Dark Blood กระชากหัวใจนายซาตาน

ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอ่านหนังสือที่พึ่งซื้อมาเมื่อตอนเย็น
เนื้อหาในนั้นไม่มีอะไรแตกต่างจากหนังสือนิยายแฟนตาซีมากนัก
ในหนังสือเล่าถึง
'ซาตานที่ตกหลุมรักหญิงสาวจากโลกมนุษย์ จนต้องปลอมตัวเป็นมนุษย์เพื่อหาโอกาสใกล้ชิดเธอ
ทั้งคู่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างปกติ โดยที่ฝ่ายหญิงไม่รู้มาก่อนว่าคนรักของเธอเป็นถึงซาตาน เจ้าแห่งปีศาจทั้งมวล 
แต่เมื่อความลับถูกเปิดเผยก็เกิดปัญหาต่างๆขึ้นมากมายถึงความเหมาะสมระหว่างมนุษย์กับซาตาน
เพื่อยุติปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นซาตานจึงจำเป็นต้องกำจัดหญิงสาวผู้นั้น
ไม่มีใครพบตัวหญิงสาวผู้นั้นอีก หลังจากนั้นซาตานก็ใช้ชีวิตอยู่อย่างทรมาน'
 
 ฉันพลิกไปหน้าถัดไป เนื้อหาในนั้นเป็นเพียงคำถามที่ชวนให้ผู้อ่านคิดตาม
'คุณคิดว่าซาตานกำจัดนางผู้นั้นจริงหรือไม่
ถ้าจริงคุณคิดว่าซาตานใช้วิธีใดกำจัดนาง
แล้วถ้านางยังมีชีวิตอยู่
คุณคิดว่ามนุษย์คนนั้นคือใคร'
 
ฉันหยุดคิดชั่วครู่ จริงสิ ถ้านางยังมีชีวิตอยู่ นางอยู่ที่ไหนแล้วนางเป็นใครกันล่ะ
แล้วถ้าซาตานกำจัดนางจริง มันจะโหดร้ายไปมั้ยนะ แต่เขาเป็นถึงซาตานย่อมทำอะไรที่โหดร้ายได้อยู่แล้ว
ฉันใช้เวลาตลอดทั้งคืนคิดหาคำตอบให้กับคำถามในหนังสือจนเผลอหลับไป
 
ฉันสะดุ้งตื่นขึ้น แสงแดดยามเช้าทอแสงทะลุผ้าม่านสีขาวเข้ามาในห้อง
นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายวันที่ฉันนอนหลับไปโดยไม่ฝันเห็นชายปริศนาคนนั้น
 
ฉันเดินออกมารอรถประจำทางเหมือนทุกวัน ในขณะที่หัวกำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
รถยนต์คันหรูก็ขับมาจอดอยู่ตรงหน้าฉัน เอเธนส์เดินลงมาจากรถคันนั้นด้วยท่าทีสง่า
"ให้ผมไปส่งนะครับคุณผู้หญิง"
เอเธนส์เดินมาเปิดประตูรถให้ฉันพร้อมกับโค้งตัวให้ฉัน ฉันขึ้นรถมากับเขาด้วยท่าทีงงๆกับตัวเอง
"เอเธนส์"
"ว่าไงครับอริส"
พอเขาหันหน้ามาสบตากับฉัน ฉันก็ลืมไปเสียสนิทเลยว่าต้องการจะถามอะไรเขา 
ฉันจะถามอะไรเขานะ ช่างมันเถอะ
"ไม่มีอะไรค่ะ"
การจราจรในถนนตอนนี้ค่อนข้างติดขัดเนื่องด้วยเวลานี้เป็นชั่วโมงเร่งด่วนเพราะฉะนั้นมันอาจทำให้เราไปเรียนสาย
"ต่อไปนี้ผมจะมารับคุณทุกเช้า และไปส่งคุณในตอนเย็นได้ไหมครับ"
อยู่ดีๆเอนเธนส์ก็ขออาสามารับมาส่งฉัน เขาต้องวางแผนอะไรอยู่แน่เลย
ทำไงดีล่ะทีนี้ ฉันต้องปฏิเสธเขาสิ
"ตกลงไหมครับอริส"
เอเธนส์หันมาสบตาฉันอีกครั้ง สายตาของเขาทำให้สมองของฉันเป็นสีขาวโพลน
จังหวะการเต้นของหัวใจแปลกไปจากเดิม มันเต้นเร็วขึ้นจนแทบจะระเบิด
"ตกลงค่ะ"
"ผมก็คิดไว้แล้วว่าคุณต้องตอบตกลง"
ให้ตายสิ! ฉันตอบตกลงเขาไปได้ยังไงกันเนี่ย ทั้งที่ตอนแรกตั้งใจไว้ว่าจะปฏิเสธ
แต่พอสบตาสีดำคู่นั้น ทุกอย่างในตัวฉันก็ควบคุมไม่ได้ขึ้นมา เกิดอะไรขึ้นกับตัวฉันกันเนี่ย
 
เมื่อรถเคลื่อนตัวมาจอดในโรงจอดรถ เอเธนส์ลงจากรถแล้ววิ่งมาเปิดประตูให้ฉัน
"ขอบคุณค่ะเอเธนส์"
ฉันเอ่ยปากขอบคุณเอเธนส์ สายตาของเขาจ้องตรงมาที่ฉันเหมือนต้องการจะสื่อความหมายอะไรบางอย่าง
เขาก้าวเข้ามาใกล้ฉันจนระยะห่างระหว่างเราทั้งคู่ลดน้อยลง จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของอีกฝ่าย
เอเธนส์ทาบริมฝีปากเรียวบางของเขาลงบนกลีบปากของฉัน อย่างเนิ่นช้า
รสจบแผ่วเบา..อ่อนโยน ทำให้หัวสมองของฉันขาวโพลน ราวกับตกอยู่ในมนตร์สะกด 
แม้รสจูบนั้นจะทำให้ฉันเคลิบเคลิ้ม แต่ฉันกับรู้สึกว่าจูบของเขาแฝงไปด้วยความเศร้าทรมาน
ที่แม้แต่ฉันเองก็ไม่อาจรับรู้ได้ว่าทำไมเขาถึงเป็นเช่นนั้น ก่อนที่เขาจะค่อยๆถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง
 
"ผมดีใจที่พบคุณอริส"
เอเธนส์พูดอะไรบางอย่างก่อนที่เขาจะเดินจากไป อะไรบางอย่างที่ฉันไม่ค่อยเข้าใจ
ตอนนี้ฉันรู้สึกได้ถึงหัวใจของฉันที่กำลังจะหยุดเต้น ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วจนฉันตั้งตัวไม่ทัน
แต่ฉันกับรู้สึกคุ้นเคยกับสัมผัสนั้นอย่างบอกไม่ถูก
ทำไมกันนะ