ภารกิจแม่มดร้ายจับหัวใจนายสุดหล่อ ><

44
ภารกิจแรกแปลงร่างให้เป็น.
 
ห้องโถง.
 
“เมื่อมารวมตัวกันครบแล้วก็ขอให้แต่ละบ้านส่งตัวแทนออกมารับภารกิจด้วยจ้ะ”มิสมาดอนน่าพูดโดยถือไม้กายสิทธิ์ไว้ที่ปากเพื่อเร่งพลังเสียงด้วยใช้เวทมนต์
 
“เธอออกไปสิแมรี่ - -”พาสเนอร์สะกิดฉันให้ออกไป
 
“ไม่อ่ะ นายออกไปสิ - -/ ”ฉันผลักลีเวลล์ออกไป
 
“ซันแกออกไปดิวะ”ลีเวลล์ก้าวถอยหลังกลับแล้วหันไปผลักซันแทน
 
“แกก็รู้ฉันไม่ชอบให้เป็นที่จับตามอง”ซันเก๊กตัวแข็ง แล้ววันนี้จะได้ทำภารกิจกันไหมเนี่ย - -^
 
“ก็ได้ ๆ ฉันออกไปเอง ใช้ไม่ได้เลยพวกนายเนี่ย (- -*   )”พูดจบฉันก็ออกไปรับภารกิจ ให้ตายสิคนก็ไม่ได้เยอะเท่าไหร่แต่ทำไมต้องมาอยู่เป็นกระจุกเดียวด้วยนะ
 
“ฉันตัวแทนจากบ้านโคเวลมาขอรับภารกิจค่ะ”ฉันบอก
 
“นี่จ้ะ ^^”มิสมาดอนน่าเลือกกระดาษที่วางอยู่ทางด้านซ้ายสุดให้ฉัน ซึ่งมันเป็นกระดาษที่เก่ามากเขียนด้วยอักษรโบราณของโลกเวทมนต์ซึ่งฉัน....อ่านไม่ออก -0- เห็นแค่นั้นฉันก็รีบเดินกลับมาที่เดิมทันที ภาษาแบบนี้ใครจะไปอ่านออกกันยะ น่าจะบอกภารกิจธรรมดาก็ได้ไม่เห็นต้องทำให้ซับซ้อนเลย - -* ยังไม่ทันที่ฉันจะยื่นใบภารกิจให้เพื่อน ๆ อีก 3 คนดู มิสมาดอนน่าก็โพล่งออกมาเสียก่อน
 
“เมื่อแต่ละบ้านได้รับภารกิจแล้วขอให้เริ่มปฏิบัติทันที และแต่ละบ้านขอบอกว่าจะได้รับภารกิจไม่เหมือนกันขอให้ทุกคนจงระวังอีกบ้านให้ดี เพราะเราไม่รับรองความปลอดภัยของทุกคน เวลาที่สิ้นสุดภารกิจคือเที่ยงวันของพรุ่งนี้ขอให้ทุกคนโชคดี ”
 
อะไรนะให้เริ่มทำภารกิจทันทีอย่างงั้นหรอ o_O
 
พรึ่บ ! ฉันรีบกางกระดาษออกแล้วเอาทั้งสามหัวมาสุมรวมกันทันที เอ๊ะ ? เราขาดใครไปรึป่าว ? เอรอส O_O หมอนั่นยังไม่ได้ออกจากห้องมานี่นาให้ตายสิ ชอบทำตัวมีปัญหาอยู่เรื่อยถ้าเจอนะแม่จะด่าให้เสียคนเลยคอยดูเส้ >O<
 
“คิดอะไรอยู่แมรี่รีบช่วยกันแกะภาษาซาเนลสิ”พาสเนอร์บ่น ห้ะ ! นี่คือภาษาซาเนลหรอ ภาษาโบราณเมื่อสมัย 2 พันปีที่แล้วเนี่ยนะ -0-
 
“โหย ใครจะไปจำได้ล่ะ เรียนภาษานี้ยากจะตาย จำได้ว่าชั่วโมงนี้ฉันโดดไปเป่ากบตลอด -.-”
 
“นี่มันเป็นภาษาเก่าแก่เลยนะ ทำไมไม่ตั้งใจเรียนเล่ายัยงั่ง !”ลีเวลล์โวยวาย
 
“นายตั้งใจเรียนนักแหละ ก็นายไม่ใช่รึไงที่เป็นคู่แข่งเป่ากบกับฉันน่ะ !”
 
( - - ) ( - - )
 
“อย่ามองฉันแบบนั้นดิวะไอ้ซัน ไอ้พาส ก็ยัยนี่มันอ่อนอ่ะ ฉันเป่าจนเป็นคางทูมเลยนะเว้ย ชนะมาได้ตั้งหลายเส้น ฮร่า ๆ ^O^”แล้วยังมีหน้ามาอวดอีกนะยะ - -++++
 
“เอาเป็นว่าใครอ่านออกบ้าง ? ”ฉันเริ่มเปิดประเด็น
 
“ฉันอ่านออก”ซันบอก แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่ทีแรกเล้าให้เถียงกันอยู่ได้ - -
 
“แล้วมันหมายความว่าไงวะ ?”พาสเนอร์ถามอย่างสงสัย
 
ซันหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมาจากผ้าคลุมแล้วท่องคาถา
 
“วิงกาเดียม เรดิโอซ่า”พลันไม้กายสิทธิ์ที่ถืออยู่ก็กลายเป็นปากกาขนนกทันที หมอนี่เก่งชะมัด >_< จริง ๆ แล้วมันก็เป็นคาถาพื้นฐานแต่ทำไมฉันชอบท่องผิดตลอดเลย (- -   )  ซันลงมือเขียนสักพักก็ออกมาได้ใจความแบบนี้
 
ภารกิจของบ้านโคเวล.
1.ทุกคนสามารถใช้วิชาแปลงร่างศาสตร์ได้
2.ชิงธงสีแดงมาจากบ้านพีเธอรีนได้
3.เข้าไปในเขตต้องห้ามโดยกลายร่างเป็นสัตว์อะไรก็ได้เพื่อตามหาไข่มังกรและนำกลับมาภายในเวลาที่กำหนด
 
 
“หา O[]O !!”ฉัน ลีเวลล์ พาสเนอร์และซันอุทานขึ้นมาพร้อมกัน บ้าไปแล้ว มังกรเป็นสัตว์ที่หวงไข่ที่สุด การจะไปชิงนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ แถมยังต้องเข้าไปในเขตต้องห้ามของป่าแห่งนี้ แม่เจ้า >O<
 
“ปัญหาแรกของเราไม่ใช่พวกเราแต่เป็นไอ้บ้านั่นต่างหาก - -/ ”ลีเวลล์ที่เหมือนจะได้สติก่อนใครชี้ไปทางเอรอสที่ยืนกอดอกพิงกับกำแพงแล้วจ้องมาทางเราด้วยสีหน้าเรียบเฉย เวลาแบบนี้หมอนี่ยังมีหน้ามายืนเฉยอยู่อีกหรอ >O<
 
“เอาน่า ไม่ยากหรอก กะอีแค่ท่องคาถากลายร่างฉันสอนเอง”ฉันอธิบายให้ทุกคนฟัง “อะไรยะ ทำสีหน้าแบบนั้นไม่เชื่อมือฉันรึไง ? ”ฉันถามหลังจากที่เห็นสีหน้าของทุกคน
 
(-  -   ) ( -  - ) (   -  -) ( -  - )
 
