Decisive wars สู่จุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง

"รีบหนีเร็วเข้า!!!"


แท่งเหล็กประหลาดที่เสียบคาอยู่บนพื้นดินนั้นเริ่มกลายสภาพไปเป็นบางสิ่งที่ดูคล้าย... หรือบางทีมันอาจจะเป็นสิ่งมีชีวิตอยู่แล้วก็ได้ มันเปลี่ยนรูปร่างไปเป็นสัตว์ประหลาดดุร้ายขนาดตัวเท่ากับมนุษย์ ร่างกายของมันมีเกราะสีเหลืองหนาห่อหุ้มเอาไว้เกือบทั้งตัว เทียบจากขนาดที่ย่อลงมาแล้ว เกราะนั้นมีความหนาแน่นสูงมากเทียบเท่ากับแม็กม่าทั้งโลกที่นำมาอัดเป็นแผ่นสี่เหลี่ยมขนาด2*2ตารางเมตร


สัตว์ประหลาดตัวนั้นเริ่มเข้าทำลายสิ่งปลูกสร้างต่างๆจนเสียหาย ฮิซาชิที่เห็นเหตุการณ์มาโดยตลอดก็ทนไม่ไหวจะออกไปสู้กับมัน แต่แล้วความตั้งใจของเขาก็ถูกห้ามเอาไว้ด้วยลำแขนเรียวขาวของseiriคนแรกที่เขาพบตั้งแต่ลืมตาขึ้นมายังห้วงเวลาที่เขาไม่รู้จัก


"คุณมิรัน... ทำไมถึงไม่ให้ผมออกไปสู้ล่ะ..!"

"ฉันได้ฟังเรื่องต่างๆของเธอแล้ว ฉันว่าถ้าเอาไปเขียนหนังสือก็คงจะสุดยอดเลยล่ะ... แต่ตอนนี้ฉันอยากให้เธอหลบอยู่ในบ้านก่อน เดี๋ยวฉันกลับมา!!"


เมื่อพูดจบ มิรันก็ถอดเสื้อนอกของเธอออกเผยให้เห็นสิ่งที่อยู่ด้วยกันเป็นคู่บนร่างกายของเธอทำให้เด็กชายที่อยู่ข้างหลังเธอต้องอึ้งไป เธอสยายปีกขนนกของเธอออกมากว้างก่อนจะบินออกไป แต่ถึงมิรันจะสั่งเอาไว้ก็เถอะ... ฮิซาชิก็วิ่งตามเธอไปด้วยห่างๆเพราะความเร็ววิ่งของเด็กผู้ชายนั้นหากเทียบกับความเร็วบินของพวกseiriแล้วก็ไม่ได้ต่างอะไรกับการที่ไส้เดือนคลานหนีจากการบดทับของรถแทรกเตอร์โดยไม่มุดดินเลย


"หนอยแน่..! ทำไมมันแข็งแกร่งขนาดนี้!!"


ที่สนามต่อสู้ห่างออกไปจากบ้านของมิรันไปเกือบกิโลฯ สัตว์ประหลาดที่กำลังทำลายเมืองอยู่นั้นได้ถูกขัดขวางโดยเหล่าแองเจลอยด์ที่บังเอิญไปอยู่บริเวณนั้นพอดี แต่ถึงอย่างนั้นการโจมตีของเหล่าแองเจลอยด์ก็ไม่สามารถสร้างความบาดเจ็บผ่านผิวหนังเกราะที่ห่อหุ้มเจ้าสัตว์ประหลาดC.O.V.นั้นได้ ซ้ำมันยังปล่อยกระสุนแสงใส่พวกเธอจนพ่ายแพ้กลับมาด้วย

เมื่อมันเล่นงานผู้ที่มาขัดขวางความสำราญของมันได้ทั้งหมดแล้ว C.O.V.ก็บุกเข้าทำลายตึกต่างๆที่สร้างไว้สูงจนเป็นเป้าสายตาของมันตั้งแต่แรกจนพังครืนลงมา ท่ามกลางเสียงร้องอย่างตื่นตระหนกของผู้คนที่หนีกันจ้าละหวั่น

และในตอนนั้นเอง...


"ย้าก!!!"

มีเท้าของใครคนหนึ่งพุ่งเข้ามาอัดใส่หน้าของเจ้าสัตว์ประหลาดจนหงายหลังตึง เธอคนนั้นสไลด์ลงพื้นด้วยความเร็วที่เหลือออกไปเกือบยี่สิบเมตรอย่างงดงาม เมื่อสัตว์ประหลาดตัวนั้นลุกขึ้นมาก็พบกับผู้ขัดขวางรายใหม่ทันที

สัตว์ประหลาดC.O.V.กับมิรันหันเข้าเผชิญหน้ากันอย่างไม่ยอมถอยให้แม้แต่ก้าวเดียว ทั้งสองฝ่ายต่างดูเชิงซึ่งกันและกันก่อนที่สัตว์ประหลาดจะเป็นฝ่ายบุกเข้าหาเธอก่อน

"ใจร้อนจริงนะ... แบบนี้ตรงสเป๊คฉันเลยล่ะ!"

และเมื่อสัตว์ประหลาดเป็นฝ่ายบุกเข้าหาเธอก่อน มิรันที่ทำสีหน้าเหมือนกับหญิงสาวที่ได้พบกับคู่แท้ในตำนานแล้วก็เปิดฉากต่อสู้มือต่อมือกับมันทันที เมื่อC.O.V.เข้ามาใกล้ มิรันก็เปิดเข่าลอยใส่หน้าของมันจนถอยออกไป และเมื่อเห็นสัตว์ประหลาดชะงักไปแล้ว เธอก็ได้จังหวะเล่นมวยล้มใส่สัตว์ประหลาดตัวนั้นอย่างไม่ปราณีปราศรัย

ตึงงงงง......

ใช่! มวยล้ม... มวยที่ขัดขาหรือทำยังไงก็ได้ที่ทำให้อีกฝ่ายล้มลงไปก่อนจะกระโดดทับให้กรรมการนับ 1-3 แล้วตัดสินเป็นฝ่ายชนะนั่นเอง


ทั้งสองฝ่ายต่างตอบโต้กันอย่างไม่ยอมแพ้ แต่ดูเหมือนมิรันจะได้เปรียบสัตว์ประหลาดตัวนั้นมาก เธอจับส่วนหัวของมันเตรียมเล่นท่ามวยปล้ำใส่C.O.V.อย่างต่อเนื่อง แต่แล้วเจ้านั่นก็สามารถแก้เกมได้สำเร็จ

"โอ๊ย!!"

สัตว์ประหลาดตัวนั้นยิงกระสุนแสงจากหัวเข้าใส่ช่วงตัวของมิรันอย่างรุนแรงจนล้มลงไป ก่อนที่จะกลายเป็นโอกาสให้มันได้กลายเป็นฝ่ายรุกบ้าง มันประเคนเท้าให้มิรันที่ล้มลงไปไม่ยั้งจนกลิ้งไปกับพื้นอย่างไม่มีโอกาสได้ลุก

"คุณมิรัน!!!"

ฮิซาชิที่ในที่สุดก็ตามมาถึงเวทีต่อสู้ระหว่างนางฟ้ากับสัตว์ประหลาด ณ ใจกลางเมืองได้ทันเสียทีพร้อมกับอาการเหนื่อยหอบจากการวิ่งติดต่อกันด้วยความเร็วสูงสุดเป็นระยะทางหนึ่งกิโลเมตร เขาก็เห็นสาวน้อยที่ให้ที่อยู่กับเขากำลังถึงคราวลำบากอยู่จึงจะเข้าไปช่วยจามฉบับพระเอกละครรัก

แต่แล้ว...


"ฉันบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าให้อยู่บ้านน่ะ..!! อีกเดี๋ยวก็จบแล้วล่ะ!!"

มิรันยังคงยืนยันจะต่อสู้ตามลำพัง ถึงจะเธอจะพูดเอาเท่อย่างนั้น... แต่มิรันก็กำลังโดนสัตว์ประหลาดตัวนั้นตามกระทืบอยู่ แล้วจะไม่ให้เข้าไปช่วยได้ยังไงกันเล่า!

"ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ! คุณจะเป็นฝ่ายจบซะเองน่ะสิ!!"

"ถ้าเธอมาจากอนาคตจริงๆ...เธอก็น่าจะรู้นี่ว่าฉันได้ไปเจอกับเธอในอีก10ปีต่อจากนี้ไม่ใช่เหรอ!!"


ถูกอย่างที่มิรันพูด ฮิซาชิได้พบกับมิรันเมื่อ17ปีก่อนหน้าที่เขาจะย้อนกลับมายังอดีตที่ห่างไกลนี้ เพราะงั้นก็ไม่จำเป็นต้องห่วงอะไรหรอก... ไปจิบกาแฟรอได้เลย!

ได้ไงฟะ!! ยังไงตอนนี้ยัยนั่นกำลังเดือดร้อนอยู่นะ..!! จะให้ทนดูอยู่เฉยๆแล้วไปนอนเล่นกลิ้งเกลือกเกลือกกลิ้งอยู่กับพื้นได้ยังไง ถึงพลังของฉันจะยังไม่ตื่นก็เถอะ..!



"ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้องเป็นห่วงน่ะ..."

ตอนนั้นเองสเต็ปเท้าที่กระทืบลงมายังร่างของมิรันก็หยุดลง ดูเหมือนว่าเท้าของสัตว์ประหลาดตัวนั้นจะติดอะไรบางอย่าง เมื่อฮิซาชิสังเกตดูที่เท้าของมัน...เขาก็พบว่าสิ่งที่เขากำลังกังวลอยู่ก่อนหน้านี้นั้นช่างไร้สาระมาก


"แกได้กระทืบฉันฟรีตั้งหลายรอบเลยนะ... ทีนี้ตาฉันไล่กระทืบแกบ้างล่ะ!"

มิรันออกแรงดันเท้าของสัตว์ประหลาดที่กดลงมาอย่างสุดกำลัง แต่เหมือนยิ่งสัตว์ประหลาดจะออกแรงกดมากเท่าไหร่ แรงดันของมิรันก็ยิ่งเพิ่มขึ้นตามจนเธอเริ่มดันเท้าของสัตว์ประหลาดขึ้นไปได้ จนสุดท้ายมิรันก็ออกแรงยันเท้าของมันออกไปจนC.O.V.หงายหน้าล้มลงไปกับพื้น


เมื่อเธอสามารถเอาสิ่งน่ารำคาญที่คอยพุ่งลงมา"สะกิด"ผิวของเธออยู่ตลอดเวลาออกไปได้แล้ว มิรันก็กระโดดดลับตัวลุกขึ้นมาด้วยแววตาเอาจริง เธอจะไม่ยอมปล่อยให้สัตว์ประหลาดตัวนั้นได้ทำตามใจชอบอีกต่อไปแล้ว


"ดูเอาไว้ซะนะ...มนุษย์ผู้อ่อนโยน เธอจะได้รู้ซะทีว่าทำไมฉันถึงบอกไม่ให้เธอเข้ามายุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้นี้"

ชุดนักเรียนที่มิรันใส่อยู่จนถึงเมื่อครู่นี้เริ่มเลือนหายไปและมีเสื้อผ้าชุดใหม่คลุมร่างของเธอแทน เสื้อนักเรียนของเธอกลายสภาพไปเป็นเสื้อเกาะอกเอวลอยสีน้ำเงินแบบแหวกกลาง ส่วนกระโปรงนักเรียนของเธอก็กลายไปเป็นกระโปรงผ้าอ่อนสีขาวยาวจรดปลายเท้าของเธอ ออร่าที่เปล่งออกมาจากร่างของเธอนั้นดูต่างออกไปจากอควารอยด์โดยสิ้นเชิง ความรู้สึกนี้ราวกับ...


"แองเจ...ลอยด์!?"

สิ่งที่ฮิซาชิกับพวกมิคาสะเคยเข้าใจมาตลอดนั้นผิดทั้งหมด... ที่จริงแล้วมิรันไม่ใช่อควารอยด์ เธอเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตอื่นที่มีรูปร่างคล้ายกันเท่านั้นเอง...

"คุณมิรัน... ทำไม..."

"เรื่องที่ฉันเป็นแองเจลอยด์น่ะเหรอ... มันก็ไม่แปลกหรอกที่เธอจะเข้าใจผิด! ทุกคนที่ฉันรู้จักก็เข้าใจฉันผิดเหมือนกันเพราะผมกับดวงตาสีฟ้าของฉันที่เป็นลักษณะเด่นของอควารอยด์ จริงๆแล้วฉันคือแองเจลอยด์ แล้วฉันจะไปเป็นพี่สาวของพวกอควารอยด์ได้ยังไงกันล่ะ..."


แต่ก่อนที่ฮิซาชิจะได้ถามไปมากกว่านี้ สัตว์ประหลาดC.O.V.ก็ลุกขึ้นมายิงกระสุนแสงใส่มิรันอย่างต่อเนื่อง แต่เธอก็สามารถปัดป้องการโจมตีทั้งหมดของมันได้ ก่อนจะเข้าไปเตะเข้าที่ท้องของมันจนกระเด็น


มิรันไม่รอช้ารวบรวมพลังในร่างของเธอไว้เป็นลูกบอลพลังสีน้ำเงินไว้ที่ฝ่ามือทั้งสองข้าง ก่อนจะกำหมัดปล่อยมันออกไปโจมตีใส่สัตว์ประหลาดตัวนั้นอย่างรุนแรงจนC.O.V.ถอยหลังออกไปตามแรงกระแทก

และเพราะพลังทำลายอันมหาศาลของลูกพลังนั้น...ทำให้ร่างของC.O.V.ระเบิดออกเป็นเศษเนื้อในทันที!!


"จัดการมันได้แล้ว... แถมยังใช้ลูกพลังแค่นัดเดียวด้วย!"

ฮิซาชิได้แต่ตะลึงในความสามารถของเธอจนทำอะไรไม่ถูก ลูกพลังของมิรันเมื่อสักครู่นั้นเรียกได้ว่ามีพลังเทียบเท่ากับลำแสงเพลิงของเขาในร่างโคโรน่าเลยก็ได้...


"สุดยอด..!"

มิรันค่อยๆบินลงมายังเด็กชายที่มองการต่อสู้ของเธออยู่ราวกับนางฟ้าที่ค่อยๆลอยลงมายังพื้นดินอย่างอ่อนโยน เธอยิ้มให้กับผลงานของตัวเองที่เพิ่งแสดงให้เด็กคนนั้นเห็นไปเมื่อสักครู่


แต่ก่อนที่จะมีใครได้แสดงความยินดีที่เอาชนะสัตว์ประหลาดตัวนั้นลงได้ พื้นดินก็เกิดสั่นไหวพร้อมกับเศษดินที่พวยพุ่งขึ้นมาจากพื้นอย่างรุนแรง พร้อมกันนั้นก็มีสัตว์ประหลาดตัวใหม่ปรากฏตัวขึ้นมาจากใต้ดิน รูปร่างของมันเหมือนกับ...