ภารกิจแม่มดร้ายจับหัวใจนายสุดหล่อ ><

45

เพื่อนใหม่.

 

เอาล่ะ ฉันก็ไปบ้างดีกว่า ฉันเลือกที่จะเดินชั้นสองก่อนเพราะชั้นสองตามทางเดินน่าจะเจอใครบ้างว่าแต่ฉันจะถามว่าไงดีล่ะ ใช้คำถามแบบไหนถึงจะเป็นการหลอกถามนะ ยิ่งซื่อ ๆ อยู่ด้วยแบ่งหน้าที่ผิดหรือป่าวเนี่ยฉัน - - ฉันเดินไปตามทางเดินมีแค่แสงไฟจากหน้าห้องของแต่ละบ้านสลัว ๆ เท่านั้น จะประหยัดไฟอะไรกันนักกันหนาเนี่ย ถ้าเกิดฉันเดินไปสะดุดอะไรเข้า ล้มหัวฟาดพื้นตายทำไง ยิ่งซุ่มซ่ามอยู่ด้วย(รู้ตัวเองอีก - - )อ้ะ o_O นั่นคนนี่นา ดูเหมือนจะกำลังยืนอ่านอะไรสักอย่าง ในมือถือกระดาษที่เหมือนกับกระดาษของฉันหรือว่าจะเป็นใบภารกิจ คงกำลังอ่านทวนภารกิจอยู่แน่ ๆ ลองเข้าไปถามดูแล้วกัน เย้ ^O^

 

“ยู้ฮูว ^^/ ”ฉันเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างหน้าสาวสวยคนหนึ่งซึ่งแต่งตัวด้วยชุดคลุมไพรเวทสีดำ ด้านหลังมีธนูเหน็บไว้

 

“มีธุระอะไรหรอ ?”เธอเงยหน้าขึ้นมาช้า ๆ เผยให้เห็นใบหน้าอย่างชัดเจน เธอมีผมสีบลอนด์ทอง จมูกโด่งเป็นสัน ใบหน้าเรียวยาวลับกับดวงตาคมโต ช่างสวยจริง ๆ

 

“คือ..เอ่อเธอกำลังทำภารกิจอยู่หรอ ?”ฉันถามอย่างเก้ ๆ กัง ๆทำการใหญ่ใจต้องนิ่ง จำไว้แมรี่เอ๋ยยยยยยยยยยยย

 

“ใช่”เธอพูดพร้อมกับม้วนกระดาษแล้วเหน็บไว้ที่เอว

 

“คือฉันแค่อยากจะถามว่าเธอรู้จักใครในบ้านพีเธอรีนบ้างไหม?”ถามออกไปแล้ว  ตื่นเต้นชะมัด >_<

 

“ถ้าบอกเธอแล้วฉันจะได้อะไร ?”หนอย เจ้าเล่ห์นักนะ

 

“แล้วเธอต้องการอะไร ?”

 

“เธอคือ 1 ในสมาชิกของบ้านโคเวลใช่ไหม ?”แหน่ะ ! รู้จักฉันด้วย

 

“ใช่ แล้วเธอคือ...”คือใครฟ้ะ ?

 

“ฉันชื่อ เมอร่า อยู่บ้าน ราเวนคลอยินดีที่ได้รู้จัก ^^ ”เมอร่าส่งยิ้มที่ฉันเองก็เดาไม่ออกว่าประสงค์ดีหรือร้าย

 

“ฉัน...”

 

“แมรี่เมส วิวสัน ฉันรู้จักเธอ”เมอร่าชิงพูด แล้วรู้จักชื่อฉันได้ไงกันล่ะเนี่ย “ฉันเห็นเธอในทีวีน่ะไม่ต้องตกใจไปหรอก ^^ ”เหมือนรู้ความคิดของฉัน เมอร่าก็อธิบายให้ฟัง อ๋อ ! ฉันนี่ดังเหมือนกันนะเนี่ย เขินจังเลย >_< เอ๊ะ  นี่ไม่ใช่เวลามาเขินนะแมรี่ !

