โรงเรียนเวทย์มนต์1 กฎใหม่ที่ทำให้เจอรัก

7.9

วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 15.13 น.

  13 บท
  28 วิจารณ์
  20.57K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2556 13.14 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

7) ทำไมกันนะ ใจฉันครั้งเเรกที่เป็น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"ซาลีน่าอย่ากอดเเรงสิฉันก็เจ็บเป็นนะ" จูเนียหน้าแดงนิดๆ ก็ฉันกลัวนี่น่า 

"ก็ได้ แต่...... ก็กลัวอยู่ดีอ่ะ " เฮ้อ... ผมคงต้องจำยอม

"ผู้โดยสารทุกท่านตอนนี้เราได้ผ่านลุมอากาศมาแล้วและใกล้ถึงประเทศไทยแล้วค่า~"

"หู่!~ค่อยยังชั่ว" แล้วฉันก็เอามือออกจากจูเนีย

"ผู้โดยสารทุกท่านกรุณา... บราๆๆ" 3 นาทีผ่านไป

"เย้! ถึงแล้ว" เนอล่าพูด

" it.. so beautiful.... "

"กะกะเย็นชาสุดจะทนอะ" ฉันพูดออกมา

"ไป..กันเหอะ"เย็นชาเหมือนเดิม 

แล้วพวกเราก็เดินต่อ 

"อ๊าย!!!" เนอล่าตโกนดังลัน

"นี้ชนแล้วไม่ขอโทษอีกเหรอย่ะ เจ้าเป็นใคร" เนอล่าตโกนด้วยความโกรธ แต่พอหันหน้าไปก็หน้าแดงและอายแต่ต้องทำเนียนก็ต้องเเสดงท่าทางโกรธ (นักเขียน : ดูในตัวละครด้วยนะคะมีคนใหม่)

"ขอโทษครับ" ธั้งพูดออกมาโดยความที่... (ไม่บอกครับ) แต่ผมเริ่มรู้สึกเเปรกๆอะครับ

"ฮึ ก็ได้คะฉันให้อภัยฉันต้องเป็น lady number 1 " ฉันแก้ตัว

"ผมต้องไปแล้วนะครับสวัสดีครับ" แล้วเขาก็จากไป

เหอ.. เขาไปแล้วเรายังไม่รู้ชื่อเขาเลย.. ฉันเริ่มมีอาการออกทางหน้าตา

เเล้วพวกเราก็ไปโรงแรมแห่งหนึ่งที่จองไว้เพื่อที่จะไปพัก โรงแรมชื่อว่า naras 

" ว้าว! สวยกว่าโรงแรมอีก " ซาลีน่าทำตาแป๋ว

" 55 ใช่แล้วมันสวย" กะกะเยงชาเหมือนเดิมฉันเซ็ง (นักเขียน : มีให้ลุ่นไว้ก่อนน่ะว่าเดียวเวอร์จิเนียจะเปลี่ยนนิสัยในอีกไม่กี่ตอนนะคะหรืออาจจะเล่มหน้าคะ มาอ่านต่อเลยค่าาาาา )

"โอ้โห้เขาไปด้านในก็มีสระว่ายน้ำ" สวยจริงๆ

"เอางี้นะเราไปเอากุญแจห้องกันก่อนดีไหม" ฉันเสนอ

"โอเค" ซาลีน่า จูเนีย และ เวอร์จิเนียพูด

 แล้วพวกเราก็ขึ้นห้องกันอยู่กันคนละห้องฉันห้อง 213 ซา ห้อง 215 จู ห้อง 216 เวอร์ ห้อง 217

เอ่อ ห้อง 214 ใครนะ อือไม่รู้สิชั้งเหอะ

" ทุกคนเรารู้สึกปวดหัวนิดหน่อยขอไม่ไปไหนน่ะ" จริงๆแล้วฉันอยากรู้ห้อง 214 ใคร อิอิ

"จ๊ะ/โอเค" พวกเรารู้ทันนะแต่เราจะไปด้านนอกอิอิ

"ได้งั้นพวกเราไป shopping นะ ไปละ "

"ไปดีมาดีน่า" ฉันทำเสียงอ่อนเพลีย

พอทุกคนไปหมดแล้วฉันก็ค่อยๆเดินลงไปด้านล้างที่เค้าเตอร์แล้วถามเขา

" พี่คะห้อง 214 ใครเหรอคะ "

"บอกไม่ได้คะเป็นความลับของทางโรงแรมคะ " ชิโรงเลิกโรงแรมบูบูบราบรา

" อ๋อไม่เป็นไรคะ" lady number 1 ต้องเก็บอารมณ์

(ชิฉันคงต้องไปถึงห้อง 214ด้วยมือของฉันเองแล้วละ)

แล้วฉันก็เดินขึ้นบันไดไปห้องแต่ก้าวสุดท้าย! สดุดบันได

" โครม " โอ๊ยเจ็บจังเลย lady number 1 ต้องอดทน

"ก๊อกๆ " ฉันเคาะประตู

" แอดๆ " เสียงเปิดประตูออก

กรี๊ดดดดด มายกอด เขา...

                 อยากรู้ว่าเปงใครกรุณาอ่านบทต่อไป(ถ้าไม่อยากรู้ก็ต้องอ่านจ๊าบังคับ)

                                        

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา