ภารกิจแม่มดร้ายจับหัวใจนายสุดหล่อ ><

46

เพื่อนกับเพื่อน.

 

 

หลังจากที่ตามพิกัดที่ซันส่งมาเราก็มาถึง แต่ก็ไม่มีวี่แววของซันกับลีเลย มีแต่เพียงร่องรอยของการต่อสู้กันเท่านั้น ดินเป็นหลุมอยู่บางแห่ง ต้นไม้บางส่วนก็หักตามแรงของเวทมนต์ แถมยังมีธนูปักอยู่ตามต้นไม้บางต้นด้วย ดีนะที่เดือนนี้เป็นเดือนหงายท้องฟ้าเลยกลายเป็นสีเทาทำให้มองเห็นสิ่งต่าง ๆ ชัดเจน

 

“ทำไมไม่มีวี่แววของสองคนนั้นเลยล่ะ วี่แววของพวกโพเมนทอสก็ไม่มี”

 

ฉันเริ่มกังวล หรือว่าสองคนนั้นจะเป็นอะไรหรือป่าว แต่ก็ไม่น่าจะใช่เพราะลีกับซันเก่งเรื่องเวทย์จะตาย ขออย่าให้เป็นอะไรเลยเถอะ T^T

 

“เธอร้องไห้ทำไมแมรี่ เป็นคนขี้แงตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย สองคนนั้นมันดูแลตัวเองได้น่าอย่ากังวลไปเลย”พาสเนอร์ลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน

 

“แต่ฉันไม่เห็นวี่แววของสองคนนั้นเลยนะพาส T_T ”

 

“ไม่เอาน่า เราต้องเจอสองคนนั้นแน่ มันคงอยู่แถวนี้แหละเราลองเดินสำรวจกันเถอะนะ ^^ ”พาสเนอร์ยิ้มให้ฉันเพื่อเป็นกำลัง แต่ยิ้มแบบนั้นนายคิดว่าฉันไม่รู้หรือว่านายก็ฝืนยิ้มน่ะพาส..

 

ฉันไม่พูดอะไรได้แต่เดินสำรวจรอบ ๆ บริเวณ แต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววของสองคนนั้น เอรอสก็เดินตามฉันอยู่ห่าง ๆ ส่วนพาสเนอร์เดินไปอีกทางแต่ก็ยังหันมามองฉันอยู่บ่อย ๆ เพราะเราไม่รู้ว่าคนของบ้านโพเมนทอสยังอยู่แถวนี้หรือป่าว แต่ร่องรอยของการต่อสู้บ่งบอกว่าเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่นาทีก่อนที่พวกเราจะมาถึง พวกนั้นคงอยู่ไม่ไกลนัก

 

“แมรี่ระวัง !”

 

พลั่ก ! ฉึก !

 

เอรอสดึงฉันเต็มแรงจนฉันถลาไปชนเข้ากับแผงอกแข็งแกร่งของเขาทันที เกิดอะไรขึ้น ! O_O เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นก็พบกับลูกดอกธนูที่ปักอยู่ตรงกลางลำต้นของต้นไม้ที่อยู่ด้านหน้าฉัน ตำแหน่งที่ฉันยืนอยู่เมื่อเทียบแล้วคงปักตรงกลางหลังฉันพอดี ให้ตายสิใครมันกล้ามาลอบกัดพวกเรา !

 

“ใครวะ !! ”

 

พาสเนอร์สบถออกมาเสียงดัง พลันธนูอีกดอกก็พุ่งออกมาจากกอหญ้ากอหนึ่งมันพุ่งผ่านหน้าพาสเนอร์ไปอย่างฉิวเฉียด พาสเนอร์ไม่รอช้าหยิบไม้กายสิทธิ์ขึ้นมาร่ายคาถาใส่กอหญ้านั่นทันที

 

“ไซยา พีซีนัส !”แสงสีเหลืองพุ่งออกจากปลายไม้กายสิทธิ์ทันที มันตรงไปยังกอหญ้านั้นอย่างรวดเร็วและแม่นยำ

 

บึ้ม !

 

กอหญ้านั่นสลายเป็นผุยผงกระจายไปด้วยละอองของเถ้าถ่าน  แต่สมาชิกของบ้านโพเมนทอสตั้งหลักรออยู่ก่อนแล้วจึงกระโดดออกจากกอหญ้านั่นแล้วก้าวออกมายืนประจันหน้ากับพวกเราทันที เผยให้เห็นสมาชิกของบ้านโพเมนทอส 3 คน เป็นผู้หญิง 2 คน และผู้ชายอีก 1 คน ผู้หญิงคนแรกใช้ผ้าโพกหัวอยู่เหนือหัว และมีธนูเหน็บอยู่ที่หลัง ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าต้องเป็นคนนี้แน่ที่ใช้ธนูยิงใส่ฉัน กับพาสเนอร์ เมื่อครู่นี้ เพราะมีเธอคนเดียวที่มีธนูเหน็บไว้ที่หลัง ส่วนผู้หญิงอีกคนเธอมีผมสีดำสนิท หน้าคมเข้ม สายตาดุและมือข้างหนึ่งถือไม้กายสิทธิ์แน่นบ่งบอกว่าเธอสามารถโจมตีเราได้ทุกเมื่อ ส่วนผู้ชายอีกคนรูปร่างสูงใหญ่มีผิวสีดำแดงหน่อย มือข้างหนึ่งถือขวานซึ่งถ้าให้ฉันเดาหมอนั่นคงเสกไม้กายสิทธิ์ให้เป็นขวานอย่างแน่นอน ว่าแต่ฟาเอลและไวท์หายไปไหนล่ะ สองคนนั้นควรจะอยู่ที่นี่ด้วยสิ

 

พาสเนอร์ฉันและเอรอสก็ก้าวออกมายืนประจันหน้ากับพวกเขาด้วยเช่นกัน เอรอสจับมือฉันแน่นไม่ยอมปล่อยและดันฉันให้ไปอยู่ด้านหลังของเขา ฉันสังเกตเห็นพาสเนอร์เหลือบมองฉันกับเอรอสเล็กน้อยก่อนจะหันจ้องไปพวกโพเมนทอสต่อ

 

“ภารกิจของพวกเราคือจัดการกับคนของบ้านโคเวล หญิง 1 คน ชาย 1 คน”ชายร่างสูงใหญ่เหมือนกินช้างเข้าไปบอกด้วยสีหน้านิ่ง

 

“ฉันไม่มีวันให้แกทำได้ดั่งใจหวังหรอก”พาสเนอร์บอก

 

“เหอะ เพื่อนของแกหนึ่งคนโดนฉันจัดการไปเรียบร้อยแล้ว”

 

“มะ ไม่จริง !”ฉันตะโกนออกมาเสียงดัง แล้วเคลื่อนตัวออกมาจากด้านหลังของเอรอส

 

“จริงสิสาวน้อย ตอนนี้เราต้องการแค่เธอคนเดียวเท่านั้น ”ชายที่ตัวใหญ่เหมือนกินช้าง ส่งยิ้มอย่างน่ารังเกียจมาให้ฉัน

 

“เป็นไปไม่ได้ ไอ้เวลล์กับซันไม่มีทางแพ้พวกแกแน่ !”พาสเนอร์สบถ จนแทบจะถลาเข้าไปบีบคอไอ้ยักษ์นั่นให้ตายคามือ

 

“งั้นก็ดูอะไรนี่สิ”พูดจบไอ้ยักษ์นั่นก็ล้วงมือเข้าไปในผ้าคลุมแล้วหยิบนาฬิกาที่ฉันคุ้นตาขึ้นมา

 

“พาส  นั่นมัน...”

 

“แก !! ”ทันทีที่เห็นนาฬิกานั่นพาสเนอร์ก็จู่โจมใส่ไอ้ยักษ์นั่นทันที ส่วนผู้หญิงอีก 2 คนก็ไม่รอช้ารีบถลาเข้ามาหาฉันทันที แต่เอรอสดึงฉันให้ไปหลบทางด้านหลังแล้วเอาตัวกันฉันไว้ ไม่นะ 2 รุมหนึ่งแบบนี้ไม่ได้ ! สาวที่มีผ้าโพกหัวยกคันธนูขึ้นมาเพื่อที่จะฟาดเอรอส  แต่เอรอสเอี้ยวตัวหลบคันธนูจึงวิ่งผ่านหัวของเอรอสไปอย่างเส้นยาแดงผ่าแปด

 

ปั้ก !

