เพอร์เฟกต์school1 รักนี้ ที่อังกฤษ
9.5
เขียนโดย น้องใบเตย
วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.30 น.
15 บท
49 วิจารณ์
21.47K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2556 17.33 น. โดย เจ้าของนิยาย
8) สวัสดีไทยยยย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความกรี๊ดตอนนนี้เราอยุ่บนเครื่องบินส่วนตัวของโรงเรียนเเล้ววววววจได้กลับไปไทยเเล้วดีใจที่สุดดดดดดฉันมองดูวิวด้านล่าง บายอังกฤษเดือนหน้าพบกันใหม่น้า
3ชั่วโมงผ่านไป
"ติ้งต้อง นักเรียนโปรดทราบขนาดนี้เครื่องบินโรงเรียนได้นำนักเรียนมายังสนามบินบลาๆๆๆๆ"
"เย้ๆอิสจังตื่นเต้นจังคิดถึงไทยสุดๆ"ฉันหยิบสัมภาระตัวเองที่อยู่ข้างบน
"จ้ะตื่นเต้นจังงงง"อิสตื่นเต้นจนตัวสั่นเลย
"นี่พวกเธออย่ามัวเเต่คุยสิไปได้เเล้ว"ธีพูดขึ้น
"จ้าเเต่เดี๋ยวก่อนน่ะ"ฉันหยิบสมุดจดขึ้นมาเเล้วอ่าน5วิ
"ทำไรอ่ะ"ธีถาม
"วิธีป้องกันตัว ตอนที่ฉันเดินฉันอาจจะหลงไปตรงอื่นนน่ะเเต่ไม่ต้องห่วงฉันรู้ทางที่นี่ดีให้คุณครูพาทุกคนไปรอที่หน้าสนามบินเลยเดี๋ยวฉันจะตามไปพร้อมกะเพื่อนๆอีก2คน"
"อะอืม"อิสเเละธีพูดพร้อมกัน
พวกเราเดินออกมาซึ่งตอนนี้บรรดาเเฟนคลับของฉันต่างถือป้ายเเละสมุดโน้ตยืนอยู่ข้างทางเต็มสนามบิน
"น่ะนี่มันอะไรกัน"ลิซ่าพูดขึ้น
"ทำไมคนถึงยืนรอบข้างกันเยอะอย่างนี้น่ัะ"อิสสงสัย
"คงเพราะนี่ล่ะมั้ง....."ธีพูดขึ้นตอนนี้ฉันเดินนำหน้าทุกคน
"ใบเตยคร้าบขอลายเซ็นหน่อยยยย"เด็กชาย2คนวิ่งเข้ามาหาฉัน
"นี่ปั๊ปอย่าเพิ่งก่อนน่ะ"(จำได้ไหมปั๊ปเด็กหนุ่มที่ถูกนักเลงไถเงินในเพอร์เฟกต์เล่ม2)
"คร้าบบบ"ปั๊ปเปงเด็กว่านอนสอนง่ายเเละคลั้งไคล้วงของเรามาก
"กี๊ดๆใบเตยมาเเล้ว ใบเตยขอลายเซ็นหน่อย เอานน้ำไหม เจ้าหญิงคร้าบ"บรรดาเเฟนคลับต่างกรี๊ดกันจนสนามบินจะพังเเล้วเนี่ย
"สะสวัสดีจ้ะทุกๆคนไม่ได้เจอกันน่ะเราจะได้พบกันในคอนเสริตเร็วๆนี้น่ะ"ฉันเอ่ยขึ้นพร้อมโบกมือ
"นิหล่อนเป็นใครกันน่ะคนถึงได้คลุ้มคลั้งกันขนาดนี้"ลิซ่าพูดขึ้น
"ใช่ๆ"เเมรี่โรสธีอิสทุกคนในห้องต่างสงสัย
"เอิ่มประมาณว่าเป็นดาราในวงที่ดังที่สุดในไทยเเะลเป็นเพอร์เฟกต์คนที่1"ฉันเอ่ยขึ้นพร้อมทำหน้าเห่ยๆ
"หา!"ทุกคนทำหน้าตกใจสุดขีด
"ใบเตยๆ"เสียงสอเสียงเรียกฉันพร้อมโบกมือ
"เเตงกวา เมส"ฉันดีใจมากฉันโบกมือเเล้ววิ่งไปหาพวกเขา
"คิดถึงจัง"เเตงกวาร้องไห้
"โอ๋ๆฉันมาอยุ่ที่นี่ได้1เดือนน่ะ"ฉันเกลี่ยกล่อมเเตงกวา
"ทั้ง3คนครับขอถ่ายรูปหน่อยครับ"ตากล้องชายพูดขึ้น
"ได้ค่ะ"พวกเรา3คนประสานเสียงกัน
หลังจากถ่ายรูปเสร็จ
"หวัดดี"มิก
"ไง"เเท็ก
"ไงหวัดดี"ฉันทักทายกลับ
"โอ๊ะนั่นเเฟนของเเตงกวาเเละเมสนินาถ่ายเร็วๆ"ตากล้องชายหยิบกล้องขึ้นถ่ายรูปพวกเรา5คน
"เเล้วคุณใบเตยยังไม่มีเเฟนเหรอค่ะ"นักข่าวหญิงพูดขึ้น
"ชิเเทงใจดำจังเเต่เเน่นอนสักวันหนูก็ต้องมีค่ะ"จำไว้เลยน่ะนักเขียน
3ชั่วโมงผ่านไป
"ติ้งต้อง นักเรียนโปรดทราบขนาดนี้เครื่องบินโรงเรียนได้นำนักเรียนมายังสนามบินบลาๆๆๆๆ"
"เย้ๆอิสจังตื่นเต้นจังคิดถึงไทยสุดๆ"ฉันหยิบสัมภาระตัวเองที่อยู่ข้างบน
"จ้ะตื่นเต้นจังงงง"อิสตื่นเต้นจนตัวสั่นเลย
"นี่พวกเธออย่ามัวเเต่คุยสิไปได้เเล้ว"ธีพูดขึ้น
"จ้าเเต่เดี๋ยวก่อนน่ะ"ฉันหยิบสมุดจดขึ้นมาเเล้วอ่าน5วิ
"ทำไรอ่ะ"ธีถาม
"วิธีป้องกันตัว ตอนที่ฉันเดินฉันอาจจะหลงไปตรงอื่นนน่ะเเต่ไม่ต้องห่วงฉันรู้ทางที่นี่ดีให้คุณครูพาทุกคนไปรอที่หน้าสนามบินเลยเดี๋ยวฉันจะตามไปพร้อมกะเพื่อนๆอีก2คน"
"อะอืม"อิสเเละธีพูดพร้อมกัน
พวกเราเดินออกมาซึ่งตอนนี้บรรดาเเฟนคลับของฉันต่างถือป้ายเเละสมุดโน้ตยืนอยู่ข้างทางเต็มสนามบิน
"น่ะนี่มันอะไรกัน"ลิซ่าพูดขึ้น
"ทำไมคนถึงยืนรอบข้างกันเยอะอย่างนี้น่ัะ"อิสสงสัย
"คงเพราะนี่ล่ะมั้ง....."ธีพูดขึ้นตอนนี้ฉันเดินนำหน้าทุกคน
"ใบเตยคร้าบขอลายเซ็นหน่อยยยย"เด็กชาย2คนวิ่งเข้ามาหาฉัน
"นี่ปั๊ปอย่าเพิ่งก่อนน่ะ"(จำได้ไหมปั๊ปเด็กหนุ่มที่ถูกนักเลงไถเงินในเพอร์เฟกต์เล่ม2)
"คร้าบบบ"ปั๊ปเปงเด็กว่านอนสอนง่ายเเละคลั้งไคล้วงของเรามาก
"กี๊ดๆใบเตยมาเเล้ว ใบเตยขอลายเซ็นหน่อย เอานน้ำไหม เจ้าหญิงคร้าบ"บรรดาเเฟนคลับต่างกรี๊ดกันจนสนามบินจะพังเเล้วเนี่ย
"สะสวัสดีจ้ะทุกๆคนไม่ได้เจอกันน่ะเราจะได้พบกันในคอนเสริตเร็วๆนี้น่ะ"ฉันเอ่ยขึ้นพร้อมโบกมือ
"นิหล่อนเป็นใครกันน่ะคนถึงได้คลุ้มคลั้งกันขนาดนี้"ลิซ่าพูดขึ้น
"ใช่ๆ"เเมรี่โรสธีอิสทุกคนในห้องต่างสงสัย
"เอิ่มประมาณว่าเป็นดาราในวงที่ดังที่สุดในไทยเเะลเป็นเพอร์เฟกต์คนที่1"ฉันเอ่ยขึ้นพร้อมทำหน้าเห่ยๆ
"หา!"ทุกคนทำหน้าตกใจสุดขีด
"ใบเตยๆ"เสียงสอเสียงเรียกฉันพร้อมโบกมือ
"เเตงกวา เมส"ฉันดีใจมากฉันโบกมือเเล้ววิ่งไปหาพวกเขา
"คิดถึงจัง"เเตงกวาร้องไห้
"โอ๋ๆฉันมาอยุ่ที่นี่ได้1เดือนน่ะ"ฉันเกลี่ยกล่อมเเตงกวา
"ทั้ง3คนครับขอถ่ายรูปหน่อยครับ"ตากล้องชายพูดขึ้น
"ได้ค่ะ"พวกเรา3คนประสานเสียงกัน
หลังจากถ่ายรูปเสร็จ
"หวัดดี"มิก
"ไง"เเท็ก
"ไงหวัดดี"ฉันทักทายกลับ
"โอ๊ะนั่นเเฟนของเเตงกวาเเละเมสนินาถ่ายเร็วๆ"ตากล้องชายหยิบกล้องขึ้นถ่ายรูปพวกเรา5คน
"เเล้วคุณใบเตยยังไม่มีเเฟนเหรอค่ะ"นักข่าวหญิงพูดขึ้น
"ชิเเทงใจดำจังเเต่เเน่นอนสักวันหนูก็ต้องมีค่ะ"จำไว้เลยน่ะนักเขียน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