หลงรักของเถื่อน.......

10.0

เขียนโดย mini_love

วันที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 03.01 น.

  10 ตอน
  31 วิจารณ์
  17.10K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2556 12.26 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

6) มันหาเรื่องเอง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

( พี ) ย้อนไปเมื่อพักกลางวัน ผมกำลังนั่งเล่นกับกลุ่มของผมอยู่ที่แถวๆหลัง ร.ร. เรานั่งคุยนินทากันอยู่

' ไอ้พีวันนี้ทำไมเดินมาพร้อมไอ้เบงวะ ' ไอ้เบนซินเพื่อนในกลุ่มของผมถามขึ้น

' เจอกันน่ะ คุยถูกปากดี ' ผมตอบกลับไปโดยไม่สนใจอะไรมากนัก

' นี่มึงไม่รู้อะไรเลยใช่ไหม...ไอ้พี ' ไอ้อั๋นเอ่ยขึ้น จะรู้ได้ไงล่ะผมเข้าโรงเรียนมาไม่กี่วันเอง

' อะไรอ่ะ ' ผมถามมันก่อนจะก้มนอนคว่ำซุกหญ้าเขียวขจีเเสนสวยใต้ร่าง

' ไอ้พวกนั้นมันไม่ชอบพวกเราเอามากๆ '

' เพราะ???? '

' ไอ้พวกนั้นมันหวงเพื่อนน่ะสิ ยิ่งพวกเราแล้วยิ่งเเล้วใหญ่ ....' ไอ้เต๊นพูดขึ้นทำให้พีลุกขึ้นนั่งทันที

' ทำไมวะ มีอะไร ' พีถามเพื่อนๆที่นั่งเล่นหมากรุกอยู่

' พวกเรา สี่ คนน่ะมีเรื่องกันตั้งเเต่เป็นเด็กใหม่ของที่นี่เเล้วพวกเราทะเลาะกันชนะ ( น้อย ) บ้างเเพ้ ( เยอะ ) บ้าง ที่ทะเลาะกันเพราะไอ้อิฐ กับไอ้อั๋นมันดันชอบสาวคนเดียวกัน แมร่งเลยลากพวกกูไปรบด้วยด้วยนี่ล่ะสิ พวกมันเลยไม่ชอบพวกกูมากๆ ' ไอ้ค็อบเตอร์เล่าอธิบายเรื่องรวให้ผมฟัง

' กูว่าอยู่ห่างๆมันดีกว่า.... ' ขณะที่ไอ้เต๊นจะพูดก็มีไอ้คนที่ชื่อบูมที่มันอยู่ในกลุ่มของไอ้เบง ก็เดินเข้ามาหาพวกเราด้วยท่าทางมีเรื่องทุกคนลุกขึ้นยืนประชันหน้าไอ้บูม

' มึงมาทำอะไรที่นี่ฟะ ' ไอ้อั๋นถามกลับไป

' กูมาจัดการกับพวกมึงไง ' ไอ้บูมพูดก่อนจะถล่กแขนเสื้อขึ้น

' กูนึกแล้วมึงต้องมา... ' ไอ้ค็อบพูดขึ้น ไอ้บูมมองมาทางผม

' มึงคิดจะเอาเพื่อนมึง มาเป่าหูเพื่อนกูให้พวกกูทะเลาะกันใช่ไหมมึงบอกกูมาว่ามึงคิดจะทำอะไร!!!!!! ' ไอ้บูมตะคอกไอ้ค็อบด้วยเสียงเหี้ยมเกรียม เเต่ดูเหมือนไอ้ค็อบจะไม่สะทกสะท้านสักนิด

' กูว่ามึงถามเพื่อนมึงเองดีกว่าว่ามันมาสนิทกับเพื่อนกูยังไง เพราะเรื่องนี้กูไม่รู้ '

' มึงเจอกับกูสักตั้งไหม ไหนๆก็มาเเล้ว ' ไอ้บูมท้า ซึ่งไอ้ค็อบเตอร์ก็ตอบตกลงเพราะไม่อยากเสียมารยาท  

( หรือเพราะเหตุผลส่วนตัวไม่รู้ )

................................................................................................

ในที่สุดพวกพวกผมก็เเพ้จนได้ พวกผมมีสภาพเละมากส่วนไอ้บูมเละน้อยกว่าพวกผม หนึ่งรุมห้า นี่หว่าไม่แฟร์พวกผมถอยทับกับไปนอนซมที่ห้องชมรมของตัวเอง

' มึงเข้าใจเเล้วใช่มั้ย ' ไอ้ค็อบถามขณะทำเเผลที่หน้าของตัวเอง

ผมไม่ได้โดนที่หน้าโดนที่เเขนกับขามากกว่า มันตั้งใจไม่ชกหน้าผมมันแค่ถีบผมผลักผมเท่าน้น ส่วนไอ้พวกเพื่อนของผมโดนทั้งหย้าทั้งขาทั้งแขนจนช้ำเขียวไปหมด ยอมรับจริงๆว่ามันเก่งผมแปลกใจมากที่มันยอมให้ผมชกมันอยู่คนเดียวมันยอมให้ผม่อยมันผมดูออกว่ามันแค่อ่อนมือให้ผมเพราะรอยเเผลทั้งหมดบนตัวมันผมนี่ล่ะเป็นคนทำส่วนไอ้พวกค็อบต่อยแทบไม่โดนสักหมัดอย่างน้อยก็เเค่สองสามหมัดเท่านั้น มันมีฝีมือมากขอยอมรับ

' อือ ' ผมตอบมันไปโดยไม่สนใจอะไรมาก ทำไงได้ล่ะก็ผม ชอบ มันหนิเรื่องอะไรจะให้ผมเลิกยุ่งกับมันล่ะผมเจอมันครั้งเเรกผมก็รักหลงมันเเล้ว ผมเลยวางเเผนชั่วๆไปอยู่บ้านมัน 

หึๆ เเล้วไม่นานมานี่ผมก็รู้สึกว่ามันพิศวาด ( ขอโทษนะคะพิมพ์ไม่ถูกเป็นบางคำ เพราะอย่ากลงให้ทุกคนอ่านไวๆ เลยไม่อยากอ่านพจจนานุกรมหาคำ ) ผมขึ้นมานิดๆ และโชคดีมากที่พ่อเเม่มันข้อนข้างจะปลื้มผมเอามากๆ ผมเลยกลายเป็น

สะใภ้ของครอบครัวมันอย่างคิดไม่ถึง

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา