โลกใบใหม่กับนายแมวบ้า

ณ ที่โรงเรียนหญิงล้วน เมดิไลน์
''ฮือๆ....ฮึก....ละ....ลู...น่าาาา''สาวน้อยผมจุกกอดแขนสาวผมทองร่างบางพลางร้องไห้
''ยัยมิวะ....ฉันยังไม่ตายนะย่ะ''=_=
''ก็.....ฉะ....ฉัน...ฮือๆ''มิวะยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่หยุด
''เห้อ~'' ฉันถอนหายใจแล้วลูบหัวเพื่อนรักของตัวเองอย่างอ่อนโยน ก็ฉันเล่นหายไปแบบไร้ร่องรอยคงจะตกใจกลัวมากเลยสินะ แต่ฉันน่ะต้องกลัวมากกว่าหล่อนนะยะ
''นี่ลูน่าแกหายไปในมาน่ะ''สาวน้อยรวบรวมสติแล้วตามออกมา
''ก็.........'' ถ้าฉันเล่าคงจะหาว่าฉันบ้าสินะ ฉันสูดหายใจแล้วโกหกออกไป
''ไม่รู้สิ จำไม่ได้เลยน่ะ....พอลองนึกก็ปวดหัวมากก''ฉันแกล้งทำเป็นหัวจะระเบิด จนมิวะเลิกถาม
''จำไม่ได้ก็อย่างจำเลยเพื่อน''ยัยนั่นลูบหัวฉันเบาๆ
''อ้อ!! ลูน่า!!"
''อะไรอีกล่ะ''  ฉันมองหน้ายัยเพื่อนรักของฉัน
''แกจำได้ไหมว่าวันนี้วันอะไร?''
''อืม.......วัน....อังคาร?''
''ไม่ใช่..ก็วันนี้โรงเรียนชายล้วนจะมางานเต้นรำไง''
''=_=''ลืมซะสนิทใจเลย ทุกๆปีจะมีกิจกรรมกระชับความสัมพันของแืต่ล่ะโรงเรียนคืองานเต้นรำนั่นล่ะ และฉันก็ลืมซื้อชุดด้วยสิ
''แกลืมชุดด้วย......สินะ?" 
''อะ......อืม''
''ไม่เป็นไรว่าแล้วว่าแกต้องลืมฉันเลยเตรียมมาให้น่ะ''ว่าพร้อมหยิบถุงเสื้อออกมาให้
''ขอบใจแกมากนะ''ฉันกอดเพื่อนตัวเองอย่างดีใจ
''จ้า......อ่ะ...ใกล้ถึงเวลาแล้วมาเร็ว!"'ร่างบางถูกลากเข้าห้องแต่งตัวทันที
30 นาที ต่อมา
''เสร็จแล้ว~''สาวน้อยผมสีดำสลวยเดินออกมา เธอใส่ชุดสีฟ้าอ่อนเกาะอกลายกุหลาบ กระโปรงเป็นชั้นๆ
รองเท้าเหมือนของนักบัลเล่มีสายริบบิ้นพันขายาวถึงเข่า ใส่สร้อยมุกสีขาว กำไลข้อมือมุก ผมยาวถึงไหล่
ทำให้เธอเหมือนหลุดออกมาจากนิทานเลยทีเดียว ตอนนี้สายตาของทุกคนได้จับจ้องที่เธอหมด
''ลูน่าออกมาได้แล้ว''เธอเรียกร่างบางที่ไม่ยอมออกจากห้องสักที
''ยัยบ้าชุดนี้มันโป๊จะตาย''
''ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกน่า''
''ไม่เอา ฉันไม่ออก''
''แกดื้อเองนะ''ไม่รอช้าสาวผมดำได้กระชากร่างบางออกมา
ร่างบางผมยาวสลวยสีทองเป็นลอนๆ ได้ใส่เสื้อสีแดงเพลิงสั้นถึงขาอ่อน รัดรูป มีเพรชเป็นประกายวาวประดับอยู่บนชุด ด้านหลังเปิดโชวหลังขาวนวล เสื้อเกาะอกที่ดูคับไปเพราะหน้าอกเธอใหญ่กว่าที่คิด
รองเท้าส้นสูงสีแดง สร้อยและกำไำลเพชร ทำให้เธอเด่นเป็นประกายที่สุดในงาน
''สวยนะเนี้่ย''
''แกจงใจใช่ไหม....มิวะ''ร่างบางค้อนใส่
''สวยดีออก....แต่ตรงหน้าอกเนี่ยสิ....อิจฉาชะมัด''เพื่อนแซวเธอ
เวลาผ่านไปทุกๆต่างพากันจับคู่เต้นรำ แต่ร่างบางชุดแดงกลับยืนอยู่ในซอกๆนึง
''หนังสือเวทมนต์?"ฉันถือหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาดู ยังสงสัยว่าพ่อลองทำแต่มันไม่ดูดพ่อเข้าไป ทำไมล่ะ อ้อ ที่ฉันไม่เต้นก็เพราะไอ้ชุดบ้านี่ล่ะนะ อายชะมัด
''ฮู้วว สาวน้อย''นร.ชาย1
''ทำอะไรอยู่คนเดียวจ๊ะ''นร.ชาย2
''............''
ตึกตึก
เสียงรองเท้าส้นสูงกำลังจะเดินหนีแต่
หมับ!
''อ้ายย''ร่างบางโดนอุดปากแล้วอุ้มเข้าไปไหนห้องๆนึง
''อย่าดิ้นสิ เดี๋ยวเสร็จแล้วก็ปล่อยเองล่ะ''ไอ้บ้านั่นพูด
''อื้อๆอื้อๆ!!!!''ฉันพยายามดิ้นแต่โดนมันอีกคนตบหน้าเข้า
เพียะ!!
''........''กลิ่นเลือดในปากมันตลบอบอวนไปหมดหน้าฉันชาไปหมดแล้ว
''เอาล่ะนะ''มันคนนึงจับแขนฉันไว้อีกคนกำลังมุดหน้าอยู่ตรงอกฉัน น้ำตาฉันค่อยๆไหลออกมา
''หนังสืออะไรนี่''มันหยิบหนังสือเล่มนั้นมาดู ได้โอกาสล่ะ
หมับ!
ร่างบางดิ้นจนหลุดแล้วรีบคว้าหนังสือ
''ทายาทแห่งดวงจันทร์จงกลับสู่ที่ๆเจ้าจากมา!!!!''ฉันจับหนังสือแล้วรีบพูดคำที่คุ้นเคยออกไป
วิ้ง~~วิ้ง~~~
''เฮ้ย อะไว่ะ!!!"
ร่างบางถูกแสงสว่างดูดหายไปกับแสง
ตุบ!
เธอตกลงบนพื้นห้องๆหนึ่ง
''ทะ.....ที่นี่มัน''ห้องนอนของ........วีเนีย
ปึง!
เสียงปิดประตูพร้อมกับเสียงฝีเท้าเดินมาใกล้ๆร่างบาง
''.........อังเดรี-.......ลูน่า?"ชายหนุ่มหูแมวเรียกชื่ออย่างไม่มั่นใจ
''.....วี....เนีย''
หมับ!!
โดยไม่ทันตั้งตัวร่างบางรีบวิ่งไปกอดร่างสูงทันที
''ฮึก..ฮือๆ...วีเนีย.....ฉัน...กลัว..''ร่างบางร้องไห้ด้วยความกลัว
''...........''ชายหนุ่มอึ้งนิ่งด้วยความตกใจ