โลกใบใหม่กับนายแมวบ้า

ณ ที่โรงเรียนหญิงล้วน เมดิไลน์

''ฮือๆ....ฮึก....ละ....ลู...น่าาาา''สาวน้อยผมจุกกอดแขนสาวผมทองร่างบางพลางร้องไห้

''ยัยมิวะ....ฉันยังไม่ตายนะย่ะ''=_=

''ก็.....ฉะ....ฉัน...ฮือๆ''มิวะยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่หยุด

''เห้อ~'' ฉันถอนหายใจแล้วลูบหัวเพื่อนรักของตัวเองอย่างอ่อนโยน ก็ฉันเล่นหายไปแบบไร้ร่องรอยคงจะตกใจกลัวมากเลยสินะ แต่ฉันน่ะต้องกลัวมากกว่าหล่อนนะยะ

''นี่ลูน่าแกหายไปในมาน่ะ''สาวน้อยรวบรวมสติแล้วตามออกมา

''ก็.........'' ถ้าฉันเล่าคงจะหาว่าฉันบ้าสินะ ฉันสูดหายใจแล้วโกหกออกไป

''ไม่รู้สิ จำไม่ได้เลยน่ะ....พอลองนึกก็ปวดหัวมากก''ฉันแกล้งทำเป็นหัวจะระเบิด จนมิวะเลิกถาม

''จำไม่ได้ก็อย่างจำเลยเพื่อน''ยัยนั่นลูบหัวฉันเบาๆ

''อ้อ!! ลูน่า!!"

''อะไรอีกล่ะ''  ฉันมองหน้ายัยเพื่อนรักของฉัน

''แกจำได้ไหมว่าวันนี้วันอะไร?''

''อืม.......วัน....อังคาร?''

''ไม่ใช่..ก็วันนี้โรงเรียนชายล้วนจะมางานเต้นรำไง''

''=_=''ลืมซะสนิทใจเลย ทุกๆปีจะมีกิจกรรมกระชับความสัมพันของแืต่ล่ะโรงเรียนคืองานเต้นรำนั่นล่ะ และฉันก็ลืมซื้อชุดด้วยสิ

''แกลืมชุดด้วย......สินะ?" 

''อะ......อืม''

''ไม่เป็นไรว่าแล้วว่าแกต้องลืมฉันเลยเตรียมมาให้น่ะ''ว่าพร้อมหยิบถุงเสื้อออกมาให้

''ขอบใจแกมากนะ''ฉันกอดเพื่อนตัวเองอย่างดีใจ

''จ้า......อ่ะ...ใกล้ถึงเวลาแล้วมาเร็ว!"'ร่างบางถูกลากเข้าห้องแต่งตัวทันที

30 นาที ต่อมา

''เสร็จแล้ว~''สาวน้อยผมสีดำสลวยเดินออกมา เธอใส่ชุดสีฟ้าอ่อนเกาะอกลายกุหลาบ กระโปรงเป็นชั้นๆ

รองเท้าเหมือนของนักบัลเล่มีสายริบบิ้นพันขายาวถึงเข่า ใส่สร้อยมุกสีขาว กำไลข้อมือมุก ผมยาวถึงไหล่

ทำให้เธอเหมือนหลุดออกมาจากนิทานเลยทีเดียว ตอนนี้สายตาของทุกคนได้จับจ้องที่เธอหมด

''ลูน่าออกมาได้แล้ว''เธอเรียกร่างบางที่ไม่ยอมออกจากห้องสักที

''ยัยบ้าชุดนี้มันโป๊จะตาย''

''ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกน่า''

''ไม่เอา ฉันไม่ออก''

''แกดื้อเองนะ''ไม่รอช้าสาวผมดำได้กระชากร่างบางออกมา

ร่างบางผมยาวสลวยสีทองเป็นลอนๆ ได้ใส่เสื้อสีแดงเพลิงสั้นถึงขาอ่อน รัดรูป มีเพรชเป็นประกายวาวประดับอยู่บนชุด ด้านหลังเปิดโชวหลังขาวนวล เสื้อเกาะอกที่ดูคับไปเพราะหน้าอกเธอใหญ่กว่าที่คิด

รองเท้าส้นสูงสีแดง สร้อยและกำไำลเพชร ทำให้เธอเด่นเป็นประกายที่สุดในงาน

''สวยนะเนี้่ย''

''แกจงใจใช่ไหม....มิวะ''ร่างบางค้อนใส่

''สวยดีออก....แต่ตรงหน้าอกเนี่ยสิ....อิจฉาชะมัด''เพื่อนแซวเธอ

เวลาผ่านไปทุกๆต่างพากันจับคู่เต้นรำ แต่ร่างบางชุดแดงกลับยืนอยู่ในซอกๆนึง

''หนังสือเวทมนต์?"ฉันถือหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาดู ยังสงสัยว่าพ่อลองทำแต่มันไม่ดูดพ่อเข้าไป ทำไมล่ะ อ้อ ที่ฉันไม่เต้นก็เพราะไอ้ชุดบ้านี่ล่ะนะ อายชะมัด

''ฮู้วว สาวน้อย''นร.ชาย1

''ทำอะไรอยู่คนเดียวจ๊ะ''นร.ชาย2

''............''

ตึกตึก

เสียงรองเท้าส้นสูงกำลังจะเดินหนีแต่

หมับ!

''อ้ายย''ร่างบางโดนอุดปากแล้วอุ้มเข้าไปไหนห้องๆนึง

''อย่าดิ้นสิ เดี๋ยวเสร็จแล้วก็ปล่อยเองล่ะ''ไอ้บ้านั่นพูด

''อื้อๆอื้อๆ!!!!''ฉันพยายามดิ้นแต่โดนมันอีกคนตบหน้าเข้า

เพียะ!!

''........''กลิ่นเลือดในปากมันตลบอบอวนไปหมดหน้าฉันชาไปหมดแล้ว

''เอาล่ะนะ''มันคนนึงจับแขนฉันไว้อีกคนกำลังมุดหน้าอยู่ตรงอกฉัน น้ำตาฉันค่อยๆไหลออกมา

''หนังสืออะไรนี่''มันหยิบหนังสือเล่มนั้นมาดู ได้โอกาสล่ะ

หมับ!

ร่างบางดิ้นจนหลุดแล้วรีบคว้าหนังสือ

''ทายาทแห่งดวงจันทร์จงกลับสู่ที่ๆเจ้าจากมา!!!!''ฉันจับหนังสือแล้วรีบพูดคำที่คุ้นเคยออกไป

วิ้ง~~วิ้ง~~~

''เฮ้ย อะไว่ะ!!!"

ร่างบางถูกแสงสว่างดูดหายไปกับแสง

ตุบ!

เธอตกลงบนพื้นห้องๆหนึ่ง

''ทะ.....ที่นี่มัน''ห้องนอนของ........วีเนีย

ปึง!

เสียงปิดประตูพร้อมกับเสียงฝีเท้าเดินมาใกล้ๆร่างบาง

''.........อังเดรี-.......ลูน่า?"ชายหนุ่มหูแมวเรียกชื่ออย่างไม่มั่นใจ

''.....วี....เนีย''

หมับ!!

โดยไม่ทันตั้งตัวร่างบางรีบวิ่งไปกอดร่างสูงทันที

''ฮึก..ฮือๆ...วีเนีย.....ฉัน...กลัว..''ร่างบางร้องไห้ด้วยความกลัว

''...........''ชายหนุ่มอึ้งนิ่งด้วยความตกใจ