P R I E S T ศึกชิงบัลลังก์สรรค์
8.2
เขียนโดย ExeCuteed
วันที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.32 น.
7 ตอน
15 วิจารณ์
11.51K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2556 22.21 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) ความหวัง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเฮ้ !!! คุณลุง เซอเกย์อยู่รึเปล่า เฮ้!!ที่นี่ที่ไหนเนีย ตอนนี้ผมมองไม่เห็นอะไรเลยนี่ผมตายแล้วรึเปล่ามันมืดมากเท่าที่ผมจำได้ คือ เราหนีจาก เกดส์อัพ และแล้วเราก็ได้ความช่วยเหลือจากคุณลุง Blacker แล้วเราก็หนีกันเข้ามาในอุโมงที่มืดแบบนี้แล้วผมก็ยืนขึ้นมาอีกทีก็ไม่รู้แล้วที่นี่ที่ไหน.
''ร็อคซานส์ นั้นแกรึเปล่าพวกเราอยู่ตรงนี้ ได้ยินมั้ย?''เสียงของเซอเกย์ดังจากด่านหลังของผม
''ใช้ !! ฉันอยู่ตรงนี้ฉันอยู่ที่นี่ทางนี้ ''พอผมเห็นไฟจากทางเดินในอุโมงนี้ผมจึงตะโกนกลับไปอย่างสุดเสียงเพื่อที่พวกเขาจะตามเสียงมาถึงผม
หลังจากนั้น เซอเกย์ และ คุณลุง Blacker ก็เดินมาเจอร็อคผม พวกเขาดูถ้าจะตามหาผมนานมาก เลยแหละเพราะรู้สึกว่าผมจะพลัดหลงกับคนอื่นแล้วหลับไปพักนึงน่ะ
''แกไปอยู่ไหนมาฟร๊ ฉันตามหาแกแถบแย่ เหนื่อยเป็นบ้าเลยเฟ้ย''เซอเกย์พูดจบก็ถุบเข้าที่หัวของผมจนดัง ตุ๊บ !
''แกกล้าดียังไงห๊ะ...มาตบหัวของฉันน่ะห๊า...อย่างงี้ต้องเอาคืนซะแล้วเส๊ เพี๊ย !! เพี๊ย !!''คุณลุง Blacker ตบหัวของพวกผม 2 คน
''นี่พวกแกอย่าเอาแต่เล่นสิ รีบออกไปข้างนอกกันเถอะ !!''
''ครับ...''ผมและเซอเกย์พูดพร้อมกันและทำท่าเหนื่อยจากการหลบหนี
หลังจากนั้นพวกเราก็เดินกันเรื่อยๆจนเราออกมาจากอุโมงนั้น แต่มันไม่ใช้อุโมงนี่ นี่มันถ่ำนิวา กลิ่นของต้นไม้และดอกไม้ลอยมาปะทะที่จมูกชองผม เสียงของใบไม้ที่กำลังตกลงมาสู้พื่น และเสียงของนกและสัตว์นานาชนิดที่กำลังใช้ชีวิตของตนเอง
''ที่นี่ที่ไหนเนีย''ผมพูดขึ้นเพราะไม่เคยมาและเป็นการถามดักไว้กันหลง
''ที่นี่คือในภูเขา Up น่ะไม่ต้องห่วงไอพวกนั้นมันตามไม่ได้หลอกเพราะที่นี่อยู่ห่างจากที่นั้น 50 ไมต์ต่อให้ใช้ มังกร บินกว่าจะมาถึงก็ราวๆ 2 - 3 ชัวโมงแหละ''ลุง Blacker พูดปลอบใจผม
''แล้วเราจะไปที่ไหนกันล่ะ''เซอเกย์พูดขึ้น
''เราจะไปที่ Rockcold กันน่ะที่ๆพวกของเราอยู่กัน''ลุง Blacker ตอบคำถาม
หลังจากนั้นพวกเราไม่ถามอะไรกันต่อได้แต่เดินตาม ลุง Blacker ไปเรื่อยๆเราเดินข้ามภูเขากันเหรอเนียยครั้งแรกของผมเลยล่ะ มันช่างดูยาวไกล้จริงๆหลังจากนั้นเราเดินมาได้ 2 ชั่วโมงเต็มๆลุง Blacker จากว่าพักกันตรงนี้ก่อนเพราะพวกเราเดินกันมานานแล้ว ผมจึงถือโอกาศถามเจ้า เซอเกย์เลย
