บริษัทโฮล์ม ไทยแลนด์ จำกัด ตอน ความลับของหอนาฬิกา

Intro

-Inés-

กรุงเทพมหานคร พ.ศ.255x

            เสียงเจื้อยแจ้วภายในตลาดใหญ่กลางใจเมือง ที่คับคั่งไปด้วยผู้คน บรรยากาศแออัดเหมือนจะเพิ่มองศาความร้อนระอุได้ทุกเวลา บรรดาพ่อค้า แม่ค้า อาเตี่ย อากง อาซิ่ม ที่มาตั้งร้านขายของที่ทอดตัวขนาบ2ฝั่งถนน ต่างชักชวนโฆษณาสินค้าที่ออกจะดูเกินจริงไปหน่อย ทำให้ชายหนุ่มเผลอไม่ได้ที่จะคลี่ยิ้มออกมากับภาพเหล่านี้ มือใหญ่กระชับกระเป๋าสะพายของตนไว้แน่น สองเท้าก้าวผ่านบริเวณตลาดเข้าไปในตรอกเล็กๆ พื้นที่รกร้างห่างความเจริญที่มีไม่มากนักในมหานครเช่นนี้ ชายหนุ่มหยิบโฉนดที่ดินของตนขึ้นมาพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินลัดเลาะที่ดินรกร้างผืนใหญ่ไป  อาคารสีฟ้าหม่นที่หลบเร้นอยู่ในแมกไม้ ด้านข้างมีสวนพฤกษาเล็กๆที่ขาดการดูแลมาแรมปี ชายหนุ่มยกมือขึ้นบิดลำตัวจากความเหนื่อยล้า ก่อนจะทอดการนั่งลงบนม้านั่งเก่าใต้ร่มไม้ใหญ่

รัสษิตา โฮล์ม วูฟ คลี่ยิ้มบางๆอย่างดีใจ นัยย์ตาสีแดงเพลิงแววระยิบแพรวพราว เมื่อเห็นที่ตั้งฐานทัพใหม่ของตนนึกๆแล้วก็ดีใจที่ตนเกิดมาในตระกูลที่สืบเชื้อสายนักสืบในตำนานอย่าง ‘โฮล์ม’ ในฐานะผู้สืบทอดรุ่นที่3 ภาระของเขาคือการสืบทอดเจตนารมณ์ของตระกูลเท่านั้น เรื่อง ‘สนุกๆ’กำลังรอเขาอยู่เป็นแน่ มือหนาล้วงหยิบโทรศัพท์ราคาแพงลิบลิ่วออกมาจากกระเป๋าก่อนจะกดเบอร์หาเพื่อร่วมอุดมคติ

“โย่ว เบลลี่ ผมเจอแล้วนะ ที่ตั้งใหม่ของบริษัทเรา”

รุ่งสางของวันใหม่อบอวนไปด้วยความอบอุ่นจากแสงแดดที่สะท้อนตึกสีขาวสูงตระหง่า โครงสร้างของตึกที่ถูกออกแบบโดยวิศวกรชื่อดังจากทุกมุมของโลก ช่างน่าขันนักที่ไม่ว่าใครก็ต่างงงงันว่าบริษัทแห่งนี้สร้างขึ้นมาเมื่อไร ในเมื่อ3วันก่อน ยังคงเป็นอาคารร้างเก่าเก็บอยู่เลย บริษัทใหม่ที่ถูกเปิดตัวในนาม บริษัทโฮล์ม ไทยแลนด์ ที่เจ้าของมีดีกรีเป็นถึงทายาทตระกูลมหาเศรษฐีอันดับต้นๆของโลก นักสืบหนุ่มคลื่นลูกใหม่ในวงการที่กำลังถูกจับตามอง ชายหนุ่มหน้าทะเล้นที่มักปรากฏตัวพร้อมกับคู่หู วัตสัน เอช. เบลล์ นักดาราศาสตร์อัจฉริยะมากความสามารถอยู่เสมอๆ

“เรย์” เสียงเรียบดังขึ้นจากบุรุษที่เข้ามาในห้อง สายลมร้อนที่ลอยละล่องมาจากหน้าต่างบานใหญ่ ทำให้ผมสีเงินของเขาลู่ไปตามลมที่พัดมาอย่างเอื่อยๆ ดวงตาสีน้ำเงินขมเข้มจ้องเขม็งผ่านแว่นตา ทอดมายังบุรุษอีกคนที่กำลังนั่งจิบชาอย่างอารมณ์ดี

“เบลลี่~ นายเลิกจ้องผมแบบนั้นเสียทีได้ไหม มันน่ากลัวนะ”โฮล์มหรือเรย์ ยิ้มยียวนตามแบบฉบับของเขา

“คุณเองก็เลิกเรียกผมว่าเบลลี่ซะที ผมชื่อวัตสันต่างหาก”

เรย์ยิ้มระรื่น ทั้งๆที่หน้าของวัตสันบอกอาการบุญไม่รับอย่างมาก เขาจัดแจงวางปึกเอกสารกองโตลงบนโต๊ะทำงานของ ‘เจ้านาย’

“ยอดชำระรวมทั้งหมดที่ใช้ในการก่อสร้างตึกและค่าจิปาถะของบริษัท คุณคงเตรียมค่าพวกนี้ไว้พอนะเรย์” วัตสันกล่าวเสียงทุ้ม โฮล์มพยักหน้าเนิบๆเชิงว่าเข้าใจ

“อีกอย่างนะ ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ที่จะเดินชายไปทั่วตึกใหญ่ๆทั้งๆที่มีคุณกับผมแค่2คน” เขาพูดทิ้งท้ายแต่ยังไม่วายเหน็บคนตรงหน้า

ติ๊ด ติ๊ด เสีงโทรศัพท์เจ้าปัญหาดังขึ้นมาขัดบทสนทนาของทั้งคู่

“สวัสดีครับ โฮล์มยินดีรับใช้ครับ”

.

.

“ครับคุณลูกค้า”โฮล์มวางสายก่อนจะหันมาหาคู่หูที่เหยียดยิ้มอยู่ก่อนแล้ว

“ท่าทางงานนี้คงสนุกอย่างที่คุณโม้ไว้จริงๆ”

โฮล์มเปิดแล็ปท็อปเครื่องโปรดของตนก่อนจะเปรยเบาๆ

“มาหาเพื่อนร่วมงานกันเถอะ”

สาวน้อยร่างบางสาวเท้าเข้าไปยัง บริษัทจัดหางาน กุลป์ศินุศรณ์ บริษัทที่คุณพ่อของเธอเป็นเจ้าของอยู่ แต่มันก็ไม่ช่วยให้เธอหางานได้อยู่ดี

อริษา กุลป์ศินุศรณ์ ทายาทที่เหล่ากุลป์ศินุศรณ์รุ่นก่อนๆ ไม่พอใจที่เธอเป็นเพศแม่สักเท่าไหร่นัก หยิบหนังสือพิมพ์แล้วทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟารับแขกตัวยาว แม่สาวตัวดีกวาดสายตาอ่านคอลัมม์หางานไปเรื่อย จนสะดุดกับข้อความในกรอบเล็กๆ

‘บริษัทโฮล์ม ไทยแลนด์ จำกัด รับสมัครเลขาฯประจำตัว สนใจติดต่อ 0xx-xxxxxxx ’

“โฮล์ม!? เจ้าพวกนั้นคิดว่าตัวเองเป็นโฮล์มจริงๆหรือไง คุณสมบัติอะไรก็ไม่ให้มาเลยสักอย่าง คิดว่าไอบ้าที่ไหนจะไปสมัครล่ะ”อริษาบ่นกระปอดกระแปด

[บันทึกพิเศษ:อริษา]

ฉัน เอสเทล คุณหนูกุลป์ศินุศรณ์ ที่พึ่งเรียนจบมาหมาดๆ และฉันก็กำลังหางานทำที่เหมาะกับตัวเองอยู่ ฉันนั่งรอหน้าเคาท์เตอร์ของบริษัทมาร่วม2ชั่วโมงจนในที่สุดก็มีพนักงานเดินตรงเข้ามาสักที

“เอ่อ คุณอริษาใช่ไหมค่ะ?”

“ค่ะ” ฉันตอบ พนักงานสาวที่ดูๆไม่น่าแก่กว่าฉันสักเท่าไรนักนั่งลงตรงหน้าก่อนจะหยิบเอกสารออกมา

“ขอโทษนะคะ ดิฉันตรวจสอบหลายรอบแล้ว ปกติงานสายนี้ไม่ค่อยมีคนสนใจค่ะ แต่วันนี้ดันมีคนจองไปซะหมดแล้ว ขอโทษจริงๆนะคะ”เธอพูดพลางก้มหัวขอโทษขอโพยยกใหญ่

“ไม่เป็นไรค่ะ”ฉันยิ้มตอบ แม้ในใจจะเซ็งมากก็เถอะนะ

“แต่ว่า เอ่อ ถ้าคุณสนใจ มีงานใหม่ที่บริษัทโฮล์มขอเข้ามานะคะ ถ้าหากว่า...”

“ขอโทษค่ะ แต่ฉันไม่ต้องการเล่นเป็นนักสืบกับคนพวกนั้น”ฉันพูดก่อนจะลุกขึ้นออกมาโดยไม่สนใจเธอ ฉันจะทำงานอะไรก็ได้แต่ต้องไม่ใช่นักสืบบ้าๆบอๆพวกนั้นแน่! ฝันไปเถอะย่ะ

3ชั่วโมงต่อมา

“คุณหนูจะไปที่ไหนต่อครับ นี่มันก็บริษัทที่5แล้วนะครับ”ลุงแก้ว คุณลุงคนขับรถประจำตัวฉันพูดก่อนจะเดินมาเปิดประตูรถให้

“คุณหนูไม่สนใจบริษัทนั้นจริงๆนะหรือครับ”ลุงแก้วยังคะยั้นคะยอให้ฉันลองไปสมัครงานที่บริษัทโฮล์มนั่น ทำไมคนพวกนี้ถึงอยากให้ฉันเข้าบริษัทนั้นกันจังนะ

ติ๊ก ติ๊ก

เสียงนาฬิกาข้อมูลเดินช้าๆทำให้ฉันแทบจะไมเกรนขึ้นสมอง หมดไปอีกวันแล้วหรือเนี่ย! ฉันยังไม่ได้งานเลยนะ ไม่เข้าใจเหมือนกันทั้งๆที่profileของชั้นก็อยู่ในระดับสูงแท้ๆ แต่กับไม่มีใครสนใจ หรือว่า....พระเจ้าต้องการให้ฉันเป็นคนบ้ากับนักสืบพวกนั้นจริงๆ!

“ช่วยไม่ได้ แค่ลองไปดูเฉยๆก็แล้วกัน”ฉันสั่งก่อนที่ลุงแก้วจะขับรถเบนซ์คันหรูออกไป

[จบบันทึกพิเศษ:อริษา]