บริษัทโฮล์ม ไทยแลนด์ จำกัด ตอน ความลับของหอนาฬิกา

ด้นสดค่ะ สั้นไปหน่อยนะคะT^T
---------------------------------------------------------------------------
ตึกสีขาวด้านหน้าคือความหนักใจอย่างที่สุดเมื่อจำเป็นต้องเดินเข้าไปจริงๆ
ไม่ว่าจะมองไปทางซ้าย เบือนหน้าไปทางขวา อริษาก็เจอแต่เพียงความว่างเปล่าเท่านั้น
 
"คุณหนูจะเข้าไปเลยหรือเปล่าครับ ถ้าไม่ ลุงจะได้ถอยรถ"เสียงถามเบาๆจากสารถีผู้อาวุโส ทำให้ร่างบางถึงกับถอนหายใจ
 
"ลุงว่าไหมค่ะ คนที่สร้างตีกนี้มันต้องบ้าแน่ๆ"อริษาเปิดประเด็น
 
"ทำไมคิดอย่างนั้นหล่ะครับ?"
 
"หึ" ร่างบางแค่นหัวเราะ ก่อนจะย่างเท้าลากไปตามทางเดินเข้าหน้าประตูเลื่อนบานใหญ่
ประตูสีใสเลื่อนออกอย่างรวดเร็วเหลือเกินในสายตาอริษา อุณห๓มิเย็นเชียบจากด้านในทะลักของมาปะทะใบหน้าหญิงสาวเข้าอย่างจัง แต่สิ่งที่ทำให้เธอชะงักไม่ใช่อะไร ทางเดินกว้างของโถงด้านในถูกตกแต่งอย่างบรรจงด้วยเฟอร์นิเจอร์สีขาวล้วนเกือบทั้งหมด ไม่นับรวมอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์แสนไฮเทค ที่แม้แต่คุณหนูผู้ลำหน้าอย่างเธออึ้งรับประทาน
และสำคัญ......
 
ไม่มีใครเลยสักคนเดียว!
 
"บริษัทบ้าอะไรเนี่ย"ถึงปากจะบ่น แต่ขาเรียวก็ยังทำหน้าที่ต่อไป ร่างบางเดินเรียบกำแพงสีขาวยาวทอดไปสุดทางเดิน หวังว่าอาจจะเจอป้ายบอกห้องสมัครงานหรือห้องเจ้าของได้บ้าง
 
 
 
 
 
 
.....ไม่มี!!!
 
 
อยากแหกปากกรี้ดแล้วลงไปกลิ้งกับพื้นให้รู้แล้วรู้รอด!
แต่เสียดายที่ทำไม่ได้ คนตัวเล็กได้แต่กระทืบเท้าเร้าๆอย่างหัวเสีย
กริ๊ง
เพราะแรงกระแทกที่สนเท้าหรืออย่างไรไม่ทราบเข็มกลัดเงินอันจิ๋วที่ควรจะอยู่บนหน้าอกร่วงลงมากลิ้งคลุกๆอยู่บนพื้น
อริษาก้มตัวลงเก็บมันอย่างใจเย็น แต่อุณหภูมิร้อนจากด้านหลังกลับทำให้เธอยืนค้างอยู่อย่างนั้น
 
ฟู่
 
ลมหายใจระอุที่รดต้นคอทำเอาเธอแทบกรี้ด
ร่างบางหันหลังควับอัตโนมัติจนแขนเรียวชน'บางอย่าง'แบบไม่ตั้งตัว
 
สิ่งมีชีวิตร่วมสปีชี่ย์ที่ยืนคิ้วขมวดอยู่ด้านหลังนี่สินะคือตัวการ!
วัตสันเอื้อมมือตะครุบแขนเรียวไว้ทันก่อนที่ร่งบางจะถลาลงดิ่งพสุธา
 
"เอ่อ..."อริษาตะกุกตะกัก
"มาสมัครงานใช่ไหม?"คำถามแบบติดจรวด ทำเอาตั้งตัวแทบไม่ทัน
 
 
"ชะ ใช่"
"ตามมา"วัตสันพูดเสียงเรียบ พร้อมเดินนำหน้าไปยังอีกฝั่งของห้อง
"ห้องสมัครงานที่นี่อยู่ที่ไหนค่ะ ฉันลองเดินดูแล้ว ลิฟต์ก็ไม่มี บันไดก็ไม่มี ฉันไม่รู้จะไปยัง...."ยังไม่ทันพูดจบ นัยย์ตากลมโตก็เบิกกว้างอย่างไม้เชื่อสายตา เมื่อร่างสูงตรงหน้าลากมือวาดเป็นรูปบางอย่างอยู่บนกำแพง...ก่อนที่มันจะเคลื่อนตัวออกเป็นลิฟต์แก้วสีใส
 
 
 
 
 
"บ บ้าไปแล้ว!!!"เสียงแหลมอุทานอย่างไม่เชื่อสายตา มองคนตรงหน้าที มองลิฟต์ที่โผล่จากกำแพงปริศนาทีอย่างงุนงง
 
"มันก็แค่ระบบป้องกันภัยพื้นฐาน"วัตสันอธิบาย
"เข้าไปได้ใช่ไหม"อริษาถามอย่างประหวั่น
นัยย์ตาคมตวัดขึ้นมองหน้าเธอ ก่อนเอ่ยเสียงเรียบ
"ถ้าลิฟต์ไม่ได้มีไว้ขึ้น เธอคงเอามันไว้ประดับบ้านสิน่ะ..."