โลกใบใหม่กับนายแมวบ้า
เขียนโดย 
นาริจัง
วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 15.03 น.
แก้ไขเมื่อ 2 มกราคม พ.ศ. 2557 01.57 น. โดย เจ้าของนิยาย
15) ความจริงที่เขารู้
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันใส่ชุดเดรสสีชมพูที่เขาเอามาให้ใส่ มันค่อนข้างจะหลวมนิดๆแต่ก็นับว่าน่ารักมากเลยล่ะนะ เป็นชุดเดรสสีชมพูล้วนประดับด้วยไข่มุกสีขาวบริสุทธิ์ นี่สินะชุดของย่าฉัน
"เสร็จแล้ว " ฉันเดินออกจากห้องน้ำแล้วตรงไปที่ห้องนั่งเล่น ก่อนจะเจอชายหนุ่มหูแมวนั่งรออยู่บนโซฟา
"..................." เขาหันมามองฉันก่อนจะนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นไปสักพัก
" เอ่อ...คือ..." ฉันพยายามเปล่งเสียงพูดแต่ฉันกลับรู้สึกเขินอย่างบอกไม่ถูก สายตาที่เขาจ้องมามันช่างชวนมองจริงๆ
ฉันเดินไปใกล้ๆเขาก่อนจะ...
โป๊ก!!
"โอ้ยย!!!" เขาร้องเสียงดังลั่นเพราะฉันตุบหัวเขาอย่างแรง
"สมน้ำหน้า แบร่~" ฉันแลบลิ้นใส่เขา
"คุณนี่มันชอบเล่นแรงจริงๆเลย..."
"ก็นายอยากจ้องฉันนานทำไมล่ะ" .....เพราะฉันเหมือนอังเดรียนใช่ไหมล่ะ...ไม่กล้าพูด
"ก็...คุณเหมือนคนๆนึงที่ผมรู้จัก" เขาพูดเสียงเศร้าๆยังไงก็ไม่รู้
"แล้วใครล่ะ?"
"อะ อืม....." เขาทำถ้าจะพูดแต่ก็เงียบไป
"คนบ้าอะไรชื่อ อะอืม?" ฉันแหย่เขาไป
"แล้วคนบ้าอะไรชื่อทูน่า"
"ลูน่าย่ะ!!" ฉันวีนใส่เขาที่บังอาจมาล้อชื่อฉัน
"จะเป็น รูนา รูปู อะไรก็ช่างเถอะ"
"อีตาบ้า!! ชื่อฉันแปลว่าดวงจันทร์เชียวนะ!!" ฉันยังคงวีนใส่เขา แต่ทันทีที่เขาได้ยินคำว่าพระจันทร์จากปากฉันเขาก็ช๊อคไปเลย
"..........นี่..นายเป็นอะไรไปน่ะ"
"ลูน่า....แปลว่าดวงจันทร์...o_o" เขามองฉันตาค้างอย่างกับเห็นผีแน่ะ
"ชะ ใช่แล้วมันทำไมล่ะ!?" ฉันถามพยายามเรียกสติเขา
" ลูน่า!!!"
"ว้ายย!!" เพราะเขาตะโกนเสียงดังฉันเลยตกใจจนเผลอร้องออกมา ตอนนี้หมอนี่เหมือนคนบ้าเลย
"ผมขอถามอะไรคุณหน่อย ช่วยตอบมาตามความจริงด้วย" น้ำเสียงเขาจริงจังจนน่าขนลุก
" อะ อะ อะ อะ อื้ม!" ฉันรับคำเขา
"คุณมี ยาย หรือ ย่า ไหม?"
"ใครบ้างไม่มี?"
" อย่ามาเล่นลิ้นนะ!!" เขาตะคอกฉันพลางเอามือทั้งสองข้างกดไหล่ฉัน
"เฮือก!" ฉันร้องด้วยความตกใจ
"ตอบมา!!" เขายังคงตะคอกใส่ฉัน
"ยายกับย่าฉันมีแน่...แต่ย่าฉันตายแล้ว!!" ฉันบอกเขา
" ย่าเธอชื่ออะไร!!" เขาถามแล้วกดไหล่ฉันแรงขึ้นอีก
" ชะ ชื่อ...." ฉันไม่อยากบอกเขาเลย ถ้าเขารู้ว่าคนที่เขาชอบคือย่าฉันมันจะเกิดอะไรขึ้น
"ชื่อ?" เขาบีบไหล่ฉันอีก โอยย สงสัยมันต้องเป็นรอยช้ำแน่ๆเลย
"ฉันไม่รู้.." ฉันหลบตาเขาก่อนจะพยายามผลักเขาออกแต่ไม่ได้ผล
".....ลูน่า..ได้โปรด..ขอร้องล่ะ..บอกมาเถอะ" เขาเสียงสั่นนิดๆ
"..........." ทำไงดีเห็นอย่างนี้แต่ฉันขี้ใจอ่อนซะด้วย
"ขอร้องล่ะ....ลูน่า" เขามองตาฉัน ในตาเขามีน้ำคลอเล็กน้อย โธ่เอ้ยย!! เป็นไงเป็นกัน!!
"ชื่ออังเดรียน!! อังเดรียน มูนไลท์!!! " ในที่สุดก็บอกไปจนได้
"..........." เขามองฉันตาค้างอีกครั้งก่อนจะปล่อยมืออกจากไหล่ฉัน
"...นี่นาย..เป็นอะไรไปน่ะ?" ฉันถามเขาเสียงเบา
"ขอตัวแป๊ปนึง" เขาว่าพร้อมเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น
สายตาเขาดูตกใจมากหลังจากฉันบอกชื่อย่าฉันไป...แน่ล่ะ..ก็ฉันหน้าเหมือนย่ามาก..แถมเขายังรักย่าฉันอยู่คงรู้สึกแย่ไม่น้อย....มันเจ็บจัง...เรามีความรู้สึกเหมือนเป็นตัวแทนยังไงก็ไม่รู้....
----------โปรดติดตามตอนต่อไป------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
