ฉันรักเธอ...ยัยปีศาจ

"นางพญาจิ้งจอกขาว!"เอกิลร้องเสียงดังจิ้งจอกสีขาวมองมาทางเค้าและคิลล่าก่อนจะค่อยๆเดินเข้าหา

"เจ้าอย่าเข้ามานะ!"เอกิลดึงมีดสั้นออกมาก่อนจะยืนบังคิลล่าไว้ถึงเค้าจะรู้ว่ามีดสั้นนี้ไม่อาจสู้กับนางพญาจิ้งจอกขาวที่เค้าเลื่องลือมาได้แต่ไม่ว่ายังไงเค้าก็จะปกป้องคิลล่าให้ได้

"เจ้าอย่าได้กลัวข้ามนุษย์ผู้กล้าหาญข้าไม่ได้มาร้ายแต่อย่างใดข้าแค่มาเตือนว่าแม่หนูน้อยที่อยู่หลังเจ้านั้นอาจจะนำมาซึ่งหายนะ"นางพญาจิ้งจอกขาวพูดขึ้นก่อนจะมองไปที่คิลล่าที่หลบอยู่หลังเอกิล

"เจ้าอย่ามาหลอกข้าซะให้ยาก"

"ข้าไม่ได้มาเพื่อหลอกเจ้าแต่ก่อนข้าก็เป็นมนุษย์ตายได้อย่างพวกเจ้าแต่เพราะในคืนพระจันทร์สีเลือดเต็มดวงข้าขณะนั้นข้าได้ออกมาจากบ้านเพื่อตามหาน้องสาวแต่ข้ากลับไปพบกับปีศาจที่กำลังอาบแสงจันทร์อยู่ข้าถูกสาบโดยพลังของปีศาจและเเสงของพระจันทร์สีเลือด"

"เจ้ามาบอกข้าทำไม"

"ข้าไม่อยากให้มีคนที่ต้องกลายเป็นปีศาจอีกก็เท่านั้นข้าแค่มาเตือนในคืนพระจันทร์สีเลือดเต็มดวงเจ้าจงอยู่ห่างนางและอยู่ภายใต้ที่กำบังจากเเสงจันทร์ห้ามออกจากที่นั่นจนกว่าจะถึงเช้า!"นางพญาจิ้งจอกคำรามก่อนจะวิ่งหายเข้าไปในป่า

"คิลล่าไม่เป็นไรแล้วนะ"

"สิ่งที่นางพูด...ข้าเป็นสิ่งที่อันตรายมากๆใช่มั้ย?"คิลล่าพูดก่อนจะมองตาเอกิลอย่าต้องการคำตอบ

"ไม่หรอกเจ้าไม่ใช่สิ่งมีชีวิตอันตรายเจ้าคือคนที่ข้ารักแล้วจะรักตลอดไป"เอกิลพูดปลอบก่อนจะกอดคิลล่าอย่างอ่อนโยน

"ข้าก็หวังให้เป็นเช่นนั้นเอกิล"

"แหมๆหายไปตั้งนานนะสองคนนี้แอบไปทำอะไรกันบอกข้ามาเดี๋ยวนี้เลย"พอเอกิลและคิลล่าเดินกลับมาเข้ากลุ่มเสียงเเซลจากเซลก็ดังขึ้นทันที

"ทำอะไรกับผีน่ะสิเพิ่งเจอนางพญาจิ้งจอกขาวเมื่อกี๊สดๆร้อนๆ"เอกิลพูดขึ้นก่อนจะทำหน้าหงุดหงิด

"นางพญาจิ้งจอกขาว..."มิลทวนคำก่อนจะเงียบไป

"มีอะไรรึเปล่ามิล"คิลล่าถามขึ้นก่อนจะนั่งลงข้างๆจิลตอนแรกจิลทำท่าจะขยับหนีแต่พอเห็นสายตาเป็นห่วงจากคิลล่าแล้วเธอก็ทำไม่ลง

"เปล่า...ไม่มีอะไร"มิลพูดก่อนจะหลบสายตาทุกคนที่กำลังจับจ้องตัวเธอ

"ยังไงก็เถอะนางพญาจิ้งจอกมาเตือนข้าเรื่องพระจัทร์สีเลือดว่ามันอันตรายแค่ไหน"เอกิลเลือกที่จะไม่พูดว่านางพญาจิ้งจอกขาวมาเตือนเค้าเรื่องคิลล่า

"นางบอกว่ามันอันตรายแค่ไหนหากอยู่ภายใต้แสงจันทร์ในคือนนั้น"

"แต่จะอันตรายยิ่งกว่าหากอยู่ใกล้ปีศาจในตอนนั้นเพราะปีศาจที่กำลังอาบเเสงจันทร์จะปล่อยพลังงานบางอย่างหากอยู่ในรัศมีอาจจะโดนสาบให้กลายเป็นปีศาจได้"จิลพูดขึ้น

"เจ้าไปเอาข้อมูลพวกนี้มาจากไหนเยอะเเยะเนี่ย"เอกิลจ้องจิลอย่างจับผิดทันที

"ขะ...ข้าก็ต้องฟังมาจากแม่ข้าสิ"จิลพูดก่อนจะหลบสายตาเอกิลที่กำลังมองนางอยู่

"เฮอะ!เราต้องออกเดินทางต่อแล้ว"เอกิลพูดก่อนจะเก็บของ

"เดินทางต่อเดี๋ยวก่อนสิเราเพิ่งจะพักเองนะ"จิลทักท้วงอย่างไม่พอใจ

"ข้าจะไม่ยอมให้มีคนคอยถ่วงเวลาเพื่อให้ถึงวันพระจัทร์สีเลือดเต็มดวงหรอก"เอกิลพูดก่อนจะมองจิลด้วยสายตาอำมหิต

"..."

"ไปเก็บของเถอะจิลเราไม่มีเวลาแล้ว"คิลล่าพูดก่อนจะเดินไปเก็บของคนอื่นๆก็ทำเหมือนกันบ้าง

"แล้วท่านจะเสียใจที่พูดกับข้าแบบนี้เอกิล!"จิลขบฟันแน่นด้วยความโมโหก่อนจะเดินไปเก็บของอย่าหงุดหงิด

"เอาล่ะทุกคนอีกไม่นานเราก็จะถึงแล้วอดทนหน่อยนะ"เอกิลที่เดินนำหน้าพูดขึ้นหลังจากเดินไปได้หลายกิโล

"ข้าเหนื่อยแล้วนะ"จิลพูดขึ้นรอบที่10ตั้งแต่เดินมา

"ทุกคนห้ามพักจนกว่าจะถึง!"เอกิลพูดหนักแน่นก่อนจะเดินนำไม่สนเด็กอายุสิบห้าที่กำลังเหนื่อยสายใจแทบขาดเพราะเอกิลเห็นว่าตราบใดที่คิลล่ายังไม่เหนื่อยจะไม่มีการหยุดพักเด็ดขาด

"พวกเจ้าดูสิพระอาทิตย์กำลังขึ้น"มิลพูดก่อนจะชี้ไปที่พระอาทิตย์

"จริงด้วยสินี่เราช้ากว่าที่คำนวณไว้..."เอกิลพึมพัมขึ้น

"เอกิลไม่เป็นไรนะ"คิลล่าถามขึ้น

"อืมเราคงต้องเร่งฝีเท้าขึ้นอีกแต่ข้าไม่สามารถรู้ได้เลยว่าหากเราเจอรังของปีศาจแล้วจะมีแรงต่อสู้รึเปล่า"

"ข้านี่ไงข้ายังไม่เหนื่อยเลย"คิลล่าอาสาขึ้น

"นั่นสินะ..."เอกิลพูดก่อนจะปาดเหงื่อ

เวลาผ่านไป

"แฮกๆๆ"

"ทุกคนดูนั่น"คิลล่าที่ยังคงสภาพดีเหมือนเดิมพูดขึ้นก่อนจะชี้ไปที่วังของปีศาจชั่วร้าย

"เราขอเวลาพักก่อน"เซลพูดก่อนจะนั่งลงกับพื้น"

"นั่นสิ"มิลพูดและจิลพูดพร้อมกัน

"ครั้งนี้ข้าเห็นด้วย"เอกิลพูดขึ้นบ้าง

"เฮ้อไม่ไหวเลยนะกลุ่มของเจ้าเนี่ย"เสียงนุ่มละมุนหูดังขึ้นก่อนจะมีชายหนุ่มปรากฎขึ้นบนต้นไม้ที่ด้านหลังของคิลล่า

"เจ้าเป็นใคร?"

"ข้าคือนักล่าปีศาจระดับเทพ"ชายหนุ่มพูดขึ้นก่อนจะกระโดดลงจากต้อนไม้

"นักล่าปีศาจระดับเทพ!"เซล มิล เอกิลร้องขึ้นพร้อมกัน

"ใช่แล้ว"

"ว่าไงนะ!"

"นี่สาวน้อยเจ้าจะไปมัวชักช้าเพราะพวกอ่อนแออยู่ทำไมมากับข้าสิให้เดานะว่าเจ้าต้องเป็นนักล่าระดับ5ล่ะสิถึงได้ดูแข็งแรงแบบนี้"

"เอ่อ..."

"เสียใจด้วยนางเป็นแค่นักล่าปีศาจระดับหนึ่งเท่านั้น"เอกิลพูดขึ้นก่อนที่นักล่าปีศาจระดับเทพจะถึงกับชะงัก

"เฮอะถ้างั้นเจ้ามันก็ไร้ค่่า"

"ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะเจ้าน่ะเห็นว่าเป็นนักล่าระดับเทพแล้วจะดูถูกใครก็ได้น่ะ"เอกิลพูดขึ้นก่อนจะไปยืนประจัญหน้ากับนักล่าระดับเทพ

"เจ้ามันก็แค่นักล่าชั้นต่ำคิดจะต่อกรกับข้าน่ะอย่าใฝ่สูงซะให้ยาก"

"ข้าคือนักล่าปีศาจระดับห้าเจ้าระดับสูงกว่าข้าหน่อยเดียวเองนะท่านนักล่า"เอกิลล้อเลียน

"เฮอะ!"

"นี่พวกเจ้าหยุดทะเลาะกันซะทีหากเรามีเป้าหมายเดียวกันควรช่วยเหลือกันสิ"คิลล่าห้ามทัพก่อนจะพูดใก้เอกิลใจเย็นลง

"ในเวลาการมีนักล่าปีศาจที่มีระดับสูงถึงสองคนเป็นสิ่งที่ดีเพราะพวกเรากำลังเหน็ดเหนื่อยกับการเดินทางมีกำลังเสริมเพิ่มขึ้นอาจเป็นเรื่องดี"

"ก็ได้!"เอกิลและนักล่าระดับเทพพูดขึ้นพร้อมกันทันที

"เป็นอันว่าตอนนี้เราอยู่กลุ่มเดียวกันแล้วนะ"

"เออ!"

"ถ้าอย่างงั้นเราไปบุกรังมันกันเลย!"คิลล่าประกาศขึ้นก่อนที่ดวงตาของนักล่าระดับสูงทั้งสองคนจะเปล่งประกายขึ้นแล้วการต่อสู้อันยิ่งใหญ่ก็กำลังจะเกินขึ้น!