Dark Blood กระชากหัวใจนายซาตาน

ผมค่อยๆคลายอ้อมกอดจากร่างเล็ก แม้จะไม่ค่อยเต็มใจนัก
ดวงตากลมโตจ้องตรงมาที่ผมอย่างหวาดๆ
"ผมจะเล่าให้ฟังดีไหมครับ"
อริสพยักหน้าถี่
"วันนั้นเมื่อ3ปี ที่แล้ว ผมกำลังตามหาผู้ชายอยู่ ในขณะเดียวกันนั้นเองได้มีใครบางคนหรืออาจจะ
หลายคนแอบลอบทำร้ายผมอย่างไม่ทันตั้งตัว ผมหมดสติไปรู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ในบ้านของคุณแล้ว
พออาการเริ่มดีขึ้นผมพยายามหาทางกลับไปในที่ของผม แต่ผมกลับไม่ได้ ผมจึงขออยู่กับคุณต่อ
จนกว่าจะหาทางกลับไปได้ คุณใจดีกับผมมาก เราทั้งสองคนเริ่มคบกัน ทุกอย่างกำลังไปได้ดี
แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็ได้เกิดขึ้น เมื่อครอบครัวของผมรู้ว่าผมคบกับคุณ พวกเขาบอกว่า
การที่เรามีความสัมพันธุ์มันเป็นเรื่องที่ผิด พวกเขาพยายามหาทางกำจัดคุณ ผมไม่ยอม
แต่กฎก็ต้องเป็นกฎ ผมจึงขออาสากำจัดคุณเอง แต่จะให้ผมฆ่าคุณผมทำมันไม่ได้ ผมเลยเลือกที่จะ
ตัดความทรงจำของคุณในช่วงเวลาที่เราเจอกันทิ้งไป"
สายตาคู่นั้นยังคงจ้องตรงมาที่ผมไม่กระพริบ อริสนิ่งไปนานจนผมเริ่มรู้สึกหวั่นใจ
 
"เอ่อ...คือฉันงง เดี๋ยวก่อนนะ คุณบอกว่าฉันเคยคบกับคุณ ครอบครัวคุณพยายามจะกำจัดฉัน
แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการลบความทรงจำฉันล่ะ แล้วคุณเป็นใครทำไมถึงลบความทรงจำฉันได้"
อริสถามกลับเป็นชุด
"คุณห้ามตกใจนะ ถ้าผมตอบคำถามคุณ"
เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่ก็พยักหน้าตอบตกลง
"คุณถามว่าคุณกับผมเคยคบกันรึเปล่า ผมตอบเลยว่าใช่เราคบกัน แล้วก็รักกันมากด้วย
คุณถามว่ากากำจัดคุณทิ้งมันเกี่ยวอะไรกับการลบความทรงจำใช่มั้ย ข้อนี้ผมขออธิบายก่อนว่า
การตัดความทรงจำกับลบความทรงจำนั้นไม่เหมือนกัน เพราะการลบความทรงจำนั้นเป็นเพียงแค่
การลบความทรงจำช่วงเวลาใดเวลาหนึ่งของคนคนหนึ่งเท่านั้น แต่การตัดความทรงจำนั้นเป็นการตัด
ความทรงจำช่วงเวลาใดเวลาหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับคนคนหนึ่งทิ้ง ความทรงจำทุกความทรงจำมีความ
เกี่ยวโยงกันเมื่อผมทำการตัดมันทิ้งไปซะ ผลที่เกิดขึ้นคือคุณจะจำเหตุการณ์ตั้งแต่วันที่ผมกับคุณ
เจอกันครั้งแรกจนถึงวันสุดท้ายไม่ได้ อย่างที่ผมบอกทุกความทรงจำมีความเกี่ยวโยงกันเมื่อผมตัด
ความทรงจำช่วงเวลานั้นของคุณทิ้งไปแล้ว จึงทำให้เหตุการณ์หรือบุคคลในช่วงเวลานั้นที่เข้ามาใน
ความทรงจำของคุณจะจำคุณไม่ได้ จำไม่ได้ว่าเคยทำอะไรไว้กับคุณบ้าง 
คุณถามผมว่าอะไรอีกนะ อ๋อ ผมเป็นใครใช่ไหม ผมคือเอเธนส์แฟนคุณ
และทำไมผมถึงตัดความทรงจำของคุณได้ ก็เพราะว่าผมเป็นซาตาน เจ้าแห่งปีศาจทั้งมวล"
 