''เซอเกย์ว่าไงล่ะไหนบอกจะบอกทุกเรื่องกับฉัน''ผมถามเซอเกย์
''อ้อ...ถ้านั้นล่ะก็ ถ้าจะเล่าก็ต้องเล่ากันตั้งแต่แรกเลยล่ะ ตั้งแต่จุดเริ่มต้นอ่ะนะ เมื่อประมาณสัก 10 กว่าปีกว่าๆก่อนฉันจะได้เจอแกน่ะ ใช้ทำงานในอาชีพนักรบ ในระดับ อาจูกัล ใช้รับใช้พ่อของนายน่ะหรือกษัตริย์นั้นแหละ จนกระทั่ง ฟินส์นั้นเกิดรู้เรื่อง Regalia แห่งสรรค์ เขาจึงกระจายข่าวของมันให้คนในโลกได้รู้ และหลังจากนั้น ฟินส์ก็ร่วมรวมกำลังทั้งหมดเข้าปะทะกับกษัตริย์ หรือ สงครามแย้งชิงแผนที่นั้นแหละ เมื่อสงครามยาวนานถึง 3 ปี กษัตริย์ได้รู้ว่าตนจะแพ้จึงสงฉันไปดูแลแกที่โลกโน้น'' เซอเกย์เล่าความจริงทั้งหมด
''ที่ฉันสงสัยคือเขา เอาฉันไปไว้โลกโน้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน''ผมถามต่อเดียวอารมณ์หงุดหงิด
''เขาเอานายไปไว้ที่โลกโน้นตั้งแต่แกเกิดได้ 2 ปี ตอนนั้นฉันอายุ 5 ปี กษัตริย์รู้เรื่องที่ ฟินส์จะทรยศจึงได้เอานายไปไว้โลกโน้นเพื่อไม่ให้นายนั้นปล่อยภัยไงล่ะ''
''แล้วแม่ล่ะ...แม่ของฉันล่ะ''ผมถามด้วยความอยากรู้
''แม่ของนายตายตั้งแต่นายครอดออกมาแล้วล่ะ และมีนักทำนายบอกว่านายคือความหวังที่จะเปลียนโลกของเรา ฉันจึงเฝ้านายที่โลกโน้นจนวันที่นายได้เจอฟินส์''เซอเกย์พูด
''พูดง่ายๆทุกคนรอนายมาตั้ง 10 ปีแล้วล่ะ ทุกคนในโลกนี้รอนายมาตลอดรอวันที่นายจะกลับมาครองบัลลังกย์ต่อจากพ่อนายและโค้นล้ม ฟินส์ลงไงล่ะ '' เสียงของคุณลุง Blacker ดังขึ้น
''ฉันคืออดีตเสนาธิการน่ะจึงรู้เรื่องทุกอย่างเป็นอย่างดี''ลุง Blacker พูด
''แล้วไอเรื่องที่ว่าถ้าร่วมรวม regalia ครบจะได้พร 1 อย่างล่ะ ?''ผมถามต่อ
''เรื่องแบบนั้นน่ะจะไปมีได้ยังไงกันล่ะ นั้นคงจะเป็นอุบายของ ฟินส์ที่หลอกให้นายมาที่โลกนี้ก็ได้เพราะนายมี แผนที่อยู่นิ แล้วนายก็ยังมี regalia แห่งท้องฟ้าอยู่ด้วย เขาจึงไม่กล้าที่จะลงมือ เพราะว่าพลังของเขาจะใช้ไม่ได้ในโลกโน้น'' เซอเกย์ตอบคำถามของผมอย่างละเอียด
ผมนึกแล้วว่าต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล บ้าเอ้ยยดันเข้ามาในโลกที่นึกว่าจะดีสะอีกกลับว่าต้องมาเกี่ยวกับสงครามบ้าไรก็ไม่รู้ แบบ ความหวังบ้าบ้ออะไรอีกฟร๊เนียย แต่ก็ช่างเถอะถือเป็นโอกาสชำระแค้นของผมพอดีเลย แต่ก่อนอื่นผมต้องหา regalia แห่งสรรค์ก่อนแล้วค่อยจัดการเรื่องนี้
ผมคือความหวังของโลกนี้.
''ร็อคซานส์ นั้นแกรึเปล่าพวกเราอยู่ตรงนี้ ได้ยินมั้ย?''เสียงของเซอเกย์ดังจากด่านหลังของผม
''ใช้ !! ฉันอยู่ตรงนี้ฉันอยู่ที่นี่ทางนี้ ''พอผมเห็นไฟจากทางเดินในอุโมงนี้ผมจึงตะโกนกลับไปอย่างสุดเสียงเพื่อที่พวกเขาจะตามเสียงมาถึงผม
หลังจากนั้น เซอเกย์ และ คุณลุง Blacker ก็เดินมาเจอร็อคผม พวกเขาดูถ้าจะตามหาผมนานมาก เลยแหละเพราะรู้สึกว่าผมจะพลัดหลงกับคนอื่นแล้วหลับไปพักนึงน่ะ
''แกไปอยู่ไหนมาฟร๊ ฉันตามหาแกแถบแย่ เหนื่อยเป็นบ้าเลยเฟ้ย''เซอเกย์พูดจบก็ถุบเข้าที่หัวของผมจนดัง ตุ๊บ !
''แกกล้าดียังไงห๊ะ...มาตบหัวของฉันน่ะห๊า...อย่างงี้ต้องเอาคืนซะแล้วเส๊ เพี๊ย !! เพี๊ย !!''คุณลุง Blacker ตบหัวของพวกผม 2 คน
''นี่พวกแกอย่าเอาแต่เล่นสิ รีบออกไปข้างนอกกันเถอะ !!''
''ครับ...''ผมและเซอเกย์พูดพร้อมกันและทำท่าเหนื่อยจากการหลบหนี
หลังจากนั้นพวกเราก็เดินกันเรื่อยๆจนเราออกมาจากอุโมงนั้น แต่มันไม่ใช้อุโมงนี่ นี่มันถ่ำนิวา กลิ่นของต้นไม้และดอกไม้ลอยมาปะทะที่จมูกชองผม เสียงของใบไม้ที่กำลังตกลงมาสู้พื่น และเสียงของนกและสัตว์นานาชนิดที่กำลังใช้ชีวิตของตนเอง
''ที่นี่ที่ไหนเนีย''ผมพูดขึ้นเพราะไม่เคยมาและเป็นการถามดักไว้กันหลง
''ที่นี่คือในภูเขา Up น่ะไม่ต้องห่วงไอพวกนั้นมันตามไม่ได้หลอกเพราะที่นี่อยู่ห่างจากที่นั้น 50 ไมต์ต่อให้ใช้ มังกร บินกว่าจะมาถึงก็ราวๆ 2 - 3 ชัวโมงแหละ''ลุง Blacker พูดปลอบใจผม
''แล้วเราจะไปที่ไหนกันล่ะ''เซอเกย์พูดขึ้น
''เราจะไปที่ Rockcold กันน่ะที่ๆพวกของเราอยู่กัน''ลุง Blacker ตอบคำถาม
หลังจากนั้นพวกเราไม่ถามอะไรกันต่อได้แต่เดินตาม ลุง Blacker ไปเรื่อยๆเราเดินข้ามภูเขากันเหรอเนียยครั้งแรกของผมเลยล่ะ มันช่างดูยาวไกล้จริงๆหลังจากนั้นเราเดินมาได้ 2 ชั่วโมงเต็มๆลุง Blacker จากว่าพักกันตรงนี้ก่อนเพราะพวกเราเดินกันมานานแล้ว ผมจึงถือโอกาศถามเจ้า เซอเกย์เลย
''เซอเกย์ว่าไงล่ะไหนบอกจะบอกทุกเรื่องกับฉัน''ผมถามเซอเกย์
