ฉันรักเธอ...ยัยปีศาจ

"เจ้ามีชื่อว่าอะไร"เอกิลถามนักล่าระดับเทพอย่างไม่สบอารมณ์
"ข้ามีชื่อว่าเคลแล้วเจ้าล่ะเจ้าคนหลงตัวเอง"
"ว่าไงนะ"
"อะไรนะอ้อ!เมื่อกี๊ข้าพูดว่าเจ้าคนหลงตัวเอง!"เคลพูดก่อนจะเอามือกอดอกอย่างผู้มีชัย
"งั้นเจ้าช่วยจำใส่กระโหลกเน่าๆของเจ้าด้วยว่าข้าคือเอกิลคนที่จะเด็ดหัวเจ้าทิ้ง!"เอกิลพูดเสียงดัง
"ชู่ว์เอกิลเจ้าเบาเสียงลงหน่อยสิ"คิลล่ากระซิบห้ามเอกิลที่กำลังสติแตก
"ข้าผิดหรอเค้าสิผิด"เอกิลพูดก่อนจะชี้หน้าเคล
"ข้า?ฮ่าๆเจ้านี่เก่งเรื่องโยนความผิดชะมัด"
"เงียบทั้งสองคนนั่นแหล่ะ"คิลล่ากระซิบซ้ำอีกรอบก่อนจะส่งสายตาหงุดหงิดใส่เอกิล
"ก็ได้ๆข้ายอมเจ้าแล้ว"เอกิลพูดก่อนจะย่อตัวลงต่ำข้างๆคิลล่า
"ข้าว่าเราน่าจะบุก"เคลที่ย่อตัวลงต่ำข้างคิลล่าอีกคนพูดขึ้นก่อนจะทำมือให้บุกลูกเดียว
"ไม่เราน่าจะซุ่มไปปลอดภัยกว่าหากเราบุกตรงๆมีหวังตายกันหมดนี่"เอกิลแย้งขึ้น
"เฮอะ!เจ้านักล่าระดับห้าประสบการณ์ที่ทำให้เจ้าขึ้นเป็นระดับห้าเนี่ยไม่ช่วยอะไรเจ้าเลยงั้นหรอ"เคลพูดดูถูกเอกิล
"เพราะประสบการณ์ที่ทำให้ข้าขึ้นมาอยู่ระดับห้านี่แหล่ะทำให้ข้าคิดอย่างนี้เจ้าดูสิมีนักล่าปีศาจตั้งสามคนที่ระดับยังน้อยไม่ค่อยมีประสบการณ์ข้าไม่อยากให้คนของข้าตายเพราะปีศาจเหมือนอย่างที่พ่อข้าตาย!"เอกิลพูดก่อนจะทำน่าเศร้าลง
"เอกิล..."คิลล่าที่เพิ่งจะรู้ว่าเอกิลเสียพ่อไปเพราะปีศาจพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
"ข้าไม่เป็นไรเอาล่ะเราจะซุ่มไปใครหน้าไหนคิดจะบุกตรงๆก็ตามใจ"เอกิลพูดก่อนจะคลานเข่าไปที่พุ่มไม้ก่อนจะหมอบตัวลงต่ำ
"ดูหมอนั่นทำสิแต่เฮ้!พวกเจ้าจะไปไหนน่ะ"เคลพูดขึ้นเมื่อเซล คิลล่าและมิลทำตามเอกิล
"เราชื่อใจเอกิลมากกว่าเจ้าถึงจะเป็นระดับเทพแต่การบุกตรงๆนั่นน่ะไม่ใช่ความคิดที่ดีเลยซักนิด"คิลล่าพูดขึ้นก่อนจะเชิดหน้าใส่เคล
"เออไปเลยแล้วพวกเจ้าจะตายกันหมดที่ไม่เชื่อฟังข้า"เคลพูดไล่หลัง
"นี่เจ้าเห็นจิลมั้ยข้าไม่เห็นนางเลย"คิลล่าพูดขึ้นก่อนจะมองไปรอบๆ
"นั่นสิข้าก็ไม่เห็นนาง"มิลพูดขึ้นบ้าง
"พวกเจ้าดูนั่นสิ!"เซลพูดขึ้นอย่างตกใจสุดขีดเมื่อเห็นจิลที่ตอนนี้เดินไปถึงหน้ารังปีศาจแล้ว
"ไม่นะจิล!"คิลล่าเผลอตะโกนเสียงดังลั่นจิลหันมามองคิลล่าก่อนจะยิ้มให้พร้อมๆกับปีศาจตัวใหญ่ยักษ์ที่ออกมาจากรังก่อนจะคว้าตัวจิลเอาไว้
"ปล่อยนางลงนะ!"คิลล่าตะโกนลั่น
"คิลล่าใจเย็นๆ"มิลพูดขึ้น
"ไม่ทันแล้วลุยเลย!"เอกิลพูดขึ้นก่อนจะลุกขึ้นจากที่ซ่อน
"ท่านพี่คิลล่า!"จิลร้องลั่น
"วางนางลงเดี๋ยวนี้ไอ้ปีศาจโสโครก!"คิลล่าชักมีดสั้นซึ่งเป็นอาวุธประจำกายเพียงอย่างเดียวออกมาขู่ปีศาจหลังจากที่คิลล่าวิ่งลงมาจากเนินเขาแล้ว
"ฮ่าๆๆช่างสวยงามเหมาะที่จะเป็นเจ้าสาวข้าจริงๆ"
"เจ้าพูดเรื่องอะไรน่ะ!"คิลล่าถามขึ้นอย่างสงสัย
"ฮ่าๆขอลองของหน่อยแล้วกัน!"ปีศาจพูดขึ้นก่อนจะฟาดหางลงตรงที่คิลล่ายืน คิลล่ากลิ้งหลบหางนั่นได้อย่างง่ายดายท่ามกลางความสงสัยในตัวคิลล่าเองว่าเธอทำได้ยังไง
"คิลล่า!เจ้าไม่เป็นอะไรนะ"เอกิลที่วิ่งรั้งท้ายวิ่งมาดึงคิลล่าให้ยืนขึ้นก่อนจะถาม
"ไม่ๆข้าไม่เป็นอะไรแต่จิลน่ะสิ"
"ท่านพี่!"จิลร้องขึ้นท่ามกลางน้ำตาท่วมหน้า
"ข้าต้องช่วยนางให้ได้เอกิลนางเหมือนน้องสาวแท้ๆของข้านะ!"
"ข้ารู้แล้วเฮ้เจ้าปีศาจ!"
"เจ้ามนุษย์ผู้ต่ำต้อยคิดจะต่อกรกับราชาปีศาจอย่างข้างั้นรึ"ปีศาจพูดขึ้น
"เฮอะ!ข้าไม่สนเจ้าจงปล่อยจิลลงเดี๋ยวนี้!"เอกิลพูดก่อนจะเอาขวานรูปไม้กางเขนออกมา
"ฮ่าๆๆๆแลกเปลี่ยนกับนางได้รึเปล่าล่ะ"ปีศาจพูดขึ้นก่อนจะชี้นิ้วที่น่าขยะแขยงไปที่คิลล่า
"เจ้าจะไม่ได้ใครไปทั้งนั้น!"เอกิลพูดขึ้นก่อนจะยืนบังคิลล่าไว้
"หลบข้าให้ทันก็แล้วกัน!"ปีศาจพูดขึ้นด้วยความโมโหก่อนจะฟาดหางใส่ไม่ยั้งคิลล่าหลบหางนั้นได้อย่างง่ายดายแต่เอกิลหลบหางนั้นอย่างทุลักทุเลก่อนจะเสียหลังล้มก้นจ้ำเบ้า
"มันจบแล้วล่ะเจ้ามนุษย์ผู้โง่เขลา!"
"่ท่านเอกิล!/รุ่นพี่เอกิล!"เซลและมิลที่ตามมาทีหลังร้องขึ้นพร้อมกัน
"ตายซะเถอะ!"ปีศาจตะโกนลั่นก่อนจะยกหางขึ้นสูงหมายจะฆ่าเอกิลให้ตาย
"ไม่นะเอกิล!"คิลล่าร้องลั่น ขณะที่คิลล่าวิ่งไปหาเอกิลก็เกิดเเสงสีดำประหลาดโอบร่างคิลล่าไว้พร้อมๆกับคิลล่าที่กอดเอกิลและกลิ้งหลบหางนั่นพร้อมกันได้อย่างหวุดหวิด
"คะ...คิลล่า..."เอกิลลืมตาขึ้นมองคิลล่าที่นอนทับร่างเค้าอยู่
"ขะ...ข้า...เป็นปีศาจ!"คิลล่ามองตัวเองและมองปีกสีดำที่ด้านหลังก่อนจะพูดขึ้น
"ลงไปจากตัวข้านะ!"เอกิลพลิกตัวและผลักคิลล่าออกก่อนจะยืนขึ้น
"เอกิลคือข้า..."
"เจ้าไม่ต้องพูดเจ้าหลอกข้ามาตลอดเจ้าหลอกข้ามาตั้งแต่แรก!"เอกิลชี้หน้าคิลล่าก่อนจะพูดเสียงดัง
"ข้า...เอกิลข้าสาบานได้ว่าข้าโอ๊ย!"คิลล่าที่กำลังจะอธิบายจู่ๆก็ปวดหัวขึ้นอย่างกระทันหันจนเธอลงไปนั่งกำหัวอยู่ที่พื้น
"คิลล่า!..."เอกิลทำท่าจะเข้ามาหาคิลล่าแต่ก็ต้องถอยห่างเมื่อรู้ว่าคิลล่าเป็นตัวอะไร
"ฮ่าๆเจ้าสาวของข้าเจ้าป่วยอยู่อย่างงั้นรึ"ปีศาจตัวใหญ่หัวเราะชอบใจเมื่อเจอคู่รักแตกหักกันเพราะเผ่าพันธุ์
"โอ๊ย!เอกิลช่วยข้าด้วย...นาง...นางกำลังจะกลับมาเอกิล!ข้าไม่อยากจากเจ้าไปไหนเอกิล!"คิลล่าพยายามคลานเข้าหาเอกิลแต่เอกิลกลับก้าวถอยหลังหนีคิลล่า
"อย่ามาแตะต้องตัวข้า!"
"โอ๊ย!"คิลล่าร้องเสียงหลงก่อนจะหงายหลังนอนลงไปกับพื้น
"เอกิล..."คิลล่าที่ค่อยๆกลายร่างเป็นมนุษย์พูดขึ้น
"คิลล่าข้า..."เอกิลเดินมาคุกเข่าลงข้างๆร่างขอคิลล่าก่อนจะพูดขึ้น
"ไม่ต้องพูดหรอกเอกิล...ต่อไปนี้ข้าอาจจะไม่ได้รักเจ้าอีกแล้ว...นางกำลังจะกลับมาใช้ร่างของตัวเองแล้ว...ข้าเป็นเพียงจิตใต้สำนึกของร่างนี้...เป็นเพียงจิตใต้สำนึกที่กำลังจะหลับใหลไปตลอดกาล..."คิลล่าพูดขึ้นก่อนจะค่อยๆหลับตาลง
"ข้ารักเจ้าคิลล่า..."เอกิลพูดแผ่วเบาเมื่อสำนึกได้ว่าไม่ว่าึคิลล่าจะเป็นอะไรแต่เค้าก็ยังคงรักเธอสุดหัวใจ
"จบฉากน้ำเน่าของแกซักที!"ปีศาจคำรามขึ้นก่อนจะเดินมาหาเอกิล
"ถอยออกไปนะ!"เอกิลร้องขึ้นก่อนจะยืนขึ้นขวางปีศาจเพื่อไม่ให้เข้าใกล้คิลล่า
"ฮ่าๆเจ้ามันโง่จริงๆนางเป็นปีศาจนะยังคิดจะปกป้องนางอีก"
"ข้าไม่สนข้ารักคิลล่า!"
"เอกิล..."เสียงคิลล่าดังขึ้นที่ด้านหลังของเอกิล เอกิลค่อยๆหันหลังไปมองคิลล่าที่ยืนอยู่ด้านหลังเค้า
"คิลล่าเจ้าไม่เป็นอะไรใช่มั้ย"เอกิลพูดขึ้นก่อนจะพยายามยื่นมือไปจับตัวคิลล่า
"เอามือของเจ้าออกไปนักล่าปีศาจ..."คิลล่าพูดขึ้นก่อนค่อยๆกลายร่างเป็นปีศาจ
"คิลล่า..."
"เฮอะ!ข้าไม่ใช่คิลล่าคนที่รักเจ้าหรอกนะเอกิลคิลล่าอีกคนน่ะตายจากเจ้าไปแล้วหึๆๆ"คิลล่าบินขึ้นฟ้าก่อนจะพูดขึ้น
"คิลล่าทำมะ..."เอกิลชะงักทันทีที่มองดวงตาที่เคยแสดงอารมณ์ต่างๆนานาแต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปไม่ต่างจากตอนแรกที่เจอกับคิลล่าดวงตาแสนเย็นชานั่น
"นั่นสินะเจ้ามันก็แค่ปีศาจ!"เอกิลพูดขึ้นก่อนจะยกขวานขึ้นขู่
"ฮ่าๆความรักนั่นมันเจ็บปวดใช่มั้ยล่ะมานี่สิเจ้าสาวข้า"ราชาปีศาจพูดขึ้นพร้อมๆกับคิลล่าที่ค่อยๆบินไปนั่งที่บ่าของปีศาจ
"ข้าจะขอบคุณใครไม่ได้นอกจากจิลที่ทำให้ข้าได้เจอกับเจ้าสาวข้าเร็วขึ้น"ปีศาจเอาตัวจิลไปยืนบนบ่าอีกข้างพร้อมๆกับจิลที่แสยะยิ้มให้กับเอกิล เซลและมิล
"จิลงั้นหรอ!"ทั้งสามคนร้องพร้อมกัน
"อุ้ยข้าต้องขอโทษพวกเจ้าแล้วกันนะแต่เพราะ...ข้าอยากเป็นปีศาจเลยยอมช่วยท่านราชาปีศาจน่ะท่านพี่คิลล่าเป็นคนเดียวที่สามารถทำให้ข้ากลายเป็นปีศาจได้เพราะงั้นมันก็ช่วยไม่ได้นะ"จิลกอดอกก่อนจะพูดขึ้น
"ยอดรักของข้าอย่าได้ไปสนใจมนุษย์ผู้ต่ำต้อยพวกนี้เลยเราเข้าไปในเมืองดีกว่า"คิลล่าจูบที่แก้มของปีศาจตัวยักษ์หลังจากพูดจบ
"โอ๊ะโอ๋~เจ้าสาวข้าถ้าเจ้าปราถนาเช่นนั้นข้าก็มิอาจขัดใจเจ้าได้"
"ท่านราชาปีศาจโซน่าผู้ยิ่งใหญ่ป่านนี้องค์ราชินีคงจะรอแย่แล้วเราไปกันเถอะ"คิลล่าบินขึ้นฟ้าพร้อมๆกับโซน่าที่ค่อยๆกลายร่างเป็นชายหนุ่มที่มีปีกด้านเหมือนกับคิลล่า โซน่าอุ้มจิลก่อนจะบินขึ้นฟ้าไป
"ไม่นะคิลล่าเจ้าอย่าไป!"เอกิลตะโกนไล่หลังคิลล่าหันมามองเค้าแว๊บนึงก่อนจะหันหน้าหนีไป
'ข้าก็ไม่อยากทำอย่างนี้หรอกเอกิลแต่หากเจ้าตายข้าก็มิอาจมีชีวิตอยู่ได้สู้ให้การที่เจ้ามีชีวิตอยู่ก็ยังจะดีซะกว่าเพราะข้า...ยังรักเจ้าสุดหัวใจเช่นเดิม...'คิลล่าคิดในใจพลางบินหายไปท่ามกลางเสียงคร่ำครวญของเอกิล
"ข้าได้ยินเจ้าแล้วคิลล่า..."มิลพึมพัมขณะมองไปที่เอกิลที่ร้องไห้อย่างหนัก
'ข้ารู้แล้วว่าเจ้ายังรักเอกิลอยู่คิลล่า...'