Love of photo "รักหมดใจ นายบ้ากล้อง"

วันนี้ฉันเองก็ยังหลบอยู่ในห้องที่ปิดม่านจนมืดสนิทนับตั้งเเต่วันที่สูญเสียงจุดยืนของตนเองไปวันนั้นเมื่ออาทิตย์ก่อนฉันได้...
เมื่อฉันคุยกับรุ่นพี่เขาเป็นคนที่ฉันเเอบชอบมาเเสนนานที่หลังโรงเรียน
"เหมือนฝันเลยติดม.ปลายที่เดียวกับพี่ชูเฮเนี่ยเพราะได้พี่ช่วยติวให้เเท้ๆเลย" ><
"ไม่หรอกเพราะคางามิตั้งใจมากกว่า" ^_^
"...เอ่อ ฉันมีเรื่องที่ตั้งใจจะบอกพี่ถ้าสอบติด" (>///<)
"หืม? อะไรหรอ"
"...ให้ฉันเป็นเเฟนพี่ได้ไหมค่ะ ฉันยังจำวันที่พี่ซึ่งย้ายมาอยู่บ้านฝั่งตรงข้ามเข้ามาทักทายได้ติดตาเเล้วก็รู้สึกชอบพี่มาตั้งเเต่ตอนนั้นเเล้วล่ะค่ะ...!"
คางามิหลับตาพริ้มเเล้วนึกถึงภาพเก่าๆของพี่ชูเฮตอนที่เจอกันครั้งเเรก
"...โทษทีนะคือพี่มีเเฟนอยู่เเล้วน่ะ"
คางามิ เงียบไปซักพักเธอพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้เพราะไม่อยากทำให้พี่ชูเฮลำบากใจ
"งะ งั้นหรอค่ะ" ;_;
"คือว่านะ ถ้าพูดกันตามตรงพี่เองพอจะรู้ตัวอยู่เเหละว่าคางามิคิดยังไงกับพี่"
"เอ๊ะ?" (-_-?)
"เเต่พี่ว่ามันไม่น่าจะใช่ความรักหรอกนะ"
คางามิวิ่งออกมาจากตรงนั้นทันทีเเละเมื่อเธอกำลังจะเดินกลับบ้านเธอได้เห็นภาพที่บาดใจสุดๆก็คือภาพพี่ฟุมิเนะเเฟนของพี่ชูเฮเขาทั้งสองกลับบ้านด้วยกันจับมือกันเเละสีหน้าของพี่ชูเฮตอนนั้นช่างดูมีความสุขมากเหลือเกิน
"ไม่เคยเห็นพี่เขาทำหน้าเเบบนั้นมาก่อนเลย...นี่ฉันไม่ได้รู้จักพี่เขาจริงๆเลยหรอเนี่ย"
 
ตอนนี้พึ่งเริ่มต้นอาจจะไม่สนุกเท่าไรยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยน้ะ  จิบิ ><