ภารกิจแม่มดร้ายจับหัวใจนายสุดหล่อ ><
8.4
เขียนโดย BloodyMary
วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.30 น.
53 ตอน
145 วิจารณ์
71.94K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 23.07 น. โดย เจ้าของนิยาย
33) หัวใจสีดำ.
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 33
หัวใจสีดำ.♥
ให้ตายสิ ทำไมเอรอสไม่รีบตามฉันออกมานะ เกิดไอ้ตัวเขมือบมันสร้างครอบครัวไว้แถวนี้ฉันก็แย่น่ะสิ - -^ ฉันมองไปรอบ ๆ ถ้ำอย่างระแวงและระวัง รอบ ๆ มีแต่โครงกระดูกทั้งนั้น บรึ้ย ขนลุก ! เดินกลับดีฟ่า ควับ (- - ) ( - -) เอิ่ม... ฉันเดินมาจากทางไหนกันล่ะเนี่ย จำได้ว่ามาจากทางขวานี่นา ทำไมมีทางขวาเพิ่มมาถึงสองทางอ่ะ -0-
“เอรอส ! นิ่ ได้ยินใช่ไหม ! ”ฉันยืนตะโกนหาเอรอสอยู่ปากทางทั้งสองทาง เอาแล้วไง ไม่น่าเขินมากจนวิ่งออกมาไม่ดูจาม้าตาเรือเล้ย ยย ! “นิ่ ได้ยินแล้วตอบหน่อยสิย่ะ !! ”แง ๆ ไม่มีเสียงเอรอสตอบกลับมาเลยอ่ะ T^T ไม่เอาดิ่ ไม่เล่นซ่อนแอบในนี้น้า >O<
แก้ก !
อ๊ะ ! นั่นเสียงอะไร o_O คงไม่ใช่หอยทากกินคน ลิงตัวเท่าช้าง มังกรหัวหนาม ตัวอาร์กอนที่ใครจ้องตามันก็จะกลายเป็นหิน อะไรเทือกนั้นใช่ไหม -0-
แก้ก !
อะ..อีกแล้ว ฉันชะงัก ถอยหลังกรูด “เอรอสนั่นนายรึเปล่าน่ะ ! นิ่อย่าล้อฉันเล่นได้ไหม !”ฉันตะโกนออกไปในตาเริ่มพร่าเลือน น้ำใส ๆ ค่อย ๆ ไหลออกจากเบ้าตาดวงน้อย ๆ ของฉัน ฉันทรุดตัวลงกับพื้น แล้วกอดเข่าตัวเองในใจภาวนาว่าเสียงเมื่อกี๊นี้จะเป็นเสียงของเอรอส แต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเอรอสจะโผล่ออกมาจากความมืดของปากทาง “ฉันจะร้องไห้แล้วนะ T^T มาช่วยฉันสักทีเส้ !! ฮือ ๆ เอรอสนายอยู่ไหนหน่ะ ฉันกลัวความมืดมากนายไม่รู้รึไง ! ฮือ ๆ TOT ฉันต้องการนาย ฉันอยากให้นายมาอยู่กับฉัน ตอนนี้แล้วก็เวลานี้ ฮือ ๆ T^T “
“ขอโทษนะแมรี่”
O_O
“เอรอส ! ”ฉันโผลเข้ากอดคนตรงหน้าทันที เค้ามาแล้วเค้ามาแล้วจริง ๆ ด้วย
“นายทิ้งฉัน ฮือ ๆ T^T นายปล่อยฉันไว้คนเดียว นายมันร้ายกาจ ฮือ ๆ นายรู้ไหมว่าฉันกลัวแค่ไหน สัญญาว่าจะไม่ทิ้งฉันไปอีกนะ สัญญาสิ ! ”ฉันปาดน้ำตาแล้วคลายกอดเงยหน้ามองเอรอสอย่างคาดคั้นต้องการคำตอบ
“ฉันสัญญา ฉันจะไม่มีวันทิ้งให้เธอต้องอยู่คนเดียวอีกแล้วแมรี่ แม่มดของฉัน J ”ฉันโผเข้ากอดเอรอสอีกครั้งและครั้งนี้ฉันรู้สึกว่าอ้อมกอดของเอรอสอบอุ่นกว่าทุกครั้ง เหมือนกับว่าถ้าฉันอยู่ในอ้อมกอดอันแข็งแกร่งนี้จะไม่มีใครทำอะไรฉันได้อีกต่อไป
วิ้ง ~ หะ..หัวใจสีดำ O[]O
“เอรอส ! ”
“แมรี่ เธอเป็นอะไรไปน่ะ ทำไมร่างกายเธอถึง… เหมือนกับจะเรือนลางหายไป ”เอรอสพูดพร้อมพยายามคว้าร่างฉันเอาไว้
“ไม่มีประโยชน์หรอกเอรอส ฉันต้องไปแล้ว นายคงไม่รู้สินะว่าแม่มดกับมนุษย์น่ะรักกันไม่ได้หรอกมันผิดกฎ แต่ยังไงฉันก็รักนายไปแล้วนิ่ ทำไงได้เนอะ^^ ”ฉันยิ้มให้เอรอสทั้งน้ำตา มันคงหมดเวลาของฉันแล้วละ ฉันคงต้องไปแล้วจริง ๆ
“แมรี่ ฉันก็รักเธอ ! ได้ยินไหมฉันรักเธอ ! เธอจะต้องอยู่กับฉัน อย่าลืมสิเราสัญญากันไว้แล้วนะ แมรี่ ! ”
“ดีจัง นายก็รักฉันหรอเนี่ย อย่าห่วงเลยฉันจะกลับมาให้นายได้ทำตามสัญญาแน่ J ”ฉันส่งยิ้มให้เอรอสก่อนที่ร่างของฉันจะค่อย ๆ เลือนหายไป
“แมรี่ !!! ”เอรอสพยายามไขว่คว้าร่างของแมรี่ไว้ แม้จะรู้ว่าสัมผัสได้เพียงอากาศเท่านั้น . น้ำตาของลูกผู้ชายไหลรินลงมา เอรอสไม่คิดที่จะปาดมันด้วยซ้ำ เอรอสเหมือนคนสติหลุดลอย ในใจคิดว่าคนที่หายไปน่าจะเป็นเค้าแทนไม่ใช่ยัยแมรี่ตัวแสบของเขา.
หัวใจสีดำ.♥
ให้ตายสิ ทำไมเอรอสไม่รีบตามฉันออกมานะ เกิดไอ้ตัวเขมือบมันสร้างครอบครัวไว้แถวนี้ฉันก็แย่น่ะสิ - -^ ฉันมองไปรอบ ๆ ถ้ำอย่างระแวงและระวัง รอบ ๆ มีแต่โครงกระดูกทั้งนั้น บรึ้ย ขนลุก ! เดินกลับดีฟ่า ควับ (- - ) ( - -) เอิ่ม... ฉันเดินมาจากทางไหนกันล่ะเนี่ย จำได้ว่ามาจากทางขวานี่นา ทำไมมีทางขวาเพิ่มมาถึงสองทางอ่ะ -0-
“เอรอส ! นิ่ ได้ยินใช่ไหม ! ”ฉันยืนตะโกนหาเอรอสอยู่ปากทางทั้งสองทาง เอาแล้วไง ไม่น่าเขินมากจนวิ่งออกมาไม่ดูจาม้าตาเรือเล้ย ยย ! “นิ่ ได้ยินแล้วตอบหน่อยสิย่ะ !! ”แง ๆ ไม่มีเสียงเอรอสตอบกลับมาเลยอ่ะ T^T ไม่เอาดิ่ ไม่เล่นซ่อนแอบในนี้น้า >O<
แก้ก !
อ๊ะ ! นั่นเสียงอะไร o_O คงไม่ใช่หอยทากกินคน ลิงตัวเท่าช้าง มังกรหัวหนาม ตัวอาร์กอนที่ใครจ้องตามันก็จะกลายเป็นหิน อะไรเทือกนั้นใช่ไหม -0-
แก้ก !
อะ..อีกแล้ว ฉันชะงัก ถอยหลังกรูด “เอรอสนั่นนายรึเปล่าน่ะ ! นิ่อย่าล้อฉันเล่นได้ไหม !”ฉันตะโกนออกไปในตาเริ่มพร่าเลือน น้ำใส ๆ ค่อย ๆ ไหลออกจากเบ้าตาดวงน้อย ๆ ของฉัน ฉันทรุดตัวลงกับพื้น แล้วกอดเข่าตัวเองในใจภาวนาว่าเสียงเมื่อกี๊นี้จะเป็นเสียงของเอรอส แต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเอรอสจะโผล่ออกมาจากความมืดของปากทาง “ฉันจะร้องไห้แล้วนะ T^T มาช่วยฉันสักทีเส้ !! ฮือ ๆ เอรอสนายอยู่ไหนหน่ะ ฉันกลัวความมืดมากนายไม่รู้รึไง ! ฮือ ๆ TOT ฉันต้องการนาย ฉันอยากให้นายมาอยู่กับฉัน ตอนนี้แล้วก็เวลานี้ ฮือ ๆ T^T “
“ขอโทษนะแมรี่”
O_O
“เอรอส ! ”ฉันโผลเข้ากอดคนตรงหน้าทันที เค้ามาแล้วเค้ามาแล้วจริง ๆ ด้วย
“นายทิ้งฉัน ฮือ ๆ T^T นายปล่อยฉันไว้คนเดียว นายมันร้ายกาจ ฮือ ๆ นายรู้ไหมว่าฉันกลัวแค่ไหน สัญญาว่าจะไม่ทิ้งฉันไปอีกนะ สัญญาสิ ! ”ฉันปาดน้ำตาแล้วคลายกอดเงยหน้ามองเอรอสอย่างคาดคั้นต้องการคำตอบ
“ฉันสัญญา ฉันจะไม่มีวันทิ้งให้เธอต้องอยู่คนเดียวอีกแล้วแมรี่ แม่มดของฉัน J ”ฉันโผเข้ากอดเอรอสอีกครั้งและครั้งนี้ฉันรู้สึกว่าอ้อมกอดของเอรอสอบอุ่นกว่าทุกครั้ง เหมือนกับว่าถ้าฉันอยู่ในอ้อมกอดอันแข็งแกร่งนี้จะไม่มีใครทำอะไรฉันได้อีกต่อไป
วิ้ง ~ หะ..หัวใจสีดำ O[]O
“เอรอส ! ”
“แมรี่ เธอเป็นอะไรไปน่ะ ทำไมร่างกายเธอถึง… เหมือนกับจะเรือนลางหายไป ”เอรอสพูดพร้อมพยายามคว้าร่างฉันเอาไว้
“ไม่มีประโยชน์หรอกเอรอส ฉันต้องไปแล้ว นายคงไม่รู้สินะว่าแม่มดกับมนุษย์น่ะรักกันไม่ได้หรอกมันผิดกฎ แต่ยังไงฉันก็รักนายไปแล้วนิ่ ทำไงได้เนอะ^^ ”ฉันยิ้มให้เอรอสทั้งน้ำตา มันคงหมดเวลาของฉันแล้วละ ฉันคงต้องไปแล้วจริง ๆ
“แมรี่ ฉันก็รักเธอ ! ได้ยินไหมฉันรักเธอ ! เธอจะต้องอยู่กับฉัน อย่าลืมสิเราสัญญากันไว้แล้วนะ แมรี่ ! ”
“ดีจัง นายก็รักฉันหรอเนี่ย อย่าห่วงเลยฉันจะกลับมาให้นายได้ทำตามสัญญาแน่ J ”ฉันส่งยิ้มให้เอรอสก่อนที่ร่างของฉันจะค่อย ๆ เลือนหายไป
“แมรี่ !!! ”เอรอสพยายามไขว่คว้าร่างของแมรี่ไว้ แม้จะรู้ว่าสัมผัสได้เพียงอากาศเท่านั้น . น้ำตาของลูกผู้ชายไหลรินลงมา เอรอสไม่คิดที่จะปาดมันด้วยซ้ำ เอรอสเหมือนคนสติหลุดลอย ในใจคิดว่าคนที่หายไปน่าจะเป็นเค้าแทนไม่ใช่ยัยแมรี่ตัวแสบของเขา.
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