ฉันรักเธอ...ยัยปีศาจ

"จะ...เจ้า..."องค์ราชินีค่อยๆก้าวถอยหลังด้วยความตกใจ

"หัวใจของข้าน่ะไม่มีอีกแล้วองค์ราชินีหัวใจของข้ากลายเป็นแหลกสลายกลายฝุ่นไปแล้ว..."เคลค่อยๆก้าวเข้าหาองค์ราชินี

"คะ...คิลล่า!"องค์ราชินีร้องลั่นก่อนที่เคลจะเข้าไปประชิดตัวและเอาดาบแทงไปที่ตำแหน่งหัวใจขององค์ราชินี

"ไม่นะ!"คิลล่าที่กำลังต่อสู้กับโซน่าเห็นเหตุการณ์นั้นแล้วก็กรีดร้องลั่นท่ามกลางร่างของราชินีที่ค่อยๆสลายกลายเป็นฝุ่นไป

"ฮ่าๆๆตายซะนางปีศาจ!"เคลหัวเราะลั่นก่อนจะเอาเท้าไปเหยียบที่กองฝุ่นและขยี้มันซ้ำ

"เอกิลช่วยข้าที!"คิลล่าหันไปหาเอกิลก่อนที่เอกิลจะลุกขึ้นยืนและไปสู้กับโซน่าแทนคิลล่าที่ผละตัวออกจากการต่อสู้และตรงไปหาเคลที่ยืนหัวเราะอยู่

"เจ้าฆ่าองค์ราชินี...ทำไม!"คิลล่าพูดก่อนจะจ้องเคลที่ยืนหันหลังให้เธออยู่

"...ล้างแค้นน่ะสิ"

"องค์ราชินีไปทำอะไรให้เจ้าทำไมเจ้าถึงทำแบบนี้!"

"เจ้าไม่รู้อะไรอย่ามาพูด!เจ้าก็แค่ปีศาจที่ไม่มีค่าตนหนึ่งเท่านั้นคิลล่า!"เคลหันหน้ามาหาคิลล่าด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความแค้น

"ข้าเกลียด...เกลียดการกระทำทุกอย่างที่นางทำองค์ราชินีของเจ้าน่ะฆ่าพ่อแม่ของข้าแต่กลับเก็บเก็บข้าไว้โดยให้เหตุผลว่านางรักข้าแต่นาง...นางทำให้ข้ากลายเป็นปีศาจและเอาข้าไปปล่อยทิ้งไว้ที่ป่าต้องคำสาบกว่าข้าจะออกจากที่นั่นได้ข้าใช้เวลาราวๆ30ปีเจ้าคงจะไม่รู้สินะว่าองค์ราชินีของเจ้าน่ะชั้วร้ายขนาดไหน!"เคลพูดขึ้นก่อนจะยกดาบขึ้นมาจี้ทีี่คอของคิลล่า

"เคล..."คิลล่ามองที่ปลายดาบที่จิ้มอยู่ที่คอของเธอ

"พร้อมที่จะตายรึยัง?"เคลพูดขึ้นก่อนจะทำสีหน้าอำมหิต

"เจ้า...รักนางสินะองค์ราชินีน่ะ...เจ้ารักองค์ราชินีใช่มั้ย?"คิลล่ากลั้นใจพูดขึ้น

"ถ้าใช้แล้วจะทำไมเจ้าจะกล่อมข้าเรื่องนางงั้นหรอฝันไปเถอะ"เึคลกดดาบเข้าไปที่เนื้อคอของคิลล่าจนมีเลือดสีม่วงที่ค่อยๆซึมออกมา

"เปล่า...ข้าจะส่งเจ้าไปอยู่กับนางต่างหาก!"คิลล่าเอาดาบของเธอปัดดาบของเคลออกก่อนจะฟันไปทั่วส่วนเคลก็ได้แต่รับฝ่ายเดียวโดยไม่ทันได้ตั้งตัวเคลสะดุดก้อนหินล้มลงไปกับพื้นก่อนจะตามมาด้วยคิลล่าที่เอาดาบมาจ่อที่คอหอยของเคล

"เจ้ารู้อะไรมั้ยว่าทำไมองค์ราชินีถึงได้ทำเช่นนั้นกับเจ้า!"

