ภารกิจแม่มดร้ายจับหัวใจนายสุดหล่อ ><

8.4

เขียนโดย BloodyMary

วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.30 น.

  53 ตอน
  145 วิจารณ์
  71.86K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 23.07 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

45) เพื่อนใหม่.

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

45

เพื่อนใหม่.

 

เอาล่ะ ฉันก็ไปบ้างดีกว่า ฉันเลือกที่จะเดินชั้นสองก่อนเพราะชั้นสองตามทางเดินน่าจะเจอใครบ้างว่าแต่ฉันจะถามว่าไงดีล่ะ ใช้คำถามแบบไหนถึงจะเป็นการหลอกถามนะ ยิ่งซื่อ ๆ อยู่ด้วยแบ่งหน้าที่ผิดหรือป่าวเนี่ยฉัน - - ฉันเดินไปตามทางเดินมีแค่แสงไฟจากหน้าห้องของแต่ละบ้านสลัว ๆ เท่านั้น จะประหยัดไฟอะไรกันนักกันหนาเนี่ย ถ้าเกิดฉันเดินไปสะดุดอะไรเข้า ล้มหัวฟาดพื้นตายทำไง ยิ่งซุ่มซ่ามอยู่ด้วย(รู้ตัวเองอีก - - )อ้ะ o_O นั่นคนนี่นา ดูเหมือนจะกำลังยืนอ่านอะไรสักอย่าง ในมือถือกระดาษที่เหมือนกับกระดาษของฉันหรือว่าจะเป็นใบภารกิจ คงกำลังอ่านทวนภารกิจอยู่แน่ ๆ ลองเข้าไปถามดูแล้วกัน เย้ ^O^

 

“ยู้ฮูว ^^/ ”ฉันเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างหน้าสาวสวยคนหนึ่งซึ่งแต่งตัวด้วยชุดคลุมไพรเวทสีดำ ด้านหลังมีธนูเหน็บไว้

 

“มีธุระอะไรหรอ ?”เธอเงยหน้าขึ้นมาช้า ๆ เผยให้เห็นใบหน้าอย่างชัดเจน เธอมีผมสีบลอนด์ทอง จมูกโด่งเป็นสัน ใบหน้าเรียวยาวลับกับดวงตาคมโต ช่างสวยจริง ๆ

 

“คือ..เอ่อเธอกำลังทำภารกิจอยู่หรอ ?”ฉันถามอย่างเก้ ๆ กัง ๆทำการใหญ่ใจต้องนิ่ง จำไว้แมรี่เอ๋ยยยยยยยยยยยย

 

“ใช่”เธอพูดพร้อมกับม้วนกระดาษแล้วเหน็บไว้ที่เอว

 

“คือฉันแค่อยากจะถามว่าเธอรู้จักใครในบ้านพีเธอรีนบ้างไหม?”ถามออกไปแล้ว  ตื่นเต้นชะมัด >_<

 

“ถ้าบอกเธอแล้วฉันจะได้อะไร ?”หนอย เจ้าเล่ห์นักนะ

 

“แล้วเธอต้องการอะไร ?”

 

“เธอคือ 1 ในสมาชิกของบ้านโคเวลใช่ไหม ?”แหน่ะ ! รู้จักฉันด้วย

 

“ใช่ แล้วเธอคือ...”คือใครฟ้ะ ?

 

“ฉันชื่อ เมอร่า อยู่บ้าน ราเวนคลอยินดีที่ได้รู้จัก ^^ ”เมอร่าส่งยิ้มที่ฉันเองก็เดาไม่ออกว่าประสงค์ดีหรือร้าย

 

“ฉัน...”