 

“เรียกสั้น ๆ ว่าแมรี่ก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่ ^^”ฉันยื่นมืออกไปเพื่อจะได้สานสัมพันธ์ครั้งนี้ เมอร่ายื่นมืออกมาทันที กอดจะดึงฉันเข้าไปชนไหล่พอเป็นพิธี มือเธอนุ่มจัง ขนาดเป็นนักยิงธนูนะเนี่ย

 

“เอาล่ะฉันพอจะรู้จักคนของพีเธอรีนอยู่บ้าน แล้วเธอพอจะรู้จักบ้านของฮอกวอตต์บ้างไหมล่ะ ?”เมอร่าเข้าประเด็น

 

“คนของฮอกวอตต์หรอ ?”

 

“ใช่ ”เมอร่ายืนยัน

 

“แน่นอนฉันจำได้ทุกคนเลยล่ะเพราะรู้สึกว่าวันนี้ฉันจะสนใจแค่คนกลุ่มนี้เป็นพิเศษ”

 

“เยี่ยมเลย งั้นเธอบอกบุคลิกรูปร่างพร้อมชื่อของคนบ้านนี้มาแล้วฉันจะบอกสมาชิกของบ้านพีเธอรีนให้เธอเอง”เมอร่าบอกอย่างดีใจ แต่ก็ยังไม่ทิ้งบุคลิกที่เป็นคนขรึมจริงจัง แหม ฉันอยากเท่ห์แบบนี้บ้างจัง *0* เมื่อฉันบอกเสร็จ เมอร่าก็บอกสมาชิกของทุกคนในบ้านพีเธอรีนให้ฉัน

 

“หวังว่าเราคงจะได้เจอกันอีกครั้ง”เมอร่าเอ่ยเสียงเรียบแต่ใบหน้ากระตุกยิ้มเล็กน้อย

 

“แน่นอนเราต้องได้เจอกันแน่ บาย ^^/”ฉันโบกมือให้เมอร่า เมอร่ายิ้มตอบเล็กน้อยก่อนจะหันหลังเดินจากไป กี่โมงแล้วเนี่ย (. .  )ฉันก้มลงมองนาฬิกาที่ข้อมือบ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลา 6 โมง 45 นาที ตอนแยกออกมาจากพวกนั้นก็ 6 โมงพอดีงั้นยังเหลืออีก 15 นาที ฉันไปเดินเที่ยวอีกสักหน่อยดีกว่า ลั้ลลา ^O^

 

“เธอน่ะแมรี่รึป่าว ?”อยู่ดี ๆ ก็มีหนุ่มรูปร่างสันทัดสองคนเรียกฉัน

 

“ ห้ะ เรียกฉันหรอ ?” ฉันชี้นิ้วไปที่ตัวเอง

 

“เธอจริง ๆ ด้วย จำฉันไม่ได้รึไง ” ฉันเพ่งพินิจ  เอ..จะว่าไปก็คุ้น ๆ อยู่แฮะ - -a

 

“ฉันไง”ผมสีเทาแบบนี้ ตาแบบนี้ ใบหน้าแบบนี้ แล้วไอเย็นแบบนี้...

