กาลครั้งหนึ่งในบ้าน (ใหญ่) In To Him House ♥♥♥
เขียนโดย 
Tapคุง
วันที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 18.19 น.
แก้ไขเมื่อ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2556 21.20 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) โอ๊ย!!!!!! ปวกกระบาน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความลัล ลา ลา 
เดินห้างๆ หลังจากเจอเรื่องเเย่ๆมา ในที่สุดท่านเเด๊ดกับท่านมี้ก็ยอมเข้าใจฉันสักที
คราวนี้เเหละ ฉันจะเหมา เเว่น rayban กระเป๋า Louis Vuitton กูชงกูชี่ อะไร ฉันจะเหมามันให้ออเดอร์มาไม่ทันเล้ย!!!!!!
นังเกลอะไรนั้นคงไม่มีอยู่บนโลกนี้จริงๆหรอกนะ วะ ฮา ฮ่า
"เอ้า ท่านเเด๊ดท่านมี้ เลยห้างมาเเล้วนะเพคะ"
"อ๋อ มีที่ๆเเด๊ดว่าเหมาะกว่าลูกมากกว่าน้า"
"ใช่จ๊ะ มี้น่าจะบอกไปเมื่อวานเเล้วนี่หน่า เรื่องคุณ 'เกล' น่ะ"
"
ห้าาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!"
"ที่ วังฤดูหนาวไงลูก"
"หนูไม่ไป! หนูไม่ไป! หนูไม่ไป! หนูไม่ไป! หนูไม่ไป!!"
"ไม่ได้นะ กัสเบล เเม่ไปสัญญากับพวกเขาไว้เเล้ว"
"หนูไม่ไป! หนูไม่ไป! หนูไม่ไป! หนูไม่ไป! หนูไม่ไป!!"
"
" <พ่อเเม่ไม่ไหวจะเคลียร์
"หนูไม่ไป! หนูไม่ไป! หนูไม่ไป! หนูไม่ไป! หนูไม่ไป!!"
""
"หนูไม่ไป! หนูไม่ไป! หนูไม่ไป! หนูไม่ไป! หนูไม่ไป!!"
เเละกัสเบลก็เป็นอยู่อย่างนั้นจนไรเตอร์ขี้เกียจ ก๊อบวาง 
ในที่สุดก็ถึง วังฤดูหนาวอย่างปลอดภัย........
""หนูไม่ไป! หนูไม่ไป! หนูไม่ไป! หนูไม่ไป! หนูไม่ไป!!"
เหล่าคนใช้พากันลากคุณหนูกัสเบลของพวกเขาลงมาจากรถ
"คุณหนูค่ะ กรุณาด้วยค่ะ"
"ฉันไม่ไป! ฉันไม่ไป! ฉันไม่ไป! ฉันไม่ไป! ฉันไม่ไป!!"
"คุณหนูค่ะ 
"
"ฉันไม่ไป! ฉันไม่ไป! ฉันไม่ไป! ฉันไม่ไป! ฉันไม่ไป!!"
""
"เอ้ามาถึงเเล้วหรอ อลิซ เดเรส กัสเบล" มีป้าเเก่ๆคนหนึ่งเดินออกมาต้อนรับ
"คุณป้ามากาเร็ส" เเม่เดินเข้าไปกอดอย่างสนิทสนม
"เเม่! ป้าใครอ่ะ"
"ป้าของพี่ของเพื่อนของปู่ของทวดเเม่น่ะจ๊ะ"
"ยาวไปม่ะเนี่ย" นังเเม่เนี่ยเส้นใหญ่จริงๆเลยวู้ย
"เอาล่ะๆในก็มาถึงเเล้ว เเอนนาช่วยเอาของๆกัสเบลไปเก็บด้วยนะจ๊ะ"
"ทราบเเล้วค่ะ"
"เดี๋ยวสิๆอย่าพึ่ง!!!!! คุณเเอนนา อย่าพึ่ง ฉันยังไม่ตัดสินใจจะค้างเลยนะ เฮ้ย!!!"
"เรียกเเอนนาเฉยๆก็ได้ค่ะ 
"
"เห้ย!!!!! ฟังกันหน่อยเดะ"
"ไปจ๊ะๆ เชิญข้างในเลย"
"-..-"
..............................
"อากู!!!!!!!!!!!!!" <คำอุทานจ๊ะ
บ้านใหญ่กว่าฉันเยอะเลยวู้ย!!!!! เเชนเดอเรียใหญ่บรมเลยโว้ย
"เชิญนั่งเลยจ๊ะ"
".........."
ฉันกำลังเพลิดเพลินกับบ้านใหญ่อลังการงานสร้างโดยไม่สนใครทั้งสิ้น
"เห้ย ตาเป็นประกายก็ตอนที่มาในที่เเบบนี้น่ะนะ"
"เอาล่ะ เรื่องที่จะให้ช่วยคืออะไรหรอจ๊ะ อลิซ"
"จะให้ช่วยเเก้นิสัยของกัสเบลน่ะค่ะ"
"อืม ตามที่เคยเล่า เเม่หนูเธอเเรงเยอะมาก...
"ค่ะ "
"พูดจาห้าว "
"ค่ะ 
"
"ทำตัวไร้สาระไปวันๆ"
"ค่า "
"งั้นคงต้องให้เกลจัดการเท่านั้นสินะ"
"คิดงั้นไว้เเล้วค่ะ เเต่จะเอากัสเบลอยู่หรอค่ะ"
"คนอย่างเกลไม่ทำอะไรครึ่งๆกลางๆหรอจ๊ะ "
"งั้นก็วางใจไม่ครึ่งค่ะ"
"เอ้า เกลลงมาได้เเล้ว!!!!!"
.............................
"ครับ!"
สติของฉันกลับเข้ามาหาตัวเมื่อได้ยินว่า 'เกล'
"เกล!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"ครับเกล - -"
"เกล!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
ชายผมสีขาวเนื้อ ตาคม ขาวบรม กรี๊ด เห้ย นี่ไม่ใช่เวลามากรี๊ดกร๊าดหมอนี่ เราต้องทำให้หมอนี่ทนเราไม่ไหวจนเลิกคุมเรา หึหึ
"นายเองน่ะหรอ เกล"
"อืม"
"บังอาจมากนะที่กล้ามาสั่งสอนคนอย่างฉัน ฉันไม่ต้องการย่ะ"
"ก็ไม่ใช่จะอยากสอนหรอกนะ เเต่ฉันคิดว่าน่าจะไม่มีคนอย่างเธออยู่บนโลกอีกนะ คิดว่ามีเเต่ในละครซะอีก"
"ว่าไงนะ!!!!!!!"
"ไอพวกตบตีชาวบ้านเนี่ย ผู้หญิงเเบบนั้นไม่น่าเชื่อจริงๆว่าจะมีอยู่จริง"
"หนอยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
ฉันปล่อยหมัดใส่หมอนั่น เเต่ก็โดนรับไว้ได้หมด -*-
"เห้ย คงต้องสอนอีกเยอะอ่ะนะ"
"-*-"
"เอาล่ะ ในเมื่อรู้จักกันเรียบร้อยเเล้ว พ่อกับเเม่กลับก่อนนะ"
"พ่อ!!! ทิ้งกันเเบบนี้เลยหรอ!!!"
"บ๊ายบายจ๊ะ"
"เเม่!!!!!!"
ปัดโธ่โว้ยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!ทิ้งกันซึ่งๆหน้าเลยหรอ
"เอาล่ะ ไหนๆก็ไหนๆเเล้ว คำพูดที่ใช้กับผู้ใหญ่น่ะ เขาใช้กันเเบบนั่นหรอ อักษราภัค"
"-*- อย่ามาเรียกชื่อฉันให้เป็นสนิมที่ปากนายเถอะ เกล"
"ฉันชื่อเกลโดริน เเต่ถ้าอยากเรียกเกลก็เชิญ ฉันเกียจชื่อนี้สุดๆ"
"ทำไม..."
"ก็มันดันไปซ้ำกับไอผู้หญิงในเรื่อง...เบน..(ตู้ด!) น่ะสิ"
"...........หืม..เป็นจุดอ่อนที่ไร้สาระสุดๆไปเลยนะ เกลโดริน คิคิคิ"
"หยุดหัวเราะชื่อฉันสักที พรุ่งนี้เธอได้เจอดีเเน่ กัสเบล"
" ขู่กันนี่หว่า" ในใจก็กลัวขี้จะหดอยู่เเล้วเนี่ย
เเละเเล้วเรื่องฉันกับเขาก็เริ่มขึ้น...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
