ดื้อนักเดี๋ยวรักซะ ! ยัยตัวเล็กของผม She's my lady

วอดก้า : ภาคพิเศษ

     เฮ้ออออออออออออออ ! ผมไม่เข้าใจริงๆว่าทำไมผมถึงหนีไม่พ้นผู้หญิงคนนี้สักที

เธอคนนี้ เป็นคนที่ทำให้ผมเจอแล้วยิ้มออกมาได้ ไม่ว่าจะเศร้าเสียใจแค่ไหนก็ตาม

เธอคนนี้ คือคนที่สามารถจ้องมองได้แบบไม่อยากละสายตาไปไหน

เธอคนนี้ คือคนที่ผมคิดว่าผมพร้อมจะดูแล แม้ผมยังจะอายุแค่นี้ แต่ผมคิดว่า...ผมอยากหยุดแค่เธอผู้นี้เพียงผู้เดียวเท่านั้น

แต่...ทำไม !?! เธอต้องเป็นญาติกับผม !!

คืนวันฉลองวันคล้ายวันเกิดของคุณแม่ ท่านได้เชิญแขกเรื่อและญาติสนิทมิตรสหายมาร่วมงาน

และ 1 ในแขกของงานคือคุณหญิงฑิอัมพร แม่ของน้ำอุ่น

'วอดก้า มาไหว้คุณน้า ลูกของคุณยายเล็กเร็ว'

'สวัสดีครับคุณน้า'

'จ้ะ เป็นไงโตเป็นหนุ่มแล้วน่ะ นี่อายุน่าจะเท่าๆกับยัยน้ำอุ่นเลยน่ะ'

'ไหนล่ะพร ยัยน้ำอุ่นน่ะ อยากเจอหน้าจัง คิดถึงหลานมาเลย'

'อ่ะนั่นไงมาแล้ว... น้ำอุ่นไหว้คุณป้า ลูกคุณยายใหญ่สิ'

' สวัสดีค่ะคุณป้า ^^ ...... อะ อ้าวววว วอดก้า ! มาทำอะไร ?? แล้วนายรู้จักกะคุณป้าเราด้วยเหรอ'

'อะ นี่เราสองคนรู้จักกันด้วยวอดก้าทำไมไม่บอกแม่'

'เอ่อออ ผมไม่ทราบครับว่าน้ำอุ่นเป้นลูกน้าพร'

'ใช่ค่ะคุณป้าหนูก็ไม่รู้เหมือนกัน เราเรียนอยู่ห้องเดียวกันค่ะ'

พอล่ะน่ะ ! ผมขอจบแค่นี้ !!!!! ตั้งแต่วันนั้น ผมจึงคิดว่าผมควรตัดใจ

ใครล่ะจะอยากรักกับญาติสนิทตัวเอง และหลังจากนั้นผมก็ลาออกจากโรงเรียนเดิม

และย้ายมาเรียนที่ MD High School โดยไม่บอกเธอ แต่ทำไม !!

เธอต้องย้ายมาเรียนที่นี่อีก ! และในเมื่อผมหนีไปไหนไม่ได้อีก

ผมจะขอดูแลเธอ แค่ในฐานะ...พี่ชาย... ผมก็ยอม