 

“นายคือคนที่มาจากเมืองทางเหนือนิ่ เอ..ฟาเอลใช่ม้ะ !?”ฉันโพล่งทั้งตกใจและดีใจ ไม่นึกว่าจะเจอกันตอนนี้

 

“55555 ฉันนึกว่าเธอจะจำฉันไม่ได้แล้วซะอีก”ฟาเอลหัวเราะโชว์รอยยิ้มอันมีเสน่ห์

 

“ฉันต้องจำได้อยู่แล้วน่า อยู่ใกล้ ๆ แล้วเย็นแบบนี้ก็มีแค่นายแหละ ปล่อยพลังโดยไม่รู้ตัวอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย ?”ฉันถามพลางมองที่ตัวของฟาเอล ซึ่งมันมีไอเย็นลอยอยู่รอบ ๆ แล้วนายไม่หนาวบ้างรึไงนะ

 

“5555 เธอจำฉันโดยวิธีนี้หรอเนี่ย ฮ่ะ ๆ ”

 

“อ่ะแฮ่ม ! “ชายที่เดินมาพร้อมฟาเอลตั้งแต่แรกแกล้งกระแอมขึ้น เพื่อบ่งบอกว่าฉันก็มีตัวตน

 

“อ้ะ อ้าว โทษทีฉันลืมนายซะสนิท นี่ไวท์สมาชิกจากบ้านโพเมนทอสบ้านเดียวกับฉัน หมอนี่อยู่ในอันดับที่9เลยนะ เก่งกว่าฉันอีกแหน่ะ ^^”เมื่อฟาเอลพูดจบ หนุ่มร่างสูงที่ชื่อว่าไวท์ก็ก้มโค้งให้ฉัน เขามีผมสีน้ำตาลแดง ดวงตาสีน้ำตาลอ่อน ขนตาหนายาวเป็นแพปากกระจับเล็กชวนมอง จมูกโด่งเป็นสันทำไมผู้เข้าแข่งขันมีแต่คนหน้าตาดีนักน้า >O<

 

“ฉะ..ฉันแมรี่ยินดีที่ได้รู้จัก ^^ ”ฉันพูดตะกุกตะกัก คงเพราะไวท์กับฟาเอลยิ้มให้ อร้าย !! >_< ฉันจะละลายแล้ว !

 

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันสาวน้อย J”ไวท์ส่งยิ้มชวนน่าหลงใหลมาให้ แล้วยื่นมือออกมา ฉันจึงยื่นมือออกไปจับโดยลังเลเล็กน้อย ก็ถ้ามือฉันเปียกชุ่มด้วยเหงื่อก็น่าอายแย่สิ ดีนะฉันแอบเช็ดแล้ว กิ้กิ้ >_< เมื่อมือประสานกันไวท์ก็ดึงฉันเข้าหาแต่ฟาเอลกลับดึงตัวไวท์ออกแล้วบอกว่าแนะนำตัวแค่นี้ก็พอแล้วเพราะต้องรีบไป ว้า เสียดายจัง (นางเอกเราหื่นค่ะ - - )

 

“แล้วเจอกันใหม่นะแมรี่ บาย ^^/ ”ฟาเอลบอกแค่นั้นก็รีบลากไวท์เดินสวนไปทางเดียวกับเมอร่าทันที ไวท์ก็งงนิดหน่อยแต่ก็ยอมให้ฟาเอลลากไปแต่โดยดี อะไรของเค้านะ ช่างเหอะกี่โมงแล้วเนี่ย O_O 1 ทุ่ม 15 นาที สายแล้วนี่นา ! เมื่อเห็นเวลาฉันก็รีบวิ่งลงมายังห้องโถงเพื่อไปยังจุดนัดแต่เมื่อมาถึงก็พบกับพาสเนอร์กับเอรอสที่ยืนหล่อด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตรทันที

 

“อะไรกันยะ ฉันเลทไปแค่ 15 นาทีเองนะ”ฉันโวย

 

“แล้วได้ข้อมูลอะไรมาบ้างล่ะ ?”เอรอสกอดอกถามอย่างเอาเรื่อง

 

“ระดับฉันก็ต้องรู้มาเยอะแน่นอน ฉันรู้แล้วว่าสมาชิกของบ้านพีเธอรีนมีใครบ้าง แล้วมีกี่คนแล้วแต่ละคนมีบุคลลิกยังไงบ้าง”ฉันกอดอกเชิดอย่างภูมิใจในข้อมูลของตัวเอง

 

“จริงหรอ ! O_O ”พาสเนอร์กับเอรอสอุทานพร้อมกัน ถามแบบนี้แสดงว่าพวกนายไม่รูอะไรเลยสินะ - -+

 

“แน่นอน ว่าแต่พวกนายไม่ได้เรื่องอะไรเลยใช่ไหม - -+ ”พาสเนอร์กับเอรอสหน้าถอดสีทันที

 

“ฉันเข้าไปค้นในบ้านพีเธอรีนแล้ว แต่พวกนั้นรอบคอบเกินกว่าจะซ่อนธงไว้ในห้องและเอาของที่แสดงตัวตนของตัวเองไว้ในห้อง ฉันเลยไม่รู้อะไรเลย - -^”พาสเนอร์บ่นด้วยสีหน้าเซงสุด ๆ

 

“ฉันก็เหมือนกัน ( - -*  ) ”

 

“มิสมาดอนน่าไม่ยอมบอกอะไรเลยหรอ ?”แสดงว่านางคงไม่ได้บ้ากามอย่างที่คิดแฮะ

 

“ป่าว ฉันหามิสมาดอนน่าไม่เจอ”

 

“ห้ะ ! นายหาดีหรือป่าวเนี่ย แล้วนายหายไปไหนมาตั้ง 1 ชั่วโมง ?”

 

“ฉันหาดีแล้ว แล้วฉันก็กลับมารอที่นี่หลังจากเดินหา 5 นาที -.- ”

 

“5 นาที ! นายนี่มัน... ”ฉันจะสรรหาคำอะไรมาด่าไอ้จอมขี้เกียจนี่ดีนะ ฮึ่ย ! 

 

“ฟังฉันก่อนสิยัยเพี้ยน ฉันถามหามิสมาดอนน่ากับองค์รักษ์ของเธอแล้ว องค์รักษ์บอกว่าหล่อนออกไปจากที่นี่หลังจากมอบภารกิจฉันก็เลยไม่จำเป็นต้องตามหาไงยัยบ้า ”

 

“นายว่าใครบ้าห้ะ ! ”

 

“ฉันคุยกับใครอยู่ล่ะ -,.-”เอรอสพูดพลางแคะขี้มูกหน้าตาเฉย

 

“หนอย.....”

 

“พอ ๆ (- -*  )”พาสเนอร์ห้ามอย่างเอือมระอาฉันกับเอรอส”เธอบอกข้อมูลที่เธอรู้มาเราจะได้รีบไปตามพาพวกพีเธอรีนกัน”ก็ได้ ฝากไว้ก่อนเถอะ ชิ -3-

 

“บ้านพีเธอรีนมีสมาชิก 5 คน เป็นหญิง 2 ชาย 3 คนแรกชื่อรูส มีผมสีแดงสด ชอบใส่ชุดไพรเวทสีน้ำเงินเทา ผ้าคลุมสีเทาซึ่งไม่ค่อยจะมีใครใส่สีนี้เพราะฉะนั้นฉันว่าคนนี้น่าจะหาไม่ยาก”

 

“ใช่คนนั้นรึป่าว - -/ ”เอรอสชี้ไปยังหนุ่มร่างสูง มีผมสีแดงสด ใส่ชุดไพรเวทสีน้ำเงินเทา และสวมผ้าคลุมสีเทา o_O คนนี้ไม่ผิดแน่ และที่สำคัญหมอนั่นกำลังจับกระเป๋าตลอดเวลา คล้ายเหมือนกำลังระแวงอะไรอยู่

 

“พาสฉันว่าคนนี้ไม่ผิดแน่ แถมยังทำตัวหน้าสงสัยเหมือนระแวงอะไรอยู่บางทีหมอนั่นอาจจะกำลังระวังพวกเราอยู่ก็ได้นะ”ฉันคิดได้ดังนั้นก็รีบดึงพวกเราไปหลบหลังเสาเพื่อที่หมอนั่นจะได้ไม่รู้ว่ากำลังมีพวกเราจ้องเขาอยู่

 

“ฉันก็คิดเหมือนเธอแมรี่ งั้นเอางี้เรามาวางแผนเพื่อชิงธงสีแดงจากหมอนั่นกันเถอะ”พาสเนอร์บอก

 

“ได้เลย เอ๊ะ? เอรอสไปไหนล่ะ เมื่อกี๊ยังยืนอยู่ข้างหลังอยู่เลยนี่นา”ฉันถามเมื่อหันหลังมาไม่เจอเอรอส

 

“แมรี่นั่น !”พาสเนอร์สะกิดฉันให้มองไปทางหนุ่มผมแดงสดนั่น เอรอสคิดอะไรของเค้าเนี่ย ทำแบบนั้นมันเสียงเกินไปนะนอกจากจะไม่รู้ระดับความเก่งของหมอนั่นแล้วเราก็ยังไม่รู้ว่าหมอนั่นจะมีธงสีแดงอย่างที่คิดไว้รึป่าว ตายแน่ๆ ๆๆๆ -0-

 

เอ้ะ o_O ทำไมอยู่ดี ๆ รูสก็หยิบธงสีแดงออกมาจากกระเป๋าแล้วชูให้เอรอสดูเฉยเลย เอรอสพอเห็นธงปึ้บก็ต่อยหน้ารูสหนึ่งหมัดส่งผลให้รูสที่ไม่ทันได้ตั้งตัวนอนสลบลงกองกับพื้นทันที แม่เจ้า >O< ฉันตาฝาดไปใช่ม้ายยยยยยยยยยย !!

 

“ฝีมือมันไม่เลวจริง ๆ ”พาสเนอร์เอ่ยออกมาเบา ๆ แล้วเอรอสก็หยิบธงสีแดงออกมาจากมือของรูสที่นอนแอ้งแม้งอยู่แล้วเดินกลับมาหน้าตาเฉย

 

“นะ..นายทำได้ไงอ่ะ O_O”ฉันรีบถามเอรอสทันที

 

“ก็แค่ถามมันว่าแกมีธงสีแดงอยู่กับตัวใช่มั้ย มันก็ตอบว่าใช่ แล้วฉันก็ขอดู มันก็ให้ดูแค่เนี้ยะเอง ( -  -*   )”เอรอสตอบพลางยักไหล่ไม่สนใจนัก แค่เนี้ยะเองหรอ ไม่จริงอ่ะ นายต้องใช้คาถาอะไรสักอย่างแน่ ฉันไม่เชื่อนายเก่งเกินไปแล้ว !!

 

“ทำหน้าแบบนั้นไม่เชื่อฉันใช่ไหม (- -^)”

 

“ใช่ นายใช้เวทมนต์ใช่ไหม ?”ฉันถามอย่างไม่เชื่อสุด ๆ

 

“ใช่”

 

“นั่นไงฉันว่าแล้ว นายใช้เวทมนต์จริง ๆ ด้วย >O< ”

 

“ฉันใช้คาถาเวทย์สะกดใจ”

 

“นายรู้จักคาถานี้ด้วยหรอ o_o ”พาสเนอร์ก็ตกใจพอ ๆ กับฉัน เพราะเอรอสไม่ได้เรียนคาถาเวทมนต์มาการที่ใช้นั่นมันเป็นเรื่องที่แปลกมาก

 

“ไม่รู้จักหรอกแต่ โมโม่ บอกฉัน”

 

“ใครกันโมโม่ ?”นี่เอรอสพูดอะไรยิ่งพูดฉันยิ่งงง

 

“ก็ไม้กายสิทธิ์ของฉันนี่ไง”พูดจบเอรอสก็ชูไม้กายสิทธิ์ให้ดู นี่นายตั้งชื่อให้ไม้กายสิทธิ์หรอ - -

 

“ฉันขอดูหน่อย”พาสเนอร์บอก เอรอสก็ส่งไม้ให้โดยไม่ได้คิดอะไร พาสเนอร์รับมาเพ่งอย่างจริงจัง

 

“ไม้กายสิทธิ์อันนี้ไมใช้ไม้ธรรมดามันทำจากหางของมังกรดำและยังทำจากจมูกมินอร์ทอ แล้วขี้หูของเต่าทะเลล้านปีและที่สำคัญทำจากปากของนกกิงเกล ”พาสเนอร์พูดพร้อมพลิกไม้ไปมา นั่นมันตรงตามตำราไม้กายสิทธิ์ที่มีพลังสูงเลยนิ่ เพราะเหตุนี้นี่เองไม้กายสิทธิ์ของเอรอสถึงพูดได้เพราะทำจากนกกิงเกลนี่เอง  เอ...ว่าแต่ไม้ของฉันก็พูดได้นี่นา แต่หลังจากวันนั้นฉันก็ไม่เห็นมันพูดอีกเลย ลองให้พาสเนอร์ดูมั่งดีกว่า ฉันจึงล้วงเข้าไปในผ้าคลุมแล้วหยิบไม้กายสิทธิ์ส่งให้พาสเนอร์บ้าง

 

“นายดูของฉันให้บ้างสิ  ฉันอยากรูว่ามันทำมาจากอะไร”พาสเนอร์รับไปเพ่งดู

 

“เธอไปได้มาจากไหนน่ะแมรี่ ?”พาสเนอร์ถามอย่างตกใจ

 

“ฉันได้มาจากการแข่งขันในรอบคัดเลือกหน่ะ ตอนนั้นประตูเปลี่ยนมิติถูกเปลี่ยนมิติไปยังป่าต้องห้ามและฉันก็เจอกับเจ้าของไม้นี้เข้า แล้วเค้าก็ให้ฉันมานี่แหละ ว่าแต่มันทำไมหรอ”ฉันอธิบายแล้วถามอย่างงวยในท่าทีของพาสเนอร์

 

“ก็มันตรงกับไม้ของเอรอสทุกอย่างเลยน่ะสิ มันแปลกมากเลยนะที่ไม้พลังเวทย์สูงขนาดนี้จะมีเหมือนกันถึง 2 อัน ”พาสเนอร์บอกพลางลูบคางตัวเองไปมา บ่งบอกว่าคิดมากอย่างหนัก

 

“แล้วนายรู้หรือป่าวว่าใครเป็นคนสร้างไม้กายสิทธิ์สองอันนี้ขึ้นมา”

 

“ฉันไม่แน่ใจหรอกนะ แต่ฉันก็คิดได้แค่คนเดียว”

 

“ใครหรอ ?”

 

“พ่อมดซาคารัส แห่งเขาเพอซุส”

 

“แต่พ่อมดซาคารัสตายไปตั้งหลายพันปีแล้วนะ แล้วทำไมเขาถึงสร้างไว้ตั้ง 2 อันล่ะ ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ ?? ”

 

“อันนี้ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่คิดว่าตัวเองจำไม่ผิดแน่ฉันเคยอ่านเจอในประวัติของพ่อมดซาคารัสน่ะ ”

 

“แล้วนายรู้หรือป่าวว่าทำไมพ่อมดซาคารัสถึงตาย”ฉันถามอย่างสงสัย

 

“ถ้าฉันจำไม่ผิด เห็นว่าโดนฆ่าตายจากพ่อมดสายดำคนหนึ่งซึ่งไม่มีใครรู้”

 

“โหย น่ากลัวจัง พ่อมดซาคารัสขึ้นชื่อเรื่องคาถาแห่งศาสตร์มืดที่สุด แต่ก็ยังมีคนสามารถเอาชนะได้ คนคนนั้นคงต้องเก่งมากแน่ ๆ เลยเนอะ ”ฉันบอก พาสเนอร์ก็พยักหน้าเห็นด้วย เอรอสเองก็คิดหนักจนคิ้วแทบจะมัดโบว์ได้ รู้สึกเหมือนเขาจะคับคล้ายคับคลาเหมือนจะนึกอะไรออก แต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา  อะไรของเขา    -  -a

 

“เอาล่ะเราพักเรื่องนั้นก่อนดีกว่า ตอนนี้เราควรติดต่อไอ้เวลล์ก่อน”พูดเสร็จพาสเนอร์ก็หยิบนาฬิกาขึ้นมาทันที นี่มันรุ่นหลุยส์ใบตองยี่ห้อเดียวกับฉันเลยนี่นา แต่ของพาสเนอร์เป็นสายสีแดงแต่หน้าปัดสีดำ เท่ห์กว่าฉันอีกอ่ะ >O<

 

“อ๊ะ  ติดต่อได้แล้ว เห้ พวกนายอยู่ที่ไหนกันน่ะ”พาสเนอร์กรอกเสียงใส่ลงไปในนาฬิกาทันที

 

“โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกก  !! ”โอ้ย ! หูจะแตกทำไมคำรามเสียงดังนักนะ -0-

 

“ลีถูกสิงโตเขมือบอยู่รึป่าวเนี่ย !? ”ฉันถามอย่างกังวล

 

“ฉันว่าไม่น่าจะใช่นะ ฉันคิดว่าไอ้เวลล์น่าจะกลายร่างเป็นสิงโตมากกว่า”พาสเนอร์บอก จริงด้วย ภารกิจคือต้องแปลงร่างเป็นสัตว์นี่นา

 

“แล้วทีนี้จะคุยกันยังไง ?”ฉันกอดถามพลางทำสีหน้าเซงสุด ๆ

 

“เอ่อ...นั่นน่ะสิ่ - -a ”พาสเนอร์ก็ได้แต่เกาหัวแกรก ๆ จนขี้รังแคกระเด็นออกมาคนละทิศละทาง (ฉันไม่ได้มีขี้รังแคซะหน่อย :พาสเนอร์ )ฉันหยอกก็ได้ - -+

 

“เห้ ๆ นี่ฉันซันนะ ตอนนี้พวกเราโดนโจมตีจากบ้านโพเมนทอส รีบมาช่วยด่วนเลยมันมีหลายคน เดี๋ยวฉันจะส่งพิกัดให้ รีบมาด่วนเลยนะ !!!”ตู๊ด ๆ ๆ ๆ  แล้วสัญญาณก็ตัดไป ว่าไงนะ O_O บ้านโพเมนทอสอย่างงั้นหรอนั่นมันบ้านที่ฟาเอลกับไวท์....

 

“แย่แล้ว ภารกิจบ้านโพเมนทอสคือโจมตีบ้านโคเวลอย่างงั้นหรอเนี่ย ไปกันเถอะแมรี่ !”งั้นตอนที่เจอกันที่ทางเดินฟาเอลก็รู้แต่แรกแล้วล่ะสิว่าจะต้องโจมตีบ้านโคเวล แล้วทำไมเค้าไม่ทำร้ายฉันล่ะ ?

 

“มัวแต่คิดอะไรอยู่ละ แมรี่ ไอ้เวลล์กับไอ้ซันกำลังแย่นะ!!”พาสเนอร์เขย่าตัวฉันเพื่อเรียกสติ ยังไม่ทันที่ฉันจะได้คิดอะไรมากกว่านี้ พาสเนอร์ก็รีบฉุดกระชากลากถูฉันออกมาทันที  เอรอสเห็นแบบนั้นก็รีบวิ่งตามออกมาทันที