เพอร์เฟกต์school1 รักนี้ ที่อังกฤษ

9.5

เขียนโดย น้องใบเตย

วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.30 น.

15 บท

49 วิจารณ์

21.45K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2556 17.33 น. โดย เจ้าของนิยาย

14) นักเลง2

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

ความจริงฉันก็ต่อสู้ไม่ค่อยเก่งหรอกน่ะเเต่ก็ได้เมสจังช่วยสอนก็เลยทำให้พอได้บ้างเรื่องการต่อสู้ฉันได้ที่2ของโรงเรียนรองจากเมสเอาล่ะน่ะคราวนี้ฉันจะเอาจริงล่ะย้ากกกกก
"ลูกทีบเเมว"(ไปคิดชื่อนี้มาจากไหนเนี่ย)คนเขียนนั่นเเหละ
"เฮ้ยมาเเล้ว"หัวหน้าเเก็งพูด"เเต่ยังไงๆก็สู้เราไม่ได้หรอก"
"คิดว่าฉันสู้ไม่ได้เหรอ!!!!จัดห้ายยยยยยย"เเล้วฉันก็เอาเท้าถีบหน้าตาอ้วน(ลูกน้อง)เเ้ล้วลิซ่าก็ตกลงมธีจึงรีบเข้าไปรับเเล้วธีก็รับไว้ได้ทัน โล่งใจจัง"เห็นไหมๆ"ฉันยั่ว
"ชิ"หัวหน้าเเก็งทำเสียง
"คราวนี้ก็ตานายเเล้วสิน่ะอีขี้ก้าง(ลูกน้อง)"ฉันชี้"ปล่อยอิสเดี๋ยวนี้ไม่งั้นนายจะเจ็บตัว"
"จ้างให้ก็ไม่ปล่อยโว้ย"
"เหรงงง"ถ้างั้นก็ต้องจัดการขั้นเด็ดขาดเเล้ววุ้ย
"กรี๊ดปล่อยยยช้านน่ะ"อิสเเหกปาก
"พูดมากเดี๋ยวก็ปล้ำซะเลย"ขี้ก้างบอก
"ถ้าจะปล้ำอิสต้องข้ามศพฉันไปก่อนนนนน"ฉันพูด
"ได้"ขี้ก้างตอบรับคำ ฉันขัดขาเขาทำให้เขาลมลงไป
"ธีรับอิสสสส"ฉันตะโกนเรียกธี
"ได้"จังหวะนี้เเหละฉันกระโดดถีบอ้วนเเล้วหันไปประจันหน้ากับหัวหน้าเเก็งจังหวะนั้นฉันเหลือบไปมองธีเห็นธีกำลังอุ้มอิสอยู่ ฉันรู้สึกเจ็บที่หัวใจเเปลบๆทำไมกันน่ะ??
"บัฟฟาโร่(ชื่อหัวหน้าเเก็งฉันเเต่งเอง)"
"เห้ยใครชื่อปบัฟฟาโรว่ะ"
"นายนั่นเเหละจะใครได้อีกล่ะ ทีนี้ก็เหลือนายคนเดียวเเล้วสิน่ะ"ฉันยิ้มที่มุมปากบัฟฟาโร่ไม่ได้ตอบอะไรเเต่ยิ้มกลับเเ้ลววิ่งพุ่งเข้ามาหาฉันฉันก็เลยจับตานั่นขว้างงงง
"โอ๊ย"บัฟฟาโร่เเหกปาก
"เป็นไงล่ะนายก็น่าจะรู้นินาว่าฉันคือใครรรรร"ฉันถามด้วยสายตาที่เย็นชา
"ขอโตดคร้าบปมปิดไปเเบ้วTT"บัฟฟาโร่ไหว้ฉันเเล้ววิ่งหนีไปในทันที
"คิดจะไปไหนน่ะ!!!"ฉันกระเเทกเสียง
"กลับบ้านก้าบ"
"ไม่ได้ฉันจะต้องจัดการนายก่อน!!"สะใจ555+"ตะกี้เห็นอวดดีนักนี่"
"ปมปิดไปเเบ้ว"
"ไม่!!"ฉันกระเเทกเสียงกลับ
"เฮ้เตี้ยเอ้ยเตยทำอะไรอยู่อ่ะ"เสียงของคนคนหนึ่งซึ่งฉันก็รู้ดีว่าเป็นใคร
"ร็อกเก็ตตะกี้นายเรียกฉันว่าอย่างไรน่ะ"ฉันหันไปหาเจ้าของเสีย
"คุณใบเตยก้าบบบ"
"ดีถ้างั้นช่วยไรหน่อยสิ"
"อะไรเหรอ"
"จัดการไอ้3ตัวนี้"ปกติฉันไม่เป็นอย่างนี้หรอกน่ะเเต่ถ้าโกรธจีัดก็จะเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยจ้า^^
"เเหมไม่เห็นต้องทำขนาดนั้นเลยก็ได้นิ"
"เเล้วจะให้ทำิอย่างไร"ร็อกเก็ตยิ้มที่มุมปาก
"ก็อย่างนั้นเเหละ"
"อืม...."ถ้าอย่างนั้น"1..2..3"เเล้วบัฟฟาโร่เเละลูกน้องก็ลอยไปไกล"นายเนี่ยน่ะยังเเข็งเเรงไม่หายเลยน่ะ"ฉันทักทายพลางยิ้ม
"ก็นิดหน่อยพอดีมิกช่วยสอน"ร็อกเก็ตตอบ
"ก็ดีเเล้วท่านเมสล่ะ"ฉันเเซวเพราะเเต่ก่อนตานี่ฝึกกับเมส
"ก็ตามิกมันห่วงเเฟนนี่หว่ามันก็เลยไม่ยอมให้เมสช่วยซ้อมเเต่มันจะซ้อมให้เอง"
"เเหมๆ นายก็พูดไปได้ไปโรงเรียนกันเถอะ"ฉันชวนพลางกวักมือเรียกทุกๆคน

บท 13

สารบัญ

บท 15