กลัวดีนักรักซ่ะให้เข็ด (Twin Love at First Sight)

8.2

เขียนโดย aregayha

วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 23.59 น.

  17 ตอน
  3 วิจารณ์
  20.33K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2556 00.13 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

17) [ตอนที่ 18] กลัวดีนักรักซ่ะให้เข็ด

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก



    เมื่อวานไม่ได้อัพเลยไปฉลองวันเกิดเพื่อนมาขอโทษนะค่ะ
 
   
   เย็นวันต่อมาหลังเลิกเรียน
   ฉันกำลังรีบร้อนเพราะฉันต้องรีบไปหาเลิฟลี่ที่โรงเรียนแต่ระหว่างทางเรียวก็มาดึงมือฉันไว้ใช่ฉันลืมเขาไปเลย     "แอลลี่เธอจะไปไหนเธอนัดฉันไว้ไม่ใช่เหรอ"
      เมื่อคืนเรียวเขาชวนฉันไปเที่ยวนี่นาดันลืมไปสนิทเลยฉันทำไงดีละ
    "คือฉัน..."
    เรียวกำลังมองฉันด้วยสายตาเศร้าๆ อีกแล้วฉันจะทำยังไงดีถ้าบอกว่าไปธุระอีกคงดูน่าสงสัยเกินไป
    "ขอโทษนะเรียววันนี้ฉันคงไปไม่ได้แล้วล่ะเพราะว่าฉันต้องไปหาพ่อที่โรงพยาบาลเพื่อตรวจดูอาการโฟเบียของฉันนะ"
    คิดอะไรไม่ออกโกหกแบบนี้แล้วกันเขาจะเชื่อรึเปล่านะ
    "งั้นเหรองั้นฉันจะไปเป็นเพื่อน"
    นั่นไงจะไปเป็นเพื่อนแบบนี้ไม่ได้เขาก็รู้สิว่าฉันโกหก
    "อย่าไปเลยนะเพราะฉันต้องคุยกับพ่อเรื่องอาการนานมากๆ"
    "ไม่เป็นไรฉันรอได้^^"
    เรียวยิ้มฉันก็ยิ้มให้เขาแต่ยิ้มแบบเครียดมากๆ
    "ฉันอยากไปคนเดียวนะขอโทษนะเรียว"
    พอพูดจบฉันเลยตัดสินใจวิ่งหนีเขาทันทีขอโทษจริงๆ นะเรียวที่ต้องโกหกนาย
    ฉันวิ่งมาจนถึงหน้าโรงเรียนของเลิฟลี่ซึ่งเป็นโรงเรียนเก่าฉันจนได้พลางหยิบแว่นกันแดดมาสวมทันทีโชคดีที่มาช้านักเรียนคนอื่นๆ
เลยกลับบ้านไปเกือบหมดแล้วและฉันก็เห็นเลิฟลี่ยืนทำหน้าโมโหอยู่กับเพื่อนผู้ชายอีกสองคนฉันเลยเดินเข้าไปหา
    "เธอมาช้ารู้มั้ย!" เลิฟลี่ตะคอกใส่หน้าฉันเสียงดัง
    "ใจเย็นน่าไอ้เลิฟเธอมาแล้วไง"
    เพื่อนของเลิฟลี่ที่ชื่อตาลตบบ่าเลิฟลี่ให้ใจเย็นฉันรู้จักเพื่อนของเลิฟลี่ที่ชื่อตาลมาก่อนเลยรู้จักชื่อของเขา     "ฉันขอโทษฉันรีบมาแล้ว"
ฉันบอกเลิฟลี่อย่างเหนื่อยๆ เพราะฉันวิ่งมาตั้งไกล
    "งั้นไปกันได้แล้ว"
เลิฟลี่พูด
    "เราจะไปไหนกันเหรอ" ฉันถามอย่างสงสัย
    "ไปแข่งบาสที่สนามกีฬา"
    เขาจะไปแข่งบาสแล้วให้ฉันมาหาทำไมหรือเขาจะแกล้งฉัน
    "แล้วนายให้ฉันมาหาทำไม" ฉันหลี่ตาถามเขาอย่างเหนื่อยๆ
    "ก็ฉันอยากให้เธอมาดูฉันแข่งนะสิฉันจะได้มีกำลังใจ"
    แบบ นี้เองเหรอฉันเลยต้องตามเขาไปพร้อมกับพวกเพื่อนๆ ของเขาพอมาถึงสนามบาสคนเยอะพอสมควรเลิฟลี่เลยไปเปลี่ยนใส่ชุดแข่งบาสสีส้มมา ใหมเขาดูหล่ออีกแบบในชุดแข่งบาสและเลิฟลี่ก็เดินมาหาฉันที่ยืนอยู่ข้างสนาม บาสด้วยรอยยิ้มหวานๆ ของเขาและเขาก็เอาเสื้อแขนยาวสีดำตัวใหญ่มาสวมให้ฉันมันตัวใหญ่จนปิดชุดนัก เรียนฉันหมดเลยว่าแต่เขาเอามาให้ฉันใส่ทำไม
    "ใส่ไว้นะมืดแล้วอากาศมันหนาวเดี๋ยวจะไม่สบาย"
    และ เลิฟลี่ก็เอามือจับเส้นผมฉันมาหอมก่อนที่เขาจะออกไปแข่งบาส แต่ว่าทำไมเมื้อกี้ฉันต้องรู้สึกใจเต้นด้วย ฉันเลยนั่งลงที่นั่งสำหรับนักกีฬาตัวสำรองซึ่งฉันสามารถนั่งได้เพราะตาล เพื่อนเลิฟลี่บอกให้ฉันนั่งที่นี่และการแข่งบาสก็เริ่มขึ้นซึ่งน่าจะเป็นการ แข่งบาสระหว่างโรงเรียนฉันเลยต้องนั่งดูเลิฟลี่แข่งบาส
    ฉัน นั่งมองเลิฟลี่ที่กำลังเล่นบาสอยู่ในสนามบาสเขาดูตั้งใจเล่นมากๆ ฉันมองดูเลิฟลี่ที่กำลังชู๊ตบาสลงห่วงแล้วรู้สึกว่าเขาเท่ห์แบบที่ฉันไม่เคย เห็นมาก่อนเลยถ้าฉันไม่ต้องมองเขาผ่านแว่นดำๆ แบบนี้คงจะดูเท่ห์กว่านี้และถึงช่วงเบรคเลิฟลี่ก็เดินมาหยิบน้ำไปดื่มตอนนี้ ตัวเขาเปียกโชกไปด้วยเหงือและก้ามแขนของเขาก็ดูเซ็กซี่หน่อยๆ ด้วยเลิฟลี่กินน้ำเสร็จก็เดินมาลูบผมฉันก่อนที่เขาจะยิ้มหวานให้ฉันและออกไป แข่งบาสต่อเมื่อกี้เขาทำฉันใจเต้นแรงอีกแล้วนะ ฉันนั่งเฝ้าเขานานมากกว่าจะแข่งเสร็จเล่นเอาฉันหาวไปหลายรอบเลยพอแข่งเสร็จ ทีมเลิฟลี่เป็นฝ่ายแพ้ไปแต้มเดียวเองน่าเสียดาย
    เลิฟลี่เดินเข้ามานั่งข้างๆ ฉันอย่างหมดแรงแต่เขาก็ยังมีแรงมาชูสองนิ้วแล้วยิ้มหวานอีก
    "เวลาฉันเล่นบาสฉันเท่ห์ล่ะสิ"
    เขา หลงตัวเองอีกแล้ว แล้วตอนนั้นเองสายตาของฉันก็บังเอิญไปมองฝั่งตรงข้ามฉันเห็นผู้ชายตัวสูงมาก คนหนึ่งที่เป็นนักบาสอีกทีมที่ลงแข่งกับเลิฟลี่เขาผมสีดำตั้งๆ หน้าหล่อคมแบบผู้ใหญ่หุ่นเขาดีมากแต่ทำไมเขาเหมือนกำลังมองมาที่ฉันล่ะแล้ว ก็เหมือนเขากำลังยิ้มตาเป็นประกายให้ฉันด้วยฉันเลยยิ้มตอบเพื่อเป็นมารยาท แต่เลิฟลี่กับหันหน้าไปมองผู้ชายคนนั้นทันทีก่อนที่เขาจะหันกับมาทำหน้า โกรธๆ และก็ดึงฉันออกจากสนามบาสทันที
    "ฉันเจ็บนะเลิฟลี่" ฉันบ่นเขาก็ฉันเจ็บข้อมือนี่และเขาก็ยัดฉันเข้าไปในรถของเขาทันที
    "เธอไปยิ้มให้ไอ้หมอนั่นทำไม"
    "ก็ฉันเห็นเขายิ้มให้ฉันก็แค่ยิ้มตอบเป็นมารยาท"
    "ทีหลังอย่าไปยิ้มตอบเด็ดขาดไอ้หมอนั่นมันไม่ใช่คนดีมันเป็นตัวอันตรายที่เธอไม่ควรรู้จักร"
    เลิฟ ลี่พูดด้วยสีหน้าที่ดูจริงจังมากแต่ฉันว่าสำหรับฉันตัวอันตรายที่สุดก็คงจะ เป็นนายนั่นแหละเลิฟลี่และเขาก็ขับรถมาส่งฉันที่หน้าบ้าน
    "ขอบใจนะที่มาส่ง"
    "วันเสาร์เราฉันจะมารับไปเที่ยวตอนสิบโมงเช้าส่วนพรุ่งนี้ฉันมีธุระ"
    เขาพูดจบฉันก็ลงจากรถเขาทันทีอย่างอารมณ์ดีจะไม่ดีใจได้ไงก็พรุ่งนี้ฉันไม่ต้องเจอเขานะสิอิๆ
** นิยายเรื่องนี้ลงจบแล้วนะค่ะตามเข้าไปอ่านใน Facebook >> https://www.facebook.com/niyaylove นะค่ะ **

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา