช่วยไปให้ไกลหน่อยเหอะ'' 

''อ้อแล้วก็อย่าคิดว่าคนอืนจะสันดานเดียวกับนายที่วันๆไม่สนใจในหน้าที่แล้วยังจะมีอะไรกับใครโดยไม่สนสายตารอบข้าง อีกอย่างถ้าฉันจะอ่อยฉันไม่ลดตัวลงมาอ่อยนายหรอกจะบอกให้ เหอะ อย่าสำคัญตัวเองมากเกินไปหน่อยเลย'' นายนั้นเงียบ(-..-?)

''เหอะ ถ้างั้นเธอจะยืนอ่อยเหยื่อต่อไปก็เรื่องของเธอขอให้ได้ตามที่ใจต้องการแล้วกันนะ'' ใครอ่อยวะช่วยบอกฉันทีใครอ่อย ??? เขาเดินออกไปเรื่อยๆฉันเลยเดินตาม ฉันดึงชายเสื้อเขาไว้ไม่ใช่พิษสวาทอะไรหรอกนะแต่ลืมพูดอะไรบางอย่าหนะเลยตามมามันจะได้จบๆจะได้ไม่มีอะไรติดค้างกันอีก

''อะไรของเธออีกละ หรือว่าสนใจฉันแล้ว หึหึ'' ยังไม่เลิกหลงตัวเองอีก เหอะๆ

''ขอบคุณ ที่ช่วยตะกี้ ฉันแค่ไม่อยากติดค้างอะไรนานๆ'' 

''แล้วจะเข้าไปข้างในได้รึยังหรือจะให้มีคนมาฉุดอีกก่อนค่อยจะเข้า'' ....???ฉันเดินเข้าไปในห้องแล้วนั่งข้างพี่ไนท์แบบเดิมทุกคนพากันร้องเพลงสนุกสนาน เอิ่มแต่เหมือนมีคนหายไปคนนึง (0..0)

''พี่ไนท์คะยัยฮารุไปไหนอะคะ'' ฉันถามพี่ไนท์เมื่อสังเกตเห็นว่าเพื่อนหายไป

''อ่อฮารุบอกว่าไปหาหนุ่มคุยเล่นน่ะ ฮ่าๆเพื่อนเรานี่ได้ใจจริงๆ'' โหไปไม่ชวน ขอให้ไอ้ลาฟาแอลรู้ว่าแกนอกใจ กิกิ 

''อามิ จัง ไม่คิดจะร้องเพลงเหรอะคะ (^0^!)'' เอาแล้วงานเข้า นาย ฟราน ยุให้ฉันร้องเพลง

''พี่เห็นนั่งเงียบอะไม่สนุกเลยนะร้องเพลงให้พวกพี่ฟังหน่อยสิคะ'' เอาไงดีอะร้องไม่เป็น เหอะๆ

''เอิ่ม อามิเสียงไม่เพราะเหมือนพวกพี่นี่คะ ขอนั่งฟังเฉยได้ไหมคะ เหอะๆ'' 

''ไม่เอาอะขนาดไอ้บอมเสียงมันโคตรห่วยแตกมันยังร้องเลย อามิจังร้องไม่เพราะแต่พี่อยากฟังอามิจังร้องอะ นะคะได้ไหมเอยสักเพลง'' อ้อนสะงั้น เอาไงดีอ่า(- -!)

'' เอิ่ม งั้นขออามิเลือกเพลงก่อนนะคะ เดี๋ยวร้องให้ฟังเสียงไม่ดียังไงอย่าหัวเราะกันนะอาย'' ถ้าหัวเราะนะจะร้องไห้โชว์(T_T!)

''คะได้อยู่แล้ว(^^*)'' พี่ ฟรานนี่ชอบหางานให้อยู่เรื่อยเลยนะ  ฉันนั่งหาเพลงที่พอร้องได้อยู่สักพักก็เจอเพลงเสียงเรียกเข้าฉันเองโอ๊ะๆๆฟังจนร้องได้แล้วละคะกิกิเพลงนี้นี่แหละ

''ยิ้มๆๆ ได้เพลงที่ร้องได้แล้วสินะคะน้องอามิเพลงอะไรคะเดี๋ยวพี่พิมพ์หาให้คะ'' เอิ่มเอาเพลงนี้จะดีเหรอคือมันมีแต่ของผู้ชายอะแง แง เวอร์ชั่นหญิงอยู่ไหน เดี๋ยวหาเพลงใหม่ดีกว่า

''คือว่ายิ้มเฉยๆคะยังไม่ได้เพลงที่ต้องการหรอกคะขอเวลาอีกสักครู่ ฮ่าๆ'' นั่งหาต่อไป(= =!)กริ้สสสได้แย้วววเพลงนี้ละกัน

''พี่ฟรานคะกดหาเพลงก็เท่านั้น ของเปียโน ให้หน่อยสิคะ เพลงชอบ(^0^)'' ได้สะทีเพลงกิกิฟังบ่อย

''ได้คะ แปปนะคะ'' (- -)(_ _) 

''อ่าได้แล้วคะ เห้ยยยใครมันแดกไมค์วะเอาไมค์มาให้อามิ(- -*)'' (0..0!)อามิไม่รีบคะใจเย็นๆๆ ฉันรับไมค์จากเด็กของพี่บอมเสียงดนตรีก็ดังขึ้น อ๊ากกกกตื่อเต้นจัง

''เธอลืมหรือเธอไม่เคยใส่ใจ แกล้งกันหรือไงที่มาหลอกกัน

มากไปแล้วที่มาทำกับฉัน เกินไปแล้วที่จะทนต่อไป

เธอมีเจ้าของหัวใจอยู่แล้ว ทำเป็นไม่รู้ไม่เคยบอกกัน

เธอแคร์แค่เพียงตัวเองเท่านั้น แค่ความต้องการของเธอ

เคยนึกบ้างไหม ว่ามันจะทำให้ใครต้องเสียใจ

อย่าเลยเธออย่ามาพูดอะไร ฉันรู้เธอแค่เสียดาย

รักกับเธอต่อไปก็เท่านั้น ได้แต่ซ้ำกับซ้ำอยู่อย่านั้น

ยิ้งฉันฝืนก็ยิ่งมีคนเจ็บ ไม่ฉัน ก็เป็นเขา

ถึงจะคิดแก้ไขก็เท่านั้น คำตอบคืดอะไร

ยังไงก็รู้ดี ว่ายังไงต้องเป็นฉัน 

ที่ต้องไปก็คือฉัน แล้วจะมาฉุดรั้งไว้เพื่ออะไร

โปรดหยุดสักทีฉันขอได้ไหม ไม่อยากให้ใครต้องเป็นอย่างฉัน

กลับไปรักเขาคนเดิมคนนั้น หยุดเรื่องแบบนี้สักที'' 

(ฉันร้องจนเพลงจบด้วยความอาย(>///<)

ทุกคนเงียบอะพอเพลงจบพวกพี่ๆเขาก็ปรบมือให้ฉันกริ้สสสสอายๆๆๆ

''โหไหนบอกเสียงไม่เพราะคะอามิพี่ฟังยังไงก็เพราะ'' พี่ฟรานชม(. .)

''พึ่งรู้นะว่าอามิร้องเพลงเพราะรู้จักกันมาตั้งนาน''พี่ชายฉันเอยก็แหง่ละไม่ได้อยู่ด้วยกันนะ

''อามิร้องอีกเพลงไหมจ๊ะ (^^!)''พี่บอมถาม เอิ่ม (- - )( - -)

''ไม่ละคะแค่นี้ก็อายจะตายอยู่แล้ว'' อายจริงๆนะเนีย(>///<)

''อามิทานเครื่องดืมอะไรอีกไหมคะเดี๋ยวฉันไปสั่งเครื่องดื่มฝากเอาอะไรอีกไหมเอ่ย'' เด็กพี่บอมถามฉันกับพวกพี่ๆ

''คือเดี๋ยวอามิก็จะกลับละคะไม่เอาอะไรแล้วคะขอบคุณนะคะที่จะสั่งให้(^^)''

''อ้าวรีบกลับจัง'' พี่บอมถามฉัน 

'' คือพรุ้งนี้อามิมีส่งงานตอนเช้าอะคะกลัวตื่นไม่ทันเลยจะขอตัวกลับก่อนไหนจะไปหาชมรมอีกเลยรีบนิดหน่อยคะ'' จะว่าไปยังคิดไม่ออกเลยว่าจะไปอยู่ชมรมอะไรดีเฮ้ออออ

''อามิทำไมไม่มาอยู่ชมรมเดียวกับไนท์ละคะมันจะได้ดูแลใกล้ๆได้ไงคะ'' โอ้ยยยไม่เอาอะน่าเบื่อที่จะต้องมีสายตาพี่ชายค่อยจับจ้องตอนทำอะไรต่อมิอะไร

''ไม่ดีกว่าคะคืออามิไม่ใช่แนวนั้นอะคะ'' แนวนั้นแนวไหนหว่ายังไม่รู้เลยว่าพี่ชายฉันอยู่ชมรมอะไร ???

''ครับ งั้นก็ขอให้ชมรมที่อยากเขาว่างนะครับ(^^)''

''ค่ะ...''

''อามิป่ะพี่เดินไปส่งหน้าผับเดี๋ยวมีคนฉุด'' พี่ไนท์พูดพร้อมจับหัวฉันให้เดินออกนอกห้อง พี่ฉันเดินมาส่งที่รถเพราะกลัวพวกเมาๆมาฉุดโอ๊ะๆๆๆใครจะกล้าฉุดฟะมีหน้าตาเป็นอาวุธกิกิ

''ขับรถกลับดีๆละพรุ่งนี้ตื่นก็ปลุกพี่ด้วยนะ'' (- -)(_ _) ฉันขับรถออกมาได้สักผักก็พึ่งนึกได้ว่าตั้งแต่ตอนเย็นฉันยังไม่ได้กินข้าวเลยนิน่าหาร้านก๋วยเตี๊ยวกินแถวนี้ดีกว่า ฉันจอดรถตรงร้านก๋วยเตี๊ยวแล้วสั่งมานั่งกินกิกิอร่อย

ครืดดดดดด ครืดดดดด อุ้ยข้อความเข้า เบอร์ใครหว่า

ยัยเฉิ่มพรุ่งนี้เธอต้องมาอยู่ชมรมเดียวกับฉันเข้าใจไหมถ้าไม่มาอยู่ชมรมเดียวกับฉันฉันจะเอาเรื่องเธอกับพี่ชายเธอไปบอกพวกสาวๆของพี่เธอให้หมดเลยคอยดู

เอิ่มนี่สรุปต้องเข้าใจปะต้องไปอยู่ปะ ??? ไม่เกทส์ว่าอยากให้ไปอยู่ชมรมเดียวกับหมอนั้นทำไมไม่เกทส์คะไม่เกทส์ ฉันรีบกินแล้วรีบกลับบ้านอาบน้ำใหม่ใส่ชุดนอนแล้วนั่งเช็นงานอีกเฮ้อออชีวิตตอนวัยรุ่นของฉันจะได้ใช้ให้คุ้มค่าเหมือนคนอืนไหมนะ ฉันเช็นงานต่อไปเรื่อยๆๆรู้สึกหนักตาเลยเอนตัวลงนอน Zzz...

 

ติ๊ดดดด ติ๊ดดดดด (เช่นเคยคะเสียงนาฬิกาปลุก) ฉันลืมตาขึ้นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุกเป็นเวลา7.10เฮ้ออออยังง่วงอยู่เลยอะแต่ไม่ได้แล้วต้องลุกไปอาบน้ำดีกว่าฉันเข้าไปอาบน้ำไม่นานนักก็ออกมาแต่งชุดกิฬาของโรงเรียนแน่นอนว่าวันนี้มีเรียนพละเฮ้ออออฉันแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วเดินมา(ทุบ)เคาะประตูห้องข้างๆกับห้องตรงข้ามพอให้รู้ว่าปลุกแล้วแล้วฉันก็เดินลงมาห้องอาหารกิกิวันนี้มีอะไรให้กินมั้งน่ากลิ่นหอมเชียว 

''อรุนสวัสดิ์ คะ ป้านิ้มคนสวย(^0^)'' ฉันเอยทักทายป้านิ้ม

''คะคุณหนู ปลุกคุณไนท์กับคุณหนูฮารุรึยังคะ'' 

''ปลุกแล้วคะ กลิ่นหอมจังป้านิ้มทำอะไรให้ทานคะเนีย'' 

''อ่อโจ๊กคะคุณหนูทานเลยไหมคะหรือว่าจะรอทานพร้อมคุณฮารุกับคุณไนท์''

''ทานเลยคะเดี๋ยวหนูไปส่งรายงานช้าขอไปก่อนละกันนะคะ(^^)''

''คะเดี๋ยวป้าตักให้นะคะรอป้าแปปนึง''

''คะ..'' รอไม่นานโจ๊กสุดหอมก็มาวางอยู่ตรงหน้า ฉันจัดการยัดโจ๊กลงลำใส้เรียบร้อยแล้วก็ขับรถออกมาโดยไม่สนใจยัยฮารุกับพี่ไนท์เลยก็คงกลับดึกกันแล้วไม่อยากลุกละมั้ง ฉันมาถึงโรงเรียนแล้วไปจอดรถเดินไปยังห้องอาจารย์ส่งรายงานเสร็จฉันก็เดินเอาของมาไว้ที่ห้อง

''อามิจังมาเช้าจังวันนี้.(^^*)'' คุโชว์ทักฉันเขายังยิ้มแบบเป็นมิตรแบบเดิม

''อ่อเอารายงานมาส่งอาจาร์หนะ ว่าแต่คุโชว์ก็มาแต่เช้าเหมือนกันนะ'' 

''ครับเอางานมาส่งเช่นกันครับ ฮ่าๆๆๆ'' เอ่อก็จริงเราอยู่ห้องด้วยกันนี้หว่า 

''ยังเช้าอยู่เลยอามิทานอะไรมารึยังครับไปนั่งทานเป็นเพื่อนผมหน่อยสิไม่มีเพื่อนนั่งคุย'' อยากบอกจังทานมาแล้วแต่ก็ว่างอะนะเลยไปเป็นเพื่อน คุโชว์พาฉันมานั่งกิน สุกี้อยู่หน้าโรงเรียน ฉันนั่งมองเขากินนะเพราะฉันกินมาแล้วอะ

''คือว่าอย่ามองตอนกินมากสิครับมันอายเลยไม่กล้ากิน ฮ่าๆๆ'' ฟังอย่างนั้นฉันเลยเดินไปซื้อน้ำมานั่งกินแล้วกดโทรศัพท์เล่นก็ไม่ให้มองอะก็ไม่มองสิ 

''แล้ววันนี่ฮารุไม่มาเหรอครับอามิจัง'' ขาดกันไม่ได้เลยรึไงยะไม่เจอหน้าแล้วถามหา ชิชะ

''ไม่รู้คะว่าจะมาไหม ทำไมเหรอคะคิดถึงฮารุเหรอ'' ฉันพูดหยอกล้อคุโชว์เขาก็ยิ้มเฉยๆ

ครืดดดด ครืดดดดดด ข้อความอะไรหว่า (0..0!)

ยัยเฉิ่มฉันรู้ว่าเธอมาถึงโรงเรียนแล้วเดินมาหาฉันที่ห้องประธานเดี๋ยวนี้ให้ไวอย่าให้ฉันรอนานเข้าใจ

เฮ้ออออะไรแต่เช้าฟะ นี่ฉันจะหนีนายไม่พ้นเลยใช่ไหม หลังจากอ่านข้อความเสร็จฉันจึงบอกคุโชว์ว่ามีธุระไว้เจอกันในห้องเรียนเขาก็พยักหน้าฉันจึงรีบเดินขึ้นไปยังห้องนาย(ซาตาล)ประธาน ฉันเคาะประตูแล้วเปิดเข้าไปในห้องก็เจอนายประธานกำลังเขียนอะไรอยู่ไม่รู้สิเหอะๆๆ

''มาไวดีนิ หึ'' 

''มีอะไรเหรอเรียกมาเนีย''  ฉันถามเขา เขาก็ยื่นใบสีขาวๆมาให้ฉัน

''ใบสมัคชมรมของฉัน เธอต้องมาอยู่ชมรมเดียวกับฉัน'' 

''ทำไมฉันต้องอยู่กับนายละแล้วทำไมนายต้องอยากให้ฉันอยู่ชมรมนายด้วย'' ฉันสงสัย

''ถ้าเธอไม่อยากให้ความลับเธอหลุดออกไปก็ต้องมาอยู่ฉันไม่ได้อยากให้อยู่มากหรอกนะก็แค่จะจับตาดูถ้าเธอทำอะไรผิดละก็ฉันจะได้มีข้ออ้างไล่เธอออกจากโรงเรียนได้ง่ายๆไงเกทส์มะ'' โอเคเกทส์แล้วเหอะที่แท้ก็อยากไล่ฉันออกใจจะขาดละสิถ้าเหอะไม่ยอมให้นายชนะหรอกน่า ฉันบ่นในใจพร้อมเขียนใบสมัคตามที่นายนั้นต้องการ แต่ เอิ่ม ???แข่งรถงั้นเหรอะ ฉันเนียนะจะไหวไหมเนียฉันตายๆๆๆ