“ขอบคุณ -/\-”ส่ายหน้าซะพร้อมเพรียงกันเลยนะยะ - -*
 
“เอาเหอะ จะทำอะไรก็ทำ ดูรอบ ๆ ตัวเราซะก่อนสิ ไม่มีใครอยู่ในห้องโถงแล้ว ทุกคนคงเริ่มทำภารกิจแล้วล่ะ ”พาสเนอร์บอกหลังจากที่สังเกตเห็นว่าในห้องเงียบผิดปกติ จริงด้วยแฮะ มีแค่พวกเรา 5 คนเท่านั้นที่อยู่ในห้องนี้ ก็ดี ตอนสอนคาถาให้เอรอสจะได้ไม่มีใครมาขัดขวางสมาธิ
 
“งั้นพวกนายไปเอาธงสีดำของบ้านเราที่อยู่ในห้องมา ฉันคิดว่าบ้านอื่นก็คงได้ภารกิจไม่ต่างจากเรานักหรอก”ฉันวิเคราะห์ ซึ่งพาสเนอร์ ซันและลีเวลล์ก็เห็นด้วยจึงรีบตรงดิ่งไปยังห้องพัก เหลือให้ฉันกับเอรอสอยู่ในห้องโถงเพียงสองคน
 
“เอาล่ะเรามาเริ่มกันเถอะก่อนที่จะช้าไปกว่านี้”ฉันบอกอย่างจริงจัง เอรอสก็รู้สึกว่าจะตั้งใจมากเป็นพิเศษเหมือนกันแต่ก็ยังไม่ยอมพูดอะไร เป็นอะไรของนายเนี่ย - -+
 
“ไม้กายสิทธิ์นายล่ะ ?”ฉันถาม เอรอสได้ยินก็ล้วงมันออกมาจากผ้าคลุมทันที “นายไปเอามาจากไหนน่ะ o_o ”เพราะจำได้ว่าตอนตกลงมาจากป่าต้องห้ามมันหล่นหายไปแล้ว
 
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน พอลองล้วงดูก็เห็นมันแล้วนี่แหละ”เอรอสตอบพลางชูไม้กายสิทธิ์สีดำสนิทขึ้นมาเพ่งอย่างสงสัย
 
“เอ่อ.. ช่างเหอะ ตอนนี้ให้นายจำคาถาให้แม่นนะ ‘อะควาดัม พีโอนี่เพอซิเอล’ ” ฉันพยายามนึกคาถา ฉันว่าน่าจะเป็นคาถานี้นะ ‘สัตว์สารพัดนึก’
 
“อะควาดัม พีโอนี่เพอซิเอล”เอรอสพูดตามช้า ๆ
 
“นายลองท่องซ้ำไปซ้ำมาก่อนนะ แล้วออกเสียงตามฉันอีกครั้ง”
 
“อืมได้ อะควาดัม พีโอนี่เพอซิเอล”
 
“แบบนั้นแหละ อีกครั้งนะ”
 
“อะควาดัม พีโอนี่เพอซิเอล”
 
“คราวนี้นายลองทำจิตใจให้ว่างอย่าเพิ่งนึกถึงอะไร ให้ใจนิ่งดั่งสายน้ำ สมาธิสงบดั่งพายุหยุดหมุนแล้วลองนึกสัตว์ที่นายอยากจะเป็นนะ นึกให้ชัดเจนที่สุดแล้วชูไม้กายสิทธิ์เหนือหัวให้ปลายไม้แตะกลางหัวนายเบา ๆ  ทีนี้ก็ค่อยพูดคาถานั้นออกมา”เอรอสหลับตานิ่งฟัง ก่อนจะค่อย ๆ ถอนหายใจและสูดมันเข้าไปอีกครั้ง ก่อนจะค่อย ๆ ชูไม้กายสิทธิ์ไว้บนหัวและให้ปลายไม้แตะหัวเบาๆ ก่อนจะร่ายคาถาออกมา
 
“อะควาดัม พีโอนี่เพอซิเอล”
 
ฟริ้ง ++++/*-/*/-*+*
 
พลันร่างกายของเอรอสก็มีแสงสีดำคล้ายกับกากเพชรโรยออกมาจากปลายไม้กายสิทธิ์ก่อนจะปกคลุมไปทั่วร่างกายของเขา เมื่อกากเพชรเริ่มจางหายไปร่างกายของเขาก็ค่อย ๆ กลายสภาพช้า ๆ แขนขาเริ่มหดสั้นลงจนกลายเป็น.....
 
“มะ....มังกร O[]O นะ...นายยย”
 
“เป็นไงล่ะยัยเพี้ยน อึ้งไปเลยล่ะสิ โฮะ ๆ ^O^”เอรอสซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นมังกรตัวสีดำน่าเกรงขามได้หัวเราะขึ้น ปีกกางออกโชว์ความเป็นมังกร
 
“นี่นายคิดจะเปลี่ยนเป็นมังกรเลยหรอเนี่ย คิดได้ไม่เท่าไหร่แต่นายกลับเป็นได้อีกต่างหาก ทั้งที่เพิ่งใช้คาถานี้เป็นครั้งแรก นายนี่มันน...”ฉันบ่นอย่างหมั่นไส้ ให้ตายสิกว่าฉันจะท่องคาถานี้ได้ลองผิดลองถูกเป็นอาทิตย์ - -+
 
“แน่นอน ฉันเก่งฉันหล่อเธอไม่รู้รึไงว่าแต่ทำไมตัวเธอสูงจังห้ะ ? ”
 
“จะไม่ให้ฉันสูงได้ไงก็นายเป็นมังกรพิการที่ตัวแค่เนี้ยะ โฮะ ๆ >O<”ฉันหัวเราะเยาะเอรอส ส่วนมือก็ก้มลงไปอุ้มเอรอสขึ้นมา
 
“ถึงนายจะกลายร่างเป็นมังกรได้แต่ก็น่าจะนึกถึงขนาดของมันด้วยนะ ฮร่า ๆ ”ฉันพูดพลางจับหางชูขึ้นทำให้เอรอสในร่างมังกรตอนนี้หัวทิ่มหัวตำ >_<
 
“หนอยยัย...ได้จะเล่นแบบนี้ใช่ไหม ?”พูดจบเอรอสก็ชะโงกหัวขึ้นมาแล้ว...
 
โฮกกกกกกกกกกกกกก  !!
 
“กรี๊ดดดดดดดด !! นี่นายกล้าพ่นไฟใส่ฉันหรอห้ะ !! ”
 
“ดูหน้าเธอตอนนี้สิ ดำปี๋เลย ฮร่า ๆ ”
 
“แค่ก ๆ ไอ้บ้า แง ๆ หน้าฉ้านนนนนน TOT ”ฉันปล่อยเอรอสลงแล้วแล้วรีบเอามือกุมหน้าตัวเอง ถึงไฟจะน้อยมากแต่ก็ทำให้หน้าฉันเต็มไปด้วยเขม่าควันสีดำ ไอ้เอรอสบ้าฉันจะเอาคืนนายให้ถึงที่สู้ดดด  !!ฉันหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมาจากผ้าคลุมแล้วร่ายคาถาทันที นายกล้าดียังไงมาพ่นไฟใส่ฉันอย่างนายมันต้องเจอแบบนี้ “อะควาดัม พีโอนี่เพอซิเอล!”
 
ฟริ้ง ++++/*-/*/-*+*
 
พลันแสงสีดำก็พุ่งออกจากไม้กายสิทธิ์ทันที มันตรงไปร่างของเอรอสอย่างแม่นยำ แสงสีดำปกคลุมไปทั่วร่างของเอรอสก่อนที่จะค่อย ๆ จางหายไป
 
 “เห้ย O_O”
 
“โฮะ ๆ >O< ”
 
“เธอทำอะไรของเธอน่ะยัยเพี้ยน !! ”เอรอสตะวาดเสียงดัง
 
“ฉันทำอะไรหรอ เอ...ไม่เห็นรู้เรื่องเลย o_O ”ฉันแกล้งทำหน้าตาใสซื่อแอ๊บแบ้วส์ แต่ก็ต้องหลุดขำออกมา จะไม่ให้ฉันขำได้ไงล่ะก็ดูเอรอสตอนนี้สิ ฉันมองไปยังร่างของเอรอสที่ตอนนี้กลายเป็นครึ่งปลาครึ่งม้า นึกภาพไม่ออกเลยใช่ม้า >O< เมื่อเอรอสสำรวจสภาพตัวเองเสร็จก็ลงไปดิ้นกระแด่ว ๆ ที่พื้นทันที โฮะ ๆ >O< สะใจเป็นบ้า สมน้ำหน้าเล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับฉัน รู้จักแม่รี่น้อยไปซะแล้ว ^O^
 
“นี่เธอทำอะไรเนี่ย !? ”ลีเวลล์ที่เดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ถามฉันเสียงดัง
 
“เอ่อ...ก็คือ..”
 
“ฮร่า ๆ ตลกเป็นบ้า >O< ”ลีเวลล์ทรุดลงกับพื้นแล้วหัวเราะท้องแข็ง เว่อร์ไปมั้ยนั่น - -
 
“เลิกเล่นกันได้แล้ว เดี๋ยวก็แพ้บ้านอื่นหรอก”พาสเนอร์ที่เดินเข้ามาทีหลังดุฉัน แล้วก็หันไปหยิบไม้กายสิทธิ์แล้วร่ายคาถาถอนมนต์สักพักร่างของเอรอสก็กลับกลายมาเป็นร่างของมนุษย์เหมือนเดิม โหยยยยย  ยังไม่ทันถ่ายรูปเก็บไว้เลยพาสเนอร์ล่ะก็ >O<
 
“ฝากไว้ก่อนนะยัยเพี้ยน (- -*)”เอรอสขู่คาดโทษ คิดว่าฉันจะกลัวรึไงยะ
 
“แล้วอย่าลืมมาเอาคืนน้า >O<”
 
“ยัย....”
 
“พอก่อนเถอะน่า”พาสเนอร์ห้ามทัพ เอรอสก็ได้แต่ทำสีหน้าไม่พอใจแต่ก็ยอมหุบปากแต่โดยดี สะใจเป็นบ้า 555
 
“แล้วธงล่ะพาสเนอร์ ?”ฉันถาม
 
“ฉันให้ไอ้เวลล์มันเก็บไว้แล้วล่ะ”นี่เป็นคำเรียกสั้น ๆ ที่พาสเนอร์กับซันมักใช้เรียกลีเวลล์ แต่ฉันจะเรียกลี เพราะฉันไม่ชอบเหมือนใครไงล่ะ ^^
 
“แล้วเธอสอนมันถึงไหนแล้ว”ลีเวลล์ถามแบบไม่ค่อยพอใจนัก
 
“ฉันสอนแค่ครั้งเดียวเอรอสก็กลายร่างได้เลย แถมยังกลายร่างเป็นมังกรด้วย แต่ผิดพลาดทางขนาดนิดหน่อย (- -  )”ฉันพุดพร้อมมองไปทางเอรอส อย่างไม่ค่อยจะเชื่อสายตานัก หมอนี่มีพรสวรรค์รึไงนะ อิจฉาชะมัด
 
“ของแบบนี้มันแน่นอนอยู่แล้ว^^ ”เอรอสยืนกอดอกพลางทำสีหน้ามั่นใจสุด ๆ หนอย ฟลุคชัด ๆ  -3-
 
“ฟลุคล่ะไม่ว่า”ลีเวลล์บ่นอุบ แต่ก็มิวายให้เอรอสได้ยิน
 
“แกว่าไงนะ ! ”เอรอสเตรียมถลาเข้าหาลีเวลล์ทันที
 
“นิ่ จำคำของเทพฟอเรสไม่ได้รึไง”ฉันพูดพร้อมดึงแขนเอรอสไว้
 
“ก็มันหาเรื่องฉันก่อน !”
 
“แล้วไงวะ ”ลีเวลล์ส่งยิ้มกวนประสาทมาให้ นั่นทำให้เอรอสคลั่งกว่าเดิม แต่ยังไม่ทันที่เอรอสจะทำอะไรพาสเนอร์ก็ขัดไว้ซะก่อน
 
“ไอ้เวลล์หยุดได้แล้วน่า เดี๋ยวก็ตามกลุ่มอื่นไม่ทันหรอก”พาสเนอร์ห้าม นายมักจะมีเหตุผลเสมอสินะ
 
“เอางี้เราจะแบ่งเป็น 2 กลุ่ม ไอ้ซันแกไปกะไอ้เวลล์ เดี๋ยวฉันจะไปกับแมรีแล้วก็เอรอสเอง”พาสเนอร์ตัดปัญหา
 
“ก็ดี งั้นฉันกับไอ้เวลล์จะเข้าไปในป่าก่อน ส่วนแก แมรี่แล้วก็เอรอสไปชิงธงสีแดงมาจากบ้านพีเธอรีนแล้วถ้าใครทำภารกิจไหนเสร็จแล้วก็ติดต่อมาทางนาฬิกาแล้วกัน”ซันแจงเสร็จสรรพ นาฬิกา ! (. .  )จริงด้วยฉันมีนาฬิกาที่สามารถติดต่อใครก็ได้นี่นาทำไมตอนอยู่ในป่าต้องห้ามถึงไม่ติดต่อลีเวลล์นะ ให้ตายสิฉันนี่โง่ชะมัด T_T แต่ว่าในป่าไม่มีสัญญาณนี่นาแล้วจะติดต่อยังไง ? สรุปฉันโง่รอบสอง -0-
 
“โอเค งั้นตามนี้แล้วกัน แล้วเจอกัน”ลีเวลล์พูดด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจแต่ก็ขัดอะไรไม่ได้ เมื่อพูดเสร็จก็รีบเดินออกไปทางหน้าประตูทันที
 
“เอาล่ะทีนี้เราเริ่มจากตรงไหนก่อนละ ?”ฉันถาม
 
“ฉันว่าเราต้องสืบก่อนว่าบ้านพีเธอรีนมีสมาชิกทั้งหมดกี่คน แล้วมีใครบ้างแล้วธงถูกเก็บไว้ที่ไหน”พาสเนอร์วิเคราะห์อย่างมีเหตุผล
 
“งั้นฉันจะไปสำรวจบ้านที่คล้ายกับคฤหาสน์หลังนี้เอง -  - ส่วนนายนะพาสนายลองแอบเข้าไปค้นในบ้านของพีเธอรีน”พาสเนอร์พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ”ส่วนนาย - -/”ฉันชี้ไปที่เอรอส ”นายไปหลอกถามมิสมาดอนน่า ใช้หน้าตาล่อลวงเผื่อมิสมาดอนน่าจะบ้ากาม จะได้รู้อะไรเพิ่มเติมอีกหนึ่งชั่วโมงมาเจอกันที่นี่นะ”
 
“ไม่มีใครเค้าบ้ากามเหมือนเธอหรอกยัยเพี้ยน - -* ”เอรอสแขวะ
 
“นิ่นาย ! “ฉันตั้งท่าเตรียมจะด่าแต่เอรอสก็ชิ่งหนีไปซะก่อน พาสเนอร์ก็แยกย้ายไปด้วย ฮึ่ย ! เจออีกทีนายโดนแน่ ตาบ้า !
 
----------------------------------------------------------------------------------
 
รู้สึกเหมือนตอนนี้จะแต่งยาวไปนิด ยังไงก็อย่าเพิ่งเบื่อกันน้า รักผู้อ่านทุกคนเลยค่า ขอบคุนทุกคะแนนโหวตและคำวิจารณ์นะคะ