บริษัทโฮล์ม ไทยแลนด์ จำกัด ตอน ความลับของหอนาฬิกา

ด้นสดค่ะ สั้นไปหน่อยนะคะT^T

---------------------------------------------------------------------------

ตึกสีขาวด้านหน้าคือความหนักใจอย่างที่สุดเมื่อจำเป็นต้องเดินเข้าไปจริงๆ

ไม่ว่าจะมองไปทางซ้าย เบือนหน้าไปทางขวา อริษาก็เจอแต่เพียงความว่างเปล่าเท่านั้น

"คุณหนูจะเข้าไปเลยหรือเปล่าครับ ถ้าไม่ ลุงจะได้ถอยรถ"เสียงถามเบาๆจากสารถีผู้อาวุโส ทำให้ร่างบางถึงกับถอนหายใจ

"ลุงว่าไหมค่ะ คนที่สร้างตีกนี้มันต้องบ้าแน่ๆ"อริษาเปิดประเด็น

"ทำไมคิดอย่างนั้นหล่ะครับ?"

"หึ" ร่างบางแค่นหัวเราะ ก่อนจะย่างเท้าลากไปตามทางเดินเข้าหน้าประตูเลื่อนบานใหญ่

ประตูสีใสเลื่อนออกอย่างรวดเร็วเหลือเกินในสายตาอริษา อุณห๓มิเย็นเชียบจากด้านในทะลักของมาปะทะใบหน้าหญิงสาวเข้าอย่างจัง แต่สิ่งที่ทำให้เธอชะงักไม่ใช่อะไร ทางเดินกว้างของโถงด้านในถูกตกแต่งอย่างบรรจงด้วยเฟอร์นิเจอร์สีขาวล้วนเกือบทั้งหมด ไม่นับรวมอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์แสนไฮเทค ที่แม้แต่คุณหนูผู้ลำหน้าอย่างเธออึ้งรับประทาน

และสำคัญ......

ไม่มีใครเลยสักคนเดียว!

"บริษัทบ้าอะไรเนี่ย"ถึงปากจะบ่น แต่ขาเรียวก็ยังทำหน้าที่ต่อไป ร่างบางเดินเรียบกำแพงสีขาวยาวทอดไปสุดทางเดิน หวังว่าอาจจะเจอป้ายบอกห้องสมัครงานหรือห้องเจ้าของได้บ้าง

.....ไม่มี!!!

อยากแหกปากกรี้ดแล้วลงไปกลิ้งกับพื้นให้รู้แล้วรู้รอด!

แต่เสียดายที่ทำไม่ได้ คนตัวเล็กได้แต่กระทืบเท้าเร้าๆอย่างหัวเสีย

กริ๊ง

เพราะแรงกระแทกที่สนเท้าหรืออย่างไรไม่ทราบเข็มกลัดเงินอันจิ๋วที่ควรจะอยู่บนหน้าอกร่วงลงมากลิ้งคลุกๆอยู่บนพื้น

อริษาก้มตัวลงเก็บมันอย่างใจเย็น แต่อุณหภูมิร้อนจากด้านหลังกลับทำให้เธอยืนค้างอยู่อย่างนั้น

ฟู่

ลมหายใจระอุที่รดต้นคอทำเอาเธอแทบกรี้ด

ร่างบางหันหลังควับอัตโนมัติจนแขนเรียวชน'บางอย่าง'แบบไม่ตั้งตัว

สิ่งมีชีวิตร่วมสปีชี่ย์ที่ยืนคิ้วขมวดอยู่ด้านหลังนี่สินะคือตัวการ!

วัตสันเอื้อมมือตะครุบแขนเรียวไว้ทันก่อนที่ร่งบางจะถลาลงดิ่งพสุธา

"เอ่อ..."อริษาตะกุกตะกัก

"มาสมัครงานใช่ไหม?"คำถามแบบติดจรวด ทำเอาตั้งตัวแทบไม่ทัน

"ชะ ใช่"

"ตามมา"วัตสันพูดเสียงเรียบ พร้อมเดินนำหน้าไปยังอีกฝั่งของห้อง

"ห้องสมัครงานที่นี่อยู่ที่ไหนค่ะ ฉันลองเดินดูแล้ว ลิฟต์ก็ไม่มี บันไดก็ไม่มี ฉันไม่รู้จะไปยัง...."ยังไม่ทันพูดจบ นัยย์ตากลมโตก็เบิกกว้างอย่างไม้เชื่อสายตา เมื่อร่างสูงตรงหน้าลากมือวาดเป็นรูปบางอย่างอยู่บนกำแพง...ก่อนที่มันจะเคลื่อนตัวออกเป็นลิฟต์แก้วสีใส

"บ บ้าไปแล้ว!!!"เสียงแหลมอุทานอย่างไม่เชื่อสายตา มองคนตรงหน้าที มองลิฟต์ที่โผล่จากกำแพงปริศนาทีอย่างงุนงง

"มันก็แค่ระบบป้องกันภัยพื้นฐาน"วัตสันอธิบาย

"เข้าไปได้ใช่ไหม"อริษาถามอย่างประหวั่น

นัยย์ตาคมตวัดขึ้นมองหน้าเธอ ก่อนเอ่ยเสียงเรียบ

"ถ้าลิฟต์ไม่ได้มีไว้ขึ้น เธอคงเอามันไว้ประดับบ้านสิน่ะ..."