กลัวดีนักรักซ่ะให้เข็ด (Twin Love at First Sight)

 
 
    เช้าวันต่อมา ฉันก็บังเอิญนั่งรถคันเดียวมากับริวและเรียวโดยมีริวนั่งข้างๆ ฉัน
    "แอลลี่วันนี้หลังเลิกเรียนเราไปเดทกันนะ" ริวพูดก่อนที่จะโดนเรียวแซว
    "ทำเป็นหวานแต่เช้าเห็นแล้วน่าหมั่นใส้" เรียวพูดใส่ฉันกับริว
    "เรียวนายหุบปากไปเลยนะ" ริวเริ่มบ่นเรียวก่อนที่ทั้งสองคนจะเริ่มเถียงกันส่วนฉันที่เป็นฝ่ายนั่งมอง พวกเขาสองคนเถียงกันฉันกับรู้สึกว่าพวกเขาสองคนดูน่ารักมากจนอดขำไม่ได้คริๆ
    "แอลลี่เธอขำอะไร"
    "แอลลี่เธอขำอะไร"
    พวกเขาสองคนหันมาพูดพร้อมกันและพูดประโยคเดียวกันอีกฝาแฝดใจตรงกันเหรอเนี่ย
    "เปล่าหรอกแค่คิดว่านายสองคนน่ารักดีนะ"
    คำพูดของฉันทำให้เขาสองคนหน้าแดงพร้อมกันก่อนจะเลิกเถียงกันและเดินเข้า โรงเรียนแต่ก่อนจะเดินเข้าโรงเรียนจู่ๆ ริวก็ดึงฉันมาจุ๊บหนึ่งครั้งที่หน้าผากของฉันทำเอาฉันหน้าแดงเลย
    "เย็นนี้เจอกันนะแอลลี่^^
    พอพูดจบริวก็เดินไปอย่างเร็วทิ้งไว้เพียงฉันกับเรียวที่กำลังมองฉันด้วยสาย ตาเย็นชาจนฉันชักกลัวเขาทำไมเขาต้องมองฉันด้วยสายตาแบบนั้นด้วย
    "ไปตายซ่ะ!" จู่ๆ เรียวก็ตะคอกใส่หน้าฉันด้วยน้ำเสียงโมโหก่อนจะเดินนำฉันไปอีกคน นี่เขาโกรธอะไรฉันเหรอทำไมฉันไม่รู้เลย T-T
    "เรียวจ๋า~" แหวะเสียงหวานเลี่ยนของยัยลูกกวาดดังมาทันที ที่เรียวเดินมาถึงหน้าห้องยัยลูกกวาดมาดักรอเรียวแต่เช้าเลยเหรอ ฉันเลยเดินเข้าห้องไปก่อนแต่ก็แอบฟังตลอดว่าสองคนคุยอะไรกันอยู่หน้าห้องแบบ อยากรู้ด้วย (ยุ่งเรื่องชาวบ้าน)
    "เย็นนี้ไปเล่นบ้านลูกกวาดนะเรียวพอดีพ่อกับแม่ลูกกวาดไม่อยู่บ้านนะ"
    พ่อแม่ไม่อยู่บ้านแล้วมาชวนผู้ชายไปเล่นที่บ้านยัยนั่นจะให้เรียวไปเล่นหม้อ ข้าวหม้อแกงหรือเล่นจ้ำจี้มะเขือเปาะแปะหรือไง ได้ยินแล้วรู้สึกหมั่นใส้ตะหงิดๆ
    "ไปนะเรียวลูกกวาดเหงาๆ "
    ยัยลูกกวาดทำเป็นกอดแล้วออดอ้ออนเรียวใหญ่ผู้หญิงอะไรจะอ่อยได้ขนาดนี้แบบไม่อายฉันที่นั่งมองอยู่เลย
    "ถ้าว่างฉันจะไปแล้วกันกลับห้องไปเถอะ"
    "แล้วลูกกวาดจะรอเรียวนะค่ะจุ้บ!"
    ดันไปเห็นภาพยัยลูกกวาดจูบปากเรียวแล้วไงฉันเห็นแล้วรู้สึกเจ็บแปลบที่หน้า อกทันทีฉันเป็นอะไรไ่นะอย่าบอกนะว่าฉันชอบเรียวนะไม่จริงหลอกฉันอาจจะแค่ เห็นว่าเขาหน้าตาเหมือนริวเลยหวงก็แค่นั้นแหละ
    และวันนั้นฉันก็เอาแต่คิดถึงเรื่องของเรียวฉันกลัวเขาจะไปหายัยลูกกวาดที่ บ้านแล้วมีอะไรๆ กับยัยนั่นแค่คิดก็เจ็บแล้วฉันจะทำยังไงดีจะบอกไม่ให้เขาไปหายัยลูกกวาดก็คง จะไม่ได้เพราะเขาไม่ได้เป็นแฟนฉันแล้วฉันจะทำยังไงดี จะบ้าตายคิดอะไรไม่ออกเลยในสมองฉันมีแต่เรื่องของเรียวกับยัยลูกกวาดสยิว เต็มหัวไปหมด
    "เธอไม่กลับบ้านเหรอเลิกเรียนแล้วนะ" เสียงของเรียวทำให้ฉันรู้สึกตัวตอนนี้เลิกเรียนแล้วเหรอทำไมมันไวแบบนี้ล่ะ แบบนี้เรียวจะไปหายัยลูกกวาดรึเปล่านะ ไม่เอาๆ ฉันไม่ให้เขาไปนะก็ฉันชอบเขา (ยอมรับความจริงออกมาแล้วนะยัยแอลลี่) อย่ามายุ่งกับฉันนะ!
    "เรียวคือฉัน...." จะพูดยังไงดีเขาถึงจะไม่ไปหายัยนั่นหรือฉันควรสารภาพไปตามตรงว่าฉันเพิ่งรู้ใจตัวเองว่าชอบเขาเอาแบบไหนดีเนี่ย!
    "จะพูดอะไรก็พูดมาสิฉันจะได้รีบไปสักที"
    รีบไปเหรอหรือเขาจะรีบไปหายัยลูกกวาดจอมยั่วนั่นไม่เอานะไม่ให้ไปแงๆ ฉันเอามือจับแขนเสื้อเรียวไว้แน่นจนเขามองฉันอย่างแปลกใจ
    "เป็นอะไรแอลลี่" เรียวมองฉันพลางลูบหัวฉันอย่างเป็นห่วงเพราะเขาชอบทำแบบนี้นั่นล่ะฉันถึงได้ชอบเขานะ
    "วันนี้นายพาฉันไปทำอะไรสนุกๆ หน่อยได้รึเปล่า" ฉันพยายามส่งสายตาอ้อนวอนเขาเขาเลยมองฉันอย่างงงๆ ก่อนที่เขาจะยิ้มออกมาอย่างดีใจ
    "ได้สิแต่ว่าวันนี้เธอไม่ไปเดทกับริวเหรอ"
    นั่นคือสิ่งที่ฉันดันลืมไปสนิทเลยจะทำยังไงดีลืมคิดถึงเรื่องเดทกับริวไปเลย
    "ฉันอยากไปกับนายมากกว่านายจะพาฉันไปได้รึเปล่า"
    "ได้สิ"
    พอพูดจบเรียวก็จับมือฉันเดินออกมาทางประตูหลังของโรงเรียนทันทีเพื่อจะได้ ไม่ต้องเจอริวนั่นเอง แล้วสิ่งที่ฉันกำลังทำอยู่มันผิดใช่รึเปล่าที่แอบมากับเรียวแบบนี้นะ เรียวพาฉันมาเดินดูของธรรมดาๆ แต่ฉันกับรู้สึกสนุกที่มีเขาอยู่เคียงข้างแล้วเรียวละเขาจะรู้สึกแบบฉันบ้าง หรือเปล่านะคิดแล้วก็เศร้ากลัวเขาไม่ชอบฉันเหมือนที่ฉันชอบเขา
    "แอลลี่เป็นอะไรทำไมทำหน้าเหมือนจะร้องให้" เรียวหยุดเดินแล้วหันมาถามฉันอย่างเป็นห่วง
    "มีเรื่องอะไรไม่สบายใจเหรอ"
    "เรียวฉันถามอะไรหน่อยสิ" ฉันถามเขาด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ
    "มีอะไรจะถามก็ถามมาสิ"
    "ทำไมเรียวถึงชอบทำดีกับฉันนักล่ะ"
    "ฉันเปล่าทำสักหน่อย"
    เปล่าทำอะไรถึงเขาจะพูดจาไม่เข้าหูฉันประจำแต่การกระทำของเขามันตรงกันข้ามชัดๆ
    "แล้วเมื่อวานที่พาฉันไปที่สนุกๆ แล้วบอกให้ฉันไม่ต้องบอกริวละนายให้ฉันทำแบบนั้นทำไม"
    เรียวเงียบไปก่อนจะตอบฉันอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่เฉยชามาก
    "ก็แค่คิดว่าได้แกล้งเธอแล้วมันสนุกดีก็แค่นั้น ทำไมเธอคิดว่าที่ฉันทำเพราะชอบเธอเรอะ!"
    เรียวพูดเสียงดังฟังชัดจนเข้าไปถึงขั่วหัวใจของฉันเลยแค่คำพูดของเขาสามารถ ทำให้ฉันรู้สึกเสียใจ เจ็บปวด ผิดหวัง ได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ เรียวนายมันเป็นคนใจร้ายจริงๆ ด้วยฉันไม่น่าไปตกหลุมรักคนอย่างนายเลยผู้ชายทุเรศ
    "ฉันเกลียดนายเรียวนายได้ยินมั้ย!!"
    "..."
    "นายรู้รึเปล่าว่าการกระทำของนายมันทำให้ฉันเสียใจแค่ไหนถึงนายจะชอบพูดจา ไม่เข้าหูฉันเสมอแต่ฉันก็ชอบนายเพราะนายเป็นผู้ชายคนเดียวที่ฉันอยู่ด้วย แล้วมีความสุขที่สุด"
    พอพูดจบฉันก็วิ่งหนีเรียวไปทั้งที่น้ำตากำลังไหลพราก ฉันไม่น่าไปบอกชอบเขาเลยฉันกลับบ้านมาอาบน้ำให้ใจสงบแต่ฉันก็ยังไม่หายเศร้า เรื่องของเรียวเลย พรุ่งนี้ฉันจะกล้าไปเจอหน้าเขาที่โรงเรียนได้ไงกันเพราะฉันเพิ่งบอกชอบเขาไป แล้ว