อริสขมวดคิ้วอย่างหนักเหมือนเธอจะไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมพูด ใครมันจะไปเข้าใจผมพูดเองยังงงเลย
แล้วนี่เป็นอริสซะด้วยคงต้องใช้เวลาอีกสักนิด
 
"คุณป่วยรึเปล่าคะ"
นั่นไงผมคิดไว้แล้วเชียวว่าเธอตรงคิดว่าผมบ้าแน่ๆ เอาอย่างนี้แล้วกันจะได้เชื่อ 
ผมจับมือนิ่มๆของเธอมาวางทาบที่หัวใจของผม 
"คุณจะทำอะไร...อ่ะ!!หัวใจคุณหยุดเต้น"
ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างเมื่อเธอรับรู้ได้ว่าหัวใจของผมมันไม่เต้น
"ผมบอกคุณแล้วไงว่า ผมเป็นซาตาน ผมสามารถควบคุบได้ทุกอย่างในร่างกาย และผมก็สามารถ
ควบคุมคนอื่นได้อีกด้วยนะ"
"รวมถึงฉันด้วยรึเปล่าคะ"
"ไม่..ยกเว้นคุณ ผมไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร"
อริสขยับเข้ามาใกล้ผมอีกนิด เธอจ้องตาผมเหมือนกับว่าเธอพยายามค้นหาความจริงบางอย่าง
"คุณโกหก ฉันเคยฝันเห็นคุณ แล้วก็ยังเคยได้ยินเสียงคุณในฝันด้วย"
"ผมไม่ทราบเหมือนกันครับ"
อริสยังคงขยับตัวเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ โดยที่เจ้าตัวไม่รู้เลยว่ามันใกล้เกินไปจนผมสำผัสได้ถึง
ลมหายใจอุ่นๆของเธอ กลิ่นหอมแป้งเด็กอ่อนๆของเธอทำให้สติของเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
"แล้วทำไมคุณถึงจำฉันได้ แล้วทำไมฉันถึงจำคุณได้ ในเมื่อคุณบอกว่าตัดความทรงจำฉันไปแล้ว"
"เอ่อ..จากที่ผมตรวจสอบดูแล้ว มันน่าจะเกิดจากสายสัมพันธุ์ของเรามันหนาแน่นมาก
จึงทำให้ผมจำคุณได้ แต่คุณไม่ต้องห่วงเพราะว่าเหตุการณ์แบบนี้จะไม่เกิดขึ้นกับคนอื่นแน่นอน"
เธอขยับเข้ามาใกล้ผมอีก จนตอนเข่าของเราชนกันไม่พอเธอยังโน้มหน้าเข้ามาใกล้อีก
จนผมเริ่มรู้สึกว่าระยะนี้มันเริ่มไม่ปลอดภัยกับตัวเธอเป็นอย่างมาก
"แล้วคุณกับมาหาฉันทำไม ในเมื่อถ้าฉันกลับไปคบกับอีกทุกอย่างจะต้องเหมือนเดิม"
"ที่ผมกลับมาหาคุณเหตุผลง่ายๆเลยผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีคุณอริส และมันต้องไม่เหมือนเดิมถ้าใคร
หน้าไหนมันกล้าขัด ผมนี่แหละจะกำจัดมันเอง"
 
"เอ่อ.."
อริสทำท่าเหมือนจะถามอะไรต่อ แต่ผมหมดความอดทนกับเธอแล้ว กลิ่นแป้งเด็กจากตัวเธอทำให้
ผมเริ่มมึนราวกับต้องมนต์สะกด รู้สึกตัวอีกทีริมฝีปากของเธอก็ตกเป็นของผมแล้ว
ให้ตายสิเด็กคนนี้อันตรายจริงๆ ผมปล่อยริมฝีปากเธอให้เป็นอิสระ ไม่ได้การแล้วผมต้องรีบไปจากที่
นี่ให้เร็วที่สุดก่อนที่ผมจะควบคุมตังเองไม่ได้
"อริสผมต้องไปแล้ว..ผมอยากอยู่ต่อนะแต่ไม่ได้จริงๆ"
"ค่ะ"
ทำไมเธอไม่รั้งผมไว้สักนิดนึงนะ ถ้ารั้งผมไว้หน่อยผมจะอยู่ยาวถึงเช้าเลย
"ไปแล้วนะครับ ที่รัก ฝันดีนะครับเด็กน้อยของผม"
ผมก้มตัวไปจุ๊บที่แก้มใสๆของเธออีกครั้งแล้วจึงออกมาจากบ้านของเธอ