Revolutionary !!!

ณ เมืองเทนซินที่ใกล้กับเมืองหลวงบริเวณสลัม"อ่า~~~รู้สึกดีอะไรแบบดีน่าว่าไหมดริส"วูฟกล่าวกับดริสที่กำลังเดินตามมาอยู่"ไว้มาใช้บริการนวดไหล่อีกเน้อ"เจ้าของร้านนวดกล่าวลากับวูฟที่ใช้บริก "ครับผม~"วูฟกล่าวลากับเจ้าของร้านเช่นกัน"รู้สึกว่าสลัมนี้มันจะดูมีชีวิตชีวาผิดปกตินะ?"ดริสเริ่มสงสัยเพราะสลัมในความเข้าใจของเค้าเป้นที่ที่เงียบผู้คนบางคนไม่ค่อยเป้นมิตร"มันก็คือจิตวิญญาณของคนรากหญ้าไงละ เพราะคนเราเลือกเิกิดไม่ได้เลยต้องสู้ชีวิตเท่านั้นแหละ"วูฟกล่าวพร้อมกับสีหน้าที่ดูสดใส"แต่ว่าเหมือนเอ็งจะเป็นที่นิยมของชาวบ้านจังแฮะมองไปทางไหนก็มีแต่คนทัก"ดริสถามด้วยสีหน้าตาย"ก็เป้นบ้านเกิดของฉันนี้หว่าแถมฉันยังเติบโตที่นี้ด้วย แล้วก็นะฉันยังเคยเป็นนักแม่นธนูมือหนึ่งของที่..."ยังไม่ทันที่วูฟพูดจะจบก็มีชาย3คนวิ่งเข้ามาหา"หน่อยแกไอ้วูฟค้าพนันที่แกค้างไว้จ่ายมาสะดีๆนะเฟ้ย"คนพวกนี้คือเจ้าหนี้ของวูฟที่วูฟหนีตลอดและไม่เคยจ่าย"ไง?เป็นเมืองที่มีชีวิตชีวาดีใช้มะ"วูฟวิ่งไปพร่างยิ้มไปด้วย"เออสิฟระมีชีวิตชีวาสะจนตรูกลัวว่าเอ็งจะไม่แทนเลยนะเนี่ย!!"ดริสรับมุกของวูฟแบบโกรธๆเพราะทำไมตัวเองต้องวิ่งหนีด้วย- -"ณ สำนักงานใหญ่ แห่งกองทัพเซปีเรีย"อืมมภารกิจที่มอบหมายให้ไปจัดการกับแบล็คถือว่าทำได้ดีมากสมกลับเป็นพลเอกที่แข็งแกร่งที่สุดจริงๆ"ชายวัยแก่คนนึ่งกล่าวชมลอว์ที่นั่งคุกเข่าอยู่"ครับๆด้วยความยินดี~"ลอว์ตอบกลับด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม"ขนาดมองจากตรงนี้ยังรู้สึกกดดันแบบบอกไม่ถูกเลยนะครับ"ชาวหนุ่มคนหนึ่งกล่าวด้วยความรู้สึกผวาในตัวลอว์"เหอะแค่นี้ก็ถูกก็ดันแล้วหรอแกยังต้องไปฝึกอีกเยอะเว้ยไอ้เด็กสเปรย์บ้า"ชายผมแดงคนหนึ่งกล่าวอย่างหยาบคายใส่เด็กหนุ่ม(เคยปรากฏตัวบทที่7ตอนการประชุมหาคนไปจัดการแบล็ค)"หนวกหูน่าครับถึงไซเกนซึของผมจะเป็นสเปรย์ก็เถอะแต่ก็ไม่น่าจะพูดด่ากันแบบนี้เลยนะไอ้คุณหัวหน้าหัวแดงจัด"เด็กหนุ่มตะโกนตอบโต้ด้วยความรู้สึกที่ไม่พอใจ"ว่าไงนะไอ้เด็กนี้ว่าใครผมแดงฟระ!!"ก็ว่าเอ็งนั้นแหละ"พวกเจ้าทั้ง2หยุดทะเลาะกันได้แล้วน่ารำคาญจริงๆ"อุเทกิเนริที่ยื่นอยู่ข้างๆกล่าวตักเตือนชายหนุ่มทั้ง2"ชิ-ชิน่าจะปล่อยให้ทะเลาะกันอีกหน่อยนะ"ชายหนุ่มวัยกลางคนหนึ่งกล่าวมาโดยปากที่ยิ้มตลอดจนเห็นฟันขาวสะอาด ใช้ยาสีฟันอะไรละเนี่ย"เออฉันว่าไม่ดีหรอกนะคะคุณดุค"เวน่ากล่าวกับดุคที่คิดจะชวนทั้งคู่สู้กัน (เคยปรากฏตัวบทที่7ตอนการประชุมหาคนไปจัดการแบล็ค)"ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนิแค่ให้ทั้งคู่ฆ่ากันจนตายแล้วฉันก็ไปเอาร่างของทั้ง2มาทดลองกลายเป็นซอมบี้ชิ-ชิ-ชิแค่คิดก็สนุกแล้วเด่ะ"ชายที่ชื่อดุคตอบกลับโดยน้ำเสียงและท่าทางที่ซาดิสเกินบรรยาย"ฉันว่าแค่นั้นก็ผิดเกินพอแล้วละคะู^ ^" "เวน่าที่รู้สึกสยองในตัวของดุคได้แต่ก็ตอบนี้เท่านั้น เดี่ยวโดนทำให้เป็นซอมบี้"ว่าแต่ทำไมวันนี้มีคนที่เราไม่รู้จักอยู่ด้วยละนั้น"อาเคเน่ว่าหันไปมองนายทหารใหม่ที่ตนไม่รู้จัก(เคยปรากฏตัวบทที่7ตอนการประชุมหาคนไปจัดการแบล็ค)"ดูเหมือนชายคนนั้นจะเป็นผู้ติดตามของลอว์ละนะ"อุเทกิเนริตอบ"เฮ้ผู้ติดตามลอว์หรอยังหนุ่มแท้ๆเดี่ยววันดีคืนดีโดนสับเป็นชิ้นๆพอดีละมั้ง"ชายผมแดงกล่าวอย่างเปิดเภย"แหม่ๆผมไม่ไ่ด้โหดขนาดจะทำผู้ติดตามตนเองหรอกนะครับ"ลอว์ปรากฏตรงหน้าหนุ่มผมแดงในพริบตา"แต่ว่าก็ไม่ได้เจอกันนานเลยเนอะซากิคุง~"ลอว์ยิ้มให้กับหนุ่มผมแดงที่ชื่อซากิ"แกโผล่มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย!!"ซากิแทบจะล้มลงเมื่อลอว์โผล่มาตรงหน้า"อะไรกาน~ผมก็โผล่มาตั้งแต่เมื่อกี่เองนะครับ"ลอว์ยังคงทำหน้าตาตามเดิม"ถ้าอยากรู้จักคนของผมขนาดนั้นจะให้แนะนำตัวละกัน"ลอว์พูดเสร็จก็ไปจับไหล่ลูกน้องตนเอง"อ่า!!ผมชื่อเลนครับชื่อจริงชื่อเลเยอเซริน เลนฟิสเตอร์ครับยินดีทีไ่ด้รู้จักครับพึ่งเข้ามายังกองทัพได้แค่2อาทิตเท่านั้นเองครับ!!"ชายหนุ่มกล่าวแนะนำตัวอย่างกระวนกระวาย"ดูเป็นไอ้หนุ่มที่ไฟแรงเอาการเลยนะ"อุเทกิเนริเดินเข้ามาดู"ไม่ขนาดนั้นหรอกครับท่านอุเทกิเนริ!!"เลนทำความเคารพ"รู้ชื่อข้าน้อยด้วยหรือ?"อุเทกิเนริเริ่มสงสัยในตัวเด็กหนุ่ม"ก็ต้องรู้แน่อยุ่แล้วละครับพวกท่านทั้ง10คือสมาชิกของสภายุติธรรมที่เป้นหัวหน้าหน่วยทั้ง10ที่แข็งแกร่ง"เลนตอบอย่างดีใจ"งั้นหรอขอรับชั่งเป็นคนที่ถ่อมตัวยิ่งนัก"อุเทกิเนริกล่าวชื่นชมในตัวของเลน"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ"เลนเริ่มเงหื่อตกและเขินๆเพราะได้รับคำชมจากเหล่าคนที่ตนเองชื่นชม'ดริส....นายจะเป็นยังไงบ้างนะ'เลนนึกถึงเพื่อนของตนเองเพื่อนที่เ้คาได้แยกกันเดินทางเพื่อไปทำความฝันของตนเอง"เอาละเลิกการสนธนาที่ไร้สาระนั้นได้แล้วเราจะมาขึ้นเรื่องใหม่กัน"ชายแก่กล่าวตักเตือนพร้อมกับเข้าเรื่อง"วันนี้เราจะต้องเริ่มภารกิจลากจัสตินพลเอกอันดับ2ที่ละทิ้งหน้าที่หนีไปเที่ยวเพื่อมากลับมาทำงานเหมือนเดิม"บรรยกาศข้างในตรึ่งเคลียดเพราะคนที่ชายสูงอายุกำลังพูดถึงคือคนที่แข้งแกร่งเทียบเท่ากับลอว์พลเอกอันดับ2 จัสตินณ ด้านกองทัพลับของกองทัพประฏิวัติทมิฬ"ภารกิจต่อไปนี้เสี่ยงอันตรายมากถ้าไม่อยากรับฉันก็ไม่ว่าหรอกนะ"ชิซุยกล่าวด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก"อืมชั่งมันเถอะภารกิจอะไรละ"โซปกล่าวด้วยสีหน้าที่ตึงเคลียดเพราะพึ่งเคยเห็นชิซุยทำสีหน้าแบบนี้
"ภารกิจนี้ฉันจะให้ไปสอดแนม..."ชิซุยยังไม่ทันจะพูดจบวูฟก็มาขัดจังหวะ
"อะไรกันแค่สอดแนมเองหรอแค่นี้ของหมูๆน่าเนอะดริส"วูฟพูดเสร็จก็เข้าไปกอดคอดริส
"ฟังที่พูดให้จบก่อนดีกว่า.."ซิกที่ฟังเรื่องมาก่อนแล้วกล่าวตักเตือนพวกวุฟ"เล่าต่อเลยเถอะชิซุย"
"ภารกิจนี้ฉันจะให้ไปสอดแนมชายที่ขึ้นชื่อว่าแกร่งที่สุดเป็นอันดับ2รองมาจากลอว์ในกองทัพเซเรียมังกรขาวดำคู่ จัสติน"
"เอ๋!!!"คนในห้องประชุม(ยกเว้นบางคนเช่น ซิกที่ฟังเรื่องมาก่อน)ต่างพากันตกใจและเกร็งกลัวต่อภารกิจนี้
"เฮ้พวกนายทำไมถึงตกใจกันขนาดนั้น"ดริสที่ไม่รู้จักเมืองหลวงมากถึงเลยไม่ได้ตกใจกับคำพูดของชิซุย
"นี้นายไม่รู้จักจริงๆหรอดริส!!"วูฟตระลึงในความบื่อของดริสก่อนจะพูดให้ฟัง"ผู้ที่มีตำแหน่งสูงสุดและแกร่งสุดคือพลเอกในกองทัพเซเรียและคนที่ได้รับตำแหน่งนี้มีเพียจแค่5คนเท่านั้นจัสตินที่หัวหน้าชิซุยพูดถึงคือชายที่แกร่งเป็นอันดับ2แถมเค้ายังมีประสบการณ์ต่อสู้ที่สูงมากขนาดเคยฆ่าเทพมาแล้วตั้ง2ครั้งเรียกได้ว่าอาจจะเก่งกว่าลอว์สะด้วยซ้ำไป!!"
"ฆ่าเทพพระเจ้า!!......ขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย!!"ดริสรู้สึกกลัวขึ้นมาหน่อยเพราะฝ่ายนั้นเคยฆ๋าเทพมาแล้ว
"เอาละมาเข้าเรื่องกันได้แล้วฉันจะให้คนที่อยากไปทำไม่บังคับ"ชิซุยประกาศหาคนทำภารกิจเฉพาะคนที่กล้าพอและเตรียมใจที่จะตายเอาไว้
"ฉันขอทำ.."โซปขอเป้นคนแรก
"เอาจริงหรอครับคุณโซป!!ฝ่ายนั้นฆ่าเทพพระเจ้ามาเลยนะ"ดริสกล่าวเตือนโซป
"ไม่เป็นอะไรหรอกฉันแค่ไปสอดแนมไม่ได้ไปสู้กับหมอนั้นนิฉันก็ไม่ได้เอาชีวิตไปทิ้งด้วย"โซปพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"งั้นฉันขอด้วยคน!!"ดริสยกมือขึ้น
"เอาจริงหรอดริสเสี่ยงตายสุดๆเลยนะภารกิจนี้บาทแผลจากตอนที่สู้กับแบล็คก็ยังไม่หายด้วย"วูฟเตือนเพื่อนของตนเองด้วยความเป้นห่วง
"ก็ในเมื่ออาจารณ์ตัวเองไม่กลัวตายยอมรับภารกิจและจะให้ลูกศิษเอาแต่กลัวหรือไงไม่เป้นอะไรหรอกน่าบาทแผลครั้งนั้นฉันไม่ได้เป็นอะไรมากแถมยังพักฟื่นไปตั้ง3วันแล้วด้วย"ดริสยิ้มพร้อมจับไหล่เพื่อนพร่างจะบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงหรอก
"หึ.......ผู้ที่รับภารกิจคือโซปและดริสสถานที่คือเรือเซเทเรียสในท่าเรือโกอา!!"ชิซุยบอกสถานที่กับทั้ง2คนพร่างยิ้ม
"โอ้ว!ชักจะเครื่องร้อนแล้วสิ"ดริสพูดจบก็ตัดไปที่เรือเซเทเรียส
ท่าเรือโกอา เรือหรูเซเทเรียส
ในห้องหรูห้องหนึ่ง
หมายเลขห้อง000
"อ้ายการไปเที่ยวพักร้อนนี้มันรู้สึกดีจริงๆแฮะ~"ชายผมเขียวคนหนึ่งกำลังพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูจะมีความสุขข้างกายเค้ามีสมบัติอยู่มากมายพร้อมกับหยิงสาว2นาง
"ไปพักร้อนนานแบบนี้สงสัยเจ้าพวกนั้นคงจะเอาคนมาตามหาฉันแล้วละมั้งเนี่ยยังไม่อยากกลับไปเลยเนอะ~"เค้าหันหน้าไปหอมแก้มหญิงสาวที่อยู่ข้างกายของเค้า
"จะส่งใครมาอีกนะลอว์หรือเจเนไซไม่สิเดสจังหรือจะเป้นเจ้าเด็กใหม่นั้นนะจะเป็นใครก็ชั่งแต่ถ้า"เค้าหยิบลูกดอกออกพร้อมเล็งไปที่เป้า"ถ้าหากมากวนการพักผ่อนของฉันละก็อาจจะเป็นแบบนี้ละมั้ง"
ปัง!
ในพริบตาลุกดอกของเค้าก็หายไปไปปรากฏตรงหัวของชายที่กำลังเข้าห้องของเค้าซึ่งในมือถือปืนคล้ายจะมาฆ่าเค้าผุ้นี้
"แต่ถ้าเป้นผู้หญิงอาจจะไม่ตายก็ได้55"หัวเราะออกมาอย่างชอบใจ
จบ
ดริส:ในที่สุดก็อัพสะที~
วูฟ:บทเยอะเฟ้ยงานนี้
ริน:ตัวประกอบเยอะชะมัดตอนนี้- -*
อาโช:รินจังพูดแทงใจดำจังนะคะ^ ^"
ลอว์:โอ้วผมได้ออกด้วยแฮะ
เลน:ไหงผมต้องมาพูดน่ะจุดๆนี้ด้วย//เขิล
โซป:บทของฉันกับดริสอีกแล้วละเนี่ย- -
กาย:ง่ำๆ บทหน้า ง่ำๆฉันได้ออกด้วยละ..
คนเขียน:ต้องขอกราบขอโทษทุกท่านจริงๆครับที่ผมไมไ่ด้ลงนิยายอย่างต่อเนื่องเนื่องจากติดธุระหลายอย่างการเรียนก็เป้น1ในนั้นครับแฮะๆเค้าขอโทษT Tโอเคยกโทษให้เค้านะเดี่ยวจะให้ตุ๊กตาอาเบะ1ตัวไปฟรีๆ//โดนเตะ
 
คอมเม้นสักนิดวิจารณ์สักหน่อยคนเขียนจะได้กำลังใจอย่างมากมาย~