''นี่นายจะให้ฉันเข้าชมรมแข่งรถเนียนะบ้ารึป่าวฉันไม่ได้เก่งเรื่องขับรถขนาดนั้น'' ถึงจะเป็นลูกมาเฟียแต่ยังไงก็ไม่เคยแข่งรถเลยแม้แต่ครั้งเดียวหลังจากพ่อและแม่ฉันเสียไปฉันกับพี่ก็ยกเลิกแก๊งมาเฟียนั้นแต่ลูกน้องของพ่อฉันก็ยังคงทำงานกับฉันอยู่ เฮ้ออออ

''เธอก็ไม่ต้องแข่งสิมาเป็นของเดิมพันให้กับฉันก็พอ'' ห๊าาาาาขอเดิมพันไอ้ที่แบบว่าถ้านายประธานชนะก็ได้ของมาสินะแต่ถ้าแพ้ของเดิมพันอย่างฉันก็ต้องตกไปอยู่ในเนื้อมือของพวกนั้นสินะเหอะ เห็นฉันเป็นอะไร

''นี่นายเห็นฉันเป็นอะไรห๊ะ ไม่ใช่ตุ๊กตานะย๊ะที่จะให้ใครก็ได้เนียฉันก็คน''

''เหอะเธอจะขัดฉันงั้นเหรอ''

''ก็มันจริงไหมละจะโกรธจะแค้นอะไรฉันก็ทำมาเลยไล่ออกเลยอย่ามาทำกันแบบนี้'' พูดไปน้ำตาจะไหล ฮืออออเกิดมาไม่เคยเป็นของเดิมพันกับใครถ้านายนี่แพ้ฉันจะไม่ต้องเสียจิ้นให้คนที่ไม่รู้จักงั้นเหรอ

''เธอเชื่อใจฉันสิว่าฉันไม่มีทางแพ้คืนนี้เจอกันที่สนามแข่งบนเขาอย่าขัดถ้าไม่อยากให้พี่เธอเดือดร้อนจำไว้'' เหอะพี่ฉันเดือดร้อนงั้นเหรอฉันต้องมารับกรรมแทนงั้นใช่มะอีกอย่าพี่ฉันก็เพื่อนนายนะเหอะเพื่อนประสาอะไรกันทำแบบนี้ถึงเวลาฉันจะบอกกับพี่ฉันว่านายไม่ใช่คนดีอย่าที่คิด เหอะจะทำยังไงดีละทีนี้พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยลูกด้วยอยู่ดีๆน้ำตาก็ไหลออกมาเหอะนานแล้วนะที่ไม่เคยไหลแล้วทำไมวันนี้มันถึงไหลเพราะอะไรกันนะ ฮืออออ  

หลังจาำระบายน้ำตากับตัวเองเสร็จฉันจึงลงมาเข้าห้องเรียนทั้งวันนี้ฉันไม่มีจิตใจจะเรียนเลยอาจารย์สอนมาฉันไม่รู้เรื่องเลยสักนิดคุโชว์ก็เอาแต่ถามว่าเป็บอะไรทำหน้าแปลกๆ ถามอยู่อย่างนั้นว่าไม่สบายรึปล่าวเอายาไหม เฮ้ออออ เอาน่าสู้ๆๆยัยอามิลูกสาวมาเฟียต้องไม่ท้อสิ เฮ้อออออ 

กริ้งงงงง กริ้งงงงง กริ้งงงง เฮ้ออออเลิกเรียนแล้วสินะฉันบอกลาคุโชว์แล้วเดิมมาที่รถของฉันแต่ต้องชะงักเพราะมีคนยืนพิงรถของฉันอยู่ฉันมองมาแต่ไกลก็รู้เลยว่าใคร เฮ้อออนี่สรุปฉันจะหนีเขาไม่พ้นเลยจริงๆๆใช่ไหมสวรรค์ท่านชั่งไม่เห็นใจฉันบ้างเลย ทำไมเหรอทำไมต้องให้ฉันเจอเขาทะเลาะกับเขาทั้งๆที่ฉันไม่อยากเจอเขาเลยสักนิด เฮ้อออ สงสัยชาติที่แล้วฉันทำบาปกับเขาไว้เยอะสินะ ชาตินี้เลยมาเอาคืน เฮ้ออออ ฉันถอนหายใจรอบที่เท่าไหร่แล้วนะของวันนี้ 

''เธอมาช้ามัวลาไอ้หนุ่มหน้าใสนั้นอยู่เหรอ ทำไมไม่ให้มันไปส่งเธอที่บ้านเลยละ'' ไอ้หนุ่มหน้าใสที่นายนี่ว่าคงจะเป็นคุโชว์สินะ แล้วเรื่องอะไรฉันต้องให้เขาไปส่งทั้งๆที่ฉันก็มีรถ เหอะนายนี่ต๊องอะไรป่าววะ

''นี่อย่าบอกนะว่านายดูฉันตลอดเนีย ดูรู้ไปหมดทุกเรื่องเลย เหอะๆ ''

''อ่อแล้วไอ้หนุ่มหน้าใสที่นายว่าหนะเขาชื่อคุโชว์กรุณาเรียกเขาให้ดีๆๆด้วย'' เขาเงียบมองหน้าฉัน (0..0)มองไมมองอะไรหน้าฉันมีขี้ติดงั้นเหรอมองอยู่นั้น

''ที่นายถามอะทำไมไม่ให้เขาไปส่งที่บ้าน คือว่าฉันก็อยากให้เขาไปส่งอะนะอยากแวะข้างทางทำอะไรต่อมิอะไร อะนะ แต่แบบว่าเขาติดธุระไม่ว่างไปกับฉันน่ะสิ เฮ้อออพูดแล้วก็เสียดาย นี่แล้วจะยืนบังรถฉันอีกนานไหมห๊ะฉันจะรีบกลับบ้านมีงานต้องทำไม่ได้ว่างมากเหมือนนายที่เทียวคอยตามดูใครต่อใคร หลบสิย๊ะ'' ฉันบ่นเป็นชุดแต่เขาก็เงียบหงุดหงิดชะมัดจ้องจับผิดอยู่ได้ เชอะ 

''นี่นายฉันจะรีบกลับไปเคลียร์งาน แล้วก็จะอาบน้ำไปสนามแข่งรับกับนาย พอใจรึยัง หลบบ'' เขา ยิ้มที่มุมปากแบบชั่วร้าย เกลียดนายนี่จัง เหอะ

''งั้นทุ่มครึ่งเจอกันหน้าโรงเรียนโอเคไหม'' ทำไมต้องโรงเรียนฟะ ???

''ทำไมต้องมาที่โรงเรียนอะ'' สงสัยนิดๆ

''ก็แค่ทางผ่านบอกให้มาก็มาอย่าขัดอย่าให้ฉันรอนานเข้าใจไหม'' (- -*)

''อืมมมม จะออกจากรถแล้วให้ฉันกลับได้รึยัง'' เขาเดินหันหลังแล้วเดินไปทางอืนเฮ้ออออกว่าจะได้กลับ

ฉันกลับบ้านมาก็เจอกองเอกสารเต็มโต๊ะห้องทำงานเลยเฮ้อออออจะให้เซ็นอะไรนักหนาทั้งการบ้านทั้งงานที่ต้องเซ็นชีวิตวัยรุ่นของฉันจมอยู่แต่กับงานและการเรียนคิดละเหนือยใจ ฉันทำงานจนเสร็จทั้งงานและการบ้าน จึงเดินไปอาบน้ำแช่น้ำอุ่นดีกว่าผ่อนคราย เฮ้ออออ อุ่น (_ _)Zzz......ฉันไม่รู้เลยหลับไปตอนไหนมันสบายจัดเฮ้อออแต่งตัวดีกว่าเดี๋ยวไปไม่ทันนัดนายนั้นชิคิดแล้วแค้น เอิ่ม(?_?!)แต่จะว่าไม่ทั้งวันนี้ไม่เจอทั้งยัยฮารุและพี่ไนท์เลยนี่หว่าไปไหนกันหว่าแต่ก็ชั่งเหอะเขาโตๆกันแล้วทำอะไรก็ไม่ผิด

เอาตัวเองให้รอดก่อนดีกว่าค่อยมาคิดหาคนอืนคืนนี้ฉันจะรอดจากการแข่งนั้นรึป่าวเหอะ ฉันขับรถมาที่โรงเรียนตามที่นายนั้นบอกเอาไว้มาถึงก็เจอเขายืนพิงกำแพงโรงเรียนอยู่เขาบอกให้ฉันเอารถไปจอดไว้ในที่จอดรถของโรงเรียนแล้วขึ้นรถไปกับเข้าฉันก็ไม่เข้าใจอะไรมากหรอกนะแต่เขาบอกมาก็ทำๆมันไปเหอะเบื่อที่จะเถียง คิดอะไรไปเรื่อบเปื่อยก็รู้สึกง่วงละสิเมื่อไหร่มันจะถึงฟะไอ้สนามแข่งเนีย ของีบแปปละกัน