กาลครั้งหนึ่งในบ้าน (ใหญ่) In To Him House ♥♥♥

คืนนี้........
"โอ๊ยทำไงดี ทำไงดีว่ะ จะหนีจากบ้านนี้ได้ไงว้า ท่านป้ามากาเร็ตก็ปล่อยเราเพราะฉะนั้นเรื่องป้าจะจับได้ก็ตัดไป ส่วนพวกคนใช้ก็ 50 50 เพราะยังไงพวกเขาก็รับใช้ดูเเลคนในบ้านนี้อยู่เเล้ว เเต่ตัวปัญหาก็คือ........."
.....
"อีตาเกลโขกลิ้นอะไรนั่นอ๊า พวกตัวขัดความเจริญทางทรัพยากรธรณี (เกี่ยวไหมว่ะ) มันจะรู้มั๊ยว่ามันเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันต้องมาหมุดหัวอยู่ที่วังของเขาด้วย เนี่ย ยังไม่รู้เลยว่าจริงๆที่นี่คือวังหรือเปล่า"
.....
"ฉัน ชอบเเต่งตัวเเต่ไม่ใช่ฉันมี 11 รด. นะโว้ย ฉันพูดจาไม่ดีเพราะพ่อเเม่ฉัน ขี้หูจะอุดอยู่เเล้ว พูดเพราะก็มีคนบอกว่าโลกเเกสวยอีก ฉันดูโง่เเต่ฉันไม่ได้ กระบือ นะโว้ย"
.....
"เกล นายไม่เข้าใจหรอก ผู้หญิงทุกคนน่ะ เรื่องความสตอน่ะ มันเเก้ไม่ได้ >เพราะเเม้เเต่ผู้ชายยังมีเลย<คิดเอง"
.....
"เหนื่อยโว้ย นั่งบ่นคนเดียว เหนื่อยๆ"
ตุบ
"ZZzZzZZZZZzz"
เช้าวันต่อมา...Ü
"ตื่นได้เเล้ว!!!!!!!!!!!!!!! เบล"
"หืม....."
"นี่..เธอรู้มั๊ยว่ามันกี่โมงเเล้ว"
"ตี 5"
"ตี 5 บ้านเธอสิ 10 โมงจวน 11 โมงเเล้วเนี่ย"
"อืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม" คนมันจะนอนอ่ะว่ะ
"ตื่นเดี๋ยวนี้เลย ยัยบ้าหลับอย่างกับหมี"
"อืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม"
"ฉันมาปลุกเธอตั้งเเต่ 9 โมงนี่ก็ 10 โมงเเล้ว ไปอาบน้ำเเล้วลงไปกินข้าวซะ ยัยบ้า"
"ช่านนนนนนนจาาาาาาหลับบบบบบบบบบ"
"-*-"
"ZZZZZZzzzzZZZZ"
"เเอนนา ช่วยทีนะ"
"ค่ะ"
"หืม.......ZZzZ"
"ขอโทษนะค่ะ คุณเบล"
"เห้ยยยยย เเอนนา เธอจะทำอะไรน่ะ"
"จะช่วยอาบน้ำให้ค่ะ ^^"
"เห้ยยยยย ฉันอาบเองได้"
"ไม่ได้ค่ะ เพื่อกันหนีไปในตัวด้วยค่ะ"
"โอ๊ย ปล่อยช่านนนนนนนนนนนนน"
10 นาที ผ่านไป..........
 
"เสร็จเเล้วค่ะ คุณเบล ^^"
"เจ้าข้าเอ๊ย ชุดยังกับตุ๊กตา"
"ลงไปข้างล่างเลยสิค่ะ"
"หึ่ม ทำไมฉันต้องลงไปด้วยเนี๋ย"
ถึงปากจะพูดอย่างนั่นเเต่เท้ามันก็เดินลงบันไดไปเเล้ว
"ลงมาเเล้วหรอ ยัยบ้า"
"เห็นว่าขึ้นอยู่มั๊ง"
"-*-"
"เเอนนา ทำไมไม่ให้ใส่ชุดที่เตรียมไว้"
"ขอโทษจริงๆค่ะ ชุดนั้นดิฉันไม่รู้วิธีใส่น่ะค่ะ"
"ช่วยไม่ได้ ยัยบ้าตามมา"
"หืมมมมมม"
เเละเเล้วก็ขึ้นไปข้างบนใหม่ กับอีเเค่เปลี่ยนชุด ชุดนี้มันก็ดีอยู่เเล้วนะเนี่ย เรื่องมาก
"ถอดชุดนั้นออกมา"
"เห้ย!!!!!!! นายบ้าไปเเล้วหรอเนี่ย"
"ยังไงก็มีสายเดี่ยวซับไว้ข้างในไม่ใช่หรือไง ฉันไม่ได้โรคจิตขนาดนั้น"
"...... อะเเฮ่ม โทษที ลืม"
"ขั้นเเรกของผู้ดีเขาไม่มานั่งบ่นว่าร้อนหรอกนะกับเเค่ชุดที่ผู้ดีต้องใส่"
จะว่าไปหมอนี่ใส่ชุดสูทเเบบเดียวกับเมื่อวานนี่หน่า
"เพราะฉะนั้นผู้ดี! เขาต้องอดทน"
เขาเน้นคำพูดเเล้วดึงเชือกโครงกระโปรงเเน่นปือ
"โอ๊ย เจ็บนะโว้ย!"
"ยังพูดไม่ขาด!คำบอกว่าอย่าบ่น"
เขาเน้นอีกครั้งเเล้วดึงถุงมือขึ้นเเรง
"เฮ้ย!!!! เจ็บโว้ย!"
"บอกให้รู้จักยับยั้งชั่งใจ!!"
เเละหมอนั่นก็พูดบ่นเน้นคำพูดตามการกระทำของตัวเอง จนเเต่งตัวให้ฉันเสร็จ -..-
จบสักทีวู้ย เเต่งตัวหรือมาคุกกันเเน่ว่ะ
"อืม.....เหมือนจะขาดอะไรไปนิดหน่อย"
"อะไรอีกอ่ะ -..-"
"ช่างเถอะ ลงไปข้างล่าง"
..........................................
ระหว่างกิน
บทเรียนที่ 1
"นี่ ยัยบ้าใครสั่งใครสอนให้ผูกผ้าไว้ที่คอ"
"ก็...มันต้องทำเเบบนี้ไม่ใช่หรอ"
"เเบบชาวบ้านน่ะสิไม่ว่า...เขาให้วางไว้ที่ตักหรือไม่ถ้ามั่นใจในตัวเองมากๆก็กินให้เรียบร้อยเเล้วเช็ดตอนสุดท้าย"
"ค่ะๆ ทราบเเล้วค่ะ -..-"
"เเต่ถ้าเป็นผู้ชายก็อีกเรื่องหนึ่ง..ให้ยัดไว้ในเสื้อสูทเเบบฉัน"
"หืมมมมมมม......" พูดได้ใจใหญ่เลยนะ เกล
"เเล้ว เวลาจับมีดน่ะ ให้จับเหมือนไม้ปิงปอง ยื่นนิ้วชี้มาเล็กน้อย เพื่อให้มีเเรงกดเเละจะทำให้ซอสไม่กระเด็น" นายมาเป๊ะมาก ไปเป็นครูสอนมารยาทเถอะ
..............................................
บทเรียนที่ 2
"เวลาเขาหยิบเเก้วน้ำน่ะ บราๆ....."
"เห้ยยย ยังไงน้ำมันก็เข้าปากเหมือนกันอยู่เเล้ว จะเอาไรมาก"
"เงียบๆเเล้วก็ทำตามที่สั่ง"
ว่าเเล้วเขาก็หยิบเเก้วน้ำเเล้วกรอกใส่ปากฉันอย่างรวดเร็ว
"อ๊ากกกก นี่นายจะฆ่าฉันหรือไง"
"ถ้าฆ่าฉันก็อยากฆ่าใจจะขาดอยู่เเล้วเนี่ย นักเรียนหอกอะไรด่าครูตัวเอง"
"อย่ามายกระดับตัวเองเป็นครูฉันได้ไหม"
"ฉันไม่ได้ยก เเต่นี่คือหน้าที่ฉัน...!!!!"
"หน้าที่กดดันคนอื่นน่ะสิ ไม่ว่า"
"เงียบไปเเล้ว ทำหน้าที่ของเธอให้ดีที่สุด"
เชอะ! หน้าที่อะไรกัน นี่ฉันต้องมาดัดสันดานจนกว่าฉันจะหายสินะ โด่เอ๊ย!
..............................................
คิดๆคิดๆ ทำไงดีว่ะ เป็นอย่างนี้ต่อไปเราโดยดัดสันดานเเบบนี้ต่อไปเเทนที่ฉันจะสง่า ฉันได้ เอ๋อไม่รับประทานเเน่
ทาง มีอยู่ 2 ทาง หนีไปกับสตอเเกล้งว่าเหนื่อยเพื่อเพิ่มเวลาเเต่ก็ไม่ต้องเรียนเเล้วก็สอนไม่ ไหวต้องส่งกลับ Yes+!!!! เเผนการขั้นที่ 2 สมบูรณ์
เอาหล่ะต้องลองใช้.......
"นี่ เกล"
"อะไร"
"ฉันเหนื่อย อ๊า"
"ไม่ต้องมาสตอกับฉันมันไม่ได้ผล"
"-..-"
".........."
"ฉันเหนื่อยจริงๆ"
"บอกเเล้วไม่ใช่หรอ..."
"ก็!!!! เล่นไม่ให้ไปไหนเเบบนี้ฉันได้ตายกันพอดี"
"...."
"ขนาดเเค่เข้าห้องน้ำนายยังไม่ให้ฉันไป!!!!!!" ฉันซุกตัวลงพื้น
"........"
"จำไว้เลยถ้ามีโอกาส ฉันจะหนีไปให้ไกลจากนายซะ!!!!!!" หึหึ ไม่มีผู้ชายคนไหนไม่หวั่นไหวกับน้ำตาหรอก หึหึ
"เข้าใจเเล้วล่ะ..."
"............."
"อยากทำอะไรก็เชิญ.....เเต่ว่า....."
"..........."
"ผู้หญิงต้องไม่มาก้มหัวขอโทษหรอกนะ" หมอนั่นคุกเข่าเเล้วปาดน้ำตาลปลอมๆบนหน้าฉันจนหมด
".."
..................
..................
ฉันกลับขึ้นมาบนห้องนอนเเล้วน้ำตาก็เกิดซึมมาจริงๆ เวรกรรม!!!!!!!
ดูท่าทางหมอนั่นจะโกธรจริงๆเเละก็เหมือนจับผิดเราได้ด้วย เเต่ก็ดีเเล้วนิ ไม่ใช่!กัสเบล เราไม่อยากให้เป็นเเบบนี้
เอาล่ะ ถึงจะต้องเสียศักดิ์ศรีเเต่ว่าต้องมีคนมาเสียใจกับเจ้าหญิงอย่างฉัน คนนั่นจะต้องกลับมาเป็นเหมือนเดิม!!
ฉันเหลือบมองเกลที่อยู่ในสวน ถึงดูท่าเขาจะไม่ประนีประนอมอะไรมาก เเต่ยังไงฉันก็......................
"เกล!!!!!!!!!!" ฉันตะโกนเรียกเขาจากระเบียงที่ติดกับสวน เเถมปีนไปบนรั้วกั้นอีก เจริญ!
"หืมม.....เห้ย!!!! เบล เธอขึ้นไปทำอไรบนนั้น"
"ช่างมัน!!!!!! ฉันจะมาขอให้นายกลับมาสอนฉันจะได้ไหม"
"ฉันบอกเธอเเล้วไงผู้หญิงเขาไม่มาก้มหัวขอโทษ"
"ฉันขอร้อง!!!!!"
"..............."
เเต่เเล้วก็มีลมพัดมา...ทำให้ฉันตกลงไป.....
"กรี๊ดดดด!!!!"
เเต่.........
"โอ๊ย ตัวหนักยังกับช้าง"
"ว่าใครช้าง!!!!!"
"ว่าหมามั๊ง"
"เเล้วใครให้มาเเตะตัวผู้หญิงย่ะ!!!"
"ถ้าฉันไม่มารองรับเธอไว้ พ่อเเม่เธอได้ซื้อโลงศพเผื่อ"
"เเช่งกันหรือไงห่ะ!!!!!"
"เปล่า"
"ยังไงก็ต่อไปนี้ฝากด้วยนะค่ะ..."
"......"
"อาจารย์..."
"หึ่ม ต้องเป็นเเบบนั้นอยู่เเล้ว"
"......."
"เออนี่ เมื่อกี้ใครสั่งใครสอนให้ขึ้นไปบนระเบียงเเล้วตะโกนเเบบนั้น"
"...เออ..."
"เเล้ว..คำพูดคำจามีหรอนักเรียนกับอาจารย์เเบบนั่นน่ะ"
"เอิ่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม..........."
"เธอได้โดนฉันสอนจนเดี้ยนเเน่"
0[]0,,,|||||||||| เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!
เเต่ก็......
....
..
ดีเเล้วล่ะ