"..."

"นั่นก็เพราะนางรักเจ้ายิ่งกว่าใครน่ะสิ!ข้าอยู่กับนางมานานข้าพอจะรู้เรื่องนิสัยแปลกๆของนางที่ชอบทรมารคนที่นางรักยิ่งคนที่นางรักทรมานมากเท่าไหร่นั่นแสดงว่านางรักคนนั้นมากเท่านั้นนางต้องการให้คนที่นางรักรอดหากเกิดเหตุการณ์เช่นวันนี้โปรดทำความเข้าใจและตามไปอยู่กับนางซะเข้าใจมั้ย..."คิลล่าพูดขึ้นทั้งน้ำตา

"นางรักข้างั้นหรอ..."เคลพูดก่อนจะเบนหน้าไปมองเศษฝุ่นที่เคยเป็นร่างขององค์ราชินีก่อนจะนึกถึงวันเก่าๆที่เค้าและองค์ราชินีเคยมีความรักให้กัน

"เข้าใจดีรึยัง..."

"ข้า...เข้าใจแล้วโปรดให้ข้าได้ไปหานางและขอโทษนางทีคิลล่า"

"ท่านเข้าใจดีแล้วใชช่มั้ยไม่ค้างคาใจอะไรแล้วสินะ..."

"ข้ายินดีที่จะไปอยู่กับนางคิลล่า..."

คิลล่าเดินออกห่างเศษฝุ่นที่เคยเป็นร่างขององค์ราชินีและเคลก่อนจะมองไปที่เซลและมิลแต่ทั้งสองคนนอนจมกองเลือด!และไม่ใช่เลือดของปีศาจแน่หากแต่มันเป็นเลือดขิงมนุษย์!

"เซล!มิล!"คิลล่าวิ่งไปหาร่างของทั้งสองก่อนจะเช็กดูว่ายังมีชีวิตอยู่มั้ย

"ค่อยยังชั่ว..."คิลล่าพูดขึ้นอย่างโล่งอกเมื่อเห็นว่าทั้งสองคนยังไม่ตายตอนนี้พระจันทร์สีเลือดเริ่มกลายเป็นครึ่งเสี้ยวแล้วถ้าทั้งสองคนตายอย่างน้อยก็ไม่ต้องกลายมาเป็นปีศาจอย่างที่เธอเป็น

"ฮ่าๆคิลล่า...เจ้าเนี่ยเป็นผู้นำรบยังไงกันที่ส่งคนพวกนี้มาสู้กับข้าโดยไม่ได้ดูเลยว่าพวกมันน่ะกระจอกแค่ไหน!"คิลล่ามองไปที่โซน่าที่เดินมาประชิดตัวเธอและสิ่งหนึ่งที่ทำให้เธอเกือบจะตั้งสติไว้ไม่อยู่คือเอกิลที่สลบอญุ่ภายใต้มืออันใหญ่ยักษ์ของโซน่าที่จับเค้าไว้

"วางเอกิลลงเดี๋ยวนี้!"คิลล่าพูดก่อนจะยกดาบขึ้นขู่

"วาง?ก็ได้บนสวรรค์ไงล่ะ!"โซน่าโยนเอกิลขึ้นฟ้าทันทีที่พูดจบ

"เอกิล!"คิลล่ามองตามเอกิลที่ลอยขึ้นสูงก่อนจะบินตามร่างของเอกิลและรับเค้าไว้ก่อนที่จะตกลงพื้น

"เจ้ามันขี้โกงโซน่าอย่าเอามนุษย์มายุ่ง!"

"งั้นหรอเฮอะ!ข้าไม่สน!"

"ถ้าอย่างงั้นมาเดิมพันกันด้วยการต่อสู้ให้ตายกันไปข้าง!!!"คิลล่าประกาศลั่นก่อนจะโผเข้าโจมตีโซน่าในทันที!