โรงเรียนเวทย์มนต์1 กฎใหม่ที่ทำให้เจอรัก

 

1เดือนผ่านไป (นักเขียน: ผ่านไปเร็วจริงๆแต่ก็เอางี่เเหละ)
"เย้ถึงกำหนดเเล้วที่เราจะตั้งโปรแกมไปเที่ยวไทย" ถ้าเจอรักก็ดีนะฮิฮิ
"เนอล่าเตรียมตัวยังไปยัง" ซาลีน่าและจูเนียพูดพร้อมกัน
"เตรียมนานเเล้วละเย้เย้เย้" เนอล่าหมุนตัวดีใจจน... ปั้ง!!! ชนประตู(นักเขียน:ซุ่มซ่ามจริงๆ)
"เป็นไรไหมเนอล่า" ซาลีน่ารีบเข้าไปดู
"ไม่เป็นไรจ๊ะ" เนอล่าค่อยๆลุกขึ้นมา "ไปขออนุญาติครูใหญ่กัน" จริงๆเนี่ยเจ็บมาก
"ไปกันเลยครับ" จูเนียยิ้มเเย้ม
"ฉันไปด้วยได้ไหม" เสียงอันแสนจะเย็นชาพูดออกมา เเล้วเขาก็ออกมาจากหลังประตูเอ๊นั้นเวอร์จิเนียทุกคนเงียบเชย
มีคนใจกล้าพูด "เอ่อ..ได้สิครับ"
"ขอบใจ" เวอร์จิเนียบอกขอบใจ
"เนอล่าไปขออนุญาติครูใหญ่กันเร็ว" ฉันรีบน่าเนี่ย (นักเขียน:บอกหน่อยดิทำไมรีบได้โปรด)(ไม่มีทาง)(นักเขียน:ชิ)
"ครูใหญ่คะพวกเราขออนุญาติไปโลกมนุษย์นะคะ"เราขอร้องครูใหญ่
"ได้เเต่ไม่ให้ไปถ่ำมิติ เจ้าจะต้องไปสนามบินเวทย์"ครูใหญ่กล่าว
"ค่ะ/ครับ"ทุกคนตอบพร้อมกัน
ณ สนามบินเวทย์
"พวกเราเป็นเที่ยวบิน ไทยแลน 2307 นะเพื่อนๆ"เนอล่ายืนตั๋วให้เพื่อนๆ
" ประกาศ ประกาศผู้โดยสาร เที่ยวบิน ไทยเเลน 2307 กรุณาขึ้นเครื่องบินนะบัดนี้ "
 "โอ๋ อด" เนอล่าง่อยไปเลย โธฉันอด shopping เลยกะว่าจะหาของให้คนที่ชอบ(ถ้าเจอคนที่ชอบ)
"เปงไรไป"เย้ยยยยย เนอล่าตกกะใจเพราะเสียอันสุดขั้วเย็นชา ~.~
"มะไมมีไรจ๊ะ"ฉันหลบ
"ไปเร็วเดียวตกเครื่องน่่า" ซาลีน่าตะโกนออกมา
ทุกคนวิ่งกันอย่างระเนระน่าด "หู่ ทันเชียดวิกริด" ทุกคนหอบ
"นี่ฉันนั้งกะจูเนียนะ เนอล่านั้งกะเวอร์จิเนียละกัน เเบร่" ฉันได้นั้งกะจูเนียด้วย><
"ชิ ก็ได้ฉันยอม"คงต้องย่อมละเซ็ง
ผู้โดยสารทุกท่านกรุณารัด... (บราๆๆ )
ผ่านไปปะมานครึ่งชม. 
"ครื่นๆ " "เเอดๆๆๆ ผู้โดยสารทุกท่านขณะนี้เครื่องบินเราตกหลุมอากาศทุกท่านกรุณา... บราๆๆๆ"
"ครื่นนนนน"  "กรี๊ดดดดดด"ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจแล้วกอดจูเนียอย่างแน่น
จะเกิดไรขึ้นโปรดติดตามตอนต่อไป