 

“แมรี่เมส วิวสัน ฉันรู้จักเธอ”เมอร่าชิงพูด แล้วรู้จักชื่อฉันได้ไงกันล่ะเนี่ย “ฉันเห็นเธอในทีวีน่ะไม่ต้องตกใจไปหรอก ^^ ”เหมือนรู้ความคิดของฉัน เมอร่าก็อธิบายให้ฟัง อ๋อ ! ฉันนี่ดังเหมือนกันนะเนี่ย เขินจังเลย >_< เอ๊ะ  นี่ไม่ใช่เวลามาเขินนะแมรี่ !

 

“เรียกสั้น ๆ ว่าแมรี่ก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่ ^^”ฉันยื่นมืออกไปเพื่อจะได้สานสัมพันธ์ครั้งนี้ เมอร่ายื่นมืออกมาทันที กอดจะดึงฉันเข้าไปชนไหล่พอเป็นพิธี มือเธอนุ่มจัง ขนาดเป็นนักยิงธนูนะเนี่ย

 

“เอาล่ะฉันพอจะรู้จักคนของพีเธอรีนอยู่บ้าน แล้วเธอพอจะรู้จักบ้านของฮอกวอตต์บ้างไหมล่ะ ?”เมอร่าเข้าประเด็น

 

“คนของฮอกวอตต์หรอ ?”

 

“ใช่ ”เมอร่ายืนยัน

 

“แน่นอนฉันจำได้ทุกคนเลยล่ะเพราะรู้สึกว่าวันนี้ฉันจะสนใจแค่คนกลุ่มนี้เป็นพิเศษ”

 

“เยี่ยมเลย งั้นเธอบอกบุคลิกรูปร่างพร้อมชื่อของคนบ้านนี้มาแล้วฉันจะบอกสมาชิกของบ้านพีเธอรีนให้เธอเอง”เมอร่าบอกอย่างดีใจ แต่ก็ยังไม่ทิ้งบุคลิกที่เป็นคนขรึมจริงจัง แหม ฉันอยากเท่ห์แบบนี้บ้างจัง *0* เมื่อฉันบอกเสร็จ เมอร่าก็บอกสมาชิกของทุกคนในบ้านพีเธอรีนให้ฉัน

 

“หวังว่าเราคงจะได้เจอกันอีกครั้ง”เมอร่าเอ่ยเสียงเรียบแต่ใบหน้ากระตุกยิ้มเล็กน้อย

 

“แน่นอนเราต้องได้เจอกันแน่ บาย ^^/”ฉันโบกมือให้เมอร่า เมอร่ายิ้มตอบเล็กน้อยก่อนจะหันหลังเดินจากไป กี่โมงแล้วเนี่ย (. .  )ฉันก้มลงมองนาฬิกาที่ข้อมือบ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลา 6 โมง 45 นาที ตอนแยกออกมาจากพวกนั้นก็ 6 โมงพอดีงั้นยังเหลืออีก 15 นาที ฉันไปเดินเที่ยวอีกสักหน่อยดีกว่า ลั้ลลา ^O^

 

“เธอน่ะแมรี่รึป่าว ?”อยู่ดี ๆ ก็มีหนุ่มรูปร่างสันทัดสองคนเรียกฉัน

 

“ ห้ะ เรียกฉันหรอ ?” ฉันชี้นิ้วไปที่ตัวเอง

 

“เธอจริง ๆ ด้วย จำฉันไม่ได้รึไง ” ฉันเพ่งพินิจ  เอ..จะว่าไปก็คุ้น ๆ อยู่แฮะ - -a

 

“ฉันไง”ผมสีเทาแบบนี้ ตาแบบนี้ ใบหน้าแบบนี้ แล้วไอเย็นแบบนี้...

 

“นายคือคนที่มาจากเมืองทางเหนือนิ่ เอ..ฟาเอลใช่ม้ะ !?”ฉันโพล่งทั้งตกใจและดีใจ ไม่นึกว่าจะเจอกันตอนนี้

 

“55555 ฉันนึกว่าเธอจะจำฉันไม่ได้แล้วซะอีก”ฟาเอลหัวเราะโชว์รอยยิ้มอันมีเสน่ห์

 

“ฉันต้องจำได้อยู่แล้วน่า อยู่ใกล้ ๆ แล้วเย็นแบบนี้ก็มีแค่นายแหละ ปล่อยพลังโดยไม่รู้ตัวอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย ?”ฉันถามพลางมองที่ตัวของฟาเอล ซึ่งมันมีไอเย็นลอยอยู่รอบ ๆ แล้วนายไม่หนาวบ้างรึไงนะ

 

“5555 เธอจำฉันโดยวิธีนี้หรอเนี่ย ฮ่ะ ๆ ”

 

“อ่ะแฮ่ม ! “ชายที่เดินมาพร้อมฟาเอลตั้งแต่แรกแกล้งกระแอมขึ้น เพื่อบ่งบอกว่าฉันก็มีตัวตน

 

“อ้ะ อ้าว โทษทีฉันลืมนายซะสนิท นี่ไวท์สมาชิกจากบ้านโพเมนทอสบ้านเดียวกับฉัน หมอนี่อยู่ในอันดับที่9เลยนะ เก่งกว่าฉันอีกแหน่ะ ^^”เมื่อฟาเอลพูดจบ หนุ่มร่างสูงที่ชื่อว่าไวท์ก็ก้มโค้งให้ฉัน เขามีผมสีน้ำตาลแดง ดวงตาสีน้ำตาลอ่อน ขนตาหนายาวเป็นแพปากกระจับเล็กชวนมอง จมูกโด่งเป็นสันทำไมผู้เข้าแข่งขันมีแต่คนหน้าตาดีนักน้า >O<

 

“ฉะ..ฉันแมรี่ยินดีที่ได้รู้จัก ^^ ”ฉันพูดตะกุกตะกัก คงเพราะไวท์กับฟาเอลยิ้มให้ อร้าย !! >_< ฉันจะละลายแล้ว !

 

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันสาวน้อย J”ไวท์ส่งยิ้มชวนน่าหลงใหลมาให้ แล้วยื่นมือออกมา ฉันจึงยื่นมือออกไปจับโดยลังเลเล็กน้อย ก็ถ้ามือฉันเปียกชุ่มด้วยเหงื่อก็น่าอายแย่สิ ดีนะฉันแอบเช็ดแล้ว กิ้กิ้ >_< เมื่อมือประสานกันไวท์ก็ดึงฉันเข้าหาแต่ฟาเอลกลับดึงตัวไวท์ออกแล้วบอกว่าแนะนำตัวแค่นี้ก็พอแล้วเพราะต้องรีบไป ว้า เสียดายจัง (นางเอกเราหื่นค่ะ - - )

 

“แล้วเจอกันใหม่นะแมรี่ บาย ^^/ ”ฟาเอลบอกแค่นั้นก็รีบลากไวท์เดินสวนไปทางเดียวกับเมอร่าทันที ไวท์ก็งงนิดหน่อยแต่ก็ยอมให้ฟาเอลลากไปแต่โดยดี อะไรของเค้านะ ช่างเหอะกี่โมงแล้วเนี่ย O_O 1 ทุ่ม 15 นาที สายแล้วนี่นา ! เมื่อเห็นเวลาฉันก็รีบวิ่งลงมายังห้องโถงเพื่อไปยังจุดนัดแต่เมื่อมาถึงก็พบกับพาสเนอร์กับเอรอสที่ยืนหล่อด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตรทันที

 

“อะไรกันยะ ฉันเลทไปแค่ 15 นาทีเองนะ”ฉันโวย

 

“แล้วได้ข้อมูลอะไรมาบ้างล่ะ ?”เอรอสกอดอกถามอย่างเอาเรื่อง

 

“ระดับฉันก็ต้องรู้มาเยอะแน่นอน ฉันรู้แล้วว่าสมาชิกของบ้านพีเธอรีนมีใครบ้าง แล้วมีกี่คนแล้วแต่ละคนมีบุคลลิกยังไงบ้าง”ฉันกอดอกเชิดอย่างภูมิใจในข้อมูลของตัวเอง

 

“จริงหรอ ! O_O ”พาสเนอร์กับเอรอสอุทานพร้อมกัน ถามแบบนี้แสดงว่าพวกนายไม่รูอะไรเลยสินะ - -+

 

“แน่นอน ว่าแต่พวกนายไม่ได้เรื่องอะไรเลยใช่ไหม - -+ ”พาสเนอร์กับเอรอสหน้าถอดสีทันที

 

“ฉันเข้าไปค้นในบ้านพีเธอรีนแล้ว แต่พวกนั้นรอบคอบเกินกว่าจะซ่อนธงไว้ในห้องและเอาของที่แสดงตัวตนของตัวเองไว้ในห้อง ฉันเลยไม่รู้อะไรเลย - -^”พาสเนอร์บ่นด้วยสีหน้าเซงสุด ๆ

 

“ฉันก็เหมือนกัน ( - -*  ) ”

 

“มิสมาดอนน่าไม่ยอมบอกอะไรเลยหรอ ?”แสดงว่านางคงไม่ได้บ้ากามอย่างที่คิดแฮะ

 

“ป่าว ฉันหามิสมาดอนน่าไม่เจอ”

 

“ห้ะ ! นายหาดีหรือป่าวเนี่ย แล้วนายหายไปไหนมาตั้ง 1 ชั่วโมง ?”

 

“ฉันหาดีแล้ว แล้วฉันก็กลับมารอที่นี่หลังจากเดินหา 5 นาที -.- ”

 

“5 นาที ! นายนี่มัน... ”ฉันจะสรรหาคำอะไรมาด่าไอ้จอมขี้เกียจนี่ดีนะ ฮึ่ย ! 

 

“ฟังฉันก่อนสิยัยเพี้ยน ฉันถามหามิสมาดอนน่ากับองค์รักษ์ของเธอแล้ว องค์รักษ์บอกว่าหล่อนออกไปจากที่นี่หลังจากมอบภารกิจฉันก็เลยไม่จำเป็นต้องตามหาไงยัยบ้า ”

 

“นายว่าใครบ้าห้ะ ! ”

 

“ฉันคุยกับใครอยู่ล่ะ -,.-”เอรอสพูดพลางแคะขี้มูกหน้าตาเฉย

 

“หนอย.....”

 

“พอ ๆ (- -*  )”พาสเนอร์ห้ามอย่างเอือมระอาฉันกับเอรอส”เธอบอกข้อมูลที่เธอรู้มาเราจะได้รีบไปตามพาพวกพีเธอรีนกัน”ก็ได้ ฝากไว้ก่อนเถอะ ชิ -3-

 

“บ้านพีเธอรีนมีสมาชิก 5 คน เป็นหญิง 2 ชาย 3 คนแรกชื่อรูส มีผมสีแดงสด ชอบใส่ชุดไพรเวทสีน้ำเงินเทา ผ้าคลุมสีเทาซึ่งไม่ค่อยจะมีใครใส่สีนี้เพราะฉะนั้นฉันว่าคนนี้น่าจะหาไม่ยาก”

 

“ใช่คนนั้นรึป่าว - -/ ”เอรอสชี้ไปยังหนุ่มร่างสูง มีผมสีแดงสด ใส่ชุดไพรเวทสีน้ำเงินเทา และสวมผ้าคลุมสีเทา o_O คนนี้ไม่ผิดแน่ และที่สำคัญหมอนั่นกำลังจับกระเป๋าตลอดเวลา คล้ายเหมือนกำลังระแวงอะไรอยู่

 

“พาสฉันว่าคนนี้ไม่ผิดแน่ แถมยังทำตัวหน้าสงสัยเหมือนระแวงอะไรอยู่บางทีหมอนั่นอาจจะกำลังระวังพวกเราอยู่ก็ได้นะ”ฉันคิดได้ดังนั้นก็รีบดึงพวกเราไปหลบหลังเสาเพื่อที่หมอนั่นจะได้ไม่รู้ว่ากำลังมีพวกเราจ้องเขาอยู่

 

“ฉันก็คิดเหมือนเธอแมรี่ งั้นเอางี้เรามาวางแผนเพื่อชิงธงสีแดงจากหมอนั่นกันเถอะ”พาสเนอร์บอก

 

“ได้เลย เอ๊ะ? เอรอสไปไหนล่ะ เมื่อกี๊ยังยืนอยู่ข้างหลังอยู่เลยนี่นา”ฉันถามเมื่อหันหลังมาไม่เจอเอรอส

 

“แมรี่นั่น !”พาสเนอร์สะกิดฉันให้มองไปทางหนุ่มผมแดงสดนั่น เอรอสคิดอะไรของเค้าเนี่ย ทำแบบนั้นมันเสียงเกินไปนะนอกจากจะไม่รู้ระดับความเก่งของหมอนั่นแล้วเราก็ยังไม่รู้ว่าหมอนั่นจะมีธงสีแดงอย่างที่คิดไว้รึป่าว ตายแน่ๆ ๆๆๆ -0-

 

เอ้ะ o_O ทำไมอยู่ดี ๆ รูสก็หยิบธงสีแดงออกมาจากกระเป๋าแล้วชูให้เอรอสดูเฉยเลย เอรอสพอเห็นธงปึ้บก็ต่อยหน้ารูสหนึ่งหมัดส่งผลให้รูสที่ไม่ทันได้ตั้งตัวนอนสลบลงกองกับพื้นทันที แม่เจ้า >O< ฉันตาฝาดไปใช่ม้ายยยยยยยยยยย !!

 

“ฝีมือมันไม่เลวจริง ๆ ”พาสเนอร์เอ่ยออกมาเบา ๆ แล้วเอรอสก็หยิบธงสีแดงออกมาจากมือของรูสที่นอนแอ้งแม้งอยู่แล้วเดินกลับมาหน้าตาเฉย

 

“นะ..นายทำได้ไงอ่ะ O_O”ฉันรีบถามเอรอสทันที

 

“ก็แค่ถามมันว่าแกมีธงสีแดงอยู่กับตัวใช่มั้ย มันก็ตอบว่าใช่ แล้วฉันก็ขอดู มันก็ให้ดูแค่เนี้ยะเอง ( -  -*   )”เอรอสตอบพลางยักไหล่ไม่สนใจนัก แค่เนี้ยะเองหรอ ไม่จริงอ่ะ นายต้องใช้คาถาอะไรสักอย่างแน่ ฉันไม่เชื่อนายเก่งเกินไปแล้ว !!

 

“ทำหน้าแบบนั้นไม่เชื่อฉันใช่ไหม (- -^)”

 

“ใช่ นายใช้เวทมนต์ใช่ไหม ?”ฉันถามอย่างไม่เชื่อสุด ๆ

 

“ใช่”

 

“นั่นไงฉันว่าแล้ว นายใช้เวทมนต์จริง ๆ ด้วย >O< ”

 

“ฉันใช้คาถาเวทย์สะกดใจ”

 

“นายรู้จักคาถานี้ด้วยหรอ o_o ”พาสเนอร์ก็ตกใจพอ ๆ กับฉัน เพราะเอรอสไม่ได้เรียนคาถาเวทมนต์มาการที่ใช้นั่นมันเป็นเรื่องที่แปลกมาก

 

“ไม่รู้จักหรอกแต่ โมโม่ บอกฉัน”

 

“ใครกันโมโม่ ?”นี่เอรอสพูดอะไรยิ่งพูดฉันยิ่งงง

 

“ก็ไม้กายสิทธิ์ของฉันนี่ไง”พูดจบเอรอสก็ชูไม้กายสิทธิ์ให้ดู นี่นายตั้งชื่อให้ไม้กายสิทธิ์หรอ - -

 

“ฉันขอดูหน่อย”พาสเนอร์บอก เอรอสก็ส่งไม้ให้โดยไม่ได้คิดอะไร พาสเนอร์รับมาเพ่งอย่างจริงจัง

 

“ไม้กายสิทธิ์อันนี้ไมใช้ไม้ธรรมดามันทำจากหางของมังกรดำและยังทำจากจมูกมินอร์ทอ แล้วขี้หูของเต่าทะเลล้านปีและที่สำคัญทำจากปากของนกกิงเกล ”พาสเนอร์พูดพร้อมพลิกไม้ไปมา นั่นมันตรงตามตำราไม้กายสิทธิ์ที่มีพลังสูงเลยนิ่ เพราะเหตุนี้นี่เองไม้กายสิทธิ์ของเอรอสถึงพูดได้เพราะทำจากนกกิงเกลนี่เอง  เอ...ว่าแต่ไม้ของฉันก็พูดได้นี่นา แต่หลังจากวันนั้นฉันก็ไม่เห็นมันพูดอีกเลย ลองให้พาสเนอร์ดูมั่งดีกว่า ฉันจึงล้วงเข้าไปในผ้าคลุมแล้วหยิบไม้กายสิทธิ์ส่งให้พาสเนอร์บ้าง

 

“นายดูของฉันให้บ้างสิ  ฉันอยากรูว่ามันทำมาจากอะไร”พาสเนอร์รับไปเพ่งดู

 

“เธอไปได้มาจากไหนน่ะแมรี่ ?”พาสเนอร์ถามอย่างตกใจ

 

“ฉันได้มาจากการแข่งขันในรอบคัดเลือกหน่ะ ตอนนั้นประตูเปลี่ยนมิติถูกเปลี่ยนมิติไปยังป่าต้องห้ามและฉันก็เจอกับเจ้าของไม้นี้เข้า แล้วเค้าก็ให้ฉันมานี่แหละ ว่าแต่มันทำไมหรอ”ฉันอธิบายแล้วถามอย่างงวยในท่าทีของพาสเนอร์

 

“ก็มันตรงกับไม้ของเอรอสทุกอย่างเลยน่ะสิ มันแปลกมากเลยนะที่ไม้พลังเวทย์สูงขนาดนี้จะมีเหมือนกันถึง 2 อัน ”พาสเนอร์บอกพลางลูบคางตัวเองไปมา บ่งบอกว่าคิดมากอย่างหนัก

 

“แล้วนายรู้หรือป่าวว่าใครเป็นคนสร้างไม้กายสิทธิ์สองอันนี้ขึ้นมา”

 

“ฉันไม่แน่ใจหรอกนะ แต่ฉันก็คิดได้แค่คนเดียว”

 

“ใครหรอ ?”

 

“พ่อมดซาคารัส แห่งเขาเพอซุส”

 

“แต่พ่อมดซาคารัสตายไปตั้งหลายพันปีแล้วนะ แล้วทำไมเขาถึงสร้างไว้ตั้ง 2 อันล่ะ ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ ?? ”

 

“อันนี้ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่คิดว่าตัวเองจำไม่ผิดแน่ฉันเคยอ่านเจอในประวัติของพ่อมดซาคารัสน่ะ ”

 

“แล้วนายรู้หรือป่าวว่าทำไมพ่อมดซาคารัสถึงตาย”ฉันถามอย่างสงสัย

 

“ถ้าฉันจำไม่ผิด เห็นว่าโดนฆ่าตายจากพ่อมดสายดำคนหนึ่งซึ่งไม่มีใครรู้”

 

“โหย น่ากลัวจัง พ่อมดซาคารัสขึ้นชื่อเรื่องคาถาแห่งศาสตร์มืดที่สุด แต่ก็ยังมีคนสามารถเอาชนะได้ คนคนนั้นคงต้องเก่งมากแน่ ๆ เลยเนอะ ”ฉันบอก พาสเนอร์ก็พยักหน้าเห็นด้วย เอรอสเองก็คิดหนักจนคิ้วแทบจะมัดโบว์ได้ รู้สึกเหมือนเขาจะคับคล้ายคับคลาเหมือนจะนึกอะไรออก แต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา  อะไรของเขา    -  -a

 

“เอาล่ะเราพักเรื่องนั้นก่อนดีกว่า ตอนนี้เราควรติดต่อไอ้เวลล์ก่อน”พูดเสร็จพาสเนอร์ก็หยิบนาฬิกาขึ้นมาทันที นี่มันรุ่นหลุยส์ใบตองยี่ห้อเดียวกับฉันเลยนี่นา แต่ของพาสเนอร์เป็นสายสีแดงแต่หน้าปัดสีดำ เท่ห์กว่าฉันอีกอ่ะ >O<

 

“อ๊ะ  ติดต่อได้แล้ว เห้ พวกนายอยู่ที่ไหนกันน่ะ”พาสเนอร์กรอกเสียงใส่ลงไปในนาฬิกาทันที

 

“โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกก  !! ”โอ้ย ! หูจะแตกทำไมคำรามเสียงดังนักนะ -0-

 

“ลีถูกสิงโตเขมือบอยู่รึป่าวเนี่ย !? ”ฉันถามอย่างกังวล

 

“ฉันว่าไม่น่าจะใช่นะ ฉันคิดว่าไอ้เวลล์น่าจะกลายร่างเป็นสิงโตมากกว่า”พาสเนอร์บอก จริงด้วย ภารกิจคือต้องแปลงร่างเป็นสัตว์นี่นา

 

“แล้วทีนี้จะคุยกันยังไง ?”ฉันกอดถามพลางทำสีหน้าเซงสุด ๆ

 

“เอ่อ...นั่นน่ะสิ่ - -a ”พาสเนอร์ก็ได้แต่เกาหัวแกรก ๆ จนขี้รังแคกระเด็นออกมาคนละทิศละทาง (ฉันไม่ได้มีขี้รังแคซะหน่อย :พาสเนอร์ )ฉันหยอกก็ได้ - -+

 

“เห้ ๆ นี่ฉันซันนะ ตอนนี้พวกเราโดนโจมตีจากบ้านโพเมนทอส รีบมาช่วยด่วนเลยมันมีหลายคน เดี๋ยวฉันจะส่งพิกัดให้ รีบมาด่วนเลยนะ !!!”ตู๊ด ๆ ๆ ๆ  แล้วสัญญาณก็ตัดไป ว่าไงนะ O_O บ้านโพเมนทอสอย่างงั้นหรอนั่นมันบ้านที่ฟาเอลกับไวท์....

 

“แย่แล้ว ภารกิจบ้านโพเมนทอสคือโจมตีบ้านโคเวลอย่างงั้นหรอเนี่ย ไปกันเถอะแมรี่ !”งั้นตอนที่เจอกันที่ทางเดินฟาเอลก็รู้แต่แรกแล้วล่ะสิว่าจะต้องโจมตีบ้านโคเวล แล้วทำไมเค้าไม่ทำร้ายฉันล่ะ ?

 

“มัวแต่คิดอะไรอยู่ละ แมรี่ ไอ้เวลล์กับไอ้ซันกำลังแย่นะ!!”พาสเนอร์เขย่าตัวฉันเพื่อเรียกสติ ยังไม่ทันที่ฉันจะได้คิดอะไรมากกว่านี้ พาสเนอร์ก็รีบฉุดกระชากลากถูฉันออกมาทันที  เอรอสเห็นแบบนั้นก็รีบวิ่งตามออกมาทันที

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา