Revolutionary !!!

ความหวังเพียจ1เดี่ยวปรากฏกายแล้ว!!

"แกไอ้สวะบังอาจมาต่อยหน้าของฉัน!!"แบล็คกล่าวโดยความโกรธที่ตนเองถูกโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัว

"เหอะ.....คนที่โดนสวะต่อยไม่เป็นสวะกว่าหรือไงละ"ดริสเถียงกลับด้วยท่าทางกวนประสาท

"ชิ.....เดี่ยวฉันจะทำให้ไอ้ปากนั้นใช้การไม่ได้อีกเป้นครั้งที่2เลย!!"พูดเสร็จแบล็คก็ตั้งท่าพร้อมรบ

"ถ้าคิดว่าจะทำได้ละก็ลองดูเส่ะไอ้แว่นดำเซ่อ!!"ดริสก็ตั่งท่าพร้อมกับทาทายอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงกวนประสาท

"ปากดีนักนะ....แส้อักขระ!!"แบล็คสัมผัสกับตัวอักศรในสมุดของเขาที่ถืออยู่และควบคุมมันให้กลายสภาพเป้นเหมือนแส้พร้อมกับโจมตีใส่ดริสโดยทันที

"รูปแบบที่2'เมทัล สเปีัย'!!"มือขวาของดริสส่องแสงสีเขียวและปรากฏทวนสีเขียวที่ถูกอัพเกรตและดัดแปลงจากไซเกนซึของดริสทำให้อาวุธชิ้นนี้ทรงอนภาพขึ้นหลายเท่านัก

ในช่วง2สัปดาห์มานี้ดริสได้ฝึกหนักอย่างมากืำให้พลังของดริสสูงกว่าเมื่อก่อนแทฃบบเทียบไม่ติด แต่ถึงเขาจะเก่งขึ้นมากแต่เขาก็จะประมาทการต่อสู้ครั้งนี้ไม่ได้เด็ดขาด

"ย้าก!!"ดริสใช้ทวน'เมทัลสเปีย'ฟันเข้าที่แส้อักขระที่พุ่งมาโจมตีตนและทำลายมันอย่างง่ายดาย"หึ....มีแค่นี้เองหรือไงไอ้แว่นดำ"ดริสกวนโทสะของแบล็คด้วยคำพูดอีกครั้ง

"ยังไม่จบหรอกเฟ้ยไอ้สวะ ลูกศรอักขระ"แบล็คสัมผัสกับตัวหนังสืออีกครั้งพร้อมกับกลายสภาพของตัวอักศะให้กลายเป็นลูกศรสีดำจำนวนมากพุ่งตรงใส่ดริสทั้งหมด

"เชอะนึกว่าจะมีอะไรสะอีก....จำใส่หัวแกเอาไว้ละอาวุธทุกอย่างที่ถูกฉันอัพเกรตแค่การฟาดฟันเพียจครั้งเดี่ยวก็ทำลายเหล้กกล้าได้แบบสบายๆแล้วเฟ้ย!!ย้าก!!!"ดริสร่วมพลังเอาไว้ที่ทวนจากนั้นจากนั้นก็ควงทวนของตนเองอย่างรวดเร็วทำให้เกิดลมไม่สิ......ทำให้เกิดพายุที่รุนแรงพัดเอาลูกศรทั้งหมดหายไปโดยทันที

"เป็นไปไม่ได้..."แบล็คยืนมองอย่างตกใจไม่นึกเลยว่าการโจมตีของเขาจะถูกพัดหายไปได้แบบง่ายๆแบบนั้น

"ปิดฉากละ!"ดริสโผล่ขึ้นมาจากด่านหลังตอนที่แบล็คกำลังอึ้งอยู่ดริสได้ใช้ทวนของตนเองแทงเข้าที่จุดตายของแบล็คเพื่อจะปิดฉากการต่อสู้ครั้งนี้

"....หึหึเจ้าโง่"แบล็คหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์เขาไม่ได้ขยับร่างกายเพื่อที่จะหลบการโจมตีของดริสเลยแต่เขากลับยืนเฉยๆเหมือนกับว่าต่อให้เป็นยังไงการโจมตีนี้ก็ทำอะไรเขาไม่ได้เพราะอะไรน่ะหรอก็เพราะ

'การโจมตีนี้ไม่มีวันทำอะไรโดนตัวของแบล็คน่ะสิ'

การโจมตีของดริสพลาดเป้าอย่างที่ไม่น่าจะเป็นไปได้

"อะไรกันเนี่ย!!?"ดริสตะลึ่งอย่างมากเพราะตัวของแบล็คเองก็ไม่ขยับหรือเคลื่อนที่เลยแท้ๆแต่กลับพลาดเป้าทำไมกันละ!?

"หมัดอักขระ"แบล็คใช้ตัวอักศรมาคุมที่หมัดซ้ายและต่อยเข้าที่ท้องของดริสอย่างจัง

"อ้ากก!"ดริสร้องออกมาด้วยเข็บปวดพร้อมกับร่างที่ถูกซัดกระเด้นชนเข้ากับต้นไม้อย่างจัง

"ดริส!!"กาคุที่ซ่อนตัวอยู่กล่าวตะโกนเรียกดริสที่ถูกโจมตีหนัก

"หน่อยแน่แก!!"วูฟยิงลูกสรใส่แบล็คด้วยความโกรธที่เห็นเพื่อนถูกทำร้ายต่อหน้าต่อตา

"พวกแกไม่เข้าใจอะไรเลยนะว่าอะไรฉันไม่ได้"ลูกศรหักหลบออกไปทำให้ไม่โดนแบล็คเลย

"!!"ซิสที่รอจังหวะกระโดดขึ้นไปเหนือหัวแบล็คและฟันตัวของแบล็ค

"ตัวเกะกะโผล่มาได้เรื่อยๆเลยจริงๆหอกอักขระ3แยก!"แบล็คใช้ตัวอักศรบังคับให้กลายเป็นหอกพุ่งเข้าโจมตีกาคุวูฟและซิสอย่างจัง

"อ้าก!"พวกกาคุร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

"เอาละที่นี้ตัวเกะกะก็หายไปหมดแล้วเหลือแค่แกคนเีดี่ยวแล้วนะเฟ้ยไอ้สวะ"พูดเสร็จแบล็คก้ค่อยๆเดินเข้าไปหาดริสอย่างช้าๆ

"ใครจะไปยอมละฟระไอแว่นดำเซ่อร์!!"ดริสพูดเสร็จก็รีบลุกขึ้นมาและเข้าโจมตีแบล็ค

"จะโจมตีกี่ครั้งค่าของมันก็เท่าเดิมนั้นแหละ"แบล็คหยุดนิ่งไม่ขยับตัวปล่อยให้การโ๗มตีที่ไร้ผลของดริสโจมตีตนเองอย่างไม่รู้สึกกลัวตาย

"ทำไมกัน!!......ทำไมการโจมตีของเราถึงไม่โดนตัวหมอนี้เลยละหรือว่าการโ๗มตีทั้งหมดของเราจะทุละผ่านตัวมันไปหมด"ดริสกล่าวอย่างเงียบๆด้วยความสงสัย

"หึหึมันตรงกันข้ามกับที่แกคิดเลยละมันไม่ได้ทะลุผ่านตัวของฉันแต่มันไม่โดนตัวฉันเลยตั้งหากละ!!"พูดเสร็จแบล็คก็ใช้เท้าขวาถีบตัวของดริส

"หน่อยหมายความว่ายังไงกันฟระ!!"ดริสใช้มวนกับการเตะของแบล็ค

"ก็หมายความว่าการโจมตีทั้งหมดจะไม่มีวันโดนตัวของฉันน่ะสิ"แบล็คแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

".......หึหึ555"ดริสหัวเราะออกมา

"หัวเราะอะไรของแกฟระ.."แบล็ครู้สึกสงสัยเพราะถ้ารู้ว่าไม่มีวันจะโจมตีศัตรูได้แต่กลับหัวเราะออกมาคนสติดีๆไม่มีใครทำกันหรอก

"ก็มันน่าขำนิหว่า.....แกบอกว่าไม่มีการโ๗มตีใดจะทอะไรแกได้เลยแต่ตอนแรกแกก็ถูกฉันซัดเข้าที่หน้าเต็มๆนิฉันเลยนึกขำ....ว่านายจะกล้าพูดว่าไม่มีอะไรโจมตีนายได้ทั้งๆที่พึ่งถูกฉันต่อย!"ดริสกวนโทสะของแบล็คอีกครั้งคล่าวนี้ท่าจะหนักเสียกว่าเดิม

"ปากดีนักนะแก!!!"แบล็คกล่าวด้วยสีหน้าโกรธจัดแววตาที่ถูกปิดบังด้วยแว่นกันแดดนั้นเป็นแววตาสีแดงที่กำลังโกรธจัด"ฉันจะฆ่าแกสะไอ้สวะ!!"แบล็คพูดพร้อมกับชี้หน้าของดริส

"ถ้าคิดว่าทำได้ก็ลองดูสิฉันจะซัดนายให้กระเด้นเลยเฟ้ย!!"ดริสตอบโต้กลับอย่างไม่สะทกสะท้าน

อีกด้านของป่า

กลุ่มกองทัพเวเรียที่ถูกสั่งมาให้จัดการและจับกุมแบล็คซึ่งนำกลุ่มโดยพลเอกลอว์ที่แข็งแกร่งที่สุดในกองทัพมาเป้นผู้นำในครั้งนี้

"หืม~"ลอว์กำลังฮัมเพลงอย่างสบายอารมณ์ซึ่งไม่เข้ากับสถานการณ์ในตอนนี้เลยสักนิด

"พลเอกลอว์ครับจะไปทางไหนกันละครับเนี่ย"นายทหารนายนึ่งบอกกับลอว์

"อืม~......ไม่รู้สินะครับ"ลอว์ตอบกลับไป

"เอ๋แล้วที่เดินมาทั้งหมดนี้ละครับ"นายทหารนายนั้นรีบพูดต่อ

"อ่า.....ผมแค่ลองเดินมามั่วๆน่ะครับแฮะๆ"ลอว์พุดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สำนึกผิดเลยสักนิด

"ไม่ต้องมาแฮะๆเลยนะครับเวรแล้วไงละเรา"นายทหารนายนั้นเอ็ดใส่หัวหน้าทีมอย่างลอว์เสร็จก็มาคิดต่อว่าจะหาทางไปต่อยังไง

"ขอโทษจริงๆนะครับหืม!!?"พอสำนึกตนเสร็จลอว์ก้สังเกตุเห้นบ้างสิ่ง

ลอว์สังเกตุเห็นบางสิ่งบริเวณป่าด้านซ้ายและขวาในด้านซ้ายเขาเห้นชานผมแดงคนหนึ่งสวมเสื้อคลุมสีแดงด้านหลังมีดาบขนาดใหญ่คาดเอาไว้ด้านหลังซึ่งผมแดงกำลังเดนิตรงไปข้างหน้า ส่วนอีกด้านมีเด็กผู้หญิงอายุประมาณ15หน้าตาน่ารักทรงผมทวินเทลยาวเธอสวมเสื้อสีขาวมีโบวืสีม่วงกระโปรงสั้นถึงเข่ามือขวาถือร่มสีม่วงกำลังเดินกลับอยู่

ฉัวะ!!

เสี้ยววินาทีต่อจากนั้นต้นไม้รอบๆก็ถูกฟันขาดในพริบตาไม่ใช้การโจมตีจากทั้ง2คนนั้นแต่เป้นการโจมตีของ'สิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก'

"หายไปแล้วแฮะ.."ลอว์สังเกตุพื่นที่รอบๆไม่มีศพหรือซากของ2คนนั้นเลยราวกับว่าเป้นเพียจแค่ภาพลวงตา

"กะ!!เกิดอะไรอะไรขึ้นกันครับพลเอกลอว์!!"นายทหารและเหล่าที่กำลังตะลึ่งกันอยู่ได้ถามลอว์

"อ่า~...แค่ทักทายคนแปลกหน้าน่ะครับ"ลอว์ตอบกลับด้วยสีหน้ายิ้มแย้มอย่างเจ้าเล่ห์"เอาละ~ไปตามหาแบล้คคุงกันต่อเถอะครับทุกคน"พูดเสร็จลอว์ก็นำหน้าไปต่อและปล่อยให้เหล่าทหารสงสัยกันต่อไป

กลับมาที่ด้านของดริส

"อั่ก!!"ดริสถูกแบล้คเล่นงานเข้าจนร่างกายเต็มไปด้วยบาทแผล

"มีน้ำยาแค่นี้เองหรือไงเจ้าสวะ.."แบล็ึค่อยๆเดินมาหาดริส

"ไม่ไหวแฮะแบบนี้โดนโจมตีอยุ่ฝ่ายเดียวเลย"ดริสรีบลุกขึ้นมาตั้งตัว

"หึ.....ต้องขอชมเชยในความใจกล้าของแกนะ"แบล็คยืนจ้องมองดริสอยู่ชั่วขณะ

"รู้สึกไม่อยากรับไอ้คำชมนั้นเลยแฮะ...ได้เวลาเอาจริงแล้วละ"ดริสกำหอกแน่นพร้อมกับส่องแสงสีส้มพอแสงค่อยๆหสบไปก็ปรากฏหมัดที่คุมแขนทั้ง2ของดริสซึ่งมันก็คือ1ในรูปแบบของดริส

"รูปแบบที่3'เมทัลแม้กกัซ'!!"แขนทั้ง2ข้างกลายเป็นหมัดที่ทรงพลัง"ฉันจะปิดฉากด้วยท่าไม้ตายเนี่ยแหละ"ดริสค้างหมัดเอาไว้เพื่อชาร์ตพลังสำหรับโจมตี

"ใครมันจะไปรอให้แกชาร์ตเสร็จละฟระแส้อักขระ"แบล็คใช้แส้อักขระโจมตีใส่ดริสอย่างจัง

"อั่ก!!"ดริสถูกโจมตีใส่แต่ก็ยังชาร์ตพลังไม่ยอมปล่อย

"ฉันคงจะต้องหยุดการเล่นแต่เพียจเท่านี้ละนะ!!"แบล็คพูดจบเขาก็ใช้อักศรในหนังสือเป็นดาบจำนวนมาพุ่งเข้าใส่ดริส

ปังปังปัง!!

มีกระสุนปืนจำนวนมากยิงใส่อักศรพวกนั้น

"ใครมันจะยอมกันละ"รินที่แทบจะยืนก็เต็มกลืนแล้วเธอได้ใช้ไซเกนซึของตนเองยิงใส่อักศรพวกนั้นเพื่อปกป้องดริส

"หน่อยแน่งั้นจัดการเธอก่อนละกันหืม!!?"ชั่วขณะที่แบล็คไม่ทันสังเกตุเขาก็ถูกอะไรบางอย่างล็อคขาทั้ง2ข้างเอาไว้ มันคือบลูบัสเตอร์ฟลายของกาคุที่ใช้น้ำหวานในตัวของมันคุมขาทั้ง2ของแบล็คทำให้แข็งจำขยับไม่ได้

"ไม่ยอมให้ทำรินจังหรอก.."กาคุมองแบล็คด้วยสีหน้าที่มุ่งมั่น

"ไอ้พวกนี้ฉันยังมีแขนทั้ง2ข้างเฟ้ย..อึ่ก!!!"แบล็คถูกศรสีขาวพุ่งทะลุร่าง มันคือลูกศรของไซเกนซึของวูฟซึ่งมันจะไม่สามารถความเสียหายโดยตรงแต่จะทำให้อีกฝ่ายขยับตัวไม่ได้ไปชั่วขณะ

"เหอะๆเป็นไงละ"วูฟเยาะเย้ยแบล็คที่ถูกตนโจมตีใส่

"ฉันจะฆ่าพวกแกทั้งหมด!!"แบล็คกล่าวตะโกนดว้ยความโกรธสุดๆแต่เขาก็ถูกอะไรบางอย่างแตะเข้าที่แหวนสีดำของเขา มันคือเบลซางายะของซิสเบลซางะยะนั้นมีความสามารถที่หลากหลายและ1ในนั้นคือหากแตะกับไซเกนซึของศัตรุไซเกนซึอันนั้นก็จะใช้ความสามารถไม่ได้ แต่จะต้องไม่ขยับตัวไปไหน

"หึหึคุณน่ะมืด8ด้านแล้วนะครับ~"ซิสกล่าวเสร็จก็ยิ้มตามปกติของเขา

"ทำไมกันไซเกนซึของฉันมิดไนท์แฟร์ (ราชันผู้หักเห)ทำไมใช้การไม่ได้"แบล็คได้แต่อึ้งทำอะไรไม่ถูก

"ขอบคุณมากนะทุกคนย้ากๆๆ!!"ดริสกล่าวตะโกนเพราะพลังของเขาชาร์ตเสร็จแล้ว"รับไปท่าไม้ตายของฉันไฟเยอร์แม็กม่า!!"พื่นที่รอบๆกลายเป็นเปลวเพลิงดริสใช้หมัดที่ชาร์ตพลังต่อยเข้าที่ท้องของแบล้คอย่างจัง

"อ้ากกก!!จำเอาไว้สักวันฉันจะต้องฆ่าพวกแก!!!"

ตูม!!

สิ้นเสียงการระเบิดร่างของแบล็คก็ปลิ้วหายไปเพราะแรงกระแทกอย่างหนัก

"แฮะๆชนะแล้ว...."ดริสล้มลงนอนแน่นิ่งเพราะหมดแรง

"ดริส!!"คนที่ร้องออกมาเป้นคนแรกก็คือรินนั้นเอง

"แค่สลบไปแค่นั้นแหละครับ"ซิสกล่าวด้วยสีหน้าปกติ

"วันนี้เกือบตายแล้วแฮะ"วูฟพูดจบก็อุ้มดริสเตรียมกลับฐานทัพ

"ยังไงก็ต้องขอบคุณดริสละนะที่ทำให้พวกเรารอดตายมาได้"กาคุรู้สึกขอบคุณดริสที่ช่วยพวกตนถ้าไม่มีดริสไม่รู้ว่าพวกตนจะรอดตายไหม

"เอาละงั้นกลับกันเถอะ!!"วูฟตะโกน

ด้านของแบล็ค

"เจ้าพวกบ้านั้นสักวันฉันจะฆ่ามัน"แบล็คในตอนนี้แทบจะหมดสภาพแต่เขาก็ยังมีแรงที่จะเดินอยู่

"ยังแรงดีเหมือนเดิมเลยนะครับแบล็คคุง~"ทันทีที่เสียงที่อาจจะไร้พิษภัยหายไปก็ปรากฏร่างของชายคนนึ่งชายที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก ลอว์ปรากฏที่ด้านหน้า

"ลอว์ทำไมแกมาอยู่ที่นี้!!"แบล็คพูดจบก็ยืนมือออกมาเพื่อใช้ความสามารถของตน แต่

ฉัวะ

แทบในพริบตาแขนของแบล้คก็ถูกฟันขาดในทันที"อ้ากกก!!"แบล็คร้องออกมาด้วยความเจ็บ

"อ่าวไม่ดีนะครับแบล็คคุงจะทำร้ายผมงั้นหรอครับ โอหังเกินไปแล้ว!!"ลอว์เหยียบหัวของแบล็คที่กำลังทุกข์ทรมานเขาใช้ดาบของตนเองฟาดไปที่ตัวแบล็คแล้วซ้ำเล่าจนเหล่าทหารเริ่มกลัวต่อการกระทำของลอว์

"อ่าวแย่จังมันมือไปหน่อยแฮะ"ลอว์มองร่างของแบล็คที่ปางตาย"พวกคุณมาช่วยลากแบล็คคุงหน่อยสิครับ"

"คะครับ!!"นายทหารนายหนึ่งรีบไปพยุงตัวของแบล็ค

"ก่อนหน้านี้จะต้องมีคนสู้กับแบล็คคุงแล้วชนะแน่ๆ........หิหิหิหิ!!!"ลอว์หัวเราะอย่างบ้าคลั่งในมือของเขาเต็มไปด้วยเลือดของแบล็คเขาใช้มือกุมหน้าตนเอง"อยากจะเจอคนคนนั้นจริงๆ!!"

 

จบ

 

ดริส:............//สลบอยู่

วูฟ:กว่าจะอัพนะ

ริน:นานเกิน

กาคุ:มีบทด้วยละ

ซิส:นึกว่าจะไม่ได้ดูสะแล้ว

แบล็ค:ทำไมฉันต้องโดนยำแบบนี้ละเนี่ย!!

ลอว์:ก็เพราะคุรเป็นตัวประกอบยังไงละ

 คนเขียน:ต้องขอโทษจริงๆครับคอมที่บ้านเสียเลยแทบจะไม่ได้แตะคอมเลย//นี้มาอัพที่ร้านเกมนะเนี่ย

 

คอมเม้นสักนิด โหวตกันสักหน่อย คนเขียนจะมีกำลังใจเด้อ~