''อ้อ...ถ้านั้นล่ะก็ ถ้าจะเล่าก็ต้องเล่ากันตั้งแต่แรกเลยล่ะ ตั้งแต่จุดเริ่มต้นอ่ะนะ เมื่อประมาณสัก 10 กว่าปีกว่าๆก่อนฉันจะได้เจอแกน่ะ ใช้ทำงานในอาชีพนักรบ ในระดับ อาจูกัล ใช้รับใช้พ่อของนายน่ะหรือกษัตริย์นั้นแหละ จนกระทั่ง ฟินส์นั้นเกิดรู้เรื่อง Regalia แห่งสรรค์ เขาจึงกระจายข่าวของมันให้คนในโลกได้รู้ และหลังจากนั้น ฟินส์ก็ร่วมรวมกำลังทั้งหมดเข้าปะทะกับกษัตริย์ หรือ สงครามแย้งชิงแผนที่นั้นแหละ เมื่อสงครามยาวนานถึง 3 ปี กษัตริย์ได้รู้ว่าตนจะแพ้จึงสงฉันไปดูแลแกที่โลกโน้น'' เซอเกย์เล่าความจริงทั้งหมด
''ที่ฉันสงสัยคือเขา เอาฉันไปไว้โลกโน้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน''ผมถามต่อเดียวอารมณ์หงุดหงิด
''เขาเอานายไปไว้ที่โลกโน้นตั้งแต่แกเกิดได้ 2 ปี ตอนนั้นฉันอายุ 5 ปี กษัตริย์รู้เรื่องที่ ฟินส์จะทรยศจึงได้เอานายไปไว้โลกโน้นเพื่อไม่ให้นายนั้นปล่อยภัยไงล่ะ''
''แล้วแม่ล่ะ...แม่ของฉันล่ะ''ผมถามด้วยความอยากรู้
''แม่ของนายตายตั้งแต่นายครอดออกมาแล้วล่ะ และมีนักทำนายบอกว่านายคือความหวังที่จะเปลียนโลกของเรา ฉันจึงเฝ้านายที่โลกโน้นจนวันที่นายได้เจอฟินส์''เซอเกย์พูด
''พูดง่ายๆทุกคนรอนายมาตั้ง 10 ปีแล้วล่ะ ทุกคนในโลกนี้รอนายมาตลอดรอวันที่นายจะกลับมาครองบัลลังกย์ต่อจากพ่อนายและโค้นล้ม ฟินส์ลงไงล่ะ '' เสียงของคุณลุง Blacker ดังขึ้น
''ฉันคืออดีตเสนาธิการน่ะจึงรู้เรื่องทุกอย่างเป็นอย่างดี''ลุง Blacker พูด
''แล้วไอเรื่องที่ว่าถ้าร่วมรวม regalia ครบจะได้พร 1 อย่างล่ะ ?''ผมถามต่อ
''เรื่องแบบนั้นน่ะจะไปมีได้ยังไงกันล่ะ นั้นคงจะเป็นอุบายของ ฟินส์ที่หลอกให้นายมาที่โลกนี้ก็ได้เพราะนายมี แผนที่อยู่นิ แล้วนายก็ยังมี regalia แห่งท้องฟ้าอยู่ด้วย เขาจึงไม่กล้าที่จะลงมือ เพราะว่าพลังของเขาจะใช้ไม่ได้ในโลกโน้น'' เซอเกย์ตอบคำถามของผมอย่างละเอียด
ผมนึกแล้วว่าต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล บ้าเอ้ยยดันเข้ามาในโลกที่นึกว่าจะดีสะอีกกลับว่าต้องมาเกี่ยวกับสงครามบ้าไรก็ไม่รู้ แบบ ความหวังบ้าบ้ออะไรอีกฟร๊เนียย แต่ก็ช่างเถอะถือเป็นโอกาสชำระแค้นของผมพอดีเลย แต่ก่อนอื่นผมต้องหา regalia แห่งสรรค์ก่อนแล้วค่อยจัดการเรื่องนี้
ผมคือความหวังของโลกนี้.
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