กลัวดีนักรักซ่ะให้เข็ด (Twin Love at First Sight)

 
 
    ฉันเลยขึ้นมาอาบน้ำแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ในห้องทาแป้งหอมฟุ้งเรียบร้อยและมือถือของฉันก็ดัง
    ตื้ด~ ตื้ด~
    พอฉันกดรับสายฉันก็ได้ยินเสียงสดใสๆ ของนายเลิฟลี่ทันที
    (แอลลี่ฉันคิดถึงเธอมากๆ สาวน้อยของฉัน)
    เขาทำให้ฉันอยากอ๊วกอาหารที่สุดแสนจะอร่อยที่เพิ่งกินไปออกมา -_-
    (พรุ่งนี้ฉันก็จะได้เจอเธอแล้วดีใจเป็นบ้าเลย)
    ส่วนฉันอยากจะบ้าตายชะมัดฉันจะไปเจอนายได้ไงในเมื่อฉันมองหน้านายได้ไม่เกินสิบวินาที
    (พรุ่งนี้มาเจอกันหลังเลิกเรียนเลยนะ)
    "เลิฟลี่คือว่าฉัน..."
    (ถ้าแอลลี่ไม่ยอมมาฉันจะไปหาที่โรงเรียนอีก)
    เขาขู่ฉันชัดๆ T-T
    "พรุ่งนี้เลิกเรียนฉันไปหานายแน่นอนเลิฟลี่นายห้ามมาที่โรงเรียนฉันนะแค่นี้ก่อนนะฉันจะนอนแล้ว"
    (ฝันดีนะ)
    ปี้บ! ฉันกดวางสายทันทีก่อนจะเพิ่งสังเกตว่าเรียวเข้ามายืนอยู่ในห้องฉันตั้งแต่เมื่อไหร่
    "เธอจะไปไหนกับไอ้ลูกครึ่งนั้น" เขาถามฉันด้วยน้ำเสียงโมโหงานเข้าอีกแล้วฉัน
    "คือ...ถ้าฉันไม่ไปหาเขาพรุ่งนี้เขาบอกว่าจะมาหาฉันที่โรงเรียนอีกฉันไม่ อยากให้เขามาและก็ดูเหมือนเขาจจะจำเรื่องที่เขาเคยโทรมาแล้วฉันเผลอพูดไปว่า ฉันเป็นแฟนเรียวด้วยเลิฟลี่เลยทำท่าสงสัยฉันเมื่อตอนเย็นที่เขามาฉันเลยต้อง ยอมบอกว่าจะไปหาเขาพรุ่งนี้วันนี้เขาถึงยอมกลับไปแต่โดยดี"
    พอฉันอธิบายเสร็จเรียวก็หัวเราะออกมาทันที เขาหัวเราะอะไรฉันกำลังซีเรียจอยู่นะมาขำอะไร
    "นายขำอะไรนะนายก็รู้นี้ว่าฉันไปกับเลิฟลี่ไม่ได้นะ"
    "โทษทีๆ ฉันดีใจไปหน่อย" เรียวตอบ
    เขาดีใจอะไรนี่เขาไม่เป็นห่วงฉันเลยใช่มั้ยเศร้าใจ และเรียวก็เอามือมาลูบหัวฉันก่อนจะยิ้มให้ฉันฉันเลยมองเขา
    "ฉันดีใจนะที่แอลลี่บอกว่าฉันเป็นแฟนแทนที่จะเป็นริวนะ"
    เขามีท่าทางดีใจเพราะเรื่องนี้เองเหรอ O-O
    "แอลลี่ไม่ต้องกลัวนะพรุ่งนี้ฉันจะหาทางช่วยเธอเอง ฉันจะกลับบ้านแล้วพรุ่งนี้เจอกันนะ"
    เรียวพูดก่อนจะจุ๊บหนึ่งทีลงที่แก้มของฉันและเขาก็เดินออกจากห้องฉันไปฉันเลยไม่กังวลเรื่องเลิฟลี่เพราะเขาบอกจะหาทางช่วยฉันเอง
    เย็นวันอังคารที่บรรยากาศมืดครึ้มท้องฟ้าวันนี้ดูน่ากลัวเหมือนจะบ่งบอกลาง ร้ายให้ฉันรู้ล่วงหน้าเลยเรียวบอกให้ฉันมายืนรอเขาอยู่ที่หน้าโรงเรียนแต่ เขาก็ไม่มาสักที นั่นไงบ่นถึงก็มาเลยเรียววิ่งมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มพร้อมกับอะไรบางอย่างใน มือซึ่งพอเขาวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันถึงรู้ว่ามันคือแว่นตากันแดดสีดำเขาเอามาทำไมฉันเริ่มสงสัยเพราะเขาเอา มันมาสวมให้ฉันมืดมากๆ แว่นอะไรเนี่ยขนาดมองหน้าเรียวที่ขาวๆ ยังมืดมากจนฉันคิดว่าเขาเป็นนิโกรตัวดำ
    "เอาแว่นกันแดดมาให้ฉันใส่ทำไมอ่ะ" ฉันถามเรียวเพราะสงสัยมากๆ
    "ก็เวลาที่เธอไปเจอไอ้ลูกครึ่งนั่นจะได้ไม่มีปัญหาไง"
    "ขอบใจนะ"
    เดี๋ยวเขาว่าอะไรนะจะให้ฉันไปเจอเลิฟลี่ตามลำพังเหรอเขาไม่เป็นห่วงฉันจริงๆ ใช่มั้ย
    "แต่ไม่ต้องห่วงนะฉันหาคนไปเป็นเพื่อนเธอได้แล้ว" เรียวพูดก่อนจะชี้ให้ฉันหันไปมองริวที่กำลังเดินมาทางนี้ เขาอย่าบอกนะว่าจะให้ฉันพาเรียวไปด้วยนะเขาคิดจะทำอะไรของเขา
    "นายจะบ้าเหรอ" ฉันรีบหันกลับมาถามเรียวทันที
    "ไม่ต้องกังวลฉันคุยกับริวเรื่องเลิฟลี่ให้แล้วและมันก็เข้าใจแล้วมันจะไปหาเลิฟลี่กับเธอเพื่อคอยคุ้มกันเธอเอง"
    "นายคิดจะทำอะไรของนาย"
    "ฉันอุตส่าห์ช่วยเธอนะไอ้บ้าเลิฟลี่จะได้เลิกสงสัยเรื่องที่เธอเคยบอกว่าฉันเป็นแฟนเธอด้วยไง"
    มันจริงแบบที่เขาว่าเลิฟลี่จะได้เลิกสงสัยสักที แต่การที่เขาทำแบบนี้มันจะดีเหรอ T-T
    "แอลลี่ฉันจะพาเธอไปหาหมอนั่นเอง^^"
    ริวผู้น่าสงสารที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยเดินเข้ามาหาฉันด้วยรอยยิ้มถึงฉันจะ ใส่แว่นดำมากๆ แต่ฉันก็มองเห็นรอยยิ้มหวานๆ ของเขาเหมือนเดิม
    และในที่สุดฉันก็มาที่ลานน้ำพลุกับริวชายหนุ่มที่แสนจะดีแต่ฉันดันไปหลงรัก นายปีศาจอย่างเรียวมากว่าได้ ผู้หญิงสงสัยจะชอบคนเลวจริงๆ เลวเท่าไหร่ยิ่งดี
    "แอลลี่ตาเธอไม่เป็นไรมากใช่มั้ย"
    ทำไมริวถามฉันแบบนี้ล่ะเรียวไปบอกเขาว่าตาฉันเป็นอะไรล่ะเนี่ย
    "เมื่อวานไปเจอโรคจิตมาเลยเป็นตากุ้งยิงเลยเหรอ"
    อะ..อะไรนะไอ้บ้าเรียวทำไมนายไม่บอกว่าฉันเป็นตาแดงก็จบแล้วทำไมต้องบอกว่าฉันไปเจอโรคจิตจนเป็นตากุ้งยิงด้วย T_T
    "ฉันไม่เป็นไรมากหรอกแค่ตกใจนิดหน่อย"
    "วันหลังฉันจะตามไปส่งถึงบ้านทุกวันเลยดีกว่า"
    จะไปส่งฉันถึงบ้านทุกวันเลยเหรอริวเป็นคนดีจริงๆ ไม่สิไม่ดีสำหรับฉันหรอกฉันอาจจะไม่ได้ไปเที่ยวกับเรียวหลังเลิกเรียนอีกเลยก็ได้
    "ไม่เป็นไรหรอกเมื่อวานฉันไปเจอตอนที่ออกไปซื้อของอยู่ตลาดให้แม่ไม่ใช่ระหว่างทางกลับบ้านหรอกระหว่างทางกลับบ้านฉันปลอดภัยดี"
    "แต่ว่าเรียวมันบอกว่าเธอเจอระหว่างทางกลับบ้านนี่"
    ไอ้บ้าเรียวนายพูดมากเกินไปแล้วนะ