Who are you? คุณเป็นใคร?

"อังคณา อังคณา!!""อะไรชองแก ยัยมาโอย""....ป...ป่าวจ้ะ.....ปะเราเข้าห้องเรียนกันเถอะจ้ะ(เราบอกอังคณาไม่ได้ เดียวเธอจะกลัว)"ทั้งสองคนจึงพากันเดินเข้าห้องเรียน ของตนไปขณะที่ มาโอยยังคงค้างคาใจกับคำตอบใน กำแพงห้องน้ำอยู่ "ฉันกลับมาแล้ว งั้นหรือ....เห้ออออ นี่มันอะไรกัน" มาโอยคิดในใจทันในนั้น มาโอยได้มองไปที่หลังห้อง เขากลับเห็น โต๊ะที่โดนขีดเขียนต่อว่ามากมาย ได้ตั้งอยู่กับพื้น ทั้งๆที่เมื่อคาปเช้ายังคงกองเป็นภูเขากับโต๊ะตัวอื่นอยู่ มาโอยจึงอดสงสัยไม่ได้จึงเดินไปที่โต๊ะตัวนั้นแบบช้าๆ ช่วงเวลาเพียงเสี้ยววินาที เขาเห็นผู้หญิงผมยาวสีดำ ใส่ยูนิฟอร์มของโรงเรียนเดินผ่านหน้าห้องไปอย่างรวดเร็ว ราวกับเป็นเงาดำวิ่งผ่านไป ทำให้มาโอยตกใจสุดขีดถึงขนาดคุกเข่าลงไปกับพื้น"มาโอย มาโอย! เห้ยแกเป็นอะไรของแก""อ....อะ..ป่าวจ้ะ สงสัยหน้ามืดไปหน่ะข้าวยังไม่ได้กินเลย"คาปเรียนภาคกลางวันเริ่มต้นโดยที่มีคำถามค้างคาใจมาโอยมากมาย เขาคือใคร? เขากลับมาทำไม? นิทานที่ อังคณาเล่ามาเป็นความจริงหรือ? พอตกเย็นคาปสุดท้ายเป็นเวรที่ อังคณาต้องทำความสะอาดห้องเรียน"อังคณา งั้นฉันกลับก่อนนะ วันนี้พี่จะพาไปกินข้าวนอกบ้านหน่ะ""อื้ม กินเพื่อฉันด้วยหล่ะ"ทันใดนั้นระหว่างที่มาโอยกำลังเดินลงบันได เขาได้สังเกตุ ผู้หญิงหน้าห้องน้ำแต่กลับยืนหันหลงให้ห้องน้ำราวกับว่า กำลังรอใครอยู่ เขาหันหน้ามามองที่ มาโอย แต่กลับก้มหน้าลงจนมองไม่เห็นใบหน้า มาโอยไม่ทันสนใจจึงเดินลงไปข้างล่าง เพื่อรีบไปหาพี่ของตนณ ร้านอาหารชื่อดังในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ พี่สาวมาโอยชื่อ มิเอโกะ อยู่้มหาวิทลัยปี 4 ปีสุดท้าย มาโอยกับพี่สาวได้รับประทานอาหารกันอยู่ ระหว่างนั้น มาโอยนึกขึ้นได้ว่าพี่ของตนเคยเป็นศิษเก่า โรงเรียนเซนโมเมนย์ จึงถามเหตุการเมื่อ 6 ปีก่อน"พี่เอโกะ อังคณาเรานิทานให้หนูฟังเกี่ยวกับผู้หญิงคนนึงเมื่อ 6 ปีก่อน พี่พอรู้เรื่องอะไรไหมค่ะ?" มาโอยถามอย่างสงสัย มิเอโกะ แสดงสีหน้าตกใจสุดขีดราวกลับ เห็นผีที่หน้ากลัวสุดๆอยู่ข้าง"มาโอย! หยุดพูดเดียวนี้นะ เรื่องไร้สาระ มันจะมีได้ยังไงละ"มาโอยตกใจ "คะ....ค่ะ""แล้วนี่มีเงินใช้พอรึเปล่า ป๊า ม๊า ส่งให้ทุกเดือนใช้ไหม" เอโกะ อารมณ์เย็นลง "ป๊า ม๊า ส่งให้ทุกเดือนพี่ไม่ต้องห่วงนะ" "โอเค มีอะไรให้ช่วยเหลือก็บอกพี่นะ ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยกลับบ้าน ต้องไปฝึกงาน ล๊อคประตูดีดีละ""ค่ะ"พอหลังจากทั้งสองพี่น้อง ทานข้าวกันเสร็จก็ได้กลับบ้านกันไป มาโอยเดินเข้าห้องนอนด้วยความเหน็ดเหนื่อย กระโดดลงบนเตียงของเธอพร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ด้วยวัยคึกคะนองขี้สงสัยของวัยรุ่น เธอจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เขาไปค้นหาใน Websıte SEARCH saint moment school เด็กฆ่าตัวตายเธอจึงได้อ่านบทความบทความนึง ซึ่งทำให้เธอตกใจไม่น้อยในบทความมีเนื้อหาอยู่ว่า
                      
12/มกราคม/2546      7 ศพ !! โรงเรียนอินเตอร์ชื่อดัง ในจังหวัดเชียงใหม่!!นางสาวxxx(นามสมมุติ)นางสาวxxx(นามสมมุติ) นางสาวxxx (นามสมมุติ)
นางสาวxxx(นามสมมุติ) นางสาวxxx (นามสมมุติ)นางสาวxxx (นามสมมุติ)และนางสาวxxx(นามสมมุติ) นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 เสียชีวิตติดต่อกันอย่างปริศณา คาดการว่าเกิดจากการประมาทของเด็กสาวทั้ง 7 คน

มาโอย ได้อ่านบทความนี้เธอถึงกับตกใจมาก"เหตุการนี้เกิดขึ้นจริง! มันไม่ใช่นิทาน!"
นายปากกล้วย