ปีกรักกับดักหัวใจ

              ในร้านกาแฟแห่งหนึ่งในสยามเย็นวันศุกร์ ที่คงสุขใจสำหรับใครหลายคน บรรยากาศยามเย็นริมฟุตบาท ที่เต็มไปด้วยแสงสีสันสวยงาม เด็กๆวัยรุ่น แต่งตัวอินเทรนด์ แป๋วๆแนวเกาหลี ไปตามกระแสแห่งยุค มันช่างเป็นบรรยากาศที่ชื่นหัวใจของใครบางคนที่สายตาจับจ้องไปยังสาวๆที่เดินผ่านไปมา อยู่บนโต๊ะเหล็กลายฉลุ สีขาวสไตล์ยุโรป หน้าร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ท่าทางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ตาเยิ้มของเขา ทำให้เพื่อนบนโต๊ะชักหมั่นไส้

      "นี่ไอ้เติ้ล น้อยๆหน่อยว่ะ มึงไม่อาย แต่พวกกูอายเว้ย มึงไปจ้องอะไรน้องเค้าขนาดน๊าน.." เมฆ หนุ่มผิวขาวจมูกโด่งออกแนวลูกครึ่งนิดๆ อกฝายไหล่ผึ่งไม่แพ้เพื่อนร่วมโต๊ะเอ่ยขึ้น

      แมนซึ่งมองกริยาเพื่อนซี้อยู่นานจึงกล่าวเสริมขึ้นบ้าง "เออๆ กูว่ามึงเก๊กไว้บ้างก็ดีนะ เดี๋ยวเสียชื่อนักเรียนนายเรืออากาศหมด หื่นๆอย่างมึงเนี่ย..ห้วย!"

        "นี่พวกเมิง เป็นอะไรกันมากป่ะเนี่ย อย่ายุ่งกะกูน่า..กูขอความสุขเล็กๆน้อยๆของกูบ้างได้ไหม" เติ้ลทำหน้าอารมณ์เสียกับเพื่อน  ...ไอ้พวกนี้ชอบขัดขวางความสุขจริงๆ... เติ้ลคิดในใจ

          "แล้วมึงไม่ชวนน้องคนใหม่มึงมาเปิดตัววันนี้ด้วยหรอวะ" ว่านถามขึ้นอย่างสงสัย เติ้ลหันมายิ้มให้เพื่อน           "ไม่ต้องหรอก กูว่ามึงคงน่าจะรู้จักอยู่แร้วล่ะ”           "อย่าบอกนะว่า...มึงแย่งแฟนไอ้ว่านมันน่ะไอ้เติ้ล" แมนคนออกความคิดเจอฝ่ามือพิฆาตเพื่อนฟาดลงไปดังป้าป

            "มึงคิดได้ไงเนี่ยไอ้แมน ถึงกูจะเลวแต่ก็ไม่ถึงกะระยำแย่งแฟนเพื่อนหรอก" เติ้ลแย้งขึ้นทันควัน เจ้าตัวกำลังจะเอ่ยขึ้นว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร แต่ก็มีเสียงเล็กๆจากสาวสวยหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักดังขึ้นมาเสียก่อน เธอมาในชุดแซคสีชมพูหวาน ขับผิวขาวของเธอให้ดูเด่นยิ่งขึ้น

             "รอนานไหมคะพี่ๆ " คนถามส่งยิ้มหวานละลายใจชายหนุ่มบนโต๊ะ