กลัวดีนักรักซ่ะให้เข็ด (Twin Love at First Sight)

8.2

เขียนโดย aregayha

วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 23.59 น.

  17 ตอน
  3 วิจารณ์
  22.77K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2556 00.13 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

16) [ตอนที่ 16] กลัวดีนักรักซ่ะให้เข็ด

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

เมือวานไม่ได้มาอัพเนื่องจากทำงานหนักเลย วันนี้เลยมาอัพให้อ่านแต่เช้าเลยเดี๋ยวยังไงช่วงดึกๆ หน่อยจะมาอัพลงให้อ่านกันอีกรอบนะค่ะ

 

 

    เที่ยงวันต่อมา ฉันเอาแต่ปวดหัวกับการคิดเรื่องที่เลิฟลี่ขู่ถ้าเลิฟลี่เอารูปมาแปะที่โรง เรียนริวต้องรู้ความจริงและไม่ใช่แค่ริวแต่ทุกๆ คนต่างหากฉันคงต้องถูกไล่ออกแน่ๆ หมดกันคราวนี้อนาคตของฉันแงๆ

    "แอลลี่วันนี้เธอเป็นอะไรทำดูเหม่อๆ ชอบกล" เรียวถามฉันอย่างเป็นห่วง

    ฉันว่าจะลองปรึกษาเขาดูจะดีรึเปล่านะว่าฉันจะเอายังไงดี

    "เรียวฉันถามอะไรหน่อยสิ"

    "ว่ามาสิ"

    ลองถามอ้อมๆ ดูก่อนดีกว่าว่าเขาจะว่ายังไง

    "ถ้าเกิดว่าวันนี้ฉันไปบอกริวว่าฉันรักนายแล้วนายจะว่ายังไง"

    เรียวมองฉันด้วยสายตาเรียบเฉยก่อนจะตอบกลับมาว่า...

    "ฉันคงจะรู้สึกผิดต่อริวมากเพราะหมอนั่นจะต้องเสียใจเพราะมันชอบเธอมากๆ ที่ฉันไม่ยอมบอกเรื่องที่ฉันแอบคบกับแอลลี่ก็เพราะฉันไม่อยากให้ริวเสียใจ เพราะริวอาจจะโกรธจนไม่คุยกับฉันเลยก็ได้"

    "..."

    "ริวนะเป็นพี่ชายที่ดีมาตลอดไม่ว่าฉันจะทำเรื่องอะไรผิดหมอนั่นก็จะคอยปก ป้องและดูแลฉันเสมอตั้งแต่เด็กแล้วฉันเลยไม่อยากทำร้ายริว"

    ฮือๆ เครียดหนักกว่าเดิมเลยฉันแบบนี้ความคิดที่ฉันคิดจะไปบอกริวว่าฉันชอบเรียวคง ไม่ได้แล้วสิฉันไม่อยากทำให้พี่น้องโกรธกันจนไม่พูดกันหรอกนะฉันทำแบบที่ เรียวบอกยังดีซ่ะกว่าคือทำให้ริวค่อยๆ เบื่อฉันไปเองดีกว่า

    "ทำไมอยู่ดีๆ ถามแบบนี้ล่ะแอลลี่มีอะไรรึเปล่า" เรียวหันมาถามฉันพลางลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยนแบบนี้ฉันจะทำร้ายเขาด้วยการไป บอกความจริงเรื่องที่ฉันแอบคบกับเรียวอยู่ให้ริวรู้ได้ไงล่ะ

    "มะ...ไม่มีอะไรหลอกฉันแค่ลองถามดูเล่นๆ นะ" โกหกแบบนี้ไม่สบายใจเลยฉัน

    "งั้นเหรอ ฉันรักเธอนะแอลลี่"

    ต่อจากนี้นายอาจจะไม่รักฉันแล้วก็ได้เรียวถ้านายรู้ว่าฉันกำลังจะเป็นกิ๊ก กับเลิฟลี่อีกคนแต่ฉันยอมเป็นกิ๊กกับไอ้บ้าโรคจิตนั่นดีกว่าทำให้นายกับริ วทะเลาะกันและไม่พูดกันอีกเลย

    20:50 น.

    ฉันพยายามทำใจก่อนจะตัดสินใจโทรไปหาไอ้โรคจิตเลิฟลี่เพราะมันทำใจลำบากมากสำหรับฉัน ระหว่างรอสายฉันภาวนาขอให้เขาอย่ารับสายเลย

    (ว่าไงจ้ะคนสวยโทรมาหาฉันเองเลยเหรอ)

    เลิฟลี่ทำเสียงหวานจนฉันขนลุก ถ้าเขาไม่บังคับฉันแบบนี้ฉันคงจะไม่โทรมาหาเขาหรอกเพราะเขามันโรคจิตชัดๆ

    "คะ...คือว่าฉะ...ฉันตกลงยอมปะ...เป็น...กะ...กิ๊กกับนายก็ได้"

    ฮือๆ พูดไม่ลงรู้สึกกระดากปากยังไงไม่รู้อ่ะToT

    (ทำไมเธอถึงพูดติดอ่างแบบนั้นอ่ะ)

    "ช่างมันเถอะ"

    (งั้นพรุ่งนี้หลังเลิกเรียนไปเจอฉันที่ลานน้ำพลุเหมือนเดิมแต่คราวนี้เธอต้องมาคนเดียวนะห้ามเอาใครมาด้วย)

    "กะ...ก็ได้"

    ปี้บ!

    ฉันเป็นคนตัดสายเขาก่อนเองไม่งั้นฉันได้ด่าเขาแน่ๆ ฉันเกลียดไอ้โรคจิตเลิฟลี่จริงๆ ทำไมเขาชอบตามรังควานไม่ให้ฉันมีความสุขตลอดเลยหรือว่าหมอนั่นอาจจะเป็นเจ้า กรรมนายเวรฉันตั้งแต่ชาติปางก่อนตามมาทรมาณฉันเนี่ย T^T แบบนี้ฉันควรจะเข้าวัดตักบาตรกวดน้ำอุทิศส่วนกุศลไปให้เขาดีมั้ยเขาจะได้ เลิกจองเวรฉันสักที

    หลังเลิกเรียนฉันพยายามเดินออกมาจากห้องเร็วๆ โดยไม่รอเรียวแล้วนะแต่เขากับวิ่งตามฉันมาทันจนได้

    "แอลลี่เธอจะรีบไปไหน" เรียวถามฉันดด้วยสี่หน้าโมโห

    "คือวันนี้ฉันมีธุระสำคัญมากต้องรีบไปทำ"

    "งั้นฉันไปเป็นเพื่อน"

    งานเข้าแล้วไงฉันพาเขาไปด้วยได้ที่ไหน

    "นายไปไม่ได้นะเรียว"

    "ทำไม" เขามองฉันด้วยสายตาโกรธและไม่พอใจหนักกว่าเมื้อกี้อีกง่ะ

    "ฉันมีธุระสำคัญมากจริงๆ ฉันพานายไปด้วยไม่ได้"

    จริงๆ อยากพาไปด้วยใจจะขาดแต่ทำไม่ได้

    "งั้นเหรองั้นไปเถอะแล้วเดี๋ยวฉันโทรหาแล้วกัน"

    โชคดีนะที่วันนี้เขาว่าง่ายไม่งั้นฉันคงแย่แน่เฮ้อ~ ในที่สุดก็มาลานน้ำพลุจนได้และแน่นอนว่าฉันต้องใส่แว่นกันแดดที่เรียวให้มา คราวที่แล้วมาด้วยเพื่อจะได้ไม่กรี้ดใส่หน้าเลิฟลี่ถึงจริงๆ ตอนนี้ฉันจะอยากกรี้ดใส่หน้าเขาก็เถอะ

 

    "เฮ้! ที่รัก^^"

    เลิฟลี่จะเสียงดังทำไมเขาทำให้คนหันมามองเราสองคนจนกลายเป็นจุดเด่นไปเลย

    "นายอย่าเรียกฉันแบบนั้นได้รึเปล่า" ฉันพูดกับเขาอย่างจริงจัง

    "งั้นให้เรียกว่าอะไรดีฮันนี่หรือสุดที่เลิฟดีจ้ะ"

    หนักไปใหญ่เลยแล้วไอ้สุดที่เลิฟนี่มันไม่ได้แตกต่างจากคำว่าที่รักตรงไหนเลยนะT-T

    "อย่าเลยนายเรียกฉันว่าแอลลี่ได้จะดีกว่าเยอะ" ฉันทำเสียงเย็นชาใส่เขา

    "ก็ได้ แล้วทำไมเธอต้องใส่แว่นกันแดดสีดำสนิทขนาดนี้ด้วย"

    เลิฟลี่จะเอามือยื่นมาถอดแว่นตาฉันออกแต่ฉันปัดมือเขาเอาไว้ก่อน

    "ถ้านายถอดแว่นฉันฉันจะกรี้ดใส่หน้านายแล้ววิ่งหนีนายทันที"

    เลิฟลี่เริ่มทำหน้าเครียดก่อนที่เขาจะตกลงไม่ยุ่งกับแว่นของฉัน

    "ก็ได้งั้นเราไปกันเถอะ"

    "นายจะพาฉันไปไหน"

    "ฉันจะเลี้ยงขนมอร่อยๆ"

    ปกติฉันจะดีใจถ้ามีคนเลี้ยงขนมแต่ฉันไม่ดีใจเลยที่หมอนี่จะเลี้ยงฉัน

 

ขอเม้นด้วยจร้าว่าอ่านแล้วสนุกกันรึเปล่า ^^

 

              

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา