ฉันรักเธอ...ยัยปีศาจ

"ข้าคือปีศาจที่เกิดขึ้นจากความแค้น"เคลพูดซ้ำก่อนจะแสยะยิ้ม
"ทำ...ทำไมเจ้าถึงฆ่าปีศาจที่บริสุทธิ์พวกนี้!"คิลล่าตวาดขึ้นก่อนจะชี้ไปที่กองฝุ่นผงที่เกิดจากการตายของปีศาจ
"ข้าบอกไปแล้วไงว่าข้าคือปีศาจที่เกิดขึ้นจากความแค้นน่ะเจ้าไม่เข้าใจหรอ...สิ่งที่ข้าแค้นคือปีศาจพวกนี้ยังไงล่ะ"เคลพูดเสียงเย็น
"ถ้าอย่างงั้นเจ้ากับข้าก็อยู่ฝ่ายเดียวกันได้สินะเคล"โซน่าพูดขึ้นก่อนจะไปยืนข้างๆเคล
"เพราะข้าก็ไม่ได้สนใจพวกปีศาจชั้นต่ำเหล่านี้หรอก"
"พูดมีเหตุผลดีนี่แต่เจ้าจงระวังปากของเจ้าหน่อยก็แล้วกันเพราะถ้ามันอ้าปากพูดไม่ดีเมื่อไหร่ข้าจะฆ่าเจ้าทิ้งซะ"เคลพูดก่อนจะจิกตาใส่โซน่า
"เออ!"โซน่าที่มีฉายาเป็นถึงราชาปีศาจทำน้ำเสียงหงุดหงิดก่อนจะเบนหน้าไปทางอื่น
"อ่า~ถ้าท่านโซน่าไปเข้าพวกกับท่านเคลแล้วถ้าอย่างงั้นข้าขอไปอยู่ในกลุ่มด้วยคนสิถ้าจะให้อยู่แบบปีศาจที่ดีข้าคงทนไม่ไหวหรอก"จิลพูดขึ้นก่อนจะไปยืนข้างๆเคลอีกคน
"จิล!เจ้ามันคนทรยศ!"องค์ราชินีตวาดก่อนจะชี้หน้าจิล
"โอ๊ะ!องค์ราชินีข้าไม่ใช่คนแล้วนะปีศาจตุ๊กตาดินเผาอย่างข้าน่่ะไม่มีความซื่อสัตย์อยู่แล้ว"จิลพูดก่อนจะฉีกยิ้มอันน่าสยดสยอง
"จิล...ข้าหลงคิดว่าเจ้าเป็นน้องสาวแท้ของข้าคนหนึ่ง"
"แหมๆใจตรงกันเลยท่านพี่คิลล่าแต่ขอโทษพี่สาวแท้ๆของข้าน่ะตายไปหลายปีแล้วท่านก็แค่พี่สาวที่ข้านับถือคนหนึ่งแต่ไม่ใช่สำหรับข้าในตอนนี้"จิลพูดก่อนจะกอดอก
"เคลแกมันปีศาจจริงๆด้วยคิดไว้ไม่ผิด!"เอกิลร้องขึ้น
"ฮ่าๆงั้นหรอ!"เคลหัวเราะสะใจ
"หน็อย!ไอ้ปีศาจ!"เซลโจมตีโดยไม่ทันได้คิดหน้าคิดหลังโดนเคลปล่อยหมัดไปที่หน้าอย่างแรงจนเคลรอยไปกระแทกพื้นหมดสติไป
"อ่อนจริงๆ"
"เจ้า!"มิลมองไปที่เซลก่อนจะตวัดสายตาไปที่เคลและร้องขึ้นเสียงดังด้วยความโมโห
"เฮ้จิลข้ายกนางให้เป็นของเล่นเจ้าแล้วกัน"โซน่าพูดขึ้นทำให้จิลฉีกยิ้มออกมาและเดินไปขวางหน้าจิลที่วิ่งเข้ามาหาหมายจะทำร้ายเคล
"อยู่เล่นด้วยกัน...นานๆเลยนะ!"จิลดึงมีดออกมาจากชุดกระโปรงและยกขึ้นขู่มิล
"มองตาข้าสิ...มองมาที่ดวงตาของข้า~"จิลทำเสียงสยดสยองพอมิลเผลอมองไปที่ตาของจิล เธอก็โดนจิลสะกดจิตให้อยู่นิ่งๆด้วยความสามารถลึกลับของจิล
"มิลหนีไป!"เอกิลร้องลั่นแต่มิลก็ไม่สามารถทำอะไรได้
"แขนของเจ้าช่างสวยงามจริงๆเลยนะเพราะงั้นข้าถึงเกลียจเจ้าตั้งแต่ครั้งแรกยังไงล่ะ!"จิลกระชับมีดในมือก่อนจะกรีดไปที่แขนของมิลจนเลือดทะลักออกมาจากปากแผลที่ลึกพอสมควร
"ตรงไหนอีกน้า~ขาอันเรียวงามของเจ้าดีมั้ย"จิลกรีดไปที่ขาของมิลอีกแผล
"จิลฟังข้าสิเจ้าได้สติซักที!"คิลล่าทำท่าจะเข้าไปช่วยแต่โซน่ารู้ทันจึงเข้ามาขวางไว้
"แหมๆคอขาวๆของเจ้าเนี่ย...เหมาะแก่มีดเล่มนี้จริงๆมาเป็นปีศาจอยู่กับข้าเถอะ!"จิลเงื้อมีดขึ้นหมายจะแทงไปที่คอของมิล
ฟ้าว~เพล้ง!!!
"ตายซะเถอะ!"เซลร้องขึ้นพร้อมๆกับมิลที่ได้สติและมองไปที่เศษกระเบื้องที่ค่อยๆกลายเป็นฝุ่นเนื่องจากร่างของจิลที่โดนค้อนของเซลขว้างใส่แตก
"เซลเจ้าไม่เป็นไรใช่มั้ย!"มิลวิ่งไปหาเซลก่อนจะค่อยๆพยุงเซลให้ลุกขึ้น
"ห่วงตัวเองก่อนเถอะน่า"เซลพูดก่อนจะมองไปที่แผลของมิล
"ช่างมันเถอะ"
"รักกลางสมรภูมิรบอีกคู่แล้วช่างหวานกันซะจริงนะว่าไงองค์ราชินีท่านอยากลำลึกความหลังมั้ย"เคลพูดก่อนจะให้ไปแสยะยิ้มให้องค์ราชินี
"..."
"แหมคงไม่สินะข้าก็ไม่อยากไปลำลึกเรื่องราวเน่าๆทั้งหลายนั่นหรอก"
"เจ้าสาวข้ามาอยู่กับข้าเถอะปล่อยมนุษย์นี่ไปซะ"โซน่าพูดขึ้นก่อนจะยิ้มโชว์ฟันที่เหลืองทั้งแถบ
"เจ้าอย่ามายุ่งกับข้าไม่งั้นข้าจะฆ่าเจ้าทิ้งซะ"คิลล่าพูดขึ้นก่อนจะยืนขึ้นบังเอกิลไว้
"น่ากลัวจังไงเลยนะ..."
"ไปตายซะ!"คิลล่าฉีกชุดแต่งงานออกเผยให้เห็นชุดนักรบออกศึกที่เธอใส่มาเผื่อกรณีฉุกเฉิน
"ถึงว่าแหล่ะนะทำไมตัวเจ้าถึงดูตัวใหญ่เป็นพิเศษที่แท้เพราะชุดนี้นั่นเอง"
"ไม่ต้องมาพูดดีเลยข้านี่แหล่ะที่จะฆ่าเจ้าด้วยมือของข้าเอง!"
"เข้ามาเลย!"คิลล่าดึงดาบของเอกิลออกมาก่อนจะบินเข้าหาโซน่า
เคร้ง!
"นี่หรือฝีมือผู้นำทัพแห่งวังหลวงน่ะ"โซน่าที่รับดาบของคิลล่าด้วยเขาพูดขึ้น
"ไม่ต้องพูดมาก!"คิลล่ายังคงฟันไม่ยั้งถึงจะรู้ว่าไม่น่าจะได้ผลก็ตาม
"ไงองค์ราชินี"
"ถอยออกไปเคลไม่งั้นอย่าหาว่าข้าไม่เตือน"องค์ราชินีพูดขึ้นก่อนจะชี้นิ้วขึ้นฟ้า
"ท่านจะสาบข้างั้นหรอเอาเลยสิ"
"สายใยแห่งความตาย!"องค์ราชินีตะโกนลั่นก่อนจะชี้นิ้วไปที่เคลพร้อมๆกับสายพลังสีดำที่พุ่งออกจากนิ้วเข้าไปในตัวของเคลแต่องค์ราชินีก็ต้องชะงักลง
"จะ...เจ้าไม่มีหัวใจ"
"นั่นสินะ...เพราะข้าคือปีศาจแห่งความแค้นผู้ไร้ซึ่งหัวใจยังไงล่ะ"