Love of photo "รักหมดใจ นายบ้ากล้อง"

วันนี้ฉันเองก็ยังหลบอยู่ในห้องที่ปิดม่านจนมืดสนิทนับตั้งเเต่วันที่สูญเสียงจุดยืนของตนเองไปวันนั้นเมื่ออาทิตย์ก่อนฉันได้...

เมื่อฉันคุยกับรุ่นพี่เขาเป็นคนที่ฉันเเอบชอบมาเเสนนานที่หลังโรงเรียน

"เหมือนฝันเลยติดม.ปลายที่เดียวกับพี่ชูเฮเนี่ยเพราะได้พี่ช่วยติวให้เเท้ๆเลย" ><

"ไม่หรอกเพราะคางามิตั้งใจมากกว่า" ^_^

"...เอ่อ ฉันมีเรื่องที่ตั้งใจจะบอกพี่ถ้าสอบติด" (>///<)

"หืม? อะไรหรอ"

"...ให้ฉันเป็นเเฟนพี่ได้ไหมค่ะ ฉันยังจำวันที่พี่ซึ่งย้ายมาอยู่บ้านฝั่งตรงข้ามเข้ามาทักทายได้ติดตาเเล้วก็รู้สึกชอบพี่มาตั้งเเต่ตอนนั้นเเล้วล่ะค่ะ...!"

คางามิหลับตาพริ้มเเล้วนึกถึงภาพเก่าๆของพี่ชูเฮตอนที่เจอกันครั้งเเรก

"...โทษทีนะคือพี่มีเเฟนอยู่เเล้วน่ะ"

คางามิ เงียบไปซักพักเธอพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้เพราะไม่อยากทำให้พี่ชูเฮลำบากใจ

"งะ งั้นหรอค่ะ" ;_;

"คือว่านะ ถ้าพูดกันตามตรงพี่เองพอจะรู้ตัวอยู่เเหละว่าคางามิคิดยังไงกับพี่"

"เอ๊ะ?" (-_-?)

"เเต่พี่ว่ามันไม่น่าจะใช่ความรักหรอกนะ"

คางามิวิ่งออกมาจากตรงนั้นทันทีเเละเมื่อเธอกำลังจะเดินกลับบ้านเธอได้เห็นภาพที่บาดใจสุดๆก็คือภาพพี่ฟุมิเนะเเฟนของพี่ชูเฮเขาทั้งสองกลับบ้านด้วยกันจับมือกันเเละสีหน้าของพี่ชูเฮตอนนั้นช่างดูมีความสุขมากเหลือเกิน

"ไม่เคยเห็นพี่เขาทำหน้าเเบบนั้นมาก่อนเลย...นี่ฉันไม่ได้รู้จักพี่เขาจริงๆเลยหรอเนี่ย"

ตอนนี้พึ่งเริ่มต้นอาจจะไม่สนุกเท่าไรยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยน้ะ  จิบิ ><