 

สาวอีกคนที่รอจังหวะที่เอรอสเผลออยู่แล้วฟาดแข้งไปที่ท้องของเอรอสอย่างจัง แต่เอรอสก็ทำได้แค่ปัดป้องเท่านั้นเพราะสองคนนี้ยังไงก็เป็นผู้หญิง ไม่ได้การล่ะ ขืนเป็นแบบนี้เอรอสแย่แน่ ! ฉันจึงรอจังหวะที่เอรอสหันไปสู้กับสาวผมดำ แล้ววิ่งเข้าใส่ผู้หญิงที่มีคันธนูทันที ผู้หญิงที่มีคันธนูรอจังหวะที่ฉันออกมาจากหลังของเอรอสอยู่แล้วเมื่อเห็นฉันก็ยกคันธนูขึ้นฟาดทันที แต่ฉันเอี้ยวตัวหลบทันจึงรอดอย่างหวุดหวิด แต่เธอก็ยังไม่ลดละหยิบลูกดอกออกมาจากกระบอกใส่ด้านหลังแล้วแทงเข้าที่แขนด้านซ้ายของฉัน ฉันที่มัวแต่หันไปมองเอรอสไม่ทันได้ระวังจึงโดนแทงถาก ๆ เข้าที่แขนข้างซ้าย เลือดสีดำไหลออกมาช้า ๆ ให้ตายสิเจ็บชะมัด สาวที่มีคันธนูยิ้มอย่างพอใจในผลงานของตัวเอง แต่มันยังไม่จบหรอก คิดว่าแผลแค่นี้ฉันจะยอมแพ้รึไง รู้จักแมรี่น้อยไปซะแล้ว !!

 

สาวที่มีคันธนูเมื่อเห็นว่าฉันไม่ล้มลงอย่างที่คิดก็เงื้อมือจะฟาดฉันอีกครั้ง แต่ฉันไม่รอให้ฟาดหรอก ฉันวิ่งเอาหัวชนกับท้องของเธออย่างแรง จนคันธนูหลุดออกจากมือ แล้วใช้จังหวะนี้ล้วงเข้าไปในกระบอกคันธนูของหล่อนแล้วหยิบลูกดอกธนูออกมาแล้วแทงเข้าที่ท้องทันที

 

สาวผมดำที่กำลังสู้กับเอรอสเมื่อหันมาเห็นเพื่อนของเธอทรุดลงกับพื้นก็เปลี่ยนเป้าหมายมาทางฉัน เธอพุ่งเข้าหาตัวฉันอย่างรวดเร็ว

 

“แก !!”พูดจบก็ถลาเข้ามาต่อยฉัน แต่ฉันตั้งท่ารออยู่ก่อนแล้วจึงหลบทัน แล้วสวนหมัดขวาเข้าไป

 

พลั่ก !

 

หน้าเธอหันไปตามแรงของฉันแต่ก็ยังไม่ลดละความพยายามที่จะล้างแค้นแทนเพื่อน ซัดหมัดทั้งซ้ายและขวาใส่ฉันอย่างเดือดดาล ฉันก็ได้แต่เอี้ยวตัวหลบเพราะตอนนี้เลือดไหลออกมามากเหลือเกิน

 

“หยุดนะคาเธอรีน !”เสียงนั้นดังกึกก้องไปทั่วป่า แต่ก็ไม่สามารถหยุดโทสะของเธอได้ ฉันก็ได้แต่ตั้งการ์ดเพราะทำอะไรไม่ได้ เนื่องจากบาดแผลน่าจะฉีกกว้างกว่าเดิม

 

“ฉันบอกให้หยุดไง ! ”ชายปริศนาเมื่อเห็นว่าเพื่อนของเขาไม่ยอมหยุดก็กระชากไหล่ของเธอออกอย่างแรง

 

พลั่ก ! ทำให้หมัดเมื่อกี๊ที่ควรจะเป็นหน้าฉันกลับไปโดนหน้าเขาแทน อ๊ะ ! ไอเย็นแบบนี้ ถึงจะเห็นแค่ด้านหลังแต่ฉันมั่นใจว่าต้องเป็นเขาแน่

 

“ฟาเอล....”ฉันเผลอเรียกออกมาเบา ๆ

 

เอรอสที่ตอนแรกวิ่งเข้าไปช่วยพาสเนอร์เพราะเห็นพาสเนอร์กำลังเสียท่าเพราะตัวมันใหญ่กว่ามากกว่า แต่เพราะเอรอสเข้าไปช่วยและทั้งสองร่วมแรงกันจึงล้มไอ้ยักษ์ตัวนั้นได้ เมื่อจัดการเสร็จก็วิ่งมาสมทบฉันทางด้านหลังทันที

 

“นายมาช่วยมันไว้ทำไม ! เห็นรึป่าวว่ามันทำอะไรไว้กับพวกเราบ้าง !!? ”ผู้หญิงที่ชื่อคาเธอรีนตะคอกใส่ฟาเอลอย่างดัง

 

“ฉันขอล่ะ คาเธอรีน”ฟาเอลพูดกล่อมพยามให้เธอสงบ

 

“แต่นี่มันภารกิจของเรา !!”แต่เธอก็ยังไม่ยอมสงบ - -*

 

“ถึงสู้ไปเธอก็แพ้อยู่ดี เธอไม่เห็นเพื่อนของเราที่บาดเจ็บอยู่รึไง ?”ฟาเอลพยายามอธิบาย และหันไปมองไอ้ยักษ์ที่ตอนนี้สลบเหมือดไปแล้ว ส่วนสาวที่มีคันธนูก็กุมมือที่ท้องด้วยความเจ็บปวด อะไรกัน ฉันแทงแค่ถาก ๆ เองนะยะ สำออยไปได้ - -^

 

“ก็ถ้านายกับไวท์โผล่มายังไงเราก็ชนะล่ะน่า !”คาเธอรีนสบถ

 

“เอาน่าอย่างน้อยเราก็ได้คะแนนจาก 2 ภารกิจนะ”ฟาเอลบอก เอ้ะ จริงหรอ ภารกิจไหนเสร็จก็ได้คะแนนหรอ ฉันไมเห็นรู้เรื่องเลย -0-

 

“นายนี่มัน.... ฮึ่ย !”คาเธอรีนพูดได้แค่นั้นก็เบือนหน้าหนีแล้วหันไปพยุงร่างของเพื่อนสาวแล้วเดินออกไป ฟาเอลจึงฉันหน้ามาพูดกับฉัน

 

“ขอโทษแทนเพื่อนฉันด้วยนะ”ฟาเอลบอกอย่างรู้สึกผิด

 

“พูดอะไรแบบนั้นล่ะ ฉันต่างหากที่ควรจะขอบคุณนายน่ะ ถ้านายไม่มาช่วยป่านนี้ฉันคงหน้าเละเพราะแรงหมัดของเพื่อนนายแล้วล่ะ”

 

“เรื่องเล็กน้อยน่า ฉันว่าฉันตามดูเธอตั้งแต่ในคฤหาสน์แล้วนะ แต่ก็ไม่รู้คลาดกับเธอตอนไหน ทำเกิดเรื่องจนได้”วะ  ว่าไงนะo_o

 

“แสดงว่านายรู้แต่แรกแล้วใช่ไหมเรื่องภารกิจน่ะ”ฉันคาดคั้น ฟาเอลได้แต่กระตุกยิ้มเล็ก ๆ ฉายแววเจ้าเล่ห์ของเขา”แล้วนายก็รู้ว่าบ้านโคเวลมีผู้หญิงเพียงคนเดียวนั่นคือฉัน นายถึงได้ทำเป็นเจอฉันตรงทางเดินใช่ไหม ?”

 

“ฮ่ะ ๆ ^^”ฟาเอลหัวเราะน้อย ๆ แต่ไม่ยอมตอบคำถามฉัน ให้ตายสินายนี่มันเจ้าเล่ห์จริง ๆ

 

“นั่นเลือดเธอออกนิ่”ฟาเอลเหลือบไปเห็นเลือดสีดำที่ต้นแขนของฉันก็รีบยกแขนฉันขึ้นมาดูทันที

 

“โอ้ย !”

 

“ขอโทษนะฉันตกใจมากไปหน่อย”ฟาเอลจับเบาขึ้นพลางดูแผลของฉันด้วยสายตาอ่อนโยน

 

“เห้ ๆ นี่เพื่อนฉัน ฉันดูแลเองได้”พาสเนอร์บอกพลางกันฟาเอลออกจากฉัน บทนี้ควรจะเป็นของเอรอสไม่ใช่หรอ เมื่อหันไปดูเอรอสก็พบกับสายตาที่หมอนั่นมองมายังฉันด้วยความว่างป่าว

 

“งั้นฉันไปก่อนนะแมรี่ ดูเหมือนเพื่อนเธอจะดุไม่น้อย ”ฟาเอลกระตุกยิ้มเล็กน้อยแล้วเดินไปพยุงเพื่อนตัวยักษ์ของเขา แล้วหายเข้าไปในป่าด้านหนึ่ง แบกไปได้ไงควายทั้งตัวเลยนะนั่น -0-

 

“ไอ้เวรเอ้ย !”พาสเนอร์สบถไล่หลังฟาเอลเบา ๆ

 

“เอาน่า อย่างน้อยเค้าก็ช่วยฉันเอาไว้นะพาส ตอนนี้เรารีบไปหาลีกับซันก่อนเถอะ”ฉันบอก

 

“แต่เธอบาดเจ็บอยู่ฉันว่าเธอกลับไปที่พักก่อนเถอะ ส่วนไอ้เวลล์กับไอ้ซันจะไปหาต่อเอง”พาสเนอร์บอกอย่างเป็นห่วง

 

“ฉันก็เป็นห่วงเพื่อนฉันเหมือนกันนะ เพราะงั้นให้ฉันไปด้วยเถอะนะ ”ฉันใช้มือที่ไม่เจ็บเขย่าแขนพาสเนอร์แล้วร้องตามเหมือนเด็ก ๆ

 

“แต่ถ้ามันเห็นเธอในสภาพนี้ มันต้องเล่นงานฉันแน่ที่ดูแลเธอได้ไม่ดีน่ะ”พาสเนอร์ก็ยังไม่ให้ฉันตามไปด้วย

 

“เอาน่าฉันบอกกับหมอนั่นเอง โอ้ย !”รู้สึกเหมือนมีหนอนเป็นร้อยตัวกำลังชอนไชแผลฉันอยู่งั้นแหละ

 

“หรือว่าลูกดอกจะอาบยาพิษ ?!”พาสเนอร์รีบเลิกแขนเสื้อฉันขึ้นแล้วสังเกตบาดแผลทันที

 

“ไม่หรอกน่าถ้าอาบยาพิษจริง ฉันคงซี้แหงไปตั้งนานแล้ว”

 

“จริงด้วยแฮะ ^^”พาสเนอร์หัวเราะแก้เก้อ

 

ฟึ่บ !

 

“เสียงอะไร”เอรอสที่เหมือนจะรู้สึกถึงความผิดปกติรีบขยับเข้าใกล้ฉันทันที ยังไงของเขากันเนี่ย เดี๋ยวเป็นห่วง เดี๋ยวไม่เป็นห่วง ฉันเดาอารมณ์นายไม่ถูกแล้วนะ

 

“ไอ้พาส ”

 

“ซัน ลี !”อยู่ดี ๆ ลีกับซันก็เดินออกมาจากด้านหลังต้นไม้ต้นหนึ่ง ทุกคนอยู่ในสภาพปกติดี มีแค่ลีเวลล์ที่ดูจะสะบักสะบอมหน่อย แต่ก็ไม่มีรอยเลือดให้เห็น จะเป็นไปได้ยังไงก็ไอ้ยักษ์นั่นบอกว่าจัดการกับลีเวลล์ไปแล้วนี่นา

 

“ทำไมนายยังปกติดีอยู่ละ ?”

 

“เธอแช่งฉันอยู่รึไง (- -^) ”

 

“ไม่ใช่แบบนั้น แล้วนาฬิกานายไปไหน ?”

 

“นั่นคำถามของเธอหรอแมรี่ ?”โอ้ยยยยย  !! ฉันจะบ้าตาย -0-

 

“คือเมื่อกี้ฉันเจอกับพวกโพเมนทอสเข้าน่ะ แล้วพวกนั้นมันมีนาฬิกาของแกแล้วมันก็บอกว่ามันจัดการกับแกเรียบร้อยเลยหันมาเล่นงานแมรี่ซึ่งเป็นภารกิจของมัน แมรี่คงสงสัยว่าทำไมนายยังอยู่ในสภาพแบบนี้ ?”เยี่ยมเลยพาส นายคือคนรู้ใจของฉัน >_<

 

“จะบ้ารึไง  ฉันเนี่ยนะเสร็จมัน ตอนฉันกลายร่างเป็นสิงโตเผลอทำมันหล่นหายต่างหาก แล้วนั่นนายก็ติดต่อมาพอดีแล้วเราก็เจอพวกโพเมนทอสทันทีเลยต้องรีบหนีไปตั้งหลักเพราะพวกมันมีเยอะกว่า แล้วฉันก็อยู่ในร่างของสิงโตจึงทำไรได้ไม่สะดวกนัก ไอ้ซันเลยตอบโต้ไปคนเดียว ( - -* )”

 

“อ๋อ มันเป็นแบบนี้นี่เอง แล้วทำไงนายถึงหลบพวกมันได้ล่ะ”ฉันถามขึ้นบ้าง

 

“ฉันปีนขึ้นไปบนต้นไม้ที่สูงและใหญ่มาก มันจึงไม่เห็นแล้วก็แจ็กพ็อตแตกเราไปเจอกับไอ้นี่เข้า ^O^”พูดเสร็จลีเวลล์ก็ควักไข่ฟองมหึมาออกมาจากกระเป๋า

 

“นี่มันไข่มังกรนี่ !! กรี๊ด !! เรา ทำสำเร็จแล้ว >O< ”ฉันหันไปข้าง ๆ กระโดดกอดเอรอสทันที ซึ่งฉันทำมันบ่อย ๆ บ่อยซะจนลืมตัว

 

“แมรี่ ! ”ลีเวลล์รีบถลามากระชากฉันออกทันที

 

“โอ้ย ! นายโดนแผลฉัน”ฉันรีบปัดมือลีเวลล์ออกทันที เลือดจากที่ตอนแรกจะหยุดไหลตอนนี้กลับไหลหนักกว่าเดิมอีก

 

“เธอไปโดนอะไรมาน่ะ !”ลีเวลล์ทำสีหน้าตกใจ ขยับเข้ามาจะจับแขนของฉัน

 

“ไม่ต้องเลยลี เดี๋ยวแผลฉันอักเสบ (- -+ )”ฉันบอกพลางถอยห่างจากลีเวลล์ ขืนจับมากแผลฉันอักเสบแน่

 

“อืม ได้”ลีเวลล์บอกแค่นั้นก็เดินนำออกไป แล้วสายตาตัดพ้อแบบนั้นมันคืออะไร...

 

“ตี 2 แล้วหรอเนี่ย เร็วชะมัด ( - -^ )”  ซันยกมือขึ้นดูนาฬิกาแล้วเดินตามลีเวลล์ออกไป

 

“มาแมรี่ฉันช่วย”พาสเนอร์บอกแล้วเดินเข้ามาพยุงฉัน เอรอสจึงเดินตามอยู่ห่าง ๆ แล้วเราก็เดินกลับที่พักพร้อมกัน

 

เมื่อมาถึงที่พักก็พบว่ามีบางส่วนอยู่ที่นี่แล้ว ในห้องโถงมีบางคนกำลังรายงานกับประชาสัมพันธ์ว่าทำภารกิจเสร็จในเวลาไหน และซันคือผู้ที่ได้รับมอบหมายให้ไปยืนยันกับหน่วยสตาฟ ส่วนฉัน พาสเนอร์กับเอรอสก็ไปส่งที่หน่วยพยาบาล ส่วนลีเวลล์ก็เดินแยกขึ้นห้องไปโดยไม่พูดอะไรกับใครเลย

 

เมื่อปฐมพยาบาลเสร็จแล้วฉันก็ขึ้นห้องมาพักผ่อนโดยมีพาสเนอร์ดูแลอยู่ตลอด ส่วนเอรอสก็เดินตามห่าง ๆ ตลอดเวลาเหมือนกัน

 

“ฉันว่ามันคงจะเป็นห่วงเธอมากมากเลยนะ”พาสเนอร์กระซิบข้างหูฉัน หลังจากที่พยุงฉันมาส่งถึงเตียง

 

“เขาหรอ ?”ฉันพูดพลางมองไปหน้าประตูห้องซึ่งมีเอรอสยืนกอดอกมองอยู่

 

^^

 

พาสเนอร์ยิ้มแค่นั้นก็เดินออกไป โดยไม่ลืมที่จะปิดประตู ฉันก็ได้แต่ยิ้มกลับและล้มตัวลงนอนอย่างอ่อนแรง ได้เวลาพักผ่อนสักทีสินะ เมื่อตื่นมาก็คงจะต้องเหนื่อยอีก เพราะงั้นขอนอนให้เต็มที่ละกัน คิดได้แค่นั้นแล้วฉันก็ผลอยหลับไป  U_U