ปิ๊งปั๊ง รั้งหัวใจไม่อยู่

 "ก็ได้งั้นต่อไปนี้เราไม่ต้องมาคุยกันอีก"
 "อืม"
 "นี่จะไม่พูดอะไรหน่อยหรอ?หรือว่าอยากเลิกมาตั้งนานเเล้ว" เธอพูดพร้อมน้ำตา ขณะที่ฝ่ายชายหันหลังกลับเเละเดินจากไปโดยไม่พูดอะไรอีกเลย "เธอไม่อยากเจอหน้าฉันมากใช่ไหม?ได้!!" เธอก้มหน้าล้มคุกเข่าลงกับพื้น มือข้างขวาปาดน้ำตาส่วนมือข้างซ้ายนั้นทุบพื้นปูนที่เเข็งเปรียบเสมือนก้อนหิน เเต่เเปลกที่เธอไม่รู้สึกเจ็บ
                                           +เปิดเทอม+
 "เฮ้ยมาดามสสสสสสส์"
 "ยัยชิงช้าา คิดถึงเเกจังคิดว่าจะไม่เจอกันอีกเเล้วนะเนี่ย" ทั้งสองโอบกอดกันด้วยความคิดถึง ความจริงนี่เป็นวันเปิดเรียนวันเเรกของโรงเรียน K-Hischool ฉันชื่อชิงช้าน้าา>< เปิดเทอมปีนี้ฉันขึ้นม.4เเล้ว ที่ไม่คาดคิดก็คือ   มาดามส์ เพื่อนสนิทของฉันตอนประถมที่ออกไปตอนป.6 นั้นย้ายมาอยู่โรงเรียนเดียวกัน ฮ้าา คิดว่าย้ายโรงเรียนเเล้วจะไม่มีเพื่อนนะเนี่ย กลับกัน ได้เพื่อนซี้หนึ่งคน
 กริ๊งงง  
 "เฮ้ย!!!เเล้วเเกกลับบ้านยังไงอ่ะ"ฉันถามมาดามส์
 "ก็พ่อมารับอะ นั้นไง! บ๊ายบายย่ะ ชิงช้า"
 "จ้า บ๊ายบาย ^^" เฮ้อ!กลับบ้านคนเดียวอีกเเล้วอะไรกันเนี่ย เบื่อจัง  ฉันได้เดินมาถึงอู่รถเมล์ คนเยอะเป็นบ้า อ้ะนั้นไงรถเมล์สาย43เป็นรถที่ห่วยมาก เพราะคนขึ้นเยอะเหมือนเเบบรถจะเเตกเเต่รถมีน้อยเท่าตับมด ชม.นึงจะมาที เเต่อยากจะบอกว่า รถคันนี้เเหละที่ฉันต้องนั่งกลับบ้าน-*- มันจอดเเล้ววว วิ่งๆๆๆๆ เเฮกก เหนื่อยจัง ไม่อยากจะอวดฉันน่ันักวิ่งเก่านะ เเต่เเค่ขาดการซ้อมเท่านั้นเอ๊งงง ใช่เวลามั๊ยเนี่ยย? - -
 #ตึ้งง#
นี่มันอารายก้านนน T^T ทำไมฉันถึงมาเกลือกกลิ้งอยู่ที่พื้น ข้าวของกระจัดกระจาย ผมเผ้าสงสวยอะไรไม่มีหลงเหลือเล้ยย ประมวลภาพๆ คือมะกี๊ที่ฉันรีบวิ่งมารทอนไปขึ้นรถ เเต่ดวงตาน้อยๆของฉันไม่ได้มองเลยว่ามีผู้ชายหน้าหล่อคนนึงนั่งอยู่บนเก้าอี้นั่งเล่นไอโพนเคสสีดำล้วน อย่างไม่สนใจใคร ถามว่าเค้าทำอะไรเดือดร้อนต่อสังคมมั๊ย?ไม่เลย เเต่เค้าทำความเดือดร้อนต่อช้านน ก็ไอ้ขายาวๆเหมือนยีราฟนั่นน่ะ(อิจฉาา)มันยื่นออกมากับพื้นน่ะสิ ทำให้ฉันสะดุดกลิ้งเป็นหมูไร้ไขมันอย่างเน้ T^T ไอ้ยีราฟบ้า จับตัดขาทิ้งสะเลย ดูเหมือนเค้าจะเดินมาที่ฉันเเล้วอ่ะ ถึงเเม้จะเเค้นเล็กน้อยที่ทำฉันล้ม เเต่ก็ยอมรับเลยนะว่าเค้าหน้าตาหล่อมากปานเทพบุตรมาจุติลงบนโลก*0* คิ้วคมเข็ม กับ ตาเป็นประกายเเววตาที่ดูเฉยชา จมูกได้รูป ปากบางๆน่าจูจุ๊บบ-3-
 "เป็นไรมากมั๊